Bijna verzopen vrijgezellen

Een mens heeft geen jetlag als je van Afrika komt...maar geheel fris ben je toch ook niet. Een klein dutje kan wonderen doen, zodat ik in de late namiddag toch klaar was voor de vrijgezellendag van Sara. Als getuige kon ik daar niet op ontbreken (ook al had ik bijzonder weinig - ttz niets - kunnen doen voor de voorbereiding).

Richting Geraardsbergen! Jaja, in het weekend dat de Dender op verkenning ging buiten de eigen oevers hadden wij afspraak in Geraardsbergen! Een aperitief (met bijhorende quiz) op het appartement van Veerle (schoonzus van Sara) en daarna uitgebreid gaan eten...en dan ging het richting Galmaarden alwaar een feestlocatie was klaargestoomd voor een fijn feestje, waar ook de mannen terechtgekomen waren.

Heel erg jammer: ik had mijn fototoestel niet bij. :) Gelukig waren er wel anderen die foto's genomen hebben ;) want het was me daar wat! Dat belooft voor het huwelijksfeest! In het midden van de nacht nog met Sofie door het verzopen land van Herne gereden: we zaten precies op een eiland, waarheen het ook ging we konden nergens door wegens overstroomd. Uiteindelijk zijn we na heel lang sukkelen toch uit de overstromingen geraakt (het credo "omhoog rijden is ok, naar omlaag rijden niet" helpt!)...

Alleszins, nu zaterdag is het huwelijk. Duimen voor geen regen (gewoon koud is ok :))! Zware weekends... ;)

Transit visa

Voila, zo gaat dat dan als je terug bent van verlof: weer geen tijd meer voor de blog. Een kleine inhaalbeweging...met nog wat nieuws van na Lalibela (waar ik mijn geloof in God vond :)).

Twee dagen rijden was de harde balans om terug in Addis Ababa te geraken maar Tineke en ikzelf hebben dat geweldig goed overleefd. En na nog wat vruchtensapjes en terrasjes vertrok ik dan vorige week vrijdag terug richting Belgenland. Van Addis naar Nairobi, dan naar Londen en zo naar Brussel. Allemaal zonder talisvrouw Tineke... En je zal nooit anders zien: eerste vlucht en ik had het visgerechtje al op mijn hoofd. Gelukkig zonder al te veel erg. :) En al helemaal niets vergeleken met de moeilijke strijd in Nairobi...

Part 1
En toen waren we terug in Nairobi. Om binnen te geraken in Kenia had ik dus als een aardig bedragje van 25€ betaald en ik ging er - foutief - van uit dat wel al voldoende was. Neen hoor, 'single journey' stond er in mijn paspoort wat betekent dat als je het land verlaat dat je dat opnieuw mag betalen. Ondertussen had ik geleerd - van Tineke :p - om Afrikaans assertief te zijn, bovendien had ik niet veel zin om 25€ te betalen voor "5u in de luchthaven zitten". Alternatief: de 'transit visa'! 'Slechts' 10$. Je moet weten dat ik daar toen al tien minuten stond aan de balie, met de glimlach protesteren. Toen ik wist te melden dat ik geen dollars bij had, keek de vriendelijke dame achter de balie vol ongeloof ("wit en geen geld, wat hebben ze nu op mij afgestuurd?").

Part 2
Maar zoals het hoort in Afrika: voor alles is er een oplossing. Ergens in het gebouw was er wel een bankautomaat te vinden. Slim als ik ben (ahum) bedacht ik dat ik net zo goed mijn Ethiopisch geld kon laten wisselen aan het wisselkantoor. Niet dus..."wij aanvaarden geen Ethiopisch geld". Breek nou mijn klomp. Dus dan toch nog maar wat Keniaanse shilling afhalen om die in dollars te kunnen omzetten. Handig allemaal! Ondertussen al meer dan een half uur geland...

Part 3
Aha, met dollars in de hand terug richting visa-balie (onderweg werd ik al voor de derde keer gevraagd naar mijn gele kaart ivm inspuitingen...te bedenken dat die mij dus niet geloofde toen ik bloedserieus wist te melden dat ze mijn kaart al twee keer gezien had)! Waar ik de gedachte "laat er ons nog eens spel van maken" vandaan haalde, ik weet het niet goed... Vermoedelijk een combinatie van factoren als 'tijd hebben', 'ik heb hier al eens geld gegeven' en 'eigenlijk wil ik geen transit visa'. Dus herlees part 1 maar met nog meer drama ("poor student!" lol)...
Tot een toerist die achter mij stond er genoeg van had en commentaar moest geven, waarop ik mij omdraaide en iets zei in de trend van 'debiel'... Ondertussen drie kwartier in Nairobi...

Part 4
Douanebeambten die er genoeg van hebben en ondergetekende die mee mag naar bureau. LOL! Ik verwijt die stomme, Amerikaanse toerist voor het feit dat ik mee moest. :) Komende twee (!) uur discussie met drie (!) beambten over visa ("het is een stom systeem, dat schrikt toeristen af!"), connecties ("ik vlieg met Kenya Airways naar Nairobi en omdat die niet samenwerken met British Airways moet ik mijn bagage oppikken waardoor ik dus moet betalen...ik vlieg nooit meer met Kenya Airways!") en het afpersen van blanke toeristen (had ik het woord geldwolf geweten in het Engels, ik had het waarschijnlijk ook gebruikt). Ondertussen bleef ik pogingen ondernemen om niet te moeten betalen...

Finale
Gewoon onbetaalbaar: op het moment dat ze er echt geen zin meer in hebben, 10$ bovenhalen en zeggen "en kan ik nu mijn transit visa krijgen?". Verschrikkelijk onbeschoft, I know! Maar het was mijn best gespendeerde 10$ in lange tijd. :)

Verder verliepen de vluchten naar Londen en Brussel bijzonder gesmeerd...en zat ik op zaterdagochtend op de trein richting Gent en keek ik naar het verzopen land België. Tja...dan heb je plots veel zin om het vliegtuig terug te nemen natuurlijk...

God bestaat

Ik weet het...de titel moet als een shock overkomen bij de meeste die mij kennen. Maar ik heb het bewijs van het bestaan van God in Ethiopie gevonden en het draagt de naam Lalibela. De geruchten zijn dus waar: hier kom je als een bekeerd mens van terug.

Bon, misschien allemaal een beetje overdreven ;) maar Lalibela is niet voor niets het hoogtepunt van een reis naar Ethiopia: gewoonweg indrukwekkend! Kerken uitgehouwen uit de rotsen...een mens moet er maar op komen.
En voor een keer komen geschiedenis en legende overeen: ze hebben het allebei over dezelfde periode van oorsprong. Over hoe de kerken tot stand gekomen zijn, dat is dan weer helemaal iets anders! :) Volgens overlevering heeft koning Lalibela de 11 kerken helemaal zelf gemaakt in 30 jaar tijd. Beetje ongeloofwaardig als je ziet wat daar neergepoot is! Wetenschappers hebben berekend dat minstens 40.000 arbeiders hier moeten aan gewerkt hebben, of dat het op z'n minst over verschillende periodes is gebeurd. Twee maal onmogelijk volgens de priesters (er kan geen 40.000 man op die locaties en de kerken zijn allemaal van dezelfde tijd) dus is er maar 1 mogelijkheid: goddelijke interventie. Terwijl koning Lalibela overdag werkte aan de kerken deden engeltjes het werk verder in de nacht.

Maar ik moet het nageven: als je de kerken bekijkt dan bedenk je toch "hoe was dit in godsnaam mogelijk?". In de Lonely Planet staat Lalibela omschreven als het 'echte wonder van Afrika' en ik kan dat alleen maar beamen. Foto's volgen zeker (maar het is hier hetzelfde als landschappen: je moet dat eigenlijk zelf zien, dus hup iedereen richting Ethiopia!)...en voorlopig kan je ook al wat foto's zien op de blog van Tineke.

Vanavond zitten we hier nog even in Lalibela, morgenochtend beginnen we aan onze grote reis terug richting Addis Ababa (2 volle dagen rijden, hoezee!). Met Lalibela komt dus ook een klein beetje een einde aan mijn reis door Kenia en Ethipie :( maar ik ga hier toch nog eerst een paar dagen genieten van het mooie weer ;) vooraleer weer te veel aan Belgie te denken.

Mystery of time

Dat hier iets vreemd aan de hand is met de tijd, dat hadden we al een tijdje door. Maar nu kennen we ook het volledige verhaal:

* Volgens onze tijdsbeleving is het hier 2 uur vroeger dan in Belgie, maar volgens de Ethiopische tijdsberekening lopen ze hier nog eens extra 6 uur voor. Dat betekent dat het ontbijt hier geserveerd wordt tussen 12 en 4 (op onze klok tussen 6 en 10, in Belgie is het dan tussen 4 en 8).
* Misschien wel 6 uur voor op ons, maar ook wel 10 dagen achter. Dat betekent dat als het morgen bij ons 10 november is dat het hier nog maar de eerste november is. Ter info: Kerstmis wordt dan weer 13 dagen na dat van ons gevierd (op 7 januari, onze tijdsberekening...in Ethiopische berekening dus ergens rond 27 december wat dan wel weer klopt met onze tijdsberekening).
* Verwarrend? Dan moet je weten dat de kalender hier begint te lopen in september. September is dus de eerste maand, oktober de tweede,... Morgen is het in Belgie 10/11, in Ethiopia 01/03.
* Om het helemaal volledig te maken: hier zijn ze nog maar net aan het jaar 2003 begonnen. Als wij straks het nieuwe jaar vieren en dus overgaan op 2011, dan zitten we 8 jaar voor op Ethiopische tijd! Dus morgen is het in Belgie 10/11/2010, in Ethiopia 01/03/2003...

Op zoek naar Mordor

Ik had het hier al over Tolkien die inspiratie vond in Ethiopia...maar sinds deze week weten we het gewoon zeker, de overeenkomsten zijn gewoon te sterk.

Niet alleen Gonder en Shire, maar op de weg van Mekele naar Lalibela kwamen we in een plaats met de naam Gobite (Hobbit?)...en Lalibela had vroeger de naam Roha (hallo, Rohan?!). Bovendien kunnen we op het wereldwijde web lezen dat Tolkien een bijzondere interesse had in dit gedeelte van de wereld. Echte fans geloven het natuurlijk niet, maar ik weet het wel.

Nu alleen nog zoeken naar Mordor en het is hier compleet...

Asfalt

Asfalt is zacht. Waarschijnlijk niet als je er op valt...maar wel als je wegen kent die geen asfalt hebben. :) Tineke en ik vinden asfalt dan ook de uitvinding van de eeuw. :)

En zo komen we tot allerlei rare vragen en weetjes zoals daar zijn: wie heeft asfalt uitgevonden (blijkbaar al gebruikt ten tijde van de Mesopotamiers), zou macadam uitgevonden zijn door McAdam (ja dus, door de schot John McAdam), wie heeft de barcode ontwikkeld (Norman Woodland), hoe zat dat nu weeral met de Orde van Malta (na het zien van een Maltezer kruis in een kerk hier - alles over de orde van Malta hier) en wat is het grootste land van Afrika (Sudan). Wat een mens toch allemaal niet bijleert!

Uiteraard hebben we het ook over minder triviale zaken en conclusies algemeen daar zijn: "Liefde is vermenigvuldigen ipv delen" en "het leven is meer dan dat" (waarbij we simpelweg 'meer dan dat' niet definieren)...laat ons hier nog een maand en we kunnen onze eigen 'Bond zonder naam' beginnen.

Tot slot toch ook nog even melden dat we hier echt niet te klagen hebben over de wegen, vandaag van de 400km die we doorspartelden (of beter: die onze chauffeur doorspartelde terwijl wij een dutje deden) maar 50km zonder asfalt! Nice! En het moet ook gezegd worden dat de wegen in goede staat zijn, we hebben al meer afgezien op reis. ;) De enige echt slechte route was Gonder-Aksum...valt dus goed mee.
Groot verschil is wel: wegen zijn hier - zoals verkeerslichten in andere landen - volledig indicatief, maw een geasfalteerde baan betekent dat er misschien wel eens een auto zou kunnen rijden maar dat is geen zekerheid. Bijgevolg zijn de autostrades (want we hebben het hier ook over 3-vaksbanen soms!) hier meer wandelgebied...de volledige Ethiopische veestapel hebben we al zien passeren (koeien, geiten, ezels, kamelen,...) en ook het leven speelt er zich grotendeels op af. Vandaag lag iemand zelfs doodleuk in het midden van de baan! Je moet hier dus maar eens chauffeur zijn...toeteren op constante basis en dan nog altijd moeten remmen omdat een ezel natuurlijk niet zomaar aan de kant gaat. Maar alles met een glimlach :)

Nieuwe diagnose: hoogteziekte?

De namiddag - met bezoek aan die 'Ark of the Covenant' maar ook aan het paleis van de 'Queen of Sheba' - verliep nog relatief goed voor mijn reisgenote...maar de avond valt en het gaat alweer iets minder. De nieuwe, zelfgestelde diagnose: hoogteziekte?

Zou kunnen want we zitten hier niet echt op zeeniveau (bijnaam voor de streek: the roof of Africa - al denken die Ethiopiers maar al te graag dat ze overal het beste in zijn :)), aan de andere kant is Tineke niet voor het eerst op grote hoogte... Problematischer als het hoogteziekte zou zijn: dalen is de enige oplossing...en we moeten eerst stijgen vooraleer we nog maar kunnen beginnen denken aan dalen. :s We zullen morgen dus moeten zien...

Ondertussen beginnen we alweer afscheid te nemen van Aksum, morgen gaat het richting Mekele om maandag dan door te steken naar Lalibela.

Nog enkele weetjes:
* Niet verwonderlijk dat de Italianen dit wilden veroveren: sommige landschappen lijken op Toscane, de zon schijnt hier altijd, het eten is lekker (alhoewel misschien een beetje pikant) en een bijzonder rijke geschiedenis! Wel geen wijn...dat moet een tegenvaller geweest zijn...
* Misschien moeten we onder het mom van gezondheidsredenen toch nog de rastafari's bezoeken? Die hebben zeker een 'helend product' voor alle kwaaltjes... De rastafari's bejubelden in de vorige eeuw de grootsheid van Ethiopie en dan vooral van Emperor Haile Selassie, die vooraleer hij gekroond werd bekend stond als...Ras Tafari. Bon, onze Haile heeft het maar uitgezongen tot 1973...maar tot vandaag is er een rastafari-gemeenschap ten zuiden van Addis Ababa.
* De 'Ark' wordt bewaakt door een 'keeper'. Die mens wordt gekozen onder de monniken die hiervoor in aanmerking komen en mag de rest van zijn leven met de 'Ark' samenleven. Hij mag de grond van de kapel (en geloof me, het is niet overdreven groot) niet meer verlaten tot aan zijn dood. Gezellige job...maar ik ga niet meteen solliciteren (ook al ben ik wel nieuwsgierig naar wat dat spel nu in godsnaam zou kunnen zijn).
* Typische Ethiopische gerechten worden hier vergezeld van iets dat lijkt op een combinatie van pannenkoek en spons. In eerste instantie wil je daar de handen aan afvegen...maar het is dus om op te eten. Bevinding: hoe noordelijker, hoe lekkerder de pannenkoekspons.
* Blank zijn...het is iets vreemds hier. Dit land is nog niet helemaal overspoeld door toeristen en dus worden die exemplaren al eens bekeken. Of in het geval van het hospitaal: schaamteloos voorgelaten in de rij. En altijd met een glimlach. Keerzijde van de medaille: blank staat gelijk met geldmachine waar we eindeloos geld kunnen aan vragen.
* Na het Yoda-Engels, gewoon het hilarisch Engels. Enkele voorbeelden: "Information for our gusts", "Raise with vegetables", "Omilate", "Haed office", "Rice Chineesetyle" en "Missed Gill"...vooral op dat laatste mag u even nadenken wat het zou kunnen betekenen. :)

History/Legend

De geschreven geschiedenis van Aksum dateert van 3.000 jaar geleden, het hoogtepunt van het Aksum-koninkrijk liep gelijktijdig met het Romeinse en Perzische Rijk...en in de eigen context is het allemaal groots wat hier gepresteerd werd. Maar wat is echt en wat niet?

Geschiedenis - die wetenschappelijk kan aangetoond worden - wordt hier namelijk vrij gemakkelijk verweven met legende. Drie voorbeelden:
* Niemand die kan bewijzen of de 'Queen of Sheba' wel echt heeft bestaan maar hier is men rotsvast overtuigd van deze - uiteraard bloedmooie - koningin die afstamt van een of andere mythische held en Koning Salomon ging verleiden in Jeruzalem en later een kind van hem baarde (Menelik I). Deze namiddag gaan we het paleis van Sheba bezoeken...dat volgens de Lonely Planet evengoed van iemand anders kan zijn. :)
* Muntstukken tonen aan dat dit een groot keizerreik was, met zelfs Griekse tekenen want er werd wel wat handel gedreven met die Grieken. Alleen...de keizers die afgebeeld staan op de munstukken komen niet voor in de mondelinge geschiedenis, en omgekeerd.
* Het heiligste van het heiligste voor Ethiopische christenen: de "Ark of the Covenant". 'Covenant' doet me overigens denken aan slechterikken uit de tv-reeks 'Alias' of nog erger mijn job (Vlaams convenantenprogramme gemeentelijke ontwikkelingssamenwerking), maar in deze context zijn het de stenen die Mozes meebracht van de berg, aangevuld met nog wat ander materiaal. Dit alles stond oorspronkelijk in Jeruzalem - en zou mee opgebrand zijn in de brand van de Grote Tempel - maar volgens Ethiopisch geloof heeft Menelik I - u weet wel, de zoon van - die naar Aksum gebracht (vergezeld door 12.000 joden...waar die terechtgekomen zijn weet niemand). Waarom Aksum? Jezus had dat beloofd aan Maria (die hier uiteraard geweest is, wat had u gedacht)... Die 'Ark' zou overigens spreken en keizers in het verleden geadviseerd hebben, het zorgt ook voor geluk en wordt bij oorlog naar de locatie gebracht waar een overwinning nodig is (de reden waarom Eritrea niet kan winnen tegen Ethiopie, of zoiets). Natuurlijk kan je die 'Ark' niet zien als ongelovige, je moet geloven dat die in St-Mary Church staat...wat veel Ethiopiers blijkbaar ook doen want Aksum is een bedevaartsplaats.

Bref, het neemt niet weg dat hier wel wat te zien valt in Aksum en dat het bovenal een gezellige plek is om te vertoeven! En dat hier een groot rijk geweest is, daar twijfel ik niet aan.

Diagnose: onbekend

8 uur deze morgen: Tineke en ik in St-Mary Hospital. Het is eens iets anders dan ontbijten. :)

Gisterenavond was de maag van Tineke niet helemaal ok...na een afspraak met internet normaal gezien iets eten maar dat lukte niet meer. Na een hele nacht wakker liggen en hoofd/buikpijn deze morgen dan maar meteen de beslissing genomen om het ziekenhuis op te zoeken. Want het grieperig gevoel kon natuurlijk ook wijzen op malaria...

Dus stonden de twee blanke daar mooi te wezen in het ziekenhuis. Ook eens een belevenis overigens! Wat een administratieve tocht: eerst een 'card' ophalen in kamer 1, dan in kamer 10 op doktersconsultatie, naar kamer 8 om doktersconsulstatie en onderzoek bloed te betalen, naar kamer 29 om bloed te laten trekken (met steriele naald), wachten, terug naar kamer 10 voor doktersconsultatie, naar de apotheek (geen kamernummer!) om de rekening te maken, naar kamer 8 om die rekening te betalen en dan terug naar de apotheek om de medicijnen op te halen. Op 1,5 uur waren we er van af :)
Voor dit alles werd 56 BIRR betaald, een goede twee euro. Voor ons absoluut niet veel geld maar hier natuurlijk wel iets anders...de Ethiopische gezondheidszorg van dichtbij bekeken...

Diagnose: onbekend eigenlijk. Alvast geen malaria dus dat is een geruststelling. Wel pillen meegekregen tegen malaria, maar ook iets om de hoofdpijn tegen te gaan en iets tegen voedselvergiftiging.

Voor alle duidelijkheid: met mij alles ok :) ik ben na het doktersbezoek nog aan het bezoek van de oude stad in Aksum begonnen, Tineke is wat verder gaan slapen. Hopelijk is ze deze namiddag weer klaar voor nog een bezoekje...

Reborn Christian

Opnieuw is paniek niet nodig, ik heb het geloof hier (nog?) niet gevonden. Maar na een lange dag onderweg, in het stof, en na een verkwikkende douche voelt een mens zich al snel 'reborn'. Bovendien is 'Christophe' niet zo evident en wordt het al snel 'Christian'.

De 360 km van Gonder naar Aksum - het meest noordelijke punt in onze trip door Ethiopie, we zitten hier maar enkele tientallen kilometers (dat is niet veel in dit land!) verwijderd van Eritrea - verliepen niet zo vlot als voorgaande kilometers. Als je weet dat het door berggebied is en dat slechts de laatste 50 km voorzien is van asfalt (en ik heb wel wat te zeggen over Chinezen in Afrika maar ze leggen hier wel wegen! :))...'bumpy ride'! En een hele dag onderweg! Pluim voor onze chauffeur overigens...ook al reed ie op een bepaald moment een beetje te snel door een put waardoor we met twee van de achterbank bijna bij de rugzakken logeerden.
Maar zoals steeds: we hebben het overleefd! Ook al had ik een "laten we eens cynisch over Afrika zijn"-dag, wat tot verbazing aanleiding gaf bij mijn reisgenote (can I blame her? :)). Ook veel stof voor discussie met andere woorden, al zegt de titel van mijn blog iets anders. ;)

Morgen bezoek aan Aksum...als het even sterk is als Gonder dan hou ik me nu al vast aan de takken van de bomen.

Welcome to Middle-Earth

Tolkien is absoluut zeker en vast in de voorbereiding van "Lord of the Rings" in Ethiopie geweest...of heeft op z'n minst de kaart eens goed bekeken. Terwijl we gisteren nog in Gonder (geef toe, ligt bedrieglijk dicht bij Gondor) verbleven, reden we vandaag door de Shire! Kan geen toeval zijn...

Slechts twee uurtjes rijden van Bahir Dar verwijderd ligt het prachtige Gonder...ooit hoofdstad van Ethiopie, maar dat is niet meteen een uitzondering want dat zijn de meeste steden hier wel geweest. In Gonder zouden we het 'Camelot van Afrika' moeten vinden, en die naam heeft het volledig waargemaakt! In de glorietijd - en nadat Fasilidas Gonder als hoofdstad gekozen had - werden hier (niet alleen door Fasilidas, maar ook door zijn zoon Yohannes, kleinzoon Iyasu en de drie daarop volgende telgen) een reeks paleizen neergepoot waar 'King Arthur of Camelot' wel eens jaloers zou op geweest zijn. Stallen, turkse baden en banketzalen om 'u' tegen te zeggen.
Niet alles in originele staat want de Italianen hebben een paleis verbouwd toen ze hier de boel een beetje probeerden te bezetten en de Britten hebben het een stuk gebombardeerd om die Italianen dan weer buiten te krijgen...maar dat kan de pret niet drukken! Ik moest Tineke tegenhouden of ze sprong nog in een kleedje om lady Guinevere te spelen... :)

Na de paleizen ook nog een bezoek aan het badhuis. U mag mij dat altijd cadeau doen zo'n badhuisje met afmetingen groter dan een Olympisch zwembad.
Nice, 's avonds nog even langs op de 'piazza' - Italiaanse invloed die enkel in de naamgeving gebleven is ;) - en dan vrij vroeg onder de wol in ons guesthouse want zo rondtrekken is vermoeiend.
Bovendien moeten we uitkijken voor de Nazgul en uit de buurt van Mordor zien te blijven...wakker zijn is belangrijk!

Een godsvruchtig 2003

Rustige dag in Bahir Dar vandaag...voormiddag de Blue Nile Falls gaan bewonderen, namiddag het bootje op om enkele kloosters te bezichtigen. Relax, en toch doodmoe :) maar we hebben straks tijd op terras om rustig onderuit te zakken en de sterrenhemel te bekijken.

Over die kloosters: volgens onze gezellige babbel in Addis moeten we toch een beetje opletten als we op het einde van onze rit in Lalibela terechtkomen. Niet-gelovige zielen komen bekeerd terug! Bij deze dus een waarschuwing aan vrienden en familie :) al moet er nog niet te veel gevreesd worden, de kloosters van vandaag hebben nog geen godsvruchtig vuur in mij aangewakkerd. Maar wie weet...Lalibela... ;)

Ander item uit de titel: die Ethiopiers slagen er dus in om een volledig ander tijdsschema te gebruiken. Wat een beetje voor verwarring zorgt :) want we zitten hier nog in het jaar 2003, en als ik het nu juist onthouden heb dan is het vandaag 24 februari. Ook de uren liggen wat anders, en daar weet ik al helemaal niet of het nu 6 uur meer of minder is dan het 'Westerse' uur dat hier gebruikt wordt (en dan heb ik het dus niet over het tijdsverschil met Belgie, waar ik helemaal niet meer wijs uit geraak door het winteruur!). Vreemde gasten!

2.500 km

In alle vroegte het bed uit...vooral omdat onze chauffeur te vroeg was :) Maar vandaag dan toch het startschot gegeven voor onze rit door Ethiopie, op het einde zullen we zoiets van een 2.500km achter de rug hebben. Ja wablieft!

Hebben we vandaag al gemerkt natuurlijk...een paar uur geleden zijn we weliswaar aangekomen in Bahir Dar aan Lake Tana, maar daar hebben we dan ook wel een volledige dag over gedaan. De afstanden zijn hier ver-schrik-ke-lijk (ook voor de komende negen dagen belooft het niet veel korter te zijn), maar de landschappen maken veel goed want die zijn dan weer in-druk-wek-kend! Ongelooflijk, iedere keer als je een heuvelrug voorbij bent ontplooit zich een geweldig fantastisch beeld...een mens komt hier ogen tekort. Ondertussen heb ik het ook zo goed als opgegeven om foto's te nemen van die landschappen, ik merk zo al dat de omvang van zo'n landschap moeilijk op foto te krijgen is.

Stond vandaag op het programma:
* het klooster van Debre Libanos. De kerk werd gebouwd in 1961, in opdracht van Emperor Haile Selassie omdat een priester hem verteld had dat een kerk bouwen hem nog een lange regeerperiode zou schenken. Den duts, bouwt hij die kerk en een goede twaalf jaar later wordt ie vermoord... De kerk is overigens niet te betreden door vrouwen in hun menstruatieperiode of door individuen die de afgelopen 48u sex gehad hebben. De derde regel - niet roken - kan nog gemakkelijk gecontroleerd worden, maar we stelden ons toch vragen over hoe ze die eerste twee regels gingen nagaan. 'Op eer en geweten' denkt een mens dan, of zoals Tineke ook wel zei "op geweer en eten". :) Verzachtende omstandigheden: het was nog heel erg vroeg in de ochtend en we hadden nog geen ontbijt gehad.
* een prachtig zicht op de Blue Nile Gorge, aka de kloof waar de blauwe Nijl - die hier begint in Lake Tana en een van de levensaders is van de Nijl - doorstroomt.

Nog even over die Emperor...nu toch al drie gesprekken gehad die nogal wat sympathie hadden voor het keizerrijk van weleer. We hebben ondertussen ook geleerd dat er nog steeds een keizerlijke familie bestaat die nog steeds aspiraties heeft om opnieuw op de troon te zetelen. Al lijkt het mij meer iets zoals de Italiaanse monarchie: niet meteen heel realistische aspiraties.
Logische verklaringen voor het feit dat die keizerlijke geschiedenis hoog aangeschreven staat: de periode die na Haile Selassie kwam was nu niet meteen de meest fantastische, en we moeten ook toegeven dat de commentaar vooral uit religieuze hoek kwam (en het is geen geheim dat communistische regimes geen moeite spaarden om allerlei religies vakkundig de nek om te draaien). Maar toch opmerkelijk dat bijna 40 jaar na de laatste keizer die keizerlijke familie nog altijd genoemd wordt, of dat kroningstronen en andere overblijfselen uit die tijd bijgehouden worden.

Bon, genoeg geschreven voor vandaag! Dringend hapje eten hier en morgen de Blue Nile Falls en Lake Tana bewonderen.

Mastercard

De laatste dag in Addis Ababa werd eigenlijk een beetje een dag in mineur. In de voormiddag gingen we op zoek naar een touroperator die ons een trip doorheen Ethiopie kon aanbieden. Die vonden we bij 'Ashenge' en toen alles in kannen en kruiken was en het moment van betalen er aan kwam liep het allemaal mis.

De Mastercard werd niet aanvaard...iets mis met mijn kaart. Vreemd, want de dag voordien had ik nog geld afgehaald. Maar ook bij de bank zelf lukte het blijkbaar niet. Het werd een dagje van over en weer lopen, principieel geen geld willen afhalen omdat we daar eigenlijk niet mee op straat wilden lopen en eigenlijk gewoon veel zuchten. Met de avond vonden we ergens een compromis tussen toch nog geld afhalen en een voorschot betalen, de rest overschrijven via de bankrekening.

Maar niet de hele dag was miserie. Over de middag zaten we toch maar gezellig op een terrasje en vonden we onszelf algauw in gesprek met drie leerkrachten (2 Ethiopische en 1 Britse die al 11 jaar in Ethiopie verbleef). Een amusant gesprek over tal van onderwerpen. Politiek staat niet meteen heel hoog aangeschreven (het was even zoeken naar de voor ons onuitspreekbare naam van de president - de premier heeft de echte macht en eigenlijk zijn daar geen klachten over, de mens zit er ook al 20 jaar :)), de term 'onderontwikkeld' zorgt voor heel wat kritiek, de trots over het feit dat ze nooit echt gekoloniseerd zijn stroomt er soms van af en uiteraard moeten we op het thuisfront reclame maken voor dit prachtig land (meer toeristen zijn welkom, er zijn prachtige dingen te zien en het is echt veilig - wat dat laatste betreft: "ze gaan je misschien bestelen, maar vermoorden, kidnappen of verkrachten zit niet echt in de Ethiopische genen"...goed om weten :)).

Na nog eens een namiddagje sukkelen met betalingen richting boekenwinkel om ons even te laten gaan en afsluiten deden we met Indisch eten. Vrij vroeg in de bedstee want de volgende ochtend zou onze chauffeur om 6u aan ons deur staan...

Het oneindige plan

Vakantie is ook lezen...op rustige en verloren momenten bijvoorbeeld. Was al tijdje bezig met "Het oneindige plan" van Isabel Allende maar het ging niet meteen vooruit. En nu is ie uit :)

Punt met Allende is vaak dat het nogal traag op gang komt...wat ook hier wel een beetje het geval was. Bovendien vond ik de korte inhoud op de achterflap op z'n minst misleidend: Amerikaanse latino heeft arme jeugd en gaat voor de welvaart, vraagt zich vervolgens af waar hij nu het meeste geluk had...dat moet zowat de baseline geweest zijn. Maar het boek is uiteraard zoveel meer dan dat! Allerlei figuren kruisen het pad van Gregory Reeves, sommige zelfs meerdere malen en het is altijd aangenaam om volgen. En eens voorbij de helft begint het echt snel te gaan...waardoor het boek ook veel sneller uit was dan gedacht.

Geen nood, op onze laatste dag in Addis Ababa gisteren toch nog de tijd gevonden om richting 'Bookworld' te gaan. Buitengekomen met twee supercynische boeken over ontwikkelingssamenwerking, dat belooft! :) De eerste die er aan moet geloven is "Lords of poverty".

BIRR

Neen, geen 'Broek In Reet' zoals de kleine kindjes op school al eens plegen te doen, wel de nationale munteenheid van Ethiopia...al zijn we nog altijd niet zeker hoe het nu eigenlijk uitgesproken wordt. Voor 1 euro krijg je hier ongeveer 23 BIRR's.

Om maar te zeggen dat het moeilijk rekenen is...op dit moment nemen we om gemakkelijkheidsredenen 100 BIRR = 4 euro. En met dat in het achterhoofd: het is spotgoedkoop in Addis (dit in tegenstelling tot Kenia!). Deze middag twee drankjes op een zonnig terras: de volle 14 BIRR...reken zelf maar uit. ;) Zonnig by the way: ongelooflijk brandende zon ja! Precies helemaal iets anders dan in Nairobi...het gaat hier zweten en puffen worden. Hoe is het weer in Vlaanderen? :)

Het terras op de middag was overigens om te bekomen van het "Red Terror Martyrs Memorial Museum", een plaats waar de slachtoffers van het gruwelijk regime van Mengistu Haile Mariam herdacht worden en waar de bezoeker ook wat achtergrondinformatie meekrijgt. Lang verhaal kort: Ethiopia - dat nooit (toch niet helemaal - kortstondig gedeeltelijk door Italie) gekoloniseerd werd - werd jarenlang geregeerd door keizers. De laatste in de rij is de bekend klinkende naam van Haile Selassie...tot die in 1974 door een militaire coup van de macht verdreven werd (en ter info, ook meteen vermoord). Wat volgde was de 'Derg', een communistisch regime onder leiding van Mengistu dat stevig gesteund werd door de Sovjet-Unie (en als ik het mij juist herinner uit mijn thesis van jaren geleden: ook door Cuba) en dat net als een heel pak andere communistische regimes gepaard ging met keiharde repressie. Het museum getuigt van deze bloedige periode... Of hoe mijn "communistische idealen" en 'gedweep met revolutionairen' (gelukkig al een tijdje achter mij ;)) in de praktijk toch altijd verschrikkelijke gevolgen hadden (en nog hebben als we even naar Noord-Korea kijken)...
Met het einde van de Koude Oorlog kwam ook een einde aan het regime, in 1990 vluchtte Mengistu richting Zimbabwe waar hij vandaag nog altijd in alle rust leeft (beschermd door Mugabe)! Een grote onrechtvaardigheid, de leiders van een genocide van deze omvang moeten voor de rechter verschijnen. Voor de meesten was dit ook het geval in het begin van de jaren '90, maar Mengistu zelf dus niet...misschien is het gewoon wachten tot ook Mugabe van het toneel verdwijnt?

Yoda-Engels

Veilig en wel aangekomen in Addis Ababa...met meteen een magisch zicht: groene lichtjes die 'flikkerden' doordat ze soms achter bomen weggestoken waren. Het klinkt stom, maar was meteen verliefd op deze uitgestrekte en ongelooflijk grote stad, die ergens het midden houdt tussen 'Afrika' en 'Midden-Oosten' (sfeer, klanken, hoe mensen er uit zien (mooie mensen!),...).

Dit in tegenstelling tot Tineke die een vreemde relatie met deze wereldstad ontwikkelde :) Overal loert het gevaar en het is hier helemaal niet fijn. We vinden elkaar niet...maar goed dat we dus snel richting het Noorden vertrekken (ook al omdat ik waarschijnlijk heel snel bestolen zou geraken in deze hoofdstad met veel armoede - daar heeft mijn reisgezel waarschijnlijk wel groot gelijk in maar ik loop hier liever nog wat naief rond :)).

Het brabbeltaaltje dat ze hier overigens produceren is zo mogelijks nog meer onverstaanbaar dan het Swahili in Kenia, en al helemaal onleesbaar! Bovendien is het met het Engels hier ook niet altijd bijster goed gesteld...in die mate dat we gisterenavond op onze guesthouse-kamer al volop het Yoda-Engels (Star Wars: "Towel extra we need") aan het oefenen waren. :) Als voorbeeld een mededeling aan de receptie: "Same room change room up"...vertaling: we mochten nog een nacht blijven maar dat op dezelfde kamer een verdiep hoger dus moesten we verhuizen. Het ontcijferen duurde iets langer maar uiteindelijk geraken we er wel.

Vakantie in Kenia is...

* in een onbekende omgeving nieuwe dingen ontdekken
* verwonderd staan van zoveel schoonheid in de wereld
* veel tijd hebben om nagels te knippen
* veel tijd hebben om een goed boek te lezen, om het even waar
* veel tijd hebben om gewoon op een bank te zitten en naar een jacaranda te zitten kijken
* gewoon veel tijd hebben
* en vooral geen tijdsbesef hebben
* veel beesten zien!
* Amarula drinken en Amarula Cheese Cake eten
* 's nachts wakker worden en hippo's horen
* na de onvermijdelijke wekker blijven liggen tot de specht op de houten wand naast jouw bed komt kloppen
* being relax...

Dag 11: I want my money back!

Iedereen die reist weet dat dag 3 en dag 11 te vermijden zijn: het zijn de meest stresserende dagen die het reisgezelschap stevig onder druk kunnen plaatsen. Vandaag is onze dag elf... Ontbijten lukte nog net en toen begon het grote conflict binnen het reisgezelschap...

Gelukkig niet over de reisroute of andere praktische aangelegenheden maar wel over de film "Moulin Rouge"...terwijl ik fan ben vindt Tineke het 1 grote, muzikale miskleun. Jeetje mina! Gelukkig kon ze mij niet schoppen omdat we te druk bezig waren met onze rugzak omhoog te klimmen. :)
Speciaal voor Tineke dus bij deze:

Maar goed, voor de rest zijn we nog altijd dikke vrienden. :) En gelukkig kiest ze er voor om frustraties uit te werken op mutatu-chauffeurs (busjes openbaar vervoer)...alhoewel ze eigenlijk meer dan gelijk had. Efficientie in Afrika betekent: we steken het busje vol. Daar zijn we ondertussen gewoon aan geworden, maar van deze keer verkochten ze ons plekjes in een busje dat al vol zat. Wij konden er nog wel net bij...maar onze rugzak? No problem no problem, dan doen we gewoon even een menselijke tetris met de mensen die er al in zitten zodat de 'muzungu's' (de witte) er nog - in alle comfort - bij kunnen. No pasaran natuurlijk, niet alleen omdat het voor ons niet gemakkelijk zou zijn maar vooral voor onze mede-reizigers! Dus terug naar het loket waar het toch wel de volle tien minuten duurde vooraleer we ons geld terugkregen (ondertussen bleven ze in het busje maar schuiven met mensen om nog meer plaats voor de muzungu's te maken). Het resulteerde allemaal in een spektakel met een pak toeschouwers en de legendarische woorden van Tineke: "Do I speak English?! Do you understand me?! I want my money back!". Had Margaret Thatcher het zo uitgesproken destijds, het had nog veel meer indruk gemaakt...
Uiteraard, ondergetekende stond er bij en keek er naar...bevreesd dat ik alsnog een schop onder mijn kont zou krijgen moest ik iets zeggen. :) Tien minuten later zaten we op een ander, comfortabel busje richting Nairobi.

Final moments in Kenya! Hopelijk snel nieuws uit Ethiopia...

Rustdag

Als ze in de Tour een rustdag krijgen, dan wij ook! Na heel wat reizen en onze sportieve inspanning van woensdag kon het niet anders dan dat we op donderdag een dag van rust namen. Het zwembad bij de buren werd in beslag genomen om languit te liggen, even te zwemmen en een beetje te lezen.

"Het schoon leven" natuurlijk, met op tijd en stond een natje en een droogje (alhoewel de chocoladecake niet meteen dat was wat ik er van verwacht had :)). Ondertussen (her)ontdekten Tineke en ik het scrabble-spel...hoeft het hier gezegd te worden dat ik telkens met verpletterende scores de tegenstand naar huis speelde? :p (ok ok, tweede keer was het heel nipt)
En tussendoor? Beesten natuurlijk! Voor het eerst op onze reis konden we ook de white colobus (schattig aapje) bewonderen die gewoon in onze tuin zat. Donderdagavond zagen we de familie colobus nog eens en bleek er zelfs een mini-klein colobus-baby'tje (dit soort van woorden zijn goud waard in scrabble) bij te zijn!

Bon, jullie hebben ondertussen door dat we hier helemaal onder de indruk zijn van al die beesten...

To hell and back

Woensdag ging het de sportieve tour op! Ja, u leest dat goed: spor-tie-ve! Hell's Gate National Park is het enige park in Kenia dat je te voet of met de fiets kan betreden. Dus Tineke en ik op onze gehuurde mountainbike een goede twintig kilometer afgelegd...ons kont heeft het geweten de rest van de dag... :s

Maar het is natuurlijk wel eens wat anders dan de normale fietstocht die een mens onderneemt. Zebra's, wrattenzwijntjes, Impala's,...daar fiets je dus tussen. Ook wel in een verschrikkelijke hitte maar een mens moet er iets voor over hebben. Op het einde van het park kom je dan aan Hell's Gate Gorge, een vrij avontuurlijke wandeling door een kloof met uiteraard spectaculaire zichten. En na die wandeling van anderhalf uur...terug de fiets op om terug uit het park te geraken natuurlijk!

In meerdere opzichten dus in de hel geweest: het einde van de kloof zou de hel moeten zijn (werd zo genoemd omdat bij uitbarsting heel wat mensen om het leven gekomen zijn op die locatie), maar het einde van onze fietsrit was dat ook een beetje. Maar het was wel een geweldige uitstap!

Happy Hippo

Na drie dagen genieten van rust en stilte (relatief, want gisteren waren er een bende Nederlanders in onze buurt :)) in Naivasha terug in Nairobi...Tineke moet hier de laatste momenten op Keniaans grondgebied zien door te komen en vertrekt morgen dan richting Ethiopia, ik volg later op de avond.

Maar eerst even terug in de tijd: dinsdag richting Naivasha en dat ging vlotjes, en vrij snel ons plekje gevonden in Fisherman's Camp. Locatie aan Lake Naivasha, dus wij 's avonds natuurlijk op een bootje nog een beetje 'beesten spotten'. Een hele hoop happy hippo's gezien...en 1 niet zo happy hippo. Nooit geweten dat een nijlpaard kan springen in het water en bovendien ook nog eens aan relatief hoge snelheid een bootje kan achterna zitten! Volle snelheid hield ons nog net uit de greep van de stoute hippo...vrij indrukwekkend allemaal, vooral als je het achteraf kan vertellen. :) Voor de rest de ibis en pelikaan nog eens gezien, en een echte fish eagle. Schoon beesten allemaal.

Voor wie eens een beest wil zien: Kenia is de place to be. :)

4 out of 5

Eigenlijk ben ik al meer dan tevreden met 3 op 5, maar je hoort me zeker niet klagen als ik 4 op 5 kan halen. :) Nakuru National Park bracht ons vandaag de vierde van de big five die we zoeken: twee leeuwinnen met een welpje!

Schattig schattig schattig! Vooral als je dat vanuit een auto kan bewonderen en er niet naast staat want volgens onze gids 'hadden ze een beetje honger'. Dan blijft deze pantoffelheld liever zitten waar ie zit...
Nakuru National Park heeft overigens veel meer te bieden dan wat leeuwen: heel wat beesten die we in Meru mochten bewonderen kwamen ook hier aan bod, samen met een echt goede blik op de witte neushoorn, flamingo's en pelikanen. Een heel mooi park, dat is zeker!

Voor de rest laten we Nakuru een beetje aan ons voorbij gaan want toch niet zo geweldig interessant. Wel een leuke koffiebar, maar daarvoor alleen kan een mens niet blijven. :) Dus trekken we morgen richting Naivasha en is de planning om daar een paar dagen te blijven plakken. Om dan vrijdag terug in Nairobi te zijn om zaterdag richting Ethiopie te vertrekken.

Tijdje niet op het net waarschijnlijk...hopelijk krijgt Tineke nog wat foto's online gesmeten zodat jullie daar nog even naar kunnen kijken ;)

Herlancering fotowedstrijd Zonsondergang V

De fotowedstrijd 'Zonsondergang V' werd al voor het vertrek richting Zuid-Afrika gelanceerd...maar nog eens lanceren kan geen kwaad. Vooral omdat het nogal spannend is, en ook al omdat eigenlijk nog helemaal niets beslist is (iedereen kan nog winnen!).

Het geschenkenpakket moet zeker nog uitgebreid worden - beetje beperkte aanwinst in het Zuiden van Afrika - maar het wordt sowieso de moeite natuurlijk. Dus aan de deelnemers: tijd om opnieuw te mobiliseren (slechts 20 dagen). En aan al de rest: stem gewoon op jullie favoriete pic.

Nathalie - Israël

Kimja - Quito
Kim - Jordanië
Fiel - Jordanië

Edwin - Botswana

N-cities

Sinds deze morgen zijn we dan op weg voor de N-route: via Nanyuki en Nyahururu nu toegekomen in Nakuru (ooit nog een zusterstad van ons eigenste Leuven). Later deze week gaat het dan nog richting Naivasha om zo terug in Nairobi te geraken. Yep, alle steden beginnen hier met een N...of op z'n minst met een K, een L, een M of een N. Vermoedelijk heb je dan 90% van alle Keniaanse lokale besturen. Toch een elementje van wederkerigheid dat ik naar VVSG moet meebrengen...

Hier staan nog Nakuru National Park op het programma en gewoon wat rondlopen in Nakuru zelf natuurlijk. De oorspronkelijke doelstelling om richting het Noorden van het land te trekken halen we niet dus hebben we wel wat tijd om Centraal-Kenia onveilig te maken. Op het gemak...

Ondertussen moet ik ook melden van Tineke dat ze heel hard haar best doet om niet depressief te zijn...het is waar, eigenlijk loopt ze ook al heel de dag 'love you love you longtime' te zeggen tegen mij dus valt dat wel mee ;) Allez, als haar computer hier naast mij nog eens in gang wil schieten mag ik mij aan de nodige comments verwachten.

Djibouti?

Moeder, geen paniek...het gaat hier niet over een Afrikaanse ziekte. Al neem ik geen malariapillen en zal ik bij terugkeer eens een check moeten doen, maar dat is iets anders. :) Neen, Djibouti is een land.

We zitten weliswaar nog in Kenia maar volgende zaterdag vertrekken we richting Ehtiopie en af en toe begint een mens daar ook al eens aan te denken natuurlijk. Een geweldig plan vond ik een uitstap van Addis Abeba richting Djibouti, de kleinste (?) Afrikaanse staat. Buurlanden: Ethiopie, Eritrea (maar daar heeft het een beetje ruzie mee, niet de schuld van Djibouti! Eritrea maakt boel met iedereen :)) en Somaliland. Al is het niet duidelijk of Djibouti dat Somaliland (niet Somalie, dat ligt nog iets verder) nu eigenlijk wel al erkend heeft... Bref, lang verhaal kort: dat Djibouti wordt nu al het Dubai van Oost-Afrika genoemd en is een onvervalst duikparadijs...en sinds die trip naar Honduras ben ik ontvankelijk voor locaties waar men kan duiken. ;)
Helaas helaas zal het niet mogelijk zijn om daar te geraken wegens een beetje niet op onze route (en laat ons eerlijk zijn: eerst een visum betalen voor Ethiopie om dan nog eens een visum te betalen voor Djibouti, het is maar al te gek). Neen, we opteren dan liever voor de historische route. Al weten we nog niet zeker of de 2.500km ons wel lukt op veertien dagen. :)

Jullie merken, ook de voorbereidingen voor de volgende trip lopen al! :)

Meru National Park

Ik zweer het: er liggen nergens zoveel vluchtheuvels als in Kenia. Op onze rit van Meru naar Meru National Park (dat ligt daar dus niet naast, eerst via Maoa) hadden we tijd genoeg om dat te ondervinden aangezien we - geheel buiten onze wil om - voor de traagste bus van het land gekozen hadden.

Zonder overdrijven: bergop ging het 10km/u en bergafwaarts haalden we maximaal 60km/u. Tja, zo duurt het een tijdje vooraleer je bent waar je wil zijn natuurlijk. Zowat alles op wielen stak ons voorbij en zelfs de tractor slaagde er in om van ons weg te rijden...vrij hilarisch moest het niet zo tragisch zijn. :) Maar we zijn er uiteindelijk geraakt aan het park, al hadden we daarvoor eerst nog wel een motorrit nodig (met de rugzak!) en een paar vriendelijke gasten van de Kenya Wildlife Service om ons binnen te laten (want we waren daar niet met de auto natuurlijk, en te voet mag je niet binnen).

Een overnachting in het park zelf en een game drive op zaterdag: het was z'n geld meer dan waard! Werden gespot: Vervet Monkey, Olive Baboon, Waterbuck, Kudu, Dikdik, Gazelle, Giraf, Nijlpaard, Zebra, Wrattenzwijn, Secretary Bird, Struisvogel, Superb Starling, Lilac-breasted Roller, Guineafowl, Hamerkop en natuurlijk ook enkele van de 'big 5' zijnde olifanten, een witte neushoorn en een waterbuffel. Ontbreken nog in het lijstje van de big 5: leeuw en luipaard. Nog even tijd om die hier ergens te vinden.
Zoals steeds: foto's volgen nog :)

Africa personal

Na het vertrek in Nairobi ging het richting Noorden: Meru meer bepaald. Met uiteindelijk doel Meru National Park, maar daarover later meer. Eerst dus richting Meru, ongeveer 5u op een busje...niet zo heel lang naar Afrikaanse normen.

Meru zou overigens bekend moeten staan voor de jacaranda's maar ik kan de vrienden uit Tshwane/Pretoria geruststellen, hun jacaranda's in bloei zijn een stuk impressionanter. Toekomen in Meru is overigens toekomen in chaotisch Afrika zoals je het alleen maar kan inbeelden. Vol met vriendelijke mensen, dat wel :), maar stoffig en verwarrend (en tropisch en groen...voor mij weinig vergelijking mogelijk met vorige Afrika-trips in Zuidelijk Afrika of Benin dit voorjaar).
En toen viel mijn euro: dit is mijn eerste Afrika-reis (Noord-Afrika niet meegerekend) dat ik op 'personal basis' in Afrika ben! En dan maar meteen Oost-Afrika... Great!

Ondertussen ben ik volledig mijn besef van tijd kwijt (perfect, ik ben dan ook op vakantie)! En zit ik hier ook met een licht depressieve Tineke (die Kenia nog niet wil verlaten)...daar heb ik korte metten mee gemaakt: niet bleiten want ik kan daar niet tegen! Tot nu toe luistert ze nog... ;)

Mashujaa

Goed aangekomen in Nairobi na een relaxerende vlucht...voor zover zoiets relaxerend kan zijn. Tineke meteen teruggevonden en dus loopt alles hier perfect :)

Gisteren nationale feestdag in Kenia: Mashujaa, of de dag der helden. Voorheen ook wel de dag van Kenyatta maar sinds de nieuwe grondwet is het de dag van alle helden geworden. Goed, was rustig in de stad en hebben daar een dagje gespendeerd met oa bezoek aan treinmuseum, bezichtigen van stadhuis en parlement, bezoek aan de nationale archieven.

Vroeg bed in - nog een beetje heel moe :) - en vandaag klein beetje uitgeslapen...helemaal klaar om een paar uur op de bus te zitten en richting het Noorden te trekken.

Vakantiegevoel

Vijf dagen in het land was echt niet veel, het is als een wervelwind aan mij voorbijgegaan. Met enkele vergaderingen, een bezoek aan mijn geweldig petekind en een 'gehaktfestival' bij John en Fre (ondertussen poker gespeeld en schoon gewonnen :)). Foto's van deze twee laatste fijne activiteiten volgen binnen een maand of zo...ze staan namelijk nog op mijn fototoestel en ondertussen zit ik al gezellig in de nationale luchthaven voor mijn volgende - en waarschijnlijk laatste? - trip dit jaar: go and visit Tineke in Kenia!

Even leek het alsof hier zou gestaakt worden vandaag. Dat zou echt wel straf zijn en ik zou werkelijk geloven dat een vloek op mijn reisgedrag rust: Ecuador/Honduras/Benin werden geteisterd door een IJslandse vulkaan, Zuid-Afrika een paar weken geleden door een staking en nu zou ik het weer vlaggen hebben? Niets van aan gelukkig...buiten de treinstaking waar ik liever geen risico's wou nemen: de papa werd opgetrommeld en mocht mij deze morgen richting luchthaven voeren. Ja, ik ben verwend. ;)

Sinds deze nacht ben ik ook helemaal overvallen door een geweldig fijn vakantiegevoel. Dat klinkt misschien verbazingwekkend, maar tot gisterenavond was dat gevoel er nog niet echt. Natuurlijk keek ik er wel naar uit om op reis te gaan maar was nog met vanalles bezig waardoor ik niet veel tijd had om er over na te denken. Wat meteen betekent dat ik bijzonder slecht voorbereid vertrek...alsof dat iets nieuws zou zijn. :) Maar het is allemaal goed gekomen en ik zit bijzonder relax op dit moment. Alles wat ik nog wou doen kan ik nu toch niet meer doen. :)

Slechts 15kg mee in mijn rugzak, vermoedelijk ben ik wel wat dingen vergeten :) maar dat zien we dan wel als we in Kenia aankomen. Tineke, ik ben dus onderweg! Hier overigens een vedettenparade deze morgen: Johan Vandelanotte en Freddy De Kerpel tegengekomen, weliswaar niet samen op stap ;)

Bon, ik begin hier mijn trip van een maand (!) richting Kenia en Ethiopie, hoop - en weet - dat Tineke er helemaal klaar voor is en ik...ik laat me gewoon meeslepen door de pracht en praal van Afrika met Tineke als gids. Hakuna matata!

Done evaluating

Sinds gisteren terug in het land! Die laatste evaluatie in Tshwane was een evaluatie te veel :) Bijzonder vermoeiend om na twee evaluaties nog eens alle vragen uit de kast te halen en heel veel interviews af te nemen. Maar goed, het is gelukt (net...Bert begon lichtjes te crashen en ik viel wel bijna in slaap tijdens de gesprekken)!

Grappige anekdotes wel, daar in de hoofdstad van Zuid-Afrika. Een stad met maar liefst 2,5 miljoen inwoners die samenwerkt met Maasmechelen in Vlaanderen...goed voor 40.000 inwoners. Je kan je vragen stellen over de schaal van vergelijking die mogelijk is. Of zoals de Zuid-Afrikanen het zelf aanbrachten: "we could fit the whole of Maasmechelen in our World Cup soccer-stadium!" (en dan hebben ze nog 6.000 plaatsen over). Voor de rest ook hier weer interessante gesprekken...veel materiaal om te verwerken...

Ondertussen kregen we berichten uit Oman van onze evaluator-in-crime Marike dat ze goed aangekomen was. En zo heb ik er een kennis bij in het voor mij onbekende Oman (maar dat bekend zal worden als ik haar blog ga volgen). Gisteren stuurde ze ons tevens de link naar een berucht 'Kabouter Wesley'-filmpje...iedereen keer als wij cola dronken vond ze precies de vergelijking met onderstaande. Vreemd, hoop dat het niet aan mij gelegen heeft :)

Cable Mountain

Het dagje vakantie zit er op, vandaag ging het richting Pretoria (met tussenstop in Bloemfontein, beetje de hele dag onderweg met andere woorden).

Het verblijf in de Cape Town Lodge was meer dan in orde, vooral deze morgen toen ik de gordijnen opentrok en vanuit mijn bed nog een beetje kon liggen kijken naar de Tafelberg… Alhoewel we over onze decompressiedag gisteren ook niet kunnen klagen. Wim en Bert hadden een fijn bezoek aan Robben Island en ik had een geweldige dag met terrasje, zon en rust. ’s Avonds gingen we eindelijk voor de lang aangekondigde ‘wining and dining’ aan de fameuze ‘Waterfront’ van Kaapstad.

Maar de fun in Cape is dus voorbij. De combinatie Table, Cable en Cape zorgde overigens voor de nodige spraakverwarring met ‘Cable Mountain’ als gevolg. Een dag reizen, twee volle dagen evalueren in Pretoria – hopelijk lopen de interviews even vlot als in Witzenberg – en we kunnen terug richting Belgenland vertrekken. Waarschijnlijk zijn daar niet de temperaturen van tel zoals we die gisteren in Kaapstad hadden (maar vandaag ook alweer veel minder)…aan de andere kant kennen ze in Zuid-Afrika ook geen ‘koninklijke verduidelijkers’ dus heeft ieder land wel iets (you could wonder what I prefer)…

Decompressie

Na 11 – drukke! – dagen nood aan een decompressiedag. Ons verblijf voor een dag in Kaapstad, vooraleer door te vliegen richting Tshwane, komt dus als geroepen. Terwijl Wim en Bert historische grond gaan bezoeken (Robben Island) trek ik mij terug aan het zwembad van het hotel, met zicht op de Tafelberg, en tokkel ik een beetje op mijn pc.

Mijn internetverslaving wordt alweer eens aangetoond aangezien ik nu heel blij ben na drie dagen zonder. Maar het is ook een beetje decompressie na een conferentie, twee evaluaties, verschrikkelijk veel gesprekken en evenveel indrukken. Kaapstad is overigens overweldigend fantastisch, hier kom ik nog terug!

Ter info voor de WK-liefhebbers: dezer dagen is hier wel wat te doen rond de stadiums van het WK Voetbal deze zomer. Blijkt nu dat die door de respectievelijke steden moeten overgenomen worden, niet meteen een geweldig geschenk want ongelooflijk verlieslatend. Tot overmaat van ramp blijken sommige van de stadiums ook niet geschikt om rugby of cricket (sporten die nog een stuk populairder zijn dan ‘soccer’) te spelen en kunnen ze dus enkel voor voetbal dienen…wat moet een stad daar mee? In Cape Town kunnen ze er gelukkig wel nog iets meer mee doen dan voetbal (alhoewel ze eigenlijk ook al een rugby-stadium hebben). Zet tot nadenken: het wereldkampioenschap was geweldige PR voor Zuid-Afrika, maar het komt wel met een prijs…

“E+G=S” en “External introspection”

Vóór en na de conferentie in Mangaung zijn we ook bezig met de evaluatie van enkele stedenbanden. De band van Gent met Mangaung zelf, deze week ook de band tussen Essen en Witzenberg. Dus vloog het evaluatieteam Bert, Marike (experte stedenbanden, onderzoek rond gedaan), Wim (ervaringsdeskundige als Noord-Zuidambtenaar Genk) en ikzelf deze week van Mangaung richting Kaapstad. Vandaar ging het richting Witzenberg.

Hier zeker niet de intentie de volledige rapporten en bevindingen tentoon te spreiden – die zijn er overigens nog niet – maar na een week samen reizen begin je toch zo wat aan elkaar te kleven. Fijn! Maandag en dinsdag trekken we nog richting Tshwane/Pretoria voor een evaluatie van hun band met Maasmechelen, maar daar kan Marike jammer genoeg niet meer aan deelnemen. Die vloog vandaag terug richting Oman (waar ze werkt aan de universiteit). Dus bleven de heren van het team moederziel alleen achter in Kaapstad. We missen Marike nu al…

Leerrijk ook zo van die evaluaties. Zo leer je dat “E+G=S” is (Education and God equals Success) en spreken we in de toekomst niet over een evaluatie maar over een ‘external introspection’. Die Zuid-Afrikanen weten het wel uit te leggen. :)

Succesvolle conferentie - bericht aan ouders

Ondertussen is het al vrijdagavond en zitten we met een team in Witzenberg (meer bekend van Ceres-fruitsap), maar toch nog even terugblikken op maandag en dinsdag. Toen was het namelijk die befaamde conferentie…en het was een doorslaggevend succes! En dat zeggen we niet omdat VVSG het georganiseerd heeft, dat zeggen de deelnemers. :) (die deelnemers zie je overigens op de groepsfoto hierboven)

Buiten nog enkele probleempjes met sprekers die niet tijdig op de conferentie geraakten en een kleine aanpassing in het programma van maandag verliep het eigenlijk allemaal zoals gepland. Maar het was ook inhoudelijk bijzonder interessant, zelfs met speeches van burgemeester Morule van Mangaung en van onze VVSG-voorzitter Luc Martens die toch altijd een stuk algemener zijn. Maar ook dat bleek geen probleem…wat aantoont dat er al lang een noodzaak was bij verschillende lokale besturen – zowel in het Noorden als in het Zuiden – om meer te netwerken met elkaar. En de netwerking was er zeker. Met dank dus aan Bert voor de inhoudelijke organisatie en Tine voor de praktische! Het zijn stresserende tijden geweest maar het was het meer dan waard.

Zoals het hoort promoveerde ik mezelf tot ‘Grote Roerganger’ van het feest op dinsdagavond. Daarbij vergat ik even dat ik tijdens het diner mijn gsm en fototoestel op tafel had gelegd en ziedaar…die waren naar het einde van de avond toe allebei verdwenen. Hoera! Niet zo’n geweldige afsluiter persoonlijk – en dat na mijn aircostoot – maar we trekken het ons niet te veel aan. Wel bericht aan de ouders: jullie krijgen dus geen nieuws omdat ik in de onmogelijkheid verkeer tot communiceren (en tot overmaat van ramp ook nog geen internetverbinding in Witzenberg, hopelijk morgen wel in Kaapstad). Maar alles is hier dus wel ok!

Aircostoten

Het zou natuurlijk niet perfect zijn als ik geen stoot zou tegenkomen. Letterlijk in dit geval… Lang leve aircotoestellen! Of voornamelijk het buitengedeelte van zo’n toestel waar ik gisterenmiddag in volle vaart tegen aan ging. Resultaat: scheve bril, ongelooflijke buil en thuisblijven ’s avonds wegens te veel hoofdpijn.

Maar de nachtrust heeft me goed gedaan en vandaag heb ik enkel nog hoofdpijn doordat mijn bril wat scheef staat (mijn ogen willen precies niet meteen aanpassen). “Hebben ze daar dan geen opticiens?” hoor ik enkelen al vragen. Ja, tuurlijk wel, maar een mens moet er wel geraken. Want ondertussen loopt dus die evaluatie van Gent-Mangaung en zijn we toch wel wat uurtjes onderweg. Waaronder ook drie uur voor een braai deze middag, ik geef het toe…

Organisatorisch loopt het toch een beetje moeilijk met een printer die niet wou werken gisteren, de annulatie van burgemeester Daniël Termont vannacht (connectie gemist in Munchen en keerde terug naar Gent omdat hij hier ten vroegste maandagnamiddag zou kunnen zijn en dan is het ook niet echt de moeite meer) en wat problemen met ‘keynote speakers’ die hier niet meteen geraken. Komt allemaal wel goed… No stress.
Voor vandaag zit het werk er wat op…nog wel even verslagen maken van gesprekken straks. En morgen is het D-1: de laatste dag vóór de conferentie “Winning through twinning”…en meteen de dag dat (hopelijk) al onze deelnemers arriveren. Kijken er hier wel al naar uit om iedereen te verwelkomen, het is toch eens iets anders zo…normaal gezien zien we de Vlaamse besturen vooral op vorming in Brussel en de Zuiderse besturen enkel op werkbezoek, nu komen die allemaal hierheen!

Toch vertrokken

Dinsdagnamiddag zag het er even spannend uit voor het vertrek richting Zuid-Afrika. Een staking van de verkeersleiders in Zaventem…maar gelukkig werd al snel een alternatief gevonden: met de Eurostar richting London! Hoera!

Alhoewel hoera…dat betekende na ons treinritje (we waren met een delegatie van vier: collega’s Bert en Tine, Noord-Zuidambtenaar van Genk Wim en ikzelf) sleuren met de bagage doorheen London. Dat betekende oa ook een extra valies want hadden wat materiaal mee te doen. Klein beetje chaotisch dus in de metro en onder tijdsdruk maar dat is allemaal gelukt dus stonden we op woensdagmorgen in Johannesburg en waren we in de namiddag in Bloemfontein/Mangaung. Alwaar we kennismaakten met de schattigste luchthaven ter wereld en ’s avonds een hapje gingen eten aan ‘the waterfront’. Die avond werd onze delegatie ook compleet door de aankomst van Marike die samen met ons de evaluatie van enkele stedenbanden zal doen.

Ondertussen is de praktische organisatie van die conferentie die we hier houden maandag en dinsdag volop bezig (met alle praktische problemen er bij natuurlijk) en loopt de evaluatie van de stedenband Gent-Mangaung naar behoren. We’re good to go…

Fotowedstrijd "Zonsondergang V"!

Iedereen denkt natuurlijk dat ik de lancering van de fotowedstrijd volledig vergeten ben. Niets is minder waar...had het concept dinsdag al klaargezet maar niet meer de tijd gevonden om het wat te introduceren (valies maken en in alle haast moeten vertrekken, u kent dat). Sindsdien niet echt tijd gevonden om het allemaal online te plaatsen maar hier is ie dan: de fotowedstrijd "Zonsondergang V" die zal lopen tot en met zaterdag 13 november! Ja, dat is lang! Maar dat is ook de dag dat ik maar terug ben van mijn gecombineerde reizen Zuid-Afrika, Kenia en Ethiopië. Stemmen kan alleen in de bevraging rechts (onder de diavoorstelling - de vorige bevraging (nog over de Wachtnacht!) werd afgesloten met 33% die er zeker bij zou zijn op de Wachtnacht, 16% dat helaas andere verplichtingen had en 50% (awoert) die de armoede in de wereld niet belangrijk vindt...hoe is dat mogelijk, ik zal dringend mijn lezers nog wat moeten sensibiliseren!!!).

Enkele opmerkelijke vaststellingen: 2 van de vijf inzendingen komt uit Jordanië! Als dat geen tip is voor liefhebbers van zonsondergangen dan weet ik het ook niet meer. En tweede vaststelling: drie van de deelnemers bevindt zich in het buitenland. Als dus een beetje juist gestemd wordt dan zie ik mij verplicht om begin 2011 ergens heen te reizen om een cadeau af te geven... ;)

Nathalie - Israël

Kimja - Quito
Kim - Jordanië
Fiel - Jordanië

Edwin - Botswana

Eerlijk gezegd...ik zou niet weten op wie ik zou moeten stemmen want vind het stuk voor stuk pareltjes. Succes aan alle deelnemers!

Vluchten

"Kan niet meer" zou ik zo beginnen denken! Word ik dit jaar toch wel zwaar gesaboteerd in mijn vluchten. Dit voorjaar bij terugkeer uit Honduras en vertrek richting Benin veel spannende momenten door een IJslandse vulkaan, nu beslist Belgocontrol een kleine staking in het leven te roepen op het moment dat ik vertrekkensklaar ben voor Zuid-Afrika.

Dus daar begint de zoektocht naar alternatieven...al moet ik toegeven dat de stress deze keer niet mijn part is. Ik zit hier maar te wachten op bericht van mijn collega Bert die in rechtstreeks contact staat met Connections die op hun beurt weer in contact staan met...euhm...Eurostar en alle andere alternatieven? :) Het laatste bericht: via de Eurostar tot in Londen om daar onze aansluiting toch nog te pakken te krijgen. Het wordt weer eens spannend.

Als jullie hier niets meer lezen, dan toch nog vertrokken...en dan is het tot binnenkort :)

Autoloze relaxday

Autoloos is mijn dagelijkse bezigheid eigenlijk :) maar vandaag was het op heel wat locaties autoloze zondag. Ook in Gent, en het was genieten! Na eerst wat uitslapen met Karlien afgesproken om een dag van 'alles en niets' te hebben.

Net na de middag op het gemak ontbijt genomen, lekker zitten kletsen, daarna richting buurt Van Eyck-zwembad (waar niet overdreven veel te zien was). Vervolgens Karlien meegesleurd naar de fototentoonstelling Yebo/Yes - ik ben nu ook een wandelende promomachine - en nog eens gestopt op het St-Pietersplein om de activiteiten aldaar te aanschouwen. Afgesloten met een rondleiding in het nieuwe huis (!) van Karlien, schitterend! Met tuin en al!

Een bijzonder rustgevende en zalige zondag met andere woorden...kan al eens leuk zijn met een helse week in het vooruitzicht.

Vuur intrigeert altijd

Nathalie is back in town! Ze was hier al eens kortstondig deze zomer maar is nu terug in het land voor veertien dagen...en bracht meteen Maayan mee! Li in het land betekent de gekste planning: "neem paar dagen verlof en ga mee naar Berlijn", "zondag Efteling" en "kan je geen twee dagen mee naar Parijs" zijn maar enkele van de berichten die ik mocht ontvangen de afgelopen week. :) Op dit moment gaan we zelfs zo ver om "1 night in Paris" te doen...niet te geloven...

Vandaag lukte het eindelijk - na een week ontwijken :p - om elkaar te treffen. Afspraak in Brugge waar ik de twee wou meenemen naar de start van het stadsfestival Brugge Centraal, of toch naar het gedeelte verzorgd door Compagnie Carabosse (want bij Goran zijn we niet geraakt :)). Een spetterende start wat mij betreft voor drie maanden culturele activiteit! Vuur intrigeert altijd natuurlijk, maar het was echt een sprookje daar in het Minnewaterpark. Van aan het station in Brugge via Begijnenvest, allemaal tafereeltjes met vuur. Lekker warm op een niet zo warme avond maar vooral visueel heel spectaculair. Leuk! De foto's kan je hier zien, bewegende beelden vind je in een filmpje van Compagne Carabosse (maar Singapore is Brugge niet, denk dat het allemaal iets beter past in de stijl van Brugge).

Op die manier toch een hele fijne afsluiter van een eigenlijk droevige dag...

Wachtnacht!

De Wachtnacht vorige week zaterdag was een megasucces! 15.000 'wachtenden', dat overtrof de strafste dromen. Het mooie weer zal er ook wel voor iets tussengezeten hebben...maar het blijft toch waarlijk indrukwekkend.

Het side-event waar ik werkgerelateerd bij was, was ook al een succes met de aanwezigheid van heel wat burgemeesters en schepenen voor ontwikkelingssamenwerking. Veel 'klapkes' moeten doen met andere woorden. Op de foto, mijn geweldig opgebouwde stand...broederlijk naast die van 11.11.11.

Alle informatie over de Wachtnacht vind je nog altijd hier, net als het filmpje dat naar de VN-Top in New York vertrekt. Ziet er goed uit, al had ik verwacht dat het eindbeeld meer ging laten zien van de massa die er was...maar blijft toch een geweldig filmpje (ik sta niet op het filmpje want stond helemaal aan de andere kant). Nu maar hopen dat het iets uithaalt!



Een videoverslag van wat er die dag allemaal te beleven viel in Gent vind je hier, nog enkele foto's zijn toegevoegd aan de diavoorstelling (hier rechts)

Kostuum

De voorbereidingen voor het huwelijk van Gert en Sara lopen gesmeerd...of daar gaan de getuigen - Sofie en ik - dan toch van uit. :) Opdat ik een beetje in het gezelschap zou passen veertien dagen geleden afspraak om mijn kostuum te gaan passen! Geen foto's van, dat wordt dus wachten tot eind november om dat te kunnen keuren.

Deze keer ging het richting Lennik, daar komt het kostuum helemaal vandaan. Ziet er mij daar gezellig uit. :) Niet al te lang blijven rondhangen en uiteindelijk terechtgekomen in de Vondel (Haaltert) waar we vroeger ook al eens gaan eten waren. Waarschijnlijk het laatste terras van het jaar (in Vlaanderen dan toch :p) en hoogstwaarschijnlijk ook mijn laatste portie ijs met aardbeien.

Ondertussen zijn we natuurlijk hevig fan van "zo zijn we getrouwd" op VT4...niet alleen om te lachen, gieren, brullen maar ook bijzonder leerrijk in de voorbereiding van een huwelijk.

In memoriam

Vorige week vrijdag is een goede vriend van de familie, en mijn voormalige kotbaas, overleden. Gilbert heeft de strijd opgegeven na een slepende ziekte. Zaterdag wordt dus bij voorbaat al een droevige dag want dan is het begrafenis. Ter herinnering hier nog een foto van toen alles nog goed ging, vorig jaar op het pensioenfeest van mijn pa, samen met ons 'tante Vera' die deze week wel wat steun kan gebruiken.

Conclaaf

"Alaaf, alaaf, het was weer conclaaf!". Buiten personeelsuitstap is het ook halfjaarlijks verzamelen geblazen voor een conclaaf op het werk, waarbij allerhande thema's besproken worden die de volledige organisatie aanbelangen.

Als délégué ben ik meestal wel op de hoogte van al die onderwerpen, maar dat maakt zo'n conclaaf niet minder belangrijk. Alleen beetje saaier dan gemiddeld. Al kan ik nu ook weer niet zeggen dat het saai was... Vandaag namelijk cursus gekregen "hoe word ik militant" - al zal dat waarschijnlijk niet de bedoeling geweest zijn van de directie toen ze mijn militantenbloed deden koken - en voor het eerst echt heel overtuigend het besef gehad dat een vakbondsafvaardiging soms echt noodzakelijk is. Ook voor organisaties - zoals de onze - waar het allemaal wel vrij goed loopt. Lang verhaal kort: een directie die graag zelf beslist, wel wil luisteren maar het niet altijd goed hoort en al graag eens de schuldige buiten de eigen rangen zoekt...die moet soms eens tegengesproken worden. :) Mijn best gedaan, maar toch met een (kleine) frustratie overgebleven...

Het leukste van de dag was eigenlijk het officieel afscheid van onze vorige voorzitter, voormalig burgemeester van Genk Jef Gabriels. Die is al sinds de algemene vergadering van juni vervangen door de burgemeester van Roeselare, Luc Martens. Maar het personeel moest natuurlijk ook nog eens afscheid nemen. Le roi est mort, vive le roi!

Lachende kindjes

Chronologisch is deze blog al lang niet meer maar ik kan geen blogbijdrages zitten schrijven en absoluut geen melding maken van mijn lachend petekind. Anders krijg ik nog commentaar :p

Eerst toch nog even melden dat ik met 'la mama' - vanaf volgend jaar aan te spreken als mevrouw de voorzitster van de ouderraad! - onze geliefde stek ging opzoeken vorige week vrijdag. Eigenlijk was Fie beetje ziekjes maar in de late namiddag kreeg ik toch het bericht 'Vamos a la Godotjaaa oh ohohoh oooh'. Godot hebben we niet gehaald voor een aperitief maar we hebben het ruimschoots gecompenseerd achteraf.

Gisteren afspraak ten huize De Corte-Matthys alwaar ik op de drie geweldige schatten mocht passen terwijl mama en papa op oudercontact waren. Marie en Warre maar eventjes kunnen bewonderen (gelukkig beeldmateriaal!), Oscar mocht nog een beetje langer opblijven om samen met N/P Stof nog wat tv te kijken (ok, de afspraak was dat hij dan geen verhaaltje kreeg bij het slapengaan maar N/P Stof heeft dat toch gedaan...N/P's zijn er namelijk om tof te zijn en de regels van de ouders niet altijd te volgen :p). En voor de rest van de avond zijn die alle drie nog heel braaf geweest! Geniet mee van de smakelijke lach van de tweeling...

Yebo/Yes

Na de personeelsuitstap (straks twee weken geleden, bijna bekomen van mijn uitstap richting Eeklo) vonden de collega's van Team Internationaal nog de energie om richting Gent te trekken. Daar waren we namelijk uitgenodigd voor de opening van de fototentoonstelling Yebo/Yes.

Gent heeft al een paar jaar een stedenband met de Zuid-Afrikaanse stad Mangaung (waar straks ook al een conferentie plaatsvindt). Om dat nog eens in de verf te zetten en duidelijk te maken aan iedereen werden twee jonge fotografen er op uit gestuurd. Eén ging van Gent op bezoek in Mangaung, en één deed de omgekeerde beweging. Ze wisselden een maand van woonplek en kwamen met enkele hele sterke foto's terug naar huis...die nu te zien zijn in de Zebrastraat in Gent.

Het campagnebeeld dat je hier ziet vind ik zelfs nog niet eens de topper van de collectie. Echt een aanrader! Dus wie even tijd heeft: zeker langsgaan!

Staatshervorming in Afrikaans

Hier al aan het lachen geslaan met de geweldige woorden in het Afrikaans, maar het wordt nog stukken beter als je een artikel doorgestuurd krijgt over de politieke situatie in België. :) Of hoe de Belgische politiek toch ook een klein beetje om te lachen is.

Einde van België in sig? (Leopold Scholtz)
Den Haag - Die einde van België doem aan die gesigseinder op nadat die vyf partye wat deelgeneem het aan onderhandelinge oor ’n regeringskoalisie in Junie, geen ooreenstemming kon bereik nie.
’n Skokgolf het deur die land getrek toe die leier van die Franstalige Parti Socialiste (PS), me. Laurette Onkelinx, Sondagaand in die televisieprogram La Dernière Heure (Die Laaste Uur) gesê het: “Ons moet alle scenario’s oorweeg, ook die splitsing van die land.”
Die felste teenstanders van ’n skeuring van België in ’n onafhanklike Nederlandstalige Vlaandere en ’n Franstalige Wallonië is naamlik onder die Wale te vinde, met die PS voorop. Dat een van húl leiers nou sulke geluide maak – nie omdat sy geesdriftig daaroor is nie, eerder wanhopig – sê baie.
Die breekpunt in die onderhandelinge was die toekoms van Brussel en die dorpe rondom die stad.
Volgens die Belgiese staatstelsel is Vlaandere eentalig Nederlands; Wallonië eentalig Frans; en Brussel is tweetalig. In die praktyk word Brussel egter oorweldigend deur Franssprekendes bewoon.
Soos elders in die wêreld kry jy hier ook ’n oorspoel van die stedelinge na die omliggende plattelandse dorpe, met die gevolg dat die bevolkingsamestelling dáár die laaste dekades sodanig verander het dat sommige dorpe nou al ’n meerderheid Wale bevat.
Volgens ’n spesiale reëling mag sommige van hulle vir Franssprekende partye stem.
Dit was deur die jare vir die Vlaminge ’n doring in die vlees, want dit moedig die verfransing van die Vlaamse dorpe rondom Brussel aan. En dus wou die belangrikste Vlaamse party, die Nieuw-Vlaamse Alliantie (NVA), ’n einde hieraan maak.
In ruil wou die Wale egter ’n massiewe geldelike inspuiting vir Brussel hê, waartoe die Vlaminge nie bereid was nie.
Nou sit die land in ’n politieke skaakmatsituasie.
Daar is volgens kenners slegs twee moontlikhede: Óf een van die twee kante gee toe óf hulle begin oor die splitsing van die land onderhandel.
Vir baie Vlaminge sal dit ’n blye dag wees, maar vir Onkelinx en die meeste Wale eerder ’n nagmerrie.

Personeelsuitstap naar...Eeklo

De eerste vrijdag van de maand september is traditioneel de VVSG-personeelsuitstap. Geen ontkomen aan. Ook niet als de personeelsuitstap richting eigen thuisbasis gaat (Meetjesland) met als hoogtepunt een bezoek aan Eeklo. Och ja, waarom niet...

Veel heb ik niet bijgeleerd vorige week. Wat bewijst dat ik Eeklo goed ken ;) maar het was wel fun. Zo eens als een echte toerist door het landschap van het Meetjesland rijden en in Eeklo een uur (!) met een gids rondlopen. Nooit gedacht dat ik een uur zou kunnen rondlopen in Eeklo. :) Resultaat is wel dat ik voor het eerst foto's heb van de St-Vincentiuskerk, zowel vanbuiten als vanbinnen.
Op de middag lekker gegeten in de cafetaria van Het Leen (nochtans een provinciaal domein maar voor 1 keer maakten we daar geen probleem van) en een geschenkje mogen ontvangen van de burgemeester van Eeklo, Koen Loete. Die in zijn speech de onmogelijke fout maakte van VVSG te verklaren als "Vlaamse Vereniging van Steden en Gemeenten" waarop zowat 80 man begon te joelen want iedereeeeeen weet toch dat het "Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten" is. :) What's the difference? Moest het een Vlaamse Vereniging zijn dan zouden de Brusselse gemeenten onze leden zijn, wat niet het geval is want die hebben - jaja, kan alleen in België! - een eigen vereniging. Of zoiets... Enfin, Koen Loete zal het waarschijnlijk nooit meer vergeten.
In de namiddag had ik gewisseld met collega-ook-van-Eeklo Ties zodat ik al fietsend (ipv met de bus) terug richting Aalter ging. Ook al leuk.

Natuurlijk een heel pak foto's (niet alleen van mezelf, ook de collega's gingen lustig te keer), normaal gezien hier rechts te bewonderen in de diavoorstelling of in het facebookfoto-album. De leukste foto vind je hier natuurlijk. Foto genomen door collega Marian die het vervolgens in de VVSG-gemeenschap gooide met de titel "Altijd dezelfde die lawaai maken"... Het lef! ;)

Cruisefun

Mijn ouders zijn op cruise. Sinds vorige week bezoeken ze Talinn, St-Petersburg (gisteren), Helsinki (vandaag) en Stockholm (morgen). Krijg natuurlijk alleen maar berichten met hoe fantastisch het daar is en het is hen gegund :) alleen het eten in Rusland viel een beetje tegen.

Natuurlijk ben ik jaloers. Helsinki en Stockholm heb ik zelf al gezien (loved it!), maar St-Petersburg stond hoog op mijn verlanglijstje. Vooral na mijn bezoek vorig jaar aan de Hermitage Amsterdam... Alhoewel, jaloers? Na het zien van onderstaande toch iets minder fan van cruise... (geen beelden van op de boot waar mijn ouders op zitten, wel van een cruise in een storm in de buurt van Nieuw-Zeeland)

Fotowedstrijd jubileumeditie

Nog welgeteld drie weken...en ik zit op het vliegtuig richting Zuid-Afrika. Op dit moment lijkt het echt onwezenlijk want er moet nog heel veel gebeuren om de regionale conferentie "Winning through twinning" rond te krijgen. En dan zwijg ik nog even over de evaluatie van drie stedenbanden, ook al in Zuid-Afrika, die we moeten doen...

Maar drie weken lijkt me ook de geschikte termijn om een nieuwe fotowedstrijd te lanceren! En we gaan - zoals eerder aangekondigd - voor een feesteditie "Mooiste zonsondergang V"! Durven vorige winnaars het aan om nogmaals mee te doen? Kan Els nog een exotische foto bovenhalen, gaat Bart nog eens op jacht in Mechelen, heeft Kim nog een winnaar op de schijf staan of slaan Kimja én Tineke nog eens een dubbelslag? Ben benieuwd. :)

Stuur jullie mooiste zonsondergang dus nu door naar het vertrouwde adres. Speciaal voor deze feesteditie zullen de prijzen natuurlijk niet min zijn...een samengesteld pakket uit Zuid-Afrika, Kenia en (misschien zelfs) Ethiopië, wie kan daar nu aan weerstaan? Deadline om de foto binnen te sturen: maandagavond 27 september, 18u00. Good luck!

Don't touch Brel

Geheel tussendoor: vandaag kreeg ik te horen dat Madonna zich ooit waagde aan een cover van "Ne me quitte pas" van Jacques Brel (in het Engels "If you go away"). Blijkbaar is zij overigens niet de enige... Voor niet-Belgen misschien niet mis, maar hier gaan de tenen toch van krullen. Uit eerbetoon aan Brel:



Terwijl ik even met muziek bezig ben: Hurts is dus geweldig. Ook al vandaag ontdekt...



Update 13/09: mijn blog wordt gelezen want zie wat Yahoo publiceert :)

Getekend (bis)!

Wie dacht dat mijn vorige 'ondertekensessie' de laatste was...think again! Vandaag afspraak bij mijn notaris (te Zelzate of all places) en daarna richting notaris van de verkoper (in Gent). BORING! Maar blijkbaar broodnodig...

Al is het mij op dit moment nog altijd niet geweldig duidelijk waarom ik bij deze heren van stand moet langsgaan. Heb geheel zorgvuldig de binnenkant van mijn nieuwe tas verborgen gehouden, sp.a hield een paar jaar geleden nog een heksenjacht op notarissen en daar wou ik niet meteen mee geassocieerd worden. Want iets zei met dat ik die mensen op dit moment nodig heb...of heb ik mij laten misleiden door de walgelijke bedragen die ik hen dien te betalen?

Bref, de volgende stap in aankoop is gezet: de akte is getekend en dat nog mooi op tijd (volgende week verliep mijn termijn). Op een namiddag tijd ben ik een paar duizenden euro's armer. In ruil heb ik nu een pak papier (dat ik nooit zal lezen, knowing me), weet ik dat ik braaf mijn bank moet terugbetalen of dat ze de deurwaarder sturen én dat mijn kaderovereenkomst van kredietopening conform de wet van 4 augustus 1992 is...dat is de dag dat ik 11 jaar oud werd...had ik het toen geweten...

Wachten

Nog geen plannen voor komende zaterdag? Dan is er maar 1 ding dat je in de agenda moet zetten (en het had er al lang moeten in staan): de Wachtnacht!

De Millenniumdoelstellingen - die tegen 2015 armoede de wereld moeten uithelpen - zijn nog altijd niet gerealiseerd. In september wordt een VN-top georganiseerd in New York die de stand van zaken moet bekijken...een geschikt moment vond het consortium "De tijd loopt" om tot actie over te gaan en de nodige druk te zetten. Dus wordt iedereen uitgenodigd op het St-Pietersplein in Gent op 11 september om samen met 10.000 anderen te wachten op de realisatie van die Millenniumdoelstellingen!

Uiteraard valt er veel meer te doen dan gewoon een hele dag en nacht wachten...'s namiddags kan je al genieten van een debat en 's avonds zijn er tal van optredens, waaronder Youssou N'Dour! Het volledige programma vind je hier...

Natuurlijk ben ik er zelf ook komende zaterdag. In de namiddag worden een pak burgemeesters en schepenen uitgenodigd (om aan te geven dat ook lokale besturen kunnen bijdragen aan de realisatie van die Millenniumdoelstellingen) en daar moet ik werkgerelateerd bij zijn. Later op de avond vind je mij gewoon al wachtende op het plein zelf natuurlijk. :) Be there!

Meteen even checken hoe het gesteld is met het internationaal bewustzijn van mijn lezers: ben jij er zaterdag bij om mee te wachten op de realisatie van de Millenniumdoelstellingen? De vorige bevraging - "N-VA, het is tijd om eerlijk te zijn en het compromis te zoeken!" - werd afgesloten met 62% die deze stelling ondersteunde, 12% die nog even verder wou gaan tot er wat meer op tafel lag en een degoutante 25% die vond dat de Walen maar moeten slikken wat de Vlamingen eisen. Nog steeds in shock van dat laatste...