Bijna verzopen vrijgezellen

Een mens heeft geen jetlag als je van Afrika komt...maar geheel fris ben je toch ook niet. Een klein dutje kan wonderen doen, zodat ik in de late namiddag toch klaar was voor de vrijgezellendag van Sara. Als getuige kon ik daar niet op ontbreken (ook al had ik bijzonder weinig - ttz niets - kunnen doen voor de voorbereiding).

Richting Geraardsbergen! Jaja, in het weekend dat de Dender op verkenning ging buiten de eigen oevers hadden wij afspraak in Geraardsbergen! Een aperitief (met bijhorende quiz) op het appartement van Veerle (schoonzus van Sara) en daarna uitgebreid gaan eten...en dan ging het richting Galmaarden alwaar een feestlocatie was klaargestoomd voor een fijn feestje, waar ook de mannen terechtgekomen waren.

Heel erg jammer: ik had mijn fototoestel niet bij. :) Gelukig waren er wel anderen die foto's genomen hebben ;) want het was me daar wat! Dat belooft voor het huwelijksfeest! In het midden van de nacht nog met Sofie door het verzopen land van Herne gereden: we zaten precies op een eiland, waarheen het ook ging we konden nergens door wegens overstroomd. Uiteindelijk zijn we na heel lang sukkelen toch uit de overstromingen geraakt (het credo "omhoog rijden is ok, naar omlaag rijden niet" helpt!)...

Alleszins, nu zaterdag is het huwelijk. Duimen voor geen regen (gewoon koud is ok :))! Zware weekends... ;)

Transit visa

Voila, zo gaat dat dan als je terug bent van verlof: weer geen tijd meer voor de blog. Een kleine inhaalbeweging...met nog wat nieuws van na Lalibela (waar ik mijn geloof in God vond :)).

Twee dagen rijden was de harde balans om terug in Addis Ababa te geraken maar Tineke en ikzelf hebben dat geweldig goed overleefd. En na nog wat vruchtensapjes en terrasjes vertrok ik dan vorige week vrijdag terug richting Belgenland. Van Addis naar Nairobi, dan naar Londen en zo naar Brussel. Allemaal zonder talisvrouw Tineke... En je zal nooit anders zien: eerste vlucht en ik had het visgerechtje al op mijn hoofd. Gelukkig zonder al te veel erg. :) En al helemaal niets vergeleken met de moeilijke strijd in Nairobi...

Part 1
En toen waren we terug in Nairobi. Om binnen te geraken in Kenia had ik dus als een aardig bedragje van 25€ betaald en ik ging er - foutief - van uit dat wel al voldoende was. Neen hoor, 'single journey' stond er in mijn paspoort wat betekent dat als je het land verlaat dat je dat opnieuw mag betalen. Ondertussen had ik geleerd - van Tineke :p - om Afrikaans assertief te zijn, bovendien had ik niet veel zin om 25€ te betalen voor "5u in de luchthaven zitten". Alternatief: de 'transit visa'! 'Slechts' 10$. Je moet weten dat ik daar toen al tien minuten stond aan de balie, met de glimlach protesteren. Toen ik wist te melden dat ik geen dollars bij had, keek de vriendelijke dame achter de balie vol ongeloof ("wit en geen geld, wat hebben ze nu op mij afgestuurd?").

Part 2
Maar zoals het hoort in Afrika: voor alles is er een oplossing. Ergens in het gebouw was er wel een bankautomaat te vinden. Slim als ik ben (ahum) bedacht ik dat ik net zo goed mijn Ethiopisch geld kon laten wisselen aan het wisselkantoor. Niet dus..."wij aanvaarden geen Ethiopisch geld". Breek nou mijn klomp. Dus dan toch nog maar wat Keniaanse shilling afhalen om die in dollars te kunnen omzetten. Handig allemaal! Ondertussen al meer dan een half uur geland...

Part 3
Aha, met dollars in de hand terug richting visa-balie (onderweg werd ik al voor de derde keer gevraagd naar mijn gele kaart ivm inspuitingen...te bedenken dat die mij dus niet geloofde toen ik bloedserieus wist te melden dat ze mijn kaart al twee keer gezien had)! Waar ik de gedachte "laat er ons nog eens spel van maken" vandaan haalde, ik weet het niet goed... Vermoedelijk een combinatie van factoren als 'tijd hebben', 'ik heb hier al eens geld gegeven' en 'eigenlijk wil ik geen transit visa'. Dus herlees part 1 maar met nog meer drama ("poor student!" lol)...
Tot een toerist die achter mij stond er genoeg van had en commentaar moest geven, waarop ik mij omdraaide en iets zei in de trend van 'debiel'... Ondertussen drie kwartier in Nairobi...

Part 4
Douanebeambten die er genoeg van hebben en ondergetekende die mee mag naar bureau. LOL! Ik verwijt die stomme, Amerikaanse toerist voor het feit dat ik mee moest. :) Komende twee (!) uur discussie met drie (!) beambten over visa ("het is een stom systeem, dat schrikt toeristen af!"), connecties ("ik vlieg met Kenya Airways naar Nairobi en omdat die niet samenwerken met British Airways moet ik mijn bagage oppikken waardoor ik dus moet betalen...ik vlieg nooit meer met Kenya Airways!") en het afpersen van blanke toeristen (had ik het woord geldwolf geweten in het Engels, ik had het waarschijnlijk ook gebruikt). Ondertussen bleef ik pogingen ondernemen om niet te moeten betalen...

Finale
Gewoon onbetaalbaar: op het moment dat ze er echt geen zin meer in hebben, 10$ bovenhalen en zeggen "en kan ik nu mijn transit visa krijgen?". Verschrikkelijk onbeschoft, I know! Maar het was mijn best gespendeerde 10$ in lange tijd. :)

Verder verliepen de vluchten naar Londen en Brussel bijzonder gesmeerd...en zat ik op zaterdagochtend op de trein richting Gent en keek ik naar het verzopen land België. Tja...dan heb je plots veel zin om het vliegtuig terug te nemen natuurlijk...

God bestaat

Ik weet het...de titel moet als een shock overkomen bij de meeste die mij kennen. Maar ik heb het bewijs van het bestaan van God in Ethiopie gevonden en het draagt de naam Lalibela. De geruchten zijn dus waar: hier kom je als een bekeerd mens van terug.

Bon, misschien allemaal een beetje overdreven ;) maar Lalibela is niet voor niets het hoogtepunt van een reis naar Ethiopia: gewoonweg indrukwekkend! Kerken uitgehouwen uit de rotsen...een mens moet er maar op komen.
En voor een keer komen geschiedenis en legende overeen: ze hebben het allebei over dezelfde periode van oorsprong. Over hoe de kerken tot stand gekomen zijn, dat is dan weer helemaal iets anders! :) Volgens overlevering heeft koning Lalibela de 11 kerken helemaal zelf gemaakt in 30 jaar tijd. Beetje ongeloofwaardig als je ziet wat daar neergepoot is! Wetenschappers hebben berekend dat minstens 40.000 arbeiders hier moeten aan gewerkt hebben, of dat het op z'n minst over verschillende periodes is gebeurd. Twee maal onmogelijk volgens de priesters (er kan geen 40.000 man op die locaties en de kerken zijn allemaal van dezelfde tijd) dus is er maar 1 mogelijkheid: goddelijke interventie. Terwijl koning Lalibela overdag werkte aan de kerken deden engeltjes het werk verder in de nacht.

Maar ik moet het nageven: als je de kerken bekijkt dan bedenk je toch "hoe was dit in godsnaam mogelijk?". In de Lonely Planet staat Lalibela omschreven als het 'echte wonder van Afrika' en ik kan dat alleen maar beamen. Foto's volgen zeker (maar het is hier hetzelfde als landschappen: je moet dat eigenlijk zelf zien, dus hup iedereen richting Ethiopia!)...en voorlopig kan je ook al wat foto's zien op de blog van Tineke.

Vanavond zitten we hier nog even in Lalibela, morgenochtend beginnen we aan onze grote reis terug richting Addis Ababa (2 volle dagen rijden, hoezee!). Met Lalibela komt dus ook een klein beetje een einde aan mijn reis door Kenia en Ethipie :( maar ik ga hier toch nog eerst een paar dagen genieten van het mooie weer ;) vooraleer weer te veel aan Belgie te denken.

Mystery of time

Dat hier iets vreemd aan de hand is met de tijd, dat hadden we al een tijdje door. Maar nu kennen we ook het volledige verhaal:

* Volgens onze tijdsbeleving is het hier 2 uur vroeger dan in Belgie, maar volgens de Ethiopische tijdsberekening lopen ze hier nog eens extra 6 uur voor. Dat betekent dat het ontbijt hier geserveerd wordt tussen 12 en 4 (op onze klok tussen 6 en 10, in Belgie is het dan tussen 4 en 8).
* Misschien wel 6 uur voor op ons, maar ook wel 10 dagen achter. Dat betekent dat als het morgen bij ons 10 november is dat het hier nog maar de eerste november is. Ter info: Kerstmis wordt dan weer 13 dagen na dat van ons gevierd (op 7 januari, onze tijdsberekening...in Ethiopische berekening dus ergens rond 27 december wat dan wel weer klopt met onze tijdsberekening).
* Verwarrend? Dan moet je weten dat de kalender hier begint te lopen in september. September is dus de eerste maand, oktober de tweede,... Morgen is het in Belgie 10/11, in Ethiopia 01/03.
* Om het helemaal volledig te maken: hier zijn ze nog maar net aan het jaar 2003 begonnen. Als wij straks het nieuwe jaar vieren en dus overgaan op 2011, dan zitten we 8 jaar voor op Ethiopische tijd! Dus morgen is het in Belgie 10/11/2010, in Ethiopia 01/03/2003...

Op zoek naar Mordor

Ik had het hier al over Tolkien die inspiratie vond in Ethiopia...maar sinds deze week weten we het gewoon zeker, de overeenkomsten zijn gewoon te sterk.

Niet alleen Gonder en Shire, maar op de weg van Mekele naar Lalibela kwamen we in een plaats met de naam Gobite (Hobbit?)...en Lalibela had vroeger de naam Roha (hallo, Rohan?!). Bovendien kunnen we op het wereldwijde web lezen dat Tolkien een bijzondere interesse had in dit gedeelte van de wereld. Echte fans geloven het natuurlijk niet, maar ik weet het wel.

Nu alleen nog zoeken naar Mordor en het is hier compleet...

Asfalt

Asfalt is zacht. Waarschijnlijk niet als je er op valt...maar wel als je wegen kent die geen asfalt hebben. :) Tineke en ik vinden asfalt dan ook de uitvinding van de eeuw. :)

En zo komen we tot allerlei rare vragen en weetjes zoals daar zijn: wie heeft asfalt uitgevonden (blijkbaar al gebruikt ten tijde van de Mesopotamiers), zou macadam uitgevonden zijn door McAdam (ja dus, door de schot John McAdam), wie heeft de barcode ontwikkeld (Norman Woodland), hoe zat dat nu weeral met de Orde van Malta (na het zien van een Maltezer kruis in een kerk hier - alles over de orde van Malta hier) en wat is het grootste land van Afrika (Sudan). Wat een mens toch allemaal niet bijleert!

Uiteraard hebben we het ook over minder triviale zaken en conclusies algemeen daar zijn: "Liefde is vermenigvuldigen ipv delen" en "het leven is meer dan dat" (waarbij we simpelweg 'meer dan dat' niet definieren)...laat ons hier nog een maand en we kunnen onze eigen 'Bond zonder naam' beginnen.

Tot slot toch ook nog even melden dat we hier echt niet te klagen hebben over de wegen, vandaag van de 400km die we doorspartelden (of beter: die onze chauffeur doorspartelde terwijl wij een dutje deden) maar 50km zonder asfalt! Nice! En het moet ook gezegd worden dat de wegen in goede staat zijn, we hebben al meer afgezien op reis. ;) De enige echt slechte route was Gonder-Aksum...valt dus goed mee.
Groot verschil is wel: wegen zijn hier - zoals verkeerslichten in andere landen - volledig indicatief, maw een geasfalteerde baan betekent dat er misschien wel eens een auto zou kunnen rijden maar dat is geen zekerheid. Bijgevolg zijn de autostrades (want we hebben het hier ook over 3-vaksbanen soms!) hier meer wandelgebied...de volledige Ethiopische veestapel hebben we al zien passeren (koeien, geiten, ezels, kamelen,...) en ook het leven speelt er zich grotendeels op af. Vandaag lag iemand zelfs doodleuk in het midden van de baan! Je moet hier dus maar eens chauffeur zijn...toeteren op constante basis en dan nog altijd moeten remmen omdat een ezel natuurlijk niet zomaar aan de kant gaat. Maar alles met een glimlach :)

Nieuwe diagnose: hoogteziekte?

De namiddag - met bezoek aan die 'Ark of the Covenant' maar ook aan het paleis van de 'Queen of Sheba' - verliep nog relatief goed voor mijn reisgenote...maar de avond valt en het gaat alweer iets minder. De nieuwe, zelfgestelde diagnose: hoogteziekte?

Zou kunnen want we zitten hier niet echt op zeeniveau (bijnaam voor de streek: the roof of Africa - al denken die Ethiopiers maar al te graag dat ze overal het beste in zijn :)), aan de andere kant is Tineke niet voor het eerst op grote hoogte... Problematischer als het hoogteziekte zou zijn: dalen is de enige oplossing...en we moeten eerst stijgen vooraleer we nog maar kunnen beginnen denken aan dalen. :s We zullen morgen dus moeten zien...

Ondertussen beginnen we alweer afscheid te nemen van Aksum, morgen gaat het richting Mekele om maandag dan door te steken naar Lalibela.

Nog enkele weetjes:
* Niet verwonderlijk dat de Italianen dit wilden veroveren: sommige landschappen lijken op Toscane, de zon schijnt hier altijd, het eten is lekker (alhoewel misschien een beetje pikant) en een bijzonder rijke geschiedenis! Wel geen wijn...dat moet een tegenvaller geweest zijn...
* Misschien moeten we onder het mom van gezondheidsredenen toch nog de rastafari's bezoeken? Die hebben zeker een 'helend product' voor alle kwaaltjes... De rastafari's bejubelden in de vorige eeuw de grootsheid van Ethiopie en dan vooral van Emperor Haile Selassie, die vooraleer hij gekroond werd bekend stond als...Ras Tafari. Bon, onze Haile heeft het maar uitgezongen tot 1973...maar tot vandaag is er een rastafari-gemeenschap ten zuiden van Addis Ababa.
* De 'Ark' wordt bewaakt door een 'keeper'. Die mens wordt gekozen onder de monniken die hiervoor in aanmerking komen en mag de rest van zijn leven met de 'Ark' samenleven. Hij mag de grond van de kapel (en geloof me, het is niet overdreven groot) niet meer verlaten tot aan zijn dood. Gezellige job...maar ik ga niet meteen solliciteren (ook al ben ik wel nieuwsgierig naar wat dat spel nu in godsnaam zou kunnen zijn).
* Typische Ethiopische gerechten worden hier vergezeld van iets dat lijkt op een combinatie van pannenkoek en spons. In eerste instantie wil je daar de handen aan afvegen...maar het is dus om op te eten. Bevinding: hoe noordelijker, hoe lekkerder de pannenkoekspons.
* Blank zijn...het is iets vreemds hier. Dit land is nog niet helemaal overspoeld door toeristen en dus worden die exemplaren al eens bekeken. Of in het geval van het hospitaal: schaamteloos voorgelaten in de rij. En altijd met een glimlach. Keerzijde van de medaille: blank staat gelijk met geldmachine waar we eindeloos geld kunnen aan vragen.
* Na het Yoda-Engels, gewoon het hilarisch Engels. Enkele voorbeelden: "Information for our gusts", "Raise with vegetables", "Omilate", "Haed office", "Rice Chineesetyle" en "Missed Gill"...vooral op dat laatste mag u even nadenken wat het zou kunnen betekenen. :)

History/Legend

De geschreven geschiedenis van Aksum dateert van 3.000 jaar geleden, het hoogtepunt van het Aksum-koninkrijk liep gelijktijdig met het Romeinse en Perzische Rijk...en in de eigen context is het allemaal groots wat hier gepresteerd werd. Maar wat is echt en wat niet?

Geschiedenis - die wetenschappelijk kan aangetoond worden - wordt hier namelijk vrij gemakkelijk verweven met legende. Drie voorbeelden:
* Niemand die kan bewijzen of de 'Queen of Sheba' wel echt heeft bestaan maar hier is men rotsvast overtuigd van deze - uiteraard bloedmooie - koningin die afstamt van een of andere mythische held en Koning Salomon ging verleiden in Jeruzalem en later een kind van hem baarde (Menelik I). Deze namiddag gaan we het paleis van Sheba bezoeken...dat volgens de Lonely Planet evengoed van iemand anders kan zijn. :)
* Muntstukken tonen aan dat dit een groot keizerreik was, met zelfs Griekse tekenen want er werd wel wat handel gedreven met die Grieken. Alleen...de keizers die afgebeeld staan op de munstukken komen niet voor in de mondelinge geschiedenis, en omgekeerd.
* Het heiligste van het heiligste voor Ethiopische christenen: de "Ark of the Covenant". 'Covenant' doet me overigens denken aan slechterikken uit de tv-reeks 'Alias' of nog erger mijn job (Vlaams convenantenprogramme gemeentelijke ontwikkelingssamenwerking), maar in deze context zijn het de stenen die Mozes meebracht van de berg, aangevuld met nog wat ander materiaal. Dit alles stond oorspronkelijk in Jeruzalem - en zou mee opgebrand zijn in de brand van de Grote Tempel - maar volgens Ethiopisch geloof heeft Menelik I - u weet wel, de zoon van - die naar Aksum gebracht (vergezeld door 12.000 joden...waar die terechtgekomen zijn weet niemand). Waarom Aksum? Jezus had dat beloofd aan Maria (die hier uiteraard geweest is, wat had u gedacht)... Die 'Ark' zou overigens spreken en keizers in het verleden geadviseerd hebben, het zorgt ook voor geluk en wordt bij oorlog naar de locatie gebracht waar een overwinning nodig is (de reden waarom Eritrea niet kan winnen tegen Ethiopie, of zoiets). Natuurlijk kan je die 'Ark' niet zien als ongelovige, je moet geloven dat die in St-Mary Church staat...wat veel Ethiopiers blijkbaar ook doen want Aksum is een bedevaartsplaats.

Bref, het neemt niet weg dat hier wel wat te zien valt in Aksum en dat het bovenal een gezellige plek is om te vertoeven! En dat hier een groot rijk geweest is, daar twijfel ik niet aan.

Diagnose: onbekend

8 uur deze morgen: Tineke en ik in St-Mary Hospital. Het is eens iets anders dan ontbijten. :)

Gisterenavond was de maag van Tineke niet helemaal ok...na een afspraak met internet normaal gezien iets eten maar dat lukte niet meer. Na een hele nacht wakker liggen en hoofd/buikpijn deze morgen dan maar meteen de beslissing genomen om het ziekenhuis op te zoeken. Want het grieperig gevoel kon natuurlijk ook wijzen op malaria...

Dus stonden de twee blanke daar mooi te wezen in het ziekenhuis. Ook eens een belevenis overigens! Wat een administratieve tocht: eerst een 'card' ophalen in kamer 1, dan in kamer 10 op doktersconsultatie, naar kamer 8 om doktersconsulstatie en onderzoek bloed te betalen, naar kamer 29 om bloed te laten trekken (met steriele naald), wachten, terug naar kamer 10 voor doktersconsultatie, naar de apotheek (geen kamernummer!) om de rekening te maken, naar kamer 8 om die rekening te betalen en dan terug naar de apotheek om de medicijnen op te halen. Op 1,5 uur waren we er van af :)
Voor dit alles werd 56 BIRR betaald, een goede twee euro. Voor ons absoluut niet veel geld maar hier natuurlijk wel iets anders...de Ethiopische gezondheidszorg van dichtbij bekeken...

Diagnose: onbekend eigenlijk. Alvast geen malaria dus dat is een geruststelling. Wel pillen meegekregen tegen malaria, maar ook iets om de hoofdpijn tegen te gaan en iets tegen voedselvergiftiging.

Voor alle duidelijkheid: met mij alles ok :) ik ben na het doktersbezoek nog aan het bezoek van de oude stad in Aksum begonnen, Tineke is wat verder gaan slapen. Hopelijk is ze deze namiddag weer klaar voor nog een bezoekje...

Reborn Christian

Opnieuw is paniek niet nodig, ik heb het geloof hier (nog?) niet gevonden. Maar na een lange dag onderweg, in het stof, en na een verkwikkende douche voelt een mens zich al snel 'reborn'. Bovendien is 'Christophe' niet zo evident en wordt het al snel 'Christian'.

De 360 km van Gonder naar Aksum - het meest noordelijke punt in onze trip door Ethiopie, we zitten hier maar enkele tientallen kilometers (dat is niet veel in dit land!) verwijderd van Eritrea - verliepen niet zo vlot als voorgaande kilometers. Als je weet dat het door berggebied is en dat slechts de laatste 50 km voorzien is van asfalt (en ik heb wel wat te zeggen over Chinezen in Afrika maar ze leggen hier wel wegen! :))...'bumpy ride'! En een hele dag onderweg! Pluim voor onze chauffeur overigens...ook al reed ie op een bepaald moment een beetje te snel door een put waardoor we met twee van de achterbank bijna bij de rugzakken logeerden.
Maar zoals steeds: we hebben het overleefd! Ook al had ik een "laten we eens cynisch over Afrika zijn"-dag, wat tot verbazing aanleiding gaf bij mijn reisgenote (can I blame her? :)). Ook veel stof voor discussie met andere woorden, al zegt de titel van mijn blog iets anders. ;)

Morgen bezoek aan Aksum...als het even sterk is als Gonder dan hou ik me nu al vast aan de takken van de bomen.

Welcome to Middle-Earth

Tolkien is absoluut zeker en vast in de voorbereiding van "Lord of the Rings" in Ethiopie geweest...of heeft op z'n minst de kaart eens goed bekeken. Terwijl we gisteren nog in Gonder (geef toe, ligt bedrieglijk dicht bij Gondor) verbleven, reden we vandaag door de Shire! Kan geen toeval zijn...

Slechts twee uurtjes rijden van Bahir Dar verwijderd ligt het prachtige Gonder...ooit hoofdstad van Ethiopie, maar dat is niet meteen een uitzondering want dat zijn de meeste steden hier wel geweest. In Gonder zouden we het 'Camelot van Afrika' moeten vinden, en die naam heeft het volledig waargemaakt! In de glorietijd - en nadat Fasilidas Gonder als hoofdstad gekozen had - werden hier (niet alleen door Fasilidas, maar ook door zijn zoon Yohannes, kleinzoon Iyasu en de drie daarop volgende telgen) een reeks paleizen neergepoot waar 'King Arthur of Camelot' wel eens jaloers zou op geweest zijn. Stallen, turkse baden en banketzalen om 'u' tegen te zeggen.
Niet alles in originele staat want de Italianen hebben een paleis verbouwd toen ze hier de boel een beetje probeerden te bezetten en de Britten hebben het een stuk gebombardeerd om die Italianen dan weer buiten te krijgen...maar dat kan de pret niet drukken! Ik moest Tineke tegenhouden of ze sprong nog in een kleedje om lady Guinevere te spelen... :)

Na de paleizen ook nog een bezoek aan het badhuis. U mag mij dat altijd cadeau doen zo'n badhuisje met afmetingen groter dan een Olympisch zwembad.
Nice, 's avonds nog even langs op de 'piazza' - Italiaanse invloed die enkel in de naamgeving gebleven is ;) - en dan vrij vroeg onder de wol in ons guesthouse want zo rondtrekken is vermoeiend.
Bovendien moeten we uitkijken voor de Nazgul en uit de buurt van Mordor zien te blijven...wakker zijn is belangrijk!

Een godsvruchtig 2003

Rustige dag in Bahir Dar vandaag...voormiddag de Blue Nile Falls gaan bewonderen, namiddag het bootje op om enkele kloosters te bezichtigen. Relax, en toch doodmoe :) maar we hebben straks tijd op terras om rustig onderuit te zakken en de sterrenhemel te bekijken.

Over die kloosters: volgens onze gezellige babbel in Addis moeten we toch een beetje opletten als we op het einde van onze rit in Lalibela terechtkomen. Niet-gelovige zielen komen bekeerd terug! Bij deze dus een waarschuwing aan vrienden en familie :) al moet er nog niet te veel gevreesd worden, de kloosters van vandaag hebben nog geen godsvruchtig vuur in mij aangewakkerd. Maar wie weet...Lalibela... ;)

Ander item uit de titel: die Ethiopiers slagen er dus in om een volledig ander tijdsschema te gebruiken. Wat een beetje voor verwarring zorgt :) want we zitten hier nog in het jaar 2003, en als ik het nu juist onthouden heb dan is het vandaag 24 februari. Ook de uren liggen wat anders, en daar weet ik al helemaal niet of het nu 6 uur meer of minder is dan het 'Westerse' uur dat hier gebruikt wordt (en dan heb ik het dus niet over het tijdsverschil met Belgie, waar ik helemaal niet meer wijs uit geraak door het winteruur!). Vreemde gasten!

2.500 km

In alle vroegte het bed uit...vooral omdat onze chauffeur te vroeg was :) Maar vandaag dan toch het startschot gegeven voor onze rit door Ethiopie, op het einde zullen we zoiets van een 2.500km achter de rug hebben. Ja wablieft!

Hebben we vandaag al gemerkt natuurlijk...een paar uur geleden zijn we weliswaar aangekomen in Bahir Dar aan Lake Tana, maar daar hebben we dan ook wel een volledige dag over gedaan. De afstanden zijn hier ver-schrik-ke-lijk (ook voor de komende negen dagen belooft het niet veel korter te zijn), maar de landschappen maken veel goed want die zijn dan weer in-druk-wek-kend! Ongelooflijk, iedere keer als je een heuvelrug voorbij bent ontplooit zich een geweldig fantastisch beeld...een mens komt hier ogen tekort. Ondertussen heb ik het ook zo goed als opgegeven om foto's te nemen van die landschappen, ik merk zo al dat de omvang van zo'n landschap moeilijk op foto te krijgen is.

Stond vandaag op het programma:
* het klooster van Debre Libanos. De kerk werd gebouwd in 1961, in opdracht van Emperor Haile Selassie omdat een priester hem verteld had dat een kerk bouwen hem nog een lange regeerperiode zou schenken. Den duts, bouwt hij die kerk en een goede twaalf jaar later wordt ie vermoord... De kerk is overigens niet te betreden door vrouwen in hun menstruatieperiode of door individuen die de afgelopen 48u sex gehad hebben. De derde regel - niet roken - kan nog gemakkelijk gecontroleerd worden, maar we stelden ons toch vragen over hoe ze die eerste twee regels gingen nagaan. 'Op eer en geweten' denkt een mens dan, of zoals Tineke ook wel zei "op geweer en eten". :) Verzachtende omstandigheden: het was nog heel erg vroeg in de ochtend en we hadden nog geen ontbijt gehad.
* een prachtig zicht op de Blue Nile Gorge, aka de kloof waar de blauwe Nijl - die hier begint in Lake Tana en een van de levensaders is van de Nijl - doorstroomt.

Nog even over die Emperor...nu toch al drie gesprekken gehad die nogal wat sympathie hadden voor het keizerrijk van weleer. We hebben ondertussen ook geleerd dat er nog steeds een keizerlijke familie bestaat die nog steeds aspiraties heeft om opnieuw op de troon te zetelen. Al lijkt het mij meer iets zoals de Italiaanse monarchie: niet meteen heel realistische aspiraties.
Logische verklaringen voor het feit dat die keizerlijke geschiedenis hoog aangeschreven staat: de periode die na Haile Selassie kwam was nu niet meteen de meest fantastische, en we moeten ook toegeven dat de commentaar vooral uit religieuze hoek kwam (en het is geen geheim dat communistische regimes geen moeite spaarden om allerlei religies vakkundig de nek om te draaien). Maar toch opmerkelijk dat bijna 40 jaar na de laatste keizer die keizerlijke familie nog altijd genoemd wordt, of dat kroningstronen en andere overblijfselen uit die tijd bijgehouden worden.

Bon, genoeg geschreven voor vandaag! Dringend hapje eten hier en morgen de Blue Nile Falls en Lake Tana bewonderen.

Mastercard

De laatste dag in Addis Ababa werd eigenlijk een beetje een dag in mineur. In de voormiddag gingen we op zoek naar een touroperator die ons een trip doorheen Ethiopie kon aanbieden. Die vonden we bij 'Ashenge' en toen alles in kannen en kruiken was en het moment van betalen er aan kwam liep het allemaal mis.

De Mastercard werd niet aanvaard...iets mis met mijn kaart. Vreemd, want de dag voordien had ik nog geld afgehaald. Maar ook bij de bank zelf lukte het blijkbaar niet. Het werd een dagje van over en weer lopen, principieel geen geld willen afhalen omdat we daar eigenlijk niet mee op straat wilden lopen en eigenlijk gewoon veel zuchten. Met de avond vonden we ergens een compromis tussen toch nog geld afhalen en een voorschot betalen, de rest overschrijven via de bankrekening.

Maar niet de hele dag was miserie. Over de middag zaten we toch maar gezellig op een terrasje en vonden we onszelf algauw in gesprek met drie leerkrachten (2 Ethiopische en 1 Britse die al 11 jaar in Ethiopie verbleef). Een amusant gesprek over tal van onderwerpen. Politiek staat niet meteen heel hoog aangeschreven (het was even zoeken naar de voor ons onuitspreekbare naam van de president - de premier heeft de echte macht en eigenlijk zijn daar geen klachten over, de mens zit er ook al 20 jaar :)), de term 'onderontwikkeld' zorgt voor heel wat kritiek, de trots over het feit dat ze nooit echt gekoloniseerd zijn stroomt er soms van af en uiteraard moeten we op het thuisfront reclame maken voor dit prachtig land (meer toeristen zijn welkom, er zijn prachtige dingen te zien en het is echt veilig - wat dat laatste betreft: "ze gaan je misschien bestelen, maar vermoorden, kidnappen of verkrachten zit niet echt in de Ethiopische genen"...goed om weten :)).

Na nog eens een namiddagje sukkelen met betalingen richting boekenwinkel om ons even te laten gaan en afsluiten deden we met Indisch eten. Vrij vroeg in de bedstee want de volgende ochtend zou onze chauffeur om 6u aan ons deur staan...

Het oneindige plan

Vakantie is ook lezen...op rustige en verloren momenten bijvoorbeeld. Was al tijdje bezig met "Het oneindige plan" van Isabel Allende maar het ging niet meteen vooruit. En nu is ie uit :)

Punt met Allende is vaak dat het nogal traag op gang komt...wat ook hier wel een beetje het geval was. Bovendien vond ik de korte inhoud op de achterflap op z'n minst misleidend: Amerikaanse latino heeft arme jeugd en gaat voor de welvaart, vraagt zich vervolgens af waar hij nu het meeste geluk had...dat moet zowat de baseline geweest zijn. Maar het boek is uiteraard zoveel meer dan dat! Allerlei figuren kruisen het pad van Gregory Reeves, sommige zelfs meerdere malen en het is altijd aangenaam om volgen. En eens voorbij de helft begint het echt snel te gaan...waardoor het boek ook veel sneller uit was dan gedacht.

Geen nood, op onze laatste dag in Addis Ababa gisteren toch nog de tijd gevonden om richting 'Bookworld' te gaan. Buitengekomen met twee supercynische boeken over ontwikkelingssamenwerking, dat belooft! :) De eerste die er aan moet geloven is "Lords of poverty".