Voederstage

Vandaag op stage geweest...bij Oscar, Marie en Warre. Niet dat er plots getwijfeld wordt aan mijn N/P-capaciteiten, maar volgende week zondag is N/P opgevorderd om samen met Miranda over de middag op de kleintjes te letten. Eten geven, pampers verversen en entertainen is natuurlijk nog iets anders dan drie schatjes in hun bed steken en hopen dat ze slapen... Dus gingen Miranda en ik vandaag langs voor een stage.

Veel meer dan spelen met Oscar heb ik eigenlijk niet echt gedaan, dus vrees dat ik niet geslaagd ben voor mijn stage. :) Maar ik heb er het volste vertrouwen in dat Miranda bijzonder goed opgelet heeft en dus de zware taken op zich kan nemen terwijl ik vooral het entertainmentgedeelte voltrek.
Evident is het allemaal niet, een gezin van 5 over de middag eten geven. Vooral als je dan nog te maken hebt met een Warre die niet flink wil eten (heeft ie zeker van de peter) en na de maaltijd alles liever weer eens uitspuwt. :( Maar het moet gezegd: ze slagen er daar wonderwel in in de Hundelgemsesteenweg! Hoe Karel en Sofie geen zenuwinzinking nabij zijn, het is me een raadsel want 5 uur met de kindjes en ik was kapot...

Foto's van de 'voederstage' terug te vinden in het evoluerend album dat een tijdje stilgestaan heeft maar nu dus weer in beweging is!

Uitgeput toen ik buitenkwam, gelukkig had ik vóór de stage al een noodzakelijke trip gedaan. Had in de Fnac al de geweldige agenda voor 2010 van Moleskine gespot (ben tegenwoordig dikke fan blijkbaar) maar toen niet aangekocht...dom natuurlijk want bij mijn tweede bezoek - overtuigd dat ik deze agenda moest hebben - was ie daar al uitverkocht. Wat zoekwerk bracht me echter nog bij andere winkels die Moleskine in huis hebben en het eerste was niet raak maar op de tweede locatie had ik geluk. Dus ben ik nu gewoon eigenaar - en trots! - van een Moleskine agenda 2010 die er superleuk uitziet. Kwestie van mijn planning voor 2010 al een beetje te kunnen aanvatten...

Kerstreunie

Kerstmarkten en ijspistes zijn altijd een geweldig excuus om af te spreken. Maar dat het afgelopen maandag zo'n succes ging worden met de BTC-bende, dat hadden er waarschijnlijk niet veel verwacht.

Voor alle duidelijkheid: de BTC-bende is de groep van mensen die in juni 2006 de Algemene Informatiecyclus van BTC volgde. Toen een vrolijke bende...en na 3,5 jaar blijkbaar nog altijd! Uiteindelijk was het met een bende van 10 man/vrouw dat we op stap waren, een heuse prestatie als je weet dat de helft van de oorspronkelijke bende meestal in het buitenland zit. :)

Starten deden we aan de ijspiste aan het Gents belfort (alwaar de cécémel Baileys tot 'BTC-drankje' van het jaar uitgeroepen werd), vervolgens gingen we een hapje eten in 'du progres' op de Korenmarkt (een aanrader voor iedereen die een lekkere hap in het centrum van Gent zoekt!) en afsluiten deden we in de Video op de Oude Beestenmarkt. Midden in de nacht terug richting huis met logée Maité (die niet meer terug in Antwerpen geraakte)...alwaar we ons nog even op de Amarula gestort hebben om de vergelijking te kunnen maken met die Baileys eerder op de avond. De vergelijkende test bewijst het: Amarula is zoveel beter! :)

Met dank aan mijn Gentse sisters-in-crime Kimja en Tineke (hier op de foto) voor het mede organiseren! Maar ook met dank aan Joelle, David, Tim, Sam, Petrus, Sara, Maité (even terug uit Honduras) en Quique (de hond van Kimja en Tim) voor de geweldige avond!

Foto's kunnen op deze link bekeken worden!

Surrealistisch winterlicht

In het kader van "probeer nog een inspanning te leveren om de goede voornemens van 2009 te halen want het staat op een bedroevend laag pitje" trok ik het voorbije weekend nog richting Parijs. Oorspronkelijke bedoeling was met Magteld er bij maar die werd op het laatste moment wegens ziekte vervangen door Mare, een waardig vervangster! :) En met dank aan Delphine en Noella voor de organisatie!

Parijs is altijd schitterend, maar deze keer echt superschitterend. IJskoud en zonlicht, het geeft een magische combinatie aan de stad waar ik zo van hou. De Notre Dame de Paris was nog nooit zo mooi in het winterlicht...net als het Louvre en zovele andere locaties.

Een stevige wandeling op zaterdag bracht ons van het hotel via - mijn favoriet onder de parken - Jardin du Luxembourg, het Pantheon, Notre Dame, Hôtel de Ville, BHV Homme, Louvre, Palais Royal, Opéra tot op het dak van Lafayette waar we getrakteerd werden op een zon die langzaam de stralen aan het verliezen was en een warme gloed over Parijs smeet. Puur genieten!

Minder genieten was de drukte in Lafayette om terug op het gelijkvloers te geraken - gelukkig gecompenseerd door het uitzicht op de prachtige kerstboom - maar uiteindelijk slaagden we er toch in om terug op de metro te geraken. Terug naar het hotel om te bekomen in de executive lounge en iets later op de kamer een flesje champagne te kraken ("if you travel, travel in style", hadden wij daar even een promo te pakken!). 's Avonds ging het richting Champs Elysées en Bound om daar een hapje te eten. Leuke locatie! Gezellige sfeer, eten was goed en de wijn lieten we ons ook welgevallen...

Op zondag ging het na het uitgebreid ontbijt richting Canal St-Martin en Place de la Republique...een fijne ochtendwandeling die afgesloten werd met een warme chocomelk in de buurt van het Centre Pompidou. Was overigens ook een soort van doel op het Parijs-tripje dat Centre Pompidou want om de nodige verdieping in ons leven te krijgen hadden Noella en Delphine een fijne tentoonstelling gevonden die daar plaatsvond: "La subversion des images". Een reis door het surrealisme van Ernst, Margritte, Dalí,...

En zoals steeds als je met geen verwachtingen ergens heen gaat: helemaal overdonderd. Kwam zowaar geïnspireerd buiten uit die tentoonstelling, tot schrik van mijn medereizigers die even dachten dat ik er in ging blijven. :) Niet alles was even inspirerend natuurlijk, maar wel leuk om te merken dat ik gewoon surrealistisch bezig ben met mijn nieuwjaarswensen (in die tijd noemden ze dat dus een 'pêle-mêle'), om te leren dat de stad vaak centraal stond in het werk van surrealisten en dit verrassende beelden gaf, om de strijd te zien rond de sexuele revolutie (of was het gewoon een goedkoop excuus om porno te kunnen maken?),... Eigenlijk sluiten veel zaken vandaag ook weer aan bij dat surrealisme: zijn de Mohammed-cartoons niet meer dan een instrument in de strijd rond interculturaliteit? Of zie ik spoken en moet ik Brassaï gewoon voor waarheid nemen: "nothing so surreal as reality"? Een korte tentoonstelling maar dus zeker de moeite waard!

Gelukkig stonden we snel weer buiten om een frisse neus op te halen - voor ik helemaal gaga ging - en spoorden we nog vlug richting La Défense en de kerstmarkt. Een broodje raclette zat er niet meer in - ik durfde het niet aan zoals die andere keer. La Grande Arche maakt natuurlijk altijd veel goed...

Voor het eerst maakte ik ook gebruik van de MoleskineCity Paris. Een boekje waarin je zelf vanalles kan noteren maar ook superhandig met een (metro)plannetje...zo lijk je niet constant de toerist met het grote plan opengevouwen op zoek naar de juiste weg. :) Had specifiek dat van Parijs aangekocht natuurlijk omdat ik daar heel graag heen trek, en het is alleszins een blijvertje! Kijk er al naar uit om het boekje helemaal gevuld te krijgen met 'tips and tricks' over Parijs! Dat ik overigens snel terug moet is een zekerheid: zo slaagde ik er niet in om de laatste editie van Têtu te bemachtigen en merkte ik meteen een nieuwe interessante tentoonstelling op... Doet me alweer wegdromen...

Foto's van de geweldige trip kan je op deze link terugvinden!

Kerstavond

Uiteraard werd Kerst in familieverband thuis gevierd, naar jaarlijkse gewoonte. Ook al een jaarlijkse gewoonte: fondue! Dit jaar weliswaar voorafgegaan door kreeft wat maakte dat fondue heel moeilijk binnen ging.

De laatste dag werken vorige week donderdag sloot ik overigens af met een martino op de middag. :) Martino, kreeft en fondue en de maag die niet protesteert? Ik denk dat de maagcrisis wel voorbij is. :) Te veel eten, het is toch een vreemd kenmerk van die laatste dagen van het jaar...

Enkele sfeerbeelden van kerstavond (nog meer beelden door hier rechts op de diavoorstelling te klikken):

Capitalism

Nog net vóór de maagcrisis - alhoewel de eerste signalen toen al duidelijk waren - ging ik er nog eens met Tineke op uit om een film te zien. Ondertussen ook al bijna veertien dagen geleden. Gratis en voor niets dankzij curieus: "Capitalism, a love story", de laatste nieuwe van Michael Moore.

Het is en blijft een straffe vent, die Michael Moore. "Bowling for Columbine" en "Fahrenheit 9/11" vond ik alvast niet slecht, maar deze keer heeft ie zichzelf overtroffen. Het thema gaat natuurlijk veel breder dan die vorige twee - respectievelijk wapengebruik en 9/11. Neen, deze keer wordt het algehele systeem van het 'kapitalisme' onder de loepe genomen. Aanleiding? De crisis uiteraard...

Zonder al te veel over de film te verraden, maar vond het bijzonder straf hoe hij de link legt met de 'Reaganomics' van de jaren 1980 en hoe het toen allemaal fout beginnen lopen is. Het grote verhaal en tegelijkertijd vertaald naar een juiste interpretatie van 'socialism' (want in de VS staat socialisme nog altijd gelijk aan communisme). Dat moet aankomen bij die Amerikanen.
Maar er is ook ruimte voor het emotionele, persoonlijke verhaal. Enkele getuigenissen en zeer concrete situaties kruiden het geheel af... En dit alles afgesloten met een geweldige apotheose waarbij Michael Moore de 'bailout' die de banken ontvangen hebben terug gaat vragen.

De vraag is natuurlijk: hoeveel mensen gaan deze film zien? Is het niet preken in de kerk? Het zou alleszins verplicht materiaal moeten zijn voor heel wat Amerikanen...ik ga nog net niet zo ver om te zeggen dat jullie hem allemaal moeten zien, maar als je de mogelijkheid hebt zeker niet twijfelen!

Stad der Dieven

Sint-Petersburg speelt wat door mijn hoofd de laatste tijd. Niet alleen vanwege mijn bezoek aan de Hermitage Amsterdam twee weken geleden, maar ook door het boek dat ik net beëindigd heb: "Stad der Dieven" van David Benioff.

Na Japin waagde ik mij dus aan een Amerikaans scenarioschrijver die nog geen grote titels op de markt gebracht heeft. In tegenstelling tot Japin was dit wel helemaal mijn stijl, met heel veel plezier het boek gelezen. Een 'grote naam' staat in het vervolg dus niet gelijk met 'goed boek' wat mij betreft. En waarom denk ik aan Sint-Petersburg? Het verhaal speelt er zich af...

Storyline: twee hoofdpersonages komen door het lot bij elkaar terecht en krijgen een opdracht. Verzamel een dozijn eieren. Lijkt gemakkelijk maar is het niet in het hermetisch afgesloten Sint-Petersburg - aka Piter - want we zitten in de periode van de Tweede Wereldoorlog en de belegering van Sint-Petersburg door de nazi's. Eten is (bijna) niet meer verkrijgbaar, laat staan een dozijn eieren.
Zo komen Lev en Kolja van het ene 'avontuur' in het andere terecht. Avontuur tussen aanhalingstekens want het is telkens nooit de bedoeling dat ze in die avonturen terechtkomen natuurlijk. Een 'rollercoaster' dat in de pers verkocht wordt als een 'coming of age-story'. Niet te veel belang aan hechten want hoge verwachtingen scheppen desillusies, maar het is wel een heel sterk verhaal. Het is ook allemaal heel erg visueel, en dat zal wel komen door het feit dat Benioff een scenarioschrijver is maar daarom is het niet minder sterk.

Wat mij zal bijblijven: de beschrijvingen van ontberingen, koude en onmenselijke handelingen. Met de winterprik die we hier achter de rug hebben had ik af en toe het vage gevoel te begrijpen wat de koude moet betekend hebben in tijden van oorlog...om op hetzelfde moment te beseffen dat ik hier met het prikje van Koning Winter helemaal niet kan beseffen hoe verschrikkelijk de situatie toen was.

Als proevertje een stukje over de tocht die ze samen met partizanen ondernemen:

De volgende boom die ik als tussenstation had uitgekozen, leek onmogelijk ver weg, het silhouet van een den die hoog boven zijn broeders uitstak, een zwijgende wachter, ouder dan de rest. Terwijl ik liep te hijgen, dronk Kolja thee uit zijn veldfles, als een natuurliefhebber die een nachtelijke wandeling maakt. Legerrantsoenen waren veel rianter dan burgerrantsoenen - dat was de reden die ik had bedacht voor zijn ongelooflijke energie, waarbij ik gemakshalve even vergat dat we de afgelopen dagen precies hetzelfde hadden gegeten.

Even serieus

Een schoonheidsfoutje? Of een 'accident de parcours' - ironie, Frans taalgebruik! - zoals Toerisme Vlaanderen nu beweert? Ingegeven door tijdsdruk?

Komaan, even serieus... Zoiets gebeurt gewoon niet door tijdsdruk! Want zo'n kaart maken duurt langer dan een correcte kaart opzoeken om te gebruiken. Of gaat er mij nu iemand wijsmaken dat als je "Vlaanderen" intikt bij Google, het eerste resultaat bij afbeeldingen een kaart is waar Wallonië niet meer bestaat en Brussel ligt waar Mechelen ongeveer thuishoort?!

Er zitten waarschijnlijk ergens een paar flaminganten goed te lachen, want de Franstaligen zijn weer eens verontwaardigd. Volgens mij is dit een bijzonder wansmakelijke en uit de hand gelopen grap. Ik ga nog net niet zo ver om te denken dat het in opdracht gebeurd is...

Hermitage

En zoals al gezegd zat ik vorige week twee volle dagen in Amsterdam. Twee keer op korte tijd naar Amsterdam? Sommige locaties kan je niet genoeg doen... :) Bovendien moest ik echt heel snel terug want de tentoonstelling over de tsaren in de Hermitage Amsterdam loopt maar tot eind januari!

Gelukkig had Karlien nog wat verlof te nemen en dus trokken we er samen op uit. Heen en terug met de promo van Thalys...in de heenreis zelfs in eerste klasse want we hadden anders geen plaats meer. Niet slecht, zo in eerste klasse. :) Karlien had ook het boekje "100% Amsterdam" mee met wandelingen zodat we echt de toerist konden uithangen en dat deden we dan ook. Bij de start van onze eerste wandeling bleven we al even bij Febo staan...een kroket uit de muur, kan het nog Hollandser?

IJskoud was het, maar wel droog. Dus het perfecte weer voor de betere citytrip. Wandelen langs de vele grachten, Carré, Hermitage aan de buitenkant al eens bekeken, Intercontinental eens bezocht, bijzonder lekkere taart gaan eten bij "De taart van m'n tante",...

Tegen de avond waren we een klein beetje verkleumd dus gingen we opwarmen in...de bibliotheek. Een hele belevenis daar! Dat is gewoon een gebouw vol leven, niet zoals bij ons (waar je snel boeken gaat halen en eens je die hebt zo snel mogelijk weer naar buiten). Tentoonstellingen, zelfs een opname van een radioprogramma, overal gezellige stoelen om in te hangen (wat daar ook spontaan gebeurde - je zag daar gewoon mensen op hun gemak een boekje zitten lezen),...gewoon een hele leuke plek! Dat willen we ook in Gent! En toeval wil dat ze voor de nieuwe bib in Gent gaan kijken zijn in Amsterdam...veelbelovend...

Hapje eten en toen ging het richting ons hotel: Qbic. Een aparte belevenis. :) 'Low-budget' en dat tikkeltje speciaal door steeds wijzigend kleurenspectrum (wat dan vreemde foto's oplevert). Bovendien is het een hotel dat in een gebouw zit waar kantoren zijn, waardoor je 's morgens met een verward hoofd in een grote lift staat met allemaal mensen die toekomen op het werk. :)

En op woensdag was het dan zover: meteen richting de Hermitage - alweer in de bijtende kou maar met nog steeds een mooie open hemel. Niet aanschuiven en meteen de tijd van de tsaren gaan herbeleven. Waarlijk indrukwekkend goed gedaan! Het was lang geleden dat ik op een locatie was die een poging doet vervlogen tijden terug te halen en die daar ook zo wonderwel in slaagt. Wel opletten: voor niet-Russen is het niet evident om de chronologie van de verschillende tsaren te kennen/onthouden. Maar dat was zeker geen domper op de feestvreugde: met de audio stevig op het hoofd doorheen de verschillende zalen die zowel het grootse van de galabals meegaf als het dagelijks leven van tsaren en tsarina's. Veel bijgeleerd over St-Petersburg en het Winterpaleis (vanaf nu dus ook een must see! Al is het maar om die tsarentroon op de originele locatie eens te zien staan, moet indrukwekkend zijn!), maar ook over de herkomst van het woord tsaar (komt dus van de Romeinse keizer, Caesar!)...

Via de Jordaan, poffertjes, een stevige tas soep en vele grachten (niet noodzakelijk in die volgorde) aan het Anne Frank-huis terechtgekomen. Nu had ik dat enkele maanden geleden al gezien maar vond het toen zo indrukwekkend dat ik er geen probleem mee had het nog eens te bezoeken. Je kijkt er plots helemaal anders naar...maar daarom niet minder onder de indruk.

Nog vlug een wijntje gaan drinken in een gezellige 'kroeg' en toen mochten we ons alweer gaan reppen om de trein huiswaarts te halen. Vermoeiend en verkleumend, maar Amsterdam is ook altijd zo hartverwarmend en gezellig. Dat doen we nog een keer! :)

Foto's hier rechts of in het facebookalbum.

Maagcrisis

Alweer een weekje niet op de blog, alweer met een geweldig excuus. :) Na het dinner met Amarula ging het dus richting Amsterdag (verslag volgt) voor twee dagen. Op donderdag mij nog vrij normaal op deze wereld kunnen begeven maar tegen de late avond ging het ferm bergaf... Maagcrisis...

Nu ja, in eerste instantie dacht ik buikgriep maar als de krampen een week later nog niet helemaal voorbij zijn zou je natuurlijk al aan iets anders kunnen denken. Dus hou ik het algemeen op maagcrisis...met in het achterhoofd de mogelijkheid van voedselvergiftiging. :) Nooit eet ik nog kroketten uit de muur in Nederland! Alhoewel...zeg nooit nooit...
Bijgevolg heb ik vier dagen lang zo goed als niets gedaan buiten lamlendig in de zetel liggen. Kan ook eens leuk zijn maar als ik mag kiezen dan ga ik resoluut voor 'lui' ipv 'lamlendig'. :)

Nu die crisis bijna bedwongen is...zit ik met een ongelooflijke verkoudheid die mij teistert de laatste dagen voor kerst. *zucht* Maar och, ik ga er niet te veel van wakker liggen...straks is het vakantie en heb ik tijd in overvloed om te bekomen.

Wat ga jij overigens doen in de laatste week van het jaar? Meteen goed voor de vraag van de week... De vorige over kerstaankopen werd afgesloten met 33% die de cadeautjes al gekocht had (flink!) en 66% die zich in de laatste shoppingstrijd gooit.

Dinner met Amarula

Het was ondertussen al een tijdje geleden - van april om precies te zijn - dat de volledige Nquthu-crew rond de tafel zat. En dan nog was de crew vandaag niet volledig wegens Greet die er niet bij kon zijn, maar Daan, Carolien en Kathy waren er wel. Plaats van afspraak? De Voskenslaan in Gent. Opzet van de ontmoeting? Herdenking van ons aller idool...al is dat er niet echt van gekomen... ;) Het ging gelukkig wel nog altijd over de wereld redden en sterke lokale besturen. :)

Dat het deze keer bij mij te doen was, zorgde uiteraard voor de nodige stress. Gelukkig dat ik dat vandaag kon opvangen met een dag verlof zodat ik alles in gereedheid kon brengen. :) Overigens werd vandaag nogmaals de kracht van facebook bewezen: net vóór de middag plaatste ik een noodkreet over wat ik zou moeten klaarmaken...een paar uur later stonden er enkele suggesties en zelfs een pak kant-en-klare gerechten als reactie. Met dank! Nu moet ik zeggen: ik ben absoluut geen keukenprins en van zodra er teksten verschijnen met de woorden "men neme..." begrijp ik het al niet meer. Dus besloot ik voor de 'gemakkelijke' oplossing te gaan: de grillplaat bovenhalen en even langs bij mijn buren (Delhaize) voor het nodige vis en vlees. Dit alles afgesloten met fruit dat in de warme chocolade ondergedompeld kon worden... Een succesnummer (al zeg ik het zelf)!

Op die manier is voor mij officieel het startsein gegeven van de vreetfestijnen die ons allen de komende weken zullen overvallen. Het was echt zo'n winters iets: buiten koud, kerstboom die staat te blinken, binnen warm en met gezellige mensen aan de tafel zitten kletsen, eten en drinken. Wat dat drinken betreft: Daan is net terug van Zuid-Afrika en had een fles Amarula mee om van te genieten na het eten! Lang leve Amarula!

Nu alles ongeveer wat aan de kant is vlug de bedstee in want morgenochtend vertrek ik richting Amsterdam voor twee dagen. Vandaag nog een laatste 'check' met Karlien voor het programma en gezien dat dat helemaal in orde gaat komen: we gaan vooral de warmte opzoeken en veel eten. Past helemaal in mijn winters concept. :)

Oh denneboom...

Vorig jaar stond er geen kerstboom...dus was ik dit jaar vastbesloten: ik zou opnieuw een exemplaar in huis halen! Al had dat wel wat voeten in de aarde...of beter, in de potgrond. :)

Oorspronkelijk zou ik er vorig weekend al aan beginnen. Tot ik hoorde van de actie van Ikea: 15€ voor een boom, terug te brengen na nieuwjaar en een waardebon ontvangen voor 12,5€ en dat allemaal in samenwerking met natuurpunt. Geweldig plan! Dat alles ging van start vanaf afgelopen maandag, dus stelde ik mijn plannen gewoon een weekje uit.

Gisteren dus richting Ikea (druk druk), pot aangeschaft (ah ja, ook dat heb ik niet natuurlijk) en mooie boom gekregen van een vriendelijke meneer. Sleuren tot aan de tramhalte en mee op de tram. :) Moet zeggen, je hebt bekijks als je een boom op een tram meeneemt. :) Gelukkig allemaal niet te ver en hupsakee, boom stond in de living!

Wel, 'stond'...hing eerder want had geen potgrond. :( En ook in Delhaize verkopen ze dat niet (alleen tijdens de zomer)...en tegen dat ik dat allemaal doorhad was het zaterdagavond en dus te laat om op zoek te gaan. De oplossing, beste vrienden, ligt in onze hedendaagse maatschappij gewoon op het internet: lang leve facebook! Gewoon even meedelen dat je wanhopig op zoek bent naar potgrond en daar kwam al een fijne reactie - van Delphine - dat zij wel wat potgrond wou afstaan aan mij. Dus ik vandaag richting Delphine, potgrond halen en daar mee de bus op. :) Moet zeggen, je hebt bekijks als je met een zak potgrond op de bus stapt. :)

Long story short: het is allemaal gelukt, de boom staat in de mooie pot(grond) en ik ben echt heel blij dat ik al die moeite genomen heb! Het is een echt pareltje! De praktische beslommeringen van die boom terug bij Ikea te krijgen...dat is iets voor volgend jaar :)

Tot slot - het gaat tegenwoordig toch allemaal over het klimaat - nog even dit: kies voor een echte boom ipv een kunstboom! En ok...GEEN boom zou nog beter zijn voor het milieu...

Bespaar energie!

Goed goed, je weet ondertussen al dat er zoiets als een Klimaattop in Kopenhagen doorgaat en je hebt het ondertussen ook wel al gehad met de klimaattips van Frank (overigens de man die tot voor een paar jaar nog durfde beweren dat er misschien helemaal geen link was tussen klimaat en ons consumptiepatroon)...maar hierbij toch een tip om én ecologisch te zijn én geld te besparen. Als het eerste je al niet meer interesseert dan is het tweede misschien van doorslaggevend belang.

sp.a Oost-Vlaanderen organiseert namelijk een 'samenaankoop van groene energie'. Het concept is heel simpel: registreren, sp.a trekt met deze groep van consumenten naar de markt van groene energie en haalt het beste aanbod er uit. Registereren kan door te surfen naar www.ikdoeookmee.be/energie, je beslist pas of je meedoet als het aanbod bekend is. Dus gewoon registreren! Nu! Doen!

En met al dat geld dat je bespaart kan je dan geweldige kerstcadeautjes kopen. Wat mij bij de vraag van de week brengt: hoe pak jij de kerstaankopen aan? Vorige bevraging - wanneer komt de kerstboom bij jou? - werd afgesloten met 14% die hem al staan had, 42% die er zeker deze week werk ging van maken, 28% die hopelijk vóór kerst een exemplaar zou binnenhalen en 14% die er gewoon niet aan meedoet...

Millennium K

Al heel lang op het verlanglijstje, aangekocht toen ik Coolio II ging halen en vorige week eindelijk bekeken: "Millennium - the movie". Uiteraard de verfilming van het succesboek waar ik hier niet te veel woorden meer aan vuil maak...

Over de film moet ik ook niet veel zeggen: goed maar ook niet meer dan dat. Of eigenlijk minder dan dat. Had me al afgevraagd hoe ze zoiets verfilmd zouden krijgen. Het boek is zo gedetailleerd en zo beschrijvend dat alles naar de letter uitvoeren onmogelijk is...maar er is ook zoveel beschreven dat je het gewoon niet in 1 film krijgt. Zelfs de 'extended version' was dus niet voldoende...
Gevolg: deel 1 van de Millenniumtrilogie werd herleid tot 'wie heeft Harriët Vanger vermoord?'. Goed, daar gaat het ook over natuurlijk maar in de film bleef nauwelijks ruimte over om de hoofdrollen uit te werken...en laat dat net de geweldige extra zijn van Millennium, dat het niet gewoon een 'we-zoeken-allemaal-samen-de-moordenaar-boek' is. Als voorbeeld: nergens in de film wordt duidelijk hoe de relatie tussen Mikael en Erika nu eigenlijk in mekaar zit... Beetje teleurstellend met andere woorden.

Al was het wel een verdienstelijke poging en doet Noomi Rapace dat geweldig goed als Lisbeth Salander! Michael Nyqvist die Mikael Blomkvist speelt is niet meteen het personage dat ik zelf in gedachten had, maar ook hij doet het niet slecht. Benieuwd wat het gaat geven allemaal als Hollywood de verfilming aanpakt...

En terwijl we toch over film bezig zijn: deze week ook gaan zien naar "Dossier K". Zoals het zichzelf verkoopt: de langverwachte opvolger van "De Zaak Alzheimer". Nu was die vorige sterk, maar is deze zeker minstens zo goed. Ik volg de analyse op deredactie.be dat deze film een bepaalde mate van hype verdient, dat het scenario bijzonder sterk in elkaar zit (er is werkelijk geen minuut dat je denkt "hoe laat zou het zijn") en dat Koen De Bouw en Blerim Destani er een indrukwekkend acteerduel van maken. Over Blerim: god-de-lijk (goed) en ook daar volg ik bovenstaande analyse dat hij eigenlijk een kruising is tussen Pieter Embrechts en Colin Farrell...vooral de melancholische blik van die laatste kan Blerim duizend keer beter.

Wat wel stoort in de film: Filip Peeters (heb hem nu wel effe gehad...en dat terwijl ik hem eigenlijk niet zoveel zien acteren heb de laatste tijd) en de muziek. Jeetje, de muzak is leuk voor een tijdje maar in mijn perceptie bleef die maar heel de film doorgaan! Vervelend...maar zeker geen reden om thuis te blijven en deze film niet te zien. Alweer een sterk staaltje Vlaamse film...

En terwijl we toch over film en staaltjes bezig zijn (wohow, wat een link): het nieuwe reclamespotje van Chanel N°5 is gewoonweg formidabel. Vond de vorige met Nicole Kidman ook al zalig, maar deze met Audrey Tautou is eveneens super. Ze weten daar bij Chanel wel mijn lievelingsactrices te strikken...terwijl ik toch niet echt de doelgroep ben ;)


Dior weet het anders ook wel aan te pakken...of hoe Jude Law voor mij eigenlijk niet al te veel moet doen om adembenemend te zijn. :)

Zwarte met een wit hart

Op het einde van de zomer kreeg ik niet alleen deel 2 en 3 van de Millenniumtrilogie van mijn collega's (en die zijn ondertussen al een tijdje verslonden), maar ook "De zwarte met het witte hart" van Arthur Japin.

Het duurde wat langer vooraleer ik mij hier doorgeworsteld had. En ik ben er nog steeds niet uit of het nu komt doordat dit boek kwam na de schitterende Millenniumtrilogie of omdat het gewoon mijn stijl niet was. Het klikte gewoon niet echt...

Verhaal: twee Afrikaanse prinsen - Kwasi en Kwame - krijgen hun opvoeding in Nederland en worden daarbij geconfronteerd met een samenleving die voor het eerst 'een zwarte' ziet. De ene prins probeert zich zo goed mogelijk aan te passen terwijl de andere er alles aan doet om zijn roots niet te vergeten. Dat is de - overigens op echte feiten gebaseerde - baseline van het verhaal, waar ook nog een stuk fictie bij verzonnen wordt om het dramatisch karakter nog wat te verhogen.

Ja, op sommige momenten leef je echt mee met de hoofdpersonages en zie je de strijd van het al dan niet willen integreren duidelijk...maar echt beklijven - zoals in zovele besprekingen van dit boek staat - doet het nooit. Diezelfde besprekingen geven aan dat het doet nadenken over 'de rol van Europa en Nederland in de kolonies' en over onze geschiedenis...maar eerlijk gezegd vind ik het verhaal van 'prinsjes worden van hun roots losgerukt' helemaal niet confronterend. Of is het iets typisch Nederlands? Wij als Belgen kunnen anders wel andere verhalen neerpennen over ons koloniaal verleden...

Het was zeker niet onaangenaam om lezen, maar een 'klassieker' is het voor mij persoonlijk niet. Op naar het volgende boek dan maar...al begonnen in "Stad der dieven" - gekocht op boekenbeurs - en na een week al 250 pag ver. Dit is dus wel een boek dat de verwachtingen inlost...

Brief aan Pieter

Dag Pieter,

Het is ondertussen al een week geleden dat je nog eens jouw opwachting mocht maken in De Zevende Dag. Het ging daarbij over onze 'relatie met de Verenigde Staten'. Je had ons Hillary ontmoet en mocht daar een woordje over placeren in het politiek praatprogramma. Daarbij ging je volgens mij een beetje uit de bocht...

Laat me eerst en vooral stellen: ik ben niet jouw grootste fan. Dat zal je ook wel merken als je hier even op de blog kijkt. Maar er zijn er nog geweest die mij met argumenten wisten te overtuigen...laat dat net hetgene zijn waar jij niet over beschikt (argumenten bedoel ik dan).

Als ik jou hoor zeggen dat je het "aangenaam en verrassend" vond te horen dat we opnieuw goede relaties hebben met de VS, dan denk ik: "waar heeft die man gezeten het laatste jaar?". Want laat ons duidelijk zijn: het is geen verdienste van het non-bestuur van CD&V het laatste 1,5 jaar dat voor die verbeterde relaties verantwoordelijk zou zijn. Doen alsof je daar zelf een rol in gespeeld zou hebben is dus een beetje de waarheid verkrachten (en zoals je weet, er bestaat niet zoiets als 'een beetje verkrachten').
Het is je misschien nog niet opgevallen - alhoewel, als het zelfs Berlusconi al opgevallen is - maar sinds dit jaar is daar een nieuwe president actief. Die overigens een andere koers vaart dan die vorige. Misschien zijn de gewijzigde relaties met het 'oude continent' daar wel een gevolg van.

Als ik jou hoor zeggen dat je blij bent dat we "terug een vertrouwensvolle relatie" hebben, dat we als partners rond de tafel zitten en vooral dat dit een groot verschil is met het begin van deze eeuw...dan kan ik alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat onze regering geen 'vertrouwensvolle relatie' had met Dubya en dat we daar niet als een partner rond de tafel zaten om de inval in Irak te bespreken. Misschien vind jij dat jammer (waarschijnlijk wel) maar ik ben vandaag nog steeds trots op de rol die België speelde in de aanloop naar de Irak-oorlog en dat we daarbij niet het schoothondje van George gespeeld hebben.
En is zo'n relatie echt een noodzaak voor "een klein land als België"? Goh, liever klein en rebels dan klein en meeloper...ik beschouw het niet als een noodzaak om de grootmachten naar de mond te praten om belangrijke vrienden te hebben en mee op de foto te kunnen. Liever een regering met een mening die wel ziet met welke partners ze rond de tafel zit dan een regering met een mening die past in het verhaal van iedereen die groter is dan ons.
Al kan ik zo al raden in welke groep jij liever zit...

Bref, we zullen het nooit echt eens worden maar wou je toch alvast dit meegeven: steek geen pluimen op jouw hoed als het kieken eigenlijk door een ander gepluimd werd... Verder even goede vrienden (dat is eigenlijk zo goed als geen vrienden)...

Groeten,
Christophe

Paardenloket

Het is het einde van het jaar en iedereen zit al een beetje op het tandvlees op het werk - meteen voor mij genoeg reden om voldoende vakantie te nemen :) - en dan vallen er al eens persberichten of mails in de mailbox die goed zijn voor een half uurtje lachen.

Twee geweldige tips om jezelf een glimlach op vrijdag te bezorgen:
1/ Verstuur een grote mailing. Ons maandelijks e-zine werd vrijdag vanuit mijn mailbox verstuurd en zoals te verwachten kwamen er een heel pak afwezigheidsassistenten terug. Normaal gezien lees je die niet...maar deze twee vielen toch iets te veel op: "Ben er niet. Vrij omwille werkbreuk" en "Beste, ik moest nog zoveel uren en vakantiedagen opnemen dat ik er dit jaar niet meer ben". Bij de eerste ben ik nog steeds op zoek naar wat het nu precies wil zeggen...
2/ Abonneer je op de persberichten van de Vlaamse regering. Zo hoeven we niet langer ongerust te zijn: Vlaams minister-president Kris Peeters is bezig met de 'real issues' en voorziet 1.350.000€ voor een...Vlaams Paardenloket! Het aanspreekpunt, onderzoekscentrum en documentatiecentrum voor de Vlaamse paarden...gelukkig dat het nog goedgekeurd geraakt voor het einde van het jaar. :) Even omgerekend: dat is 3€/paard per jaar. Niet slecht!

Goedheilig man?

De Sint kwam vandaag niet bij mij langs, misschien hoofdzakelijk omdat ik mijn schoentje niet klaargezet had. :) Nu ja, was mijn geloof in deze goedheilig man al een tijdje kwijt want neutraal blijkt hij helemaal niet te zijn!

Zo blijkt onze goede Sint BHV te willen splitsen zonder toegevingen. De belofte dat Jean-Luc volgend jaar in de zak vliegt als hij niet braaf is wil ik nog wel eens zien gebeuren...dat gaat een grote zak moeten zijn!
Gelukkig wil de Sint ook de kernwapens het land uit (hopelijk is dit standpunt niet combineerbaar met het vorige), daarvoor krijgt hij dan wel lof. Schitterend grappig filmpje:


Neen, geef mij dan maar Satanklaas (je kent hem wel)!

Wereldaidsdag

Afgelopen dinsdag was het Wereldaidsdag...niet meteen reden voor een groot feest (zeker niet na de reportage van Koppen vorige week donderdag: 1 op 20 homomannen is HIV+ en 40% vrijt niet veilig...fout! fout! fout!). Maar toch vond in de Roma in Antwerpen een klein feestje plaats...waar ik mij gewillig liet heen sleuren door Carolien.

Mijn agenda had ik nochtans vakkundig leeg gehouden - zie hieronder - maar als Carolien belt om te vragen of je mee gaat naar een feestje...dan kan ik gewoon geen neen zeggen. ;) Bovendien was het voor het goede doel en zouden we de vzw Sprinkle steunen, een initiatief voor aidswezen in Zuid-Afrika dat ik leerde kennen via de stedenband van Bornem.

Het was een bijzonder geslaagde avond...met verrassingsoptreden van Natalia. :) Maar ook de rest was meer dan geslaagd: Roland, Raymond van het Groenewoud en vooral Zap Mama en Sioen waren schitterend. Natuurlijk moest ik veel te vroeg naar huis...of niet vroeg genoeg aangezien ik mijn trein vanuit Antwerpen miste, waarna ik gelukkig nog een lift naar Brussel kreeg van Carolien (waar ik wel nog de trein haalde - dank u, Carolien!). Iemand moet mij toch eens uitleggen waarom de laatste trein vanuit Antwerpen naar Gent op zo'n ontieglijk vroeg uur vertrekt...

In het kader van Wereldaidsdag ook nog deze geweldige remake van The Muppets...

Eeklo taking over Europe

Of dat is het toch het plan! Eeklonaar Tom Dice zal België vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival! Veel verschillende reacties te horen op deze 'aanstelling' maar ik volg het pro-kamp: voor Europa maakt het echt niet uit of daar nu Natalia of Tom Dice staat. Het is afwachten met wat voor song hij afkomt... En misschien staat er nog wel een Belgische op het podium...spannend allemaal!

Alleszins: een beetje controverse doet altijd wonderen! Vraag maar aan Adam Lambert die - oh jee - een tong draaide met een muzikant (ja, beiden mannelijk) tijdens de American Music Awards...en sindsdien zijn plaat als zoete broodjes over de toonbank ziet gaan.
Tom, indien ik naar Noorwegen moet afzakken voor hetzelfde shock-effect...give me a call! (alles om België nog eens aan de overwinning te helpen)

Eindelijk rust

Bijzonder blij dat deze week voorbij is want ze was net dat tikkeltje te druk. :) Heb ik zelf voor gezorgd uiteraard door mijn agenda zo vol te steken en bijgevolg was ik al op voorhand gewaarschuwd...maar het is toch altijd wat schrikken van het 'pompen of verzuipen'-gehalte van zo'n week als je er dan werkelijk in zit.

Het gevolg is dat er vele uren gewerkt werden en dat ik mijn werkuren van donderdagavond - toen ik een debat in Mechelen ging 'modereren' al verzoop ik daar na een uur in de discussie - zelfs niet kan ingeven omdat ik op het maximum sta van mijn overuren. Faut le faire!

Tweede - aangenamer - gevolg is dat ik dit weekend niets gepland had en bijgevolg helemaal tot rust kon komen. Het was precies een beetje vakantie!

Laatste gevolg: gezwollen rechterklier...die ondertussen alweer helemaal verdwenen is dus paniek is niet nodig. :)
De laatste drie werkweken van het jaar komen er aan en de druk zal er niet minder om zijn...maar doorspekt met vrije dagen (verplicht nog stuk van mijn congé op te nemen) moet ik dat allemaal wel overleven.

Dat betekent overigens dat er tijd is om de kerstboom te plaatsen! Deze namiddag gebeurde dat al op het thuisfront in Eeklo (eigenlijk te vroeg want de sint is nog niet weg!), deze week zal ook het appartement in Gent er aan geloven. Meteen de bevraging van de week: hoe zit het met jouw kerstboom? De vorige bevraging werd afgesloten met niet overdreven veel vertrouwen in mijn 'hou vissen in leven'-kunnen: slechts 37% geloofde dat ze hier in uiterste beste handen zijn, 37% gaf het nog tot Pasen en 25% (!) gelooft dat ze het einde van het jaar niet halen! Ter info: de vijf lieverds leven nog allemaal... ;)

Mohdi

Hoera! Opnieuw een baby er bij! Vandaag kreeg ik van mama Vanessa bericht dat Mohdi geboren werd op 29 november...alvast een goede zaak voor het 'genderevenwicht' in de lijst der geboortes van 2009!

* Lunya - 09/02
* Marie en Warre - 11/02
* Wout en Ward - 12/04
* Louanne - 21/04
* Hannah - 21/05
* Zita - 11/09
* Leonor - 01/10
* Juno - 22/10
* Natan - 28/10
* Mohdi - 29/11
=> zeven meisjes, vijf jongens.

Waarschijnlijk vindt het lijstje nog vóór het einde van het jaar uitbreiding, maar dat de meisjes dit jaar zullen winnen heeft een grote waarschijnlijkheid. Girl power! :)