Transit visa

Voila, zo gaat dat dan als je terug bent van verlof: weer geen tijd meer voor de blog. Een kleine inhaalbeweging...met nog wat nieuws van na Lalibela (waar ik mijn geloof in God vond :)).

Twee dagen rijden was de harde balans om terug in Addis Ababa te geraken maar Tineke en ikzelf hebben dat geweldig goed overleefd. En na nog wat vruchtensapjes en terrasjes vertrok ik dan vorige week vrijdag terug richting Belgenland. Van Addis naar Nairobi, dan naar Londen en zo naar Brussel. Allemaal zonder talisvrouw Tineke... En je zal nooit anders zien: eerste vlucht en ik had het visgerechtje al op mijn hoofd. Gelukkig zonder al te veel erg. :) En al helemaal niets vergeleken met de moeilijke strijd in Nairobi...

Part 1
En toen waren we terug in Nairobi. Om binnen te geraken in Kenia had ik dus als een aardig bedragje van 25€ betaald en ik ging er - foutief - van uit dat wel al voldoende was. Neen hoor, 'single journey' stond er in mijn paspoort wat betekent dat als je het land verlaat dat je dat opnieuw mag betalen. Ondertussen had ik geleerd - van Tineke :p - om Afrikaans assertief te zijn, bovendien had ik niet veel zin om 25€ te betalen voor "5u in de luchthaven zitten". Alternatief: de 'transit visa'! 'Slechts' 10$. Je moet weten dat ik daar toen al tien minuten stond aan de balie, met de glimlach protesteren. Toen ik wist te melden dat ik geen dollars bij had, keek de vriendelijke dame achter de balie vol ongeloof ("wit en geen geld, wat hebben ze nu op mij afgestuurd?").

Part 2
Maar zoals het hoort in Afrika: voor alles is er een oplossing. Ergens in het gebouw was er wel een bankautomaat te vinden. Slim als ik ben (ahum) bedacht ik dat ik net zo goed mijn Ethiopisch geld kon laten wisselen aan het wisselkantoor. Niet dus..."wij aanvaarden geen Ethiopisch geld". Breek nou mijn klomp. Dus dan toch nog maar wat Keniaanse shilling afhalen om die in dollars te kunnen omzetten. Handig allemaal! Ondertussen al meer dan een half uur geland...

Part 3
Aha, met dollars in de hand terug richting visa-balie (onderweg werd ik al voor de derde keer gevraagd naar mijn gele kaart ivm inspuitingen...te bedenken dat die mij dus niet geloofde toen ik bloedserieus wist te melden dat ze mijn kaart al twee keer gezien had)! Waar ik de gedachte "laat er ons nog eens spel van maken" vandaan haalde, ik weet het niet goed... Vermoedelijk een combinatie van factoren als 'tijd hebben', 'ik heb hier al eens geld gegeven' en 'eigenlijk wil ik geen transit visa'. Dus herlees part 1 maar met nog meer drama ("poor student!" lol)...
Tot een toerist die achter mij stond er genoeg van had en commentaar moest geven, waarop ik mij omdraaide en iets zei in de trend van 'debiel'... Ondertussen drie kwartier in Nairobi...

Part 4
Douanebeambten die er genoeg van hebben en ondergetekende die mee mag naar bureau. LOL! Ik verwijt die stomme, Amerikaanse toerist voor het feit dat ik mee moest. :) Komende twee (!) uur discussie met drie (!) beambten over visa ("het is een stom systeem, dat schrikt toeristen af!"), connecties ("ik vlieg met Kenya Airways naar Nairobi en omdat die niet samenwerken met British Airways moet ik mijn bagage oppikken waardoor ik dus moet betalen...ik vlieg nooit meer met Kenya Airways!") en het afpersen van blanke toeristen (had ik het woord geldwolf geweten in het Engels, ik had het waarschijnlijk ook gebruikt). Ondertussen bleef ik pogingen ondernemen om niet te moeten betalen...

Finale
Gewoon onbetaalbaar: op het moment dat ze er echt geen zin meer in hebben, 10$ bovenhalen en zeggen "en kan ik nu mijn transit visa krijgen?". Verschrikkelijk onbeschoft, I know! Maar het was mijn best gespendeerde 10$ in lange tijd. :)

Verder verliepen de vluchten naar Londen en Brussel bijzonder gesmeerd...en zat ik op zaterdagochtend op de trein richting Gent en keek ik naar het verzopen land België. Tja...dan heb je plots veel zin om het vliegtuig terug te nemen natuurlijk...