Pokkeheet

Benin is gewoonweg een pokkeheet land. En ik kan nochtans de vergelijkende test maken met andere landen, maar dit is een onmogelijk land om normaal in te functioneren. Na een kwartier buiten druipt het zweet me af...fijn is anders.

Maar we gaan niet constant klagen. Ik heb ook al in een regenbui gestaan en immens genoten van de druppels die op mij vielen. Maar we hebben hier ook al veel vergaderingen achter de rug...en vooral veel bezoekjes aan allerlei middenveldorganisaties (vrouwenbewegingen en dergelijke meer). Precies op 11.11.11-bezoek ;)

Op zondag was het rustig en gingen we met de delegatie richting Ouidah aan de Atlantische Oceaan. En vandaag bezochten we de - qua oppervlakte tweede grootste van het land - rijstvelden aan de grens met Togo (en op het grondgebied van Dogbo). Indrukwekkend...vooral het gedeelte moto-taxi/zonsondergang...

Bref, te veel indrukken om hier in twee minuten tijd te zitten neerpennen, een vollediger (waarschijnlijk foto)verslag volgt uiteraard nog...nadat ik de foto's van Ecuador en Honduras eens online gekregen heb ;)

Dogbo

Goed gearriveerd in het tropische Benin! De IJslandse vulkaan ging stilletjes en de vluchten konden opnieuw vertrekken, dus stond ik samen met de 5-koppige delegatie om 10u00 in Brussel-Zuid om richting Paris Charles De Gaulle te vertrekken. Na mijn tussenstop in Orly vorige week opnieuw richting een Franse luchthaven met andere woorden. :)

In eerste klas richting de luchthaven (blijkbaar hoort dat zo als je met Air France vliegt - ook eens fijn) en daar na een beetje aanschuiven voor de bagage kunnen vertrekken. Een vlotte vlucht en toen viel de hitte op ons...en het was eigenlijk al 8u 's avonds. Bagage afhalen verliep iets moeilijker met de elektriciteit die een paar keer uitviel, but hey: that's Africa!

De eerste dag in Cotonou, samen met een gesprek bij de Vlaamse NGO Protos en toen ging het richting het westen van het land. Nog een gesprek bij de prefectuur en met de mensen van PAPDC (project gesubsidieerd door de Belgische Technische Coöperatie) en toen was de delegatie zover: de grote ontvangst bij de kandidaat-partnergemeente Dogbo. En met de nodige luister: een colonne van moto-taxi's, een fanfare en heel veel volk. En daarmee zijn de eerste indrukken - en bijhorende cultuurshocken - opgedaan. Morgen begint het echte werk met presentaties, besprekingen en veel vergaderingen in aircozalen!

Benin

Het is lichtjes schandalig...ben ik van vorige week nog maar net terug van vakantie, vertrek ik straks opnieuw naar het buitenland. Deze keer echter geen vakantie maar voor het werk! Roeselare gaat gesprekken aanknopen met Bogdo in Benin en ik ga met de delegatie mee om die daarin te begeleiden.

Dat betekent dat ik er dus weer een week niet ben. En ook dat ik vorige week vrijdag in alle haast - en met dank aan Tineke - nog naar Brussel moest sjezen om mijn visa-aanvraag tijdig in te dienen. Dat verliep vrijdag een beetje moeilijk - "3 werkdagen hé meneer, u mag daar woensdag omkomen." Maar woensdag ben ik al weg! - maar toen ik gisteren in de late namiddag (en eigenlijk net voor het sluiten van de deuren) daar binnenviel bleek mijn visum toch geregeld te zijn.
Grap van dit alles: de delegatieleden van Roeselare hadden mooi op tijd hun aanvraag gedaan maar die paspoorten werden niet meteen teruggevonden. :) Een kleine zoektocht bracht dan toch resultaat.

Vliegtuigen vliegen, visa zijn in orde en mijn kostuum is ingepakt: ready to go! Hopelijk tussendoor hier wat nieuws uit Benin en anders tot volgende week donderdag... En ja, over mijn reisgedrag kunnen jullie een hele week commentaar geven in de comments of in de bevraging van de week. :)

Eyjafjallajökull

"Wat gaat de wolk doen?", het gespreksonderwerp van de afgelopen week. En niet op z'n minst vorige week donderdag toen ik in Madrid stond. Luttele minuten nadat ik hardop aan het dromen was geweest van frietjes merkte ik in de nieuwsberichten het fenomeen van de wolk...

Wat betekende dat ik rond 13u00 al kon zeggen dat mijn vlucht van die avond richting Brussel helaas niet mogelijk ging zijn (Belgocontrol had net alles afgesloten). Maar daar moet je de mensen van Iberia eens van proberen overtuigen als op hun scherm staat dat alles nog doorgaat zoals gepland. Gevolg: ik mocht nog twee uur in transit blijven wachten terwijl buiten de transitmuren iedereen al volop alternatieve vluchten begon te zoeken.

Uiteindelijk mocht ik om 15u00 toch gaan en drie uur aanschuiven bij twee verschillende desks later had ik mijn ticket te pakken. Weliswaar richting Orly, de dichtsbijzijnde luchthaven op dat moment. Gelukkig waren daar de mama en de papa om mij op te pikken...al duurde dat net iets langer dan oorspronkelijk gepland. :) Maar eind goed al goed, midden in de nacht was ik dan toch thuis en kon mijn recuperatieweekend van start gaan... :)

Ondertussen al terug aan het werk. Dit weekend niet de tijd gevonden om orde in de chaos van de foto's te krijgen en dat zal ook niet voor meteen zijn...nog eventjes geduld dus!

3 dagen reizen

Daar sta je dan. In de hoofdstad van Honduras zonder bagage... Gelukkig kwam het nog allemaal goed en sta ik ondertussen veilig en wel in Madrid. Nog een paar uur en ik ben terug in Brussel.

Na een zalig verblijf in Roatan - ik ben overigens geslaagd voor mijn duikexamen! - trokken Maïté en ik richting Copan Ruinas. Mai voor het werk en ik voornamelijk om Maya-overblijfselen te zien. Indrukwekkend! Maar daarover later meer, met fotomateriaal zoals het hoort.

Dinsdag zat de trip er op, terug met de bus richting Tegucigalpa en sindsdien constant onderweg. Met veel tijd om te lezen en te slapen in San Jose en nu met wat overstaptijd in Madrid. Straks een douche thuis en frietjes! Dat laatste voornamelijk omdat ik geen boodschappen meer kan doen. :) En hopelijk dit weekend foto's online...

Underwaterlove

Still alive...and having a great time in paradise!

Maandag goed toegekomen in Tegucigalpa en een dubbele cultuurshock: na een eerste shock in Quito moest ik er nu een tweede verwerken bij aankomst in Tegucigalpa. Volledig andere stad!
Een planning was er niet echt...en dus werd op maandagavond maar besloten om richting Roatan te vliegen. Jawel, een Caraibisch eiland met palmbomen, cocktails, diver-bodies en geweldig prachtige zonsondergangen!

Maar ook het paradijs is niet perfect natuurlijk...zandvliegen en muggen hebben mijn onderbenen herschapen in een bubbelfestival, echt geen zicht.
En nog erger: ik zit hier zwaar te studeren! Op het moment dat dit in Vlaanderen gelezen wordt ben ik waarschijnlijk al geslaagd voor mijn Open Water Course. U leest het goed, ondergetekende is nu een echte duiker geworden...ter info: ik ben het type salonduiker (niet te warm, niet te koud, helder water, veel visjes en koraal). Na salonsocialist... ;) Bref, het is prachtig om drie kwartier onder het water te zijn tussen de vissen, vandaag zelfs twee schildpadden gespot!

Straffe foto's en verhalen volgen nog...nu geen tijd aangezien ik met Maite enen ga drinken op mijn duikerschap terwijl we met de benen in de lucht naar de zonsondergang gaan zien... (om het beeld volledig te maken: dat gebeurt in korte broek en T-shirt want het is veel te warm :))

PS: zie ook de blog van Maite voor het echte verhaal (en ik kan alleen maar zeggen dat het waar is, ik viel zonder zuurstof halverwege mijn derde duik!)

Klaar voor deel 2

Maité vertrok gisteren al terug richting Honduras...vandaag is het mijn beurt om haar te volgen. Het is dus twee keer vroeg opstaan geweest, op dit moment zit ik half slapend achter een pc te wachten tot het tijd is om te boarden (en voor wie het wil weten: het is 6u 's morgens).

Nog even over afgelopen weekend...na het feestje op vrijdag was het dringend tijd om wat uit te slapen op zaterdag. In de namiddag gingen Maité en ik nog een laatste shopping doen in de Mercado Artisanal, Maité kocht daar zowat de boel leeg ;) en na een laatste koffie ging het terug naar huize Kimja voor 'het laatste avondmaal' van Maité. Speciaal voor de gelegenheid bereid door Kimja herself! :) Waarna een hele nacht gepokerd werd. Kimja won overduidelijk, ikzelf werd verdienstelijk tweede...na Maité op de luchthaven afgezet te hebben kropen we allebei terug in ons bed om een stuk in de dag te slapen. Veel werd er niet meer gedaan op zondag, al namen we wel de tijd om uitgebreid te gaan eten.

En nu zit ik dus in de luchthaven, klaar voor mijn deel 2 van de reis. Ecuador wordt hier afgesloten en ik bereid me helemaal voor op nog een goede week Honduras...uiteraard blijven de wilde avonturen (lol) hier te volgen.

Nog laatste nieuwtjes die ik absoluut moet melden vooraleer ik uit Quito vertrek:
* Politieke roddel: de (Belgische) vrouw van president Correa zou terug in België zijn. Zwanger na een avontuurtje met de chef van de bodyguards...ze gaat in stilte bevallen in België. Correa kan er niet mee lachen :) Wie belt Dag Allemaal?
* Lompe Kimja is ergens deze week ook op mijn bril gaan staan, die stond eventjes helemaal scheef. Mits het uitoefenen van wat druk is dat nog allemaal goed gekomen. :) Het overtuigt er me toch weer van dat ik mijn oud plan eens tot uitvoering moet brengen...
* Kimja werkt hier heel hard, muy duro! Alleen jammer dat ze ons dat probeerde wijs te maken op de dag dat ze welgeteld 15 min op kantoor was (maar in die 15 min had ze wel heel hard gewerkt!)...

Ik laat hier overigens ook mijn indruk achter:
* Dankzij gesprekkig Spaans antwoordde ik meestal 'claro perfecto' als ik eens mee was met een verhaal. :) Tot hilariteit van de Quiteños natuurlijk want het is ofwel claro ofwel perfecto, maar niet samen.
* Wie ooit heel stom naar mij gekeken heeft is zeker al eens uitgemaakt voor koe. Vanuit de wetenschap dat koeien ook heel stom kunnen kijken, zeker naar een trein die door hun landschap passeert. Eens die uitleg gegeven is het gemakkelijk om iemand er op te wijzen dat ie stom aan het kijken is: de woorden 'koe-trein' volstaan. Kimja kan er van meespreken. :) De vertaling naar Ecuador bleek echter iets te moeilijk. Een 'vacha' kennen ze hier wel, maar 'trens' rijden er hier niet echt...bijgevolg snappen ze ook niet dat een koe zo stom kan kijken naar een trein. Het zorgde voor de nodige verwarring :) och, die cultuurverschillen toch altijd. :)

En ik ben er vandoor...vooraleer ze mijn naam hier beginnen afroepen. Volgend bericht - hopelijk - uit Honduras!

Processie

Nu ben ik niet de meest gelovige katholiek die er rondloopt...om eigenlijk niet het tegenovergestelde te beweren...maar als in alle literatuur staat dat je op Goede Vrijdag absoluut de processie in Quito moet zien, dan wil ik daarvoor nog wel uit mijn bed komen. :)

Donderdag na wat rusten eigenlijk eerst wat gaan shoppen en terrasje gedaan, en 's avonds een beetje uitgeteld ten huize Kimja liedjes gezongen...daar zijn verschrikkelijke filmpjes van maar die zullen jammer genoeg nooit gepubliceerd worden (er is langs verschillende kanten genoeg chantagemateriaal om dat te voorkomen :)).

Maar dus goed uitgerust op vrijdag om richting processie te vertrekken die om 12u00 van start ging en die een uur lang doorging. Mannen en vrouwen in paarse gewaden - en vergeef het mij maar de KKK deed het hen al voor - die boetedoening af te leggen hebben. Soms lopen die gewoon mee in de stoet, maar er zaten ook enkele extreme gevallen tussen: sleuren met het kruis, prikkeldraad rond het lichaam,... Degene met kruis werden overigens later op de dag naar het schijnt nog echt gekruisigd - zoals waarschijnlijk ook weer in het journaal te zien was vanuit de Filipijnen. We hebben ons die gruwel bespaard en zijn rustig op een terrasje gaan zitten om de rest van de namiddag in rust door te brengen.
Net op tijd weer huiswaarts want een immense hagelbui overviel Quito in de late namiddag, met hagelstenen en al! Precies België :)

De avond werd opgevuld met een verjaardagsfeestje van een collega van Kimja...ook daar is bijzonder veel compromitterend materiaal van te vinden maar ook dat zal veilig op de harde schijf van de drie reizigers blijven...hoop ik. :)
Vandaag nog even tijd voor de laatste aankopen en bezienswaardigheden en morgen is de vakantie van Maité al achter de rug, een dag later volg ik richting Honduras.

Iedereen alvast een zalig Pasen gewenst!

En toen stierf een kuikentje

Enkele dagen geen nieuws hier op de blog maar dat komt natuurlijk doordat we in Oriente zaten, aka the jungle. Sinds donderdagmorgen wel terug maar niet echt de tijd gevonden, nu dus vlug eventjes wel.

Met Maité en Kimja dus naar het regenwoud. En plannen worden hier wel altijd gemaakt maar de uitvoering komt altijd wat later :) zalig, het is dan ook vakantie. Ipv de nachtbus te nemen maandagnacht ergens werd het dinsdagmiddag vooraleer we richting Papallacta trokken. Een beetje zoals Spa bij ons - al hebben ze hier eigenlijk wel een nog veel groter resort in Baños - met warmwaterbad en massages...maar van dat alles hebben we niet geprofiteerd want we wilden nog graag de bus naar Tena. Niet de producent van maandverbanden, wel een stadje op de rand van de Andes en het tropisch regenwoud.

Tropisch was het zeker: beklijvend warm en hoge vochtigheidsgraad, met zelfs wat regen bovenop! In de avond toegekomen en meteen een jungletocht voor de volgende dag geboekt. Nog even iets gaan eten en drinken en de volgende dag dus tijdig het bed uit. Vermoeiende dag uiteindelijk, met veel wandelen en rivieren oversteken (en gevolg: natte voeten) maar ook met prachtige uitzichten en het zwemmen onder een waterval.

De dood van het kuikentje? :) De lunch vond plaats ergens halverwege bij een familie met kippen en hongere honden. Toen die hongerige honden de overschotjes van onze maaltijd voorgeschoteld kregen werden we een klein beetje wild...helaas voor het kuiken dat een 'graantje' wou meepikken van de feestmaaltijd. De bloedige eindstrijd van het kuiken duurde gelukkig niet al te lang...

Woensdagavond/nacht teruggekeerd richting Quito om midden in de ochtend terug bij Kimja thuis te zijn en allemaal als een blok nog wat verder te slapen...