De laatste dinsdag van de maand mei: dat is traditioneel - blijkbaar - de Europese dag van de buren. Het betekent niet meer dat op die dag buren elkaar uitnodigen voor een hapje en een drankje, gewoon om elkaar wat beter te leren kennen.
Het stond hier al aangekondigd als onderdeel van mijn integratie in Gent ;) en ik moet zeggen dat het wonderwel gelukt is om mij te integreren. De opkomst was niet overdreven groot, maar het was wel heel gezellig. Blijkt overigens dat het gebouw vol zit met dokters en verpleegkundigen (kan niet anders met het UZ Gent en Maria Middelares in de buurt)! Ook grappig: toch drie uitgeweken Eeklonaars! Taking over... :)
Uiteraard werden de nodige afspraken gemaakt om deze zomer dit fijn evenement te herhalen. Emailadressen werden uitgewisseld, een facebookgroep werd in het leven geroepen. Misschien wordt het wel een BBQ, maar waarschijnlijk gaan we voor de pastasaladedag. Het woord op zich was de avond zelf al goed voor de nodige hilariteit.
Een hele avond buiten terwijl het eigenlijk niet zo heel warm was? Ik betaal de afgelopen twee dagen een zware prijs met een heel zware verkoudheid. En dat terwijl ik op het punt sta te vertrekken richting Dardennen, ook al traditioneel tijdens het Pinksterweekend... Ik ben er dus een weekendje tussenuit!
Jammer genoeg niet het liedje van Elton John, maar beetje realiteit die ik gisteren meemaakte. In de voormiddag was ik in Lokeren voor de begrafenis van de grootvader van mijn petekindje...en in de namiddag werd ik eigenlijk verwacht op de babyborrel van Louanne maar daar geraakte ik niet meer. Dood en leven, zo dicht bij elkaar op 1 dag...heel vreemd.
Verder werd het weekend ingevuld met op café zitten met Lindsy en Sarah vrijdagavond (fijn!) en een BBQ die in het water viel - letterlijk - op zaterdagavond. De borden stonden klaar buiten...maar we hebben toch binnen gezeten om te eten. :)
Ondertussen een nieuwe bevraging geïnspireerd op het goede weer afgelopen (verlengd) weekend: wat heeft u gedaan? Vorige bevraging - nog over de deelname van België aan Eurovision - werd afgesloten met 16% die geloofde dat we de finale zeker gingen halen, 33% die het goed geprobeerd vond maar de kansen miniem inschatte en 50% die zich afvroeg of wij nog wel meedoen aan de liedjeswedstrijd.
Wat kan een mens op Rerum Novarum beter doen dan campagne voeren voor de socialisten? :) Helemaal naar Herent afgezakt om de campagne van Griet een duwtje in de rug te geven...met andere woorden heeeeel veel brieven rondgedragen. Was wel fijn, maar wel een geluk dat het mooi weer was! Jammer genoeg geen foto's...u zal mij op mijn woord moeten geloven. :p
Want het kan misschien verbazen maar achteraf hoorde ik heel wat argumenten waarom die Pride niet langer zou moeten bestaan. "We hebben hier niets meer om voor te vechten, de rechten zijn binnen", "de pers haalt er toch alleen maar de extreme gevallen uit en dat maakt het allemaal weer zo abnormaal" en "het maakt toch geen verschil". Argumenten die ik allemaal flauw vind: zo is dit het moment om te werken aan die 1/5 en staat het internationale luik ook steeds centraal in de Pride. Het is nog lang niet voor iedereen even gemakkelijk om "uit de kast te komen"...
Buiten het inhoudelijke: het is natuurlijk wel ook een geweldig feestje en ook dit jaar waren Ilse en Anke aan mijn zijde om met de kont te shaken als nooit voorheen. Net als vorig jaar zorgde animo voor de 'american schoolbus' en was het weer volop dansen. Niet te heftig natuurlijk...'s avonds moesten we nog de finale van Eurovision kunnen volgen :) en ook niet te heftig want Ilse bleek met een gebroken teen te zitten. :) Hoe ze het zo lang heeft kunnen volhouden... Bref, volgend jaar zijn we er zeker weer bij! De foto's zijn hier rechts maar ook in dit facebookfoto-album te bewonderen.
Laat ons gewoon kortweg stellen dat vorige week eigenlijk "Queer Week" was. :) Tweede luik van die week volgt in stukje hierboven, maar voor wie het nog niet wist: vorige week was het dus het Eurovision Song Contest, rechtstreeks vanuit Moskou.
Onze aller hartedief Alexander Rybak won de liedjeswedstrijd met grote voorsprong - en daar kon het Noors dankwoord op het einde niets aan veranderen. Leuke act, goed gezongen en het is al duizend keer geschreven dus moet het wel waar zijn: een combinatie van 'Westers' en 'Oosters'. Dus iedereen maar meezingen met "Fairytale".
Voor de Belgen was het opnieuw een afgang van jewelste. Copycat kon niet overtuigen en verzamelde 1 punt (dank u, Armenia!). Aan het enthousiasme in de Voskenslaan zal het alvast niet gelegen hebben! Voor de halve finale op dinsdag werden de stoelen hier opnieuw aan de kant geschoven en vloeide de drank rijkelijk...helaas, driewerf helaas... Eerlijk gezegd, we hadden beter verdiend want vond het zeker geen slechte prestatie. Och ja, volgende keer beter! :)
Turkije natuurlijk met onze eigen Hadise. Misschien niet altijd even zuiver gezongen en beetje mankementen met de achtergrondzangers in de finale, maar desalniettemin een schitterend nummer! Dum Tek Tek!!
Deze week kon ik de bijdrage uit Albania gewoon niet meer uit mijn hoofd krijgen. YouTube heeft het hier meerdere keren moeten spelen en ondertussen kan ik het helemaal meezingen...al moet ik toegeven dat de zangkwaliteit iets minder is dan de 17-jarige (!) Kejsi Tola. En als je het bekijkt (en herbekijkt vooral :)), eigenlijk was die act nog zo slecht niet. Ondergewaardeerd.
De 'donkere' zusjes uit Armenia - hoorde ik daar iemand "Dracula's bitches" roepen? - was ook al zo'n ontdekking. Terecht in de top 10 en voor het eerst zou ik het maximum van de punten voor Armenia vanuit België (afgelopen jaren kregen die 12 punten van ons! Vandaar dat we dit jaar waarschijnlijk 1 punt kregen :)) terecht gevonden hebben. Everybody must be ready!
Groot-Brittannië bewees dit jaar dat ook de "Grote 4" (Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Spanje zitten sowieso steeds in de finale omdat zij het meest bijdragen aan het Europees netwerk en dus ook het liedjesfestival - voorgaande jaren was dat steeds met dramatische gevolgen waarbij de "Grote 4" bijna altijd op de laatste plaatsen terechtkwamen) kunnen meestrijden voor de overwinning. Jade bracht een pracht van een nummer... Btw, ook Frankrijk deed het uiteindelijk niet zo slecht! Lang leve Patricia Kaas! Duitsland en Spanje daarentegen...al vond ik de act van Oscar en Dita Von Teese wel te pruimen :p
En als uitsmijter, het liedje dat er eigenlijk niet echt tussen paste en dus toch een beetje opviel. Heel goed gebracht ook van die mannen van Brinck. En ik geef het toe: het is de Boyzone-sound waar ik helemaal voor viel.
En dan de categorie FOUT FOUT FOUT!!!
Omdat dit jaar de vakjury's opnieuw voor de helft van de punten ingeschakeld werden, kozen blijkbaar heel wat landen om het schockeffect achterwege te laten. Voorheen altijd goed voor extra punten (Lordy!) maar dit jaar moest je dus blijkbaar ook echt kunnen zingen...dan maar liever kiezen voor zangkwaliteiten ipv vuurwerk. Twee landen waren blijkbaar vergeten dat die jury weer ingeschakeld werd. :)
Hongarije... (de commentaar van Anja Daems op het einde van het nummer "kijk, vier vriendinnetjes gezellig op het podium!" zegt genoeg?) Zoli mocht niet naar de finale. Verrassing! :)
Ukraine... Svetlana haalde de finale wel en bedankte meteen met "Thank you so much, you're the best!". Gieren! Bref, ze had er tenminste zin in en dat in combinatie met de Romeinse soldaten is toch goed voor een extra punt. :)
U heeft het goed gemerkt: geen eervolle vermeldingen voor Noorwegen (ok, dat kennen we allemaal al), Griekenland (Sakis ging volgens mij zelfs winnen maar na stevige analyse van de beelden bleek dat hij zelf zijn hemd scheurt op het einde om zo meer vlees te tonen...kom zeg, dat vinden we er toch wat over. Een "nipple gate" per ongeluk daar kunnen we nog mee leven, maar zo helemaal opzettelijk?) en Malta (originele versie van het nummer werd helemaal aangepast en Chiara deed al beter dan dit jaar).
Ondertussen is ook de maandelijkse date met de zusjes achter de rug. Ok, we hadden elkaar nog maar net tegen het lijf gelopen in Madrid :) maar laat dat vooral geen excuus zijn om niet te gaan eten. Mijn beurt om te kiezen en het werd het Pakhuis. Midden in het centrum van Gent, gezellig en lekker...dat we daar de afgelopen drie jaar nog niet eerder op gekomen waren om daar te gaan eten (want iedere keer proberen we dus een nieuwe locatie in het centrum te vinden)! Meer dan geslaagd...
Grote verandering overigens: normaal gezien is de date met de zusjes met Nathalie en Veronique, maar er is natuurlijk nog een derde zus Pascale. En neen, het is niet omdat we er haar nooit bij wilden maar ze had nooit de grote stap durven zetten. En ja, het is een grote stap om met ons te durven gaan eten. :) Na het weekend Madrid wou Pascale het wel eens proberen en dus schoof ze mee aan tafel...om meteen de opdracht te krijgen om een eetgelegenheid te vinden voor onze volgende afspraak. :) Nieuwkomers, ze worden toch altijd op de proef gesteld. Dus in de toekomst is het niet langer met 2 zusjes, maar wel met 3 zusjes. Dat we nu nog meer lawaai maken dan ooit voorheen - overigens ook de reden waarom we telkens een nieuwe locatie moeten zoeken :) - hoeft er niet bij vermeld te worden...
Op de foto vlnr: Nathalie, Veronique en Pascale...die alle 3 geen dessert nodig hadden maar van zodra 'broere' zijn Dame Blanche op tafel stond er wel allemaal tegelijk opvlogen als uitgehongerde paardjes. :)
Belofte maakt schuld, dus kruip ik vandaag iets vroeger uit de zon en achter/voor/op (?) de pc om enkele blogstukjes te schrijven. Kwestie van toch iets productiefs gedaan te hebben in die week congé ;) al heb ik nu ook niet echt stilgezeten (hopelijk valt dat nog allemaal te lezen hier, als ik het uitgeschreven krijg). Toch blijf ik er bij, wie mijn facebookprofiel een beetje volgt zal hier weinig nieuw materiaal terugvinden...
Of het zou over de films moeten gaan die ik gezien heb de afgelopen weken. Met Tineke, de vaste cinemadate, 2x de mogelijkheid gevonden om een filmpje mee te pikken. Eerste in de rij was Duplicity, de nieuwst met Julia Roberts en Clive Owen. Nu zie ik al graag eens een filmpje met ons Julia maar deze was niet al te denderend. Precies of ze moeite heeft om de romantische komedie achterwege te laten en dan maar voor een film gekozen heeft die zo ergens tussenin moet hangen. Wel een leuk verhaaltje - met een leuk einde vooral - en je moet er de gedachten bij houden, maar om in de cinema te zien? Goed voor een vrijdagavond languit in de zetel...lijkt me een veel beter idee.
Neen, geef mij dan maar X-Men Origins: Wolverine! De X-Menfilms zijn ondertussen bekend en de strijd tussen goed en kwaad ondertussen wel duidelijk, dus wordt er even teruggegaan in de tijd. Eerste (?) in de rij is de ontstaansgeschiedenis van één van de hoofdfiguren in de films: Wolverine, meesterlijk vertolkt door "the sexies man alive" Hugh Jackman. 'Eerste' staat met een vraagteken want eigenlijk zijn er geen plannen om hetzelfde te doen met andere bekende X-Men, maar vanwege het succes van deze film waren al anderen aan het vissen naar hun 'ontstaansgeschiedenis' (Halle Berry ziet het wel zitten om de oorsprong van Storm uit de doeken te doen). Bref, de film is wat je er van verwacht: flitsend, vol actie en tegelijk ook nog eens met een sterk verhaal dat geloofwaardig verkocht wordt. Hele leuke bijrollen van Taylor Kitsch als Gambit en Ryan Reynolds als Wade Wilson. Maar fout fout fout: blijkbaar vond men niet de argumentatie (of het geld) om Patrick Stewart in de film te krijgen. In de voorgaande X-Menfilms speelt hij professor Charles Xavier en op het einde van deze film komt hij de jonge mutanten ter hulp...alleen hebben ze daarvoor een soort van 'computerbeeld' voor in het leven geroepen die echt nergens op lijkt (budget zal al op geweest zijn) en het is echt zo fout om de film op die manier te eindigen. Kan de pret niet drukken alleszins! Zien die handel!
De teloorgang van deze blog...ik steek de schuld op facebook (voor een keer dat het niet de schuld is van de tsjeven wil ik het ook gezegd hebben :)). Ik beloof beterschap want natuurlijk niet alles kan op facebook uitgebreid beschreven worden... Zo moet ik dringend verslag uitbrengen van filmavondjes, eten met zusjes, Eurosong en de Gay Pride! Als ik even vijf minuten tijd heb (en niet lig te slapen)... :) Vóór het einde van de week, beloofd!
De rapporten - in opdracht van Klasse - maken duidelijk dat holebi-zijn nog altijd een moeilijk thema is in het onderwijs en dat het aanvaarden van holebi's in de maatschappij nog niet helemaal je dat is. Ja, dat is erg. Maar ik volg niet in de hysterie die erop volgde en maak graag een nuancering. 1op 5? Dus 4 op 5 heeft er geen problemen mee om gezien te worden met een holebi? Lijkt me nog zo slecht niet... En natuurlijk zou het leuk zijn mocht werkelijk iedereen het tof vinden dat er holebi's zijn, maar dat is een klein beetje Utopia... Om het omgekeerd te stellen: zou dezelfde heisa ontstaan als morgen blijkt dat 1 op de 5 jongeren liever niet gezien wil worden met een Vlaams Belanger? Of is dat dan niet politiek correct?
Basis: moet iedereen iedereen leuk vinden en vriendjes zijn met elkaar? Of is het echt helemaal niet erg dat je liever niet gezien wordt met mensen waar je niet mee geassocieerd wil worden? Zolang er geen 'gay-bashing' - of breder: het 'niet geassocieerd willen worden' niet omslaat in actief pestgedrag en meer - aan te pas komt...
Vorig weekend vierde ik dus niet - en dat voor het eerst in jaaaaaren - de 1e mei in België, maar trok ik richting Madrid. Met Zapatero aan de macht daar ook een 'rood' land, maar ik moet toegeven dat ik daar ook al de 1 mei-stoet en de koffietafel gemist heb...
Enfin, het was voor het goede doel natuurlijk. De dames hadden het helemaal niet door en complot-zus Nathalie slaagde er in om de mompelende dames mee te sleuren naar een "folkloristisch optreden" op Plaza de España...waar Veronique zowaar in shock ging toen ik ten tonele verscheen. Dat deed ik - wat had je anders gedacht - in stijl: een Mars met daarin een verjaardagskaarsje. :) Ook mijn ma werd op slag 3 jaar ouder, die begreep het ook eerst niet helemaal want ik had een half uur daarvoor nog met haar aan de telefoon gehangen (bellend vanop Plaza de España en horen hoe mooi het weer daar wel is...het had iets hilarisch).
De rest van het weekend werd gevuld met shoppen, terrasje doen, cava drinken, beetje wandelen, terrasje doen, cava drinken, shoppen, cava drinken, shoppen, terrasje doen,... Ok, jullie hebben het wel door waarschijnlijk. Het verbaasde mij enorm dat op maandagmorgen de krantenkoppen niet in de richting gingen van "Plundertocht in Madrid - Vlaamse vrouwen omzeilen de nationale feestdagen in Madrid en vinden toch winkels open". Want dat was wel dikke pech, zowel 1 als 2 mei zijn nationale feestdagen en dus waren alle winkels gesloten. Gelukkig was er nog Las Rozas Village :) en een schoenenwinkel (zie hieronder - vlnr: Veronique, Pascal, Nathalie, Vera, Anette en de mama). Voor die laatste werd toch wel een klein uur uitgetrokken...vrouwen en schoenenwinkels, het is iets wat ik nog altijd niet goed begrijp... :)
Op zondag liet ik mijn dames achter in de grote winkelstraat (want hoera! Op de eerste zondag van de maand zijn de winkels open!! :)) en trok ik zelf richting Atocha en het Reina Sofia Museum. 2x met een grote symboliek... In het station van Atocha vond vijf jaar geleden een terroristische aanslag plaats en dat is heel erg, maar het luidde ook een nieuw tijdperk in voor de Spanjaarden: het vertrek van de PP van Aznar en komst van de socialisten van Zapatero (waar ik volgens die Europrofiler dichter bij sta dan mijn eigen Vlaamse socialisten :)). In het Reina Sofia Museum - gratis op zondag - kan je Guernica van Pablo Picasso bewonderen. Bewonderen is hier het juiste woord want naar dit immens groot kunstwerk kan je gerust een halfuurtje staren...wat ik dan ook deed. Het schilderij vertelt het verhaal van het luchtbombardement op het stadje Guernica in 1937. Een daad die een nieuwe episode in oorlogsvoering bracht: burgers bombarderen. Een kopie van het werk zou in het VN-gebouw in New York hangen en naar aanleiding van de uiteenzetting door Colin Powell - waarbij bewezen moest worden dat Irak over massavernietigingswapens beschikte en een oorlog dus gerechtvaardigd was - werd het doek even van het zicht ontnomen (iedereen kent de symboliek van het schilderij en men wou de Veiligheidsraad nu niet op vredevolle gedachten brengen)...ook al symbolisch achteraf bekeken...
Over Irak gesproken: MO* heeft een nieuwe paper uit over de rol van de media in de nasleep van 9/11 en in het kader van de Irak-oorlog. Een les die geleerd kan worden, ook voor gebruik in de toekomst...want zoals het citaat in de paper stelt: "Dat we niet achter de deuntjes van Bush Jr als volleerde rattenvanger aan moesten lopen, was voor velen duidelijk. Maar ook als Obama de passie preekt, past het de boer op zijn ganzen te letten." Verbaast het u dat Ruddy Doom meeschreef aan deze paper?
En over Obama: verrassende uitslag hier in de bevraging "100 dagen Obama: brengt hij 'Change' zoals beloofd?"! 50% is van oordeel dat 100 dagen veel te kort is om een rapport te kunnen geven, 16% is zelfs niet onder de indruk, 33% loopt nog even met de hype mee (just like me :)). Nieuwe bevraging, helemaal in de sfeer van de Eurosongkoorts die mij langzaam maar zeker in de greep heeft: haalt Belgium de finale van zaterdag 16 mei?
Afsluiten waar we mee begonnen waren, nl Madrid. Prachtige stad! Zeker met het zonnetje dat daar scheen het afgelopen weekend... Voor wie nog meer foto's wil zien: het facebookfoto-album.
Na gisterenavond heel kort mijn gezicht te laten zien op Volta - nacht van de arbeid, het feest van de sossen op de vooravond van 1 mei - vertrek ik deze middag richting Madrid! Voor sommigen iets dat al geweten is, voor anderen een absolute verrassing.
Voor de mensen die op dit moment al in Madrid zijn hoop ik alleszins dat het een verrassing is. Want wie vertrok deze morgen heel vroeg naar de Spaanse hoofdstad? De zusjes waar ik iedere maand mee ga eten hebben naar aanleiding van de 40e verjaardag van zus Veronique een weekendje Madrid georganiseerd. Zus Nathalie, zus Pascal, hun ma samen met mijn ma en een vriendin van mijn ma (ons Vera) zijn dus samen op stap. Uiteraard hadden ze mij er graag bij gehad maar dat kon natuurlijk niet aangezien ik op 1 mei in het land moet zijn als goede sos...
Achter de rug van de dames heb ik echter ticket richting en hotel in Madrid geboekt - met medeweten van zus Nathalie - en daar ga ik hen deze avond verrassen op Plaza de España. Hoe krijg ik hen daar? Heel simpel, ik heb het programma gemaakt :) en om 20u00 is er een geweldig folkloristisch optreden waar Nathalie heel graag naartoe wil (2x not natuurlijk). Ben benieuwd wat het gaat geven!
Zondagavond terug met een uitgebreid verslag van Madrid! Geniet hier ondertussen van de schitterende zonnestralen die hopelijk het hele weekend mogen schijnen!
;) en ik moet zeggen dat het wonderwel gelukt is om mij te integreren. De opkomst was niet overdreven groot, maar het was wel heel gezellig. Blijkt overigens dat het gebouw vol zit met dokters en verpleegkundigen (kan niet anders met het UZ Gent en Maria Middelares in de buurt)!
.JPG)
.JPG)
.JPG)
