Evita en "Gentse zeemlapkes"

Hoe gaat dat? Je komt ergens vroeg in de ochtend Els tegen op de trein richting Brussel en voor je het weet zijn er afspraken gemaakt om samen naar de musical "Evita" te gaan zien. Vandaag was het zover en we hebben er een geweldig gezellige zondagnamiddag op zitten!

Meteen was de afspraak goed om ook Cathy en Mel te mobiliseren en het nieuwe appartement van Els te bewonderen. Maar het begon natuurlijk allemaal met de namiddagvoorstelling van "Evita". De film met Madonna en Antonio Banderas was uiteraard gebaseerd op de musical en daar was ik al danig van onder de indruk (remember mijn vreugde toen Madonna op haar concert "You must love me" bracht). De film zelf zag ik 2x maar de CD is ondertussen grijs gedraaid, de musical kon dus voor mij geen verrassingen in petto hebben. En toch...net vóór de start bedenk je toch even hoe ze die vertaalslag naar het Nederlands gaan maken. Geen nood, schitterend gedaan! Sommige stukken zijn zelfs nog iets beter...al gaan we natuurlijk niet overdrijven en zeggen dat Jan Schepens beter is dan Antonio Banderas. :)
Bijzonder genoten van deze voorstelling met andere woorden, een aanrader en wegens succes verlengd in Gent dus iedereen die zin heeft: grijp nog vlug de kans (want anders moet je naar Antwerpen om het nog te zien :))!

Daarna ging het richting het appartement van Els om aldaar pannenkoeken te eten. Ja, we zijn een bende 'ouwe wijven': eerst een namiddagvoorstelling en daarna nog pannenkoeken eten. :) Gezellig kletsen over politiek, het werk, het leven van advocaten, de liefde en zoveel meer...en ondertussen onze warme chocomelk/koffie/thee naar binnen werken. Wat wil een mens nog meer op een zondagnamiddag? De "Gentse zeemlapkes" is overigens de benaming voor onze kookkunsten wat betreft de pannenkoeken ;), ze konden alvast het plezier niet verpesten!

Plannen

Niet dat het 'to do'-lijstje plots leeg is, maar een mens moet toch ook de tijd nemen om alles een beetje te plannen. Daar zijn we namelijk goed in :) en het brengt structuur in het geheel van de chaos. Al heb ik de indruk dat planningsvergaderingen vooral het wensenlijstje van wat we willen doen langer maken. :)

Afgelopen vrijdag zaten we met het team Internationaal het jaar 2009 te plannen en ik kan nu al zeggen: het zit vol. :) Zelfs met het bepalen van prioriteiten geraken we er niet, we gaan weer 1001 dingen tegelijktertijd doen zoals dit jaar. Dat is natuurlijk ook omdat we dat kunnen en zo'n goed team zijn :) en ook al omdat we weinig vernieuwends moeten doen omdat we gewoon goed bezig zijn ;) (al proberen we wel wat nieuwe zaken op te nemen)

Bref, het is dus niet omdat het ene jaar eindigt en het andere begint dat er ook maar een wijziging zou komen in werkwijze of drukte. En maar goed ook, want het is wel goed zo. Fijn ook dat onze nieuwe collega Bert er bij kon zijn. Hij vervangt vanaf 15 december Bart die ondertussen al een tijdje weg is - ja, we hebben het onszelf gemakkelijk gemaakt door niet te veel van naam te wisselen ;). Bij deze, de eerste foto van de collega's in de nieuwe samenstelling (genomen tijdens de middagwandeling en je ziet Bert al denken "waar ben ik hier beland?!" terwijl de andere collega's zich ten volle uitleven op de speeltuin ;) (vlnr: Anne, Ilse, Betty en Bert)

The big ask

Omdat Nic Balthazar het zo mooi vraagt...en omdat het een geweldig goed initiatief is...

We hebben een sterke klimaatwet nodig, België is één van de slechtste leerlingen van de klas, en het blijft bij loze beloften en halfbakken maatregelen. In het Verenigd Koninkrijk is er ondertussen een klimaatwet gestemd. Help ons om dat ook hier voor elkaar te krijgen.
Op 10 augustus namen in Oostende meer dan 6.000 mensen deel aan de opname van de Big Ask-videoclip, een unieke prestatie die geheel door vrijwilligers werd neergezet (Nic Balthazar als regisseur, hele filmploeg, productiehuizen, de componisten Alex Callier en Cédric Murrath van Hooverphonic, voorbereiding, figuranten, …). Nu is het moment gekomen om het resultaat de wereld in te sturen en te delen met iedereen!
Bekijk dus de videoclip op www.thebigask.be En na het bekijken van de clip: doe iets, ACT NOW! Druk onze politici met de neus op de feiten, stuur de clip door naar je vrienden, familie, kennissen en collega’s.
Teken de video-petitie en vraag hen om hetzelfde te doen. Roep zo luid je maar kan, schreeuw het uit op de trein, op het werk en midden in ‘t straat: ACT THE F*CK NOW!!!
Deze campagne loopt ondertussen in niet minder dan 17 landen. En de sneeuwbal rolt, met uw hulp, door … de tijd voor praten is voorbij, het is tijd voor verandering!

(valt het op dat iedereen voor 'change' gaat sinds de overwinning van Barack :))

En terwijl we toch filmpjes aan het promoten zijn: Bjorn Borg maakt een opmerkelijk statement als steun aan het homohuwelijk.

Druk druk druk

Ja, ik weet het, ik gebruik maar al te graag "druk druk druk" en ik doe het mezelf eigenlijk ook altijd aan...maar geef toe, het is leuker druk druk druk dan saai saai saai. :) En het najaar was (is?) ook echt hectisch...

Na terugkeer uit NY en twee volle dagen slapen zou je kunnen denken dat het wel allemaal weer beter gaat. Not, zo blijkt. Na de EDD in Straatsburg werd het duidelijk tijd voor nog een kleine pauze...die professioneel de afgelopen twee dagen ingelast werd...waarbij ik weer twee dagen in mijn bed gelegen heb. Verdorie, en ik had zoveel te doen! Och ja... Ondertussen wel weer een beetje bij positieven, denk ik...

De twee dagen rust werden overigens ingezet met een etentje in de Aperto Chiuso in de Sleepstraat met de Zuid-Afrikaanse delegatie die dezer dagen Gent bezoekt (uit partnerstad Mangaung). Heel gezellige bende die ondanks een druk programma - iedereen heeft het druk! - toch de nodige energie vond om een gezellige babbel te doen. En zo blijven we bezig... :)

Sneeuwman!

Die eerste winterprik was echt de moeite! Mijn chauffage heeft er nog kou van... Maar het was ook heel erg leuk, eindelijk nog eens sneeuw!

Zondagnamiddag viel het met bakken uit de hemel terwijl het met de vriendjes verzamelen geblazen was om de verjaardag van Wouter te vieren. Pannenkoeken en een warme chocomelk terwijl buiten de sneeuwstorm voorbij raasde, zalig! Zeker ook na de pannenkoeken toen massaal besloten werd om een sneeuwman te bouwen...wel, de beslissing werd massaal genomen maar het waren toch enkelingen (en ik pleit niet schuldig :)) die het voor elkaar kregen. Tja, je kan niet alles tegelijkertijd doen: én een sneeuwman maken én een sneeuwballengevecht voeren is moeilijk te combineren...

Foto's van het feestje kunnen hier bekeken worden!

Doom

Een activiteit van de Oud-Studenten Politieke Wetenschappen? Ok, wel interesse... Wat?! Met een toespraak van Doom als introductie?! Die laten we niet liggen :)

Altijd leuk om oud-collega-studenten na zoveel jaren (het zijn er ondertussen 5) nog eens terug te zien...maar als dat nog eens gecombineerd wordt met een winterBBQ en een inleiding door mijn favoriete prof Doom dan kan ik daar helemaal niet aan weerstaan.

Hij loste overigens de hoge verwachtingen in met een speech van 15 minuten die over het zelfgekozen thema "Hoe word je professor per ongeluk?" ging. De reden waarom hij het niet wou hebben over internationale politiek (we zijn alleen maar geïnteresseerd in Zuid-Ossetië en Abchazië omdat de namen bijna onuitspreekbaar zijn) en de beschrijvingen - zonder namen te noemen uiteraard - van andere professoren waren een goede intro, de misvattingen over proffen gewoon hilarisch en zijn levenspad - na rentenieren en profwielrenner bleef enkel nog prof worden als optie over - ontroerend. :) Meer van dat!

Geen wonder dat deze man een facebookpagina heeft met als titel "Wanted: Ruddy Doom als wijste prof" :)

Terugkomdag Nquthu

Geen berichten op de blog betekende niet dat er niets te beleven viel, dit is de eerste blogbijdrage in een rij van vier over de afgelopen week...

Vorige week woensdag, ondertussen al meer dan een week geleden!, had ik namelijk afspraak met de Nquthu-crew. De delegatie van Bornem waar ik samen mee naar Zuid-Afrika trok moest elkaar nu toch al meer dan een halve maand missen, dus was het dringend tijd om nog eens af te spreken. :) We doopten het de "terugkomdag Nquthu" alhoewel het jammer genoeg maar om een avond ging. De planning voor die dag was al uitvoerig besproken in Zuid-Afrika: doorheen de gesprekken daar deed Carolien ons watertandend uitkijken naar geflambeerde scampi's (in de Ricard!) en werd het duidelijk dat een grote meerderheid van de groep een absolute fan was van 'Dirty Dancing' (ik pleit schuldig, maar dat stond hier al eens). Meteen goed voor een avondvullend programma! De scampi's smaakten heerlijk en Daan vond 'Dirty Dancing' "niet zo slecht" (wat uiteraard reactie van de rest uitlokte), een heel geslaagde avond!

Ik betrap er mij overigens op dat op de blog nooit een verslag van Zuid-Afrika verscheen...alweer een waarlijke schande. Laat het duidelijk zijn dat het een hectisch najaar geweest is. Voor de foto's kunnen jullie nog steeds terecht op deze link...bespaart me verder de moeite van het neerschrijven hoe goed het daar wel was want "beelden zeggen zoveel meer dan woorden" (ziezo, daar hebben we ons ook weer goed vanaf gemaakt :)).

Veel suc(0,)6!

Meer dan een week geen bericht op deze blog...want dat vorig bericht over spirit/Vl.Pro kon je moeilijk een bericht noemen (alhoewel spirit/Vl.Pro dat het nieuws haalt op zich al nieuwswaarde heeft natuurlijk). Ondertussen terug onder de levenden en op zo'n week tijd kan er heel veel gebeuren, zeker in de politiek.

Want deze week besliste het partijbestuur van Vl.Pro om een 'zelfstandige koers' te gaan varen en blijkbaar was de keuze tussen ofwel samenwerken met sp.a, ofwel niet samenwerken met sp.a. Het werd het laatste...al durven ze dat bij Vl.Pro niet zo luidop zeggen. Wel, Caroline Gennez had er minder moeite mee om dat dan maar voor hen te beslissen. Benieuwd wat het allemaal nog gaat geven maar ik wens de Vlaams Progressieven alvast veel suc6 (de 0,6 in de titel verwijst uiteraard naar de laatste peiling waarbij Vl.Pro goed was voor 0,6%), ze zullen het nodig hebben...
Want als ik even heel eerlijk mag zijn, ik geloof niet dat deze partij de 5%-kiesdrempel haalt bij verkiezingen. Zeker niet met een Nelly Maes als voorzitter (met alle respect, maar ze hield niet echt stand in het debat in De Zevende Dag), maar ook niet met een meer geoefende voorzitter als Geert Lambert. Dus verliest het progressief front stemmen...jammer, heel jammer. Alhoewel ik vandaag de commentaar hoorde: "niemand die dacht dat LDD de kiesdrempel ging halen". Correct, maar wel twee essentiële verschillen tussen LDD en Vl.Pro:

* Vl.Pro beschikt niet over mediageile brulapen (maar dat was zeker de fout van het kartel met sp.a waardoor ze zich niet konden profileren, dus dat probleem is alvast opgelost)

* tot spijt van wie het benijdt (waaronder mezelf), maar een populistisch verhaal als dat van LDD is gemakkelijker te verkopen dan dat van Vl.Pro

Bref, nog nieuws op het politieke front: Pieter - Crembo - De Crem gaat op plezierreis naar New York, drinkt daar een pintje en wordt betrapt door - hoe is het mogelijk?! - een barmeid die het op haar blog zet. Nu ben ik de laatste om die mens zijn pintje af te pakken - en dit ondanks mijn afgrijzen van de Crembo - en ik denk dat daar ook niemand over valt (of van schrikt). Wat wel een probleem is: de VN zit in Genève te vergaderen en Crembo zit in NY? Och ja, "er is zo weinig te doen in Brussel". En nog erger: het kabinet vindt het nodig de eigenaar van B.Café in te lichten en de barmeid wordt ontslagen (sorry als ik daar een oorzaak-gevolg-relatie in zie...wat natuurlijk niet de bedoeling was van Crembo: er is nooit gevraagd om een ontslag...). Als er niets te melden valt, waarom moet er dan gebeld worden?

Crembo mocht het vandaag komen uitleggen in het parlement...de belangrijkste boodschap die we daarbij onthouden is dat "bloggen een gevaarlijk fenomeen" is. Iedereen kan het slachtoffer worden! Wel beste Pieter, dat is waar...het is een waarlijke schande. Zo kan ik hier op mijn blog schrijven dat je reeds opgemerkt werd in de betere homobar van Rijsel (verdorie, waarom heb ik die foto's niet!)...maar geen haan die er naar zal kraaien omdat een minister doet wat ie wil in zijn privéleven. Tenzij je daar naartoe vliegt met het geld van de belastingbetaler :) Voor mij is het NY-verhaal van hetzelfde: het kan mij niet schelen hoe stiepelzat je daar wel rondliep in New York, maar even over en weer naar daar om (bijna) niets te doen is een schande. Als je daar bij je verdediging niet wil op antwoorden en niet verder komt dan het populistische "blogs zijn een gevaar voor de maatschappij"...tja...

Klopt niet...

...want ik ken er al minstens 4!
(sorry aan mijn spirit/Vl.Pro-vrienden...de verleiding was te groot om dit niet te publiceren)

Nachtwerk en een minister op bezoek

Hectische dagen, dat telt zeker voor de afgelopen drie dagen in Straatsburg. Zoveel mensen gesproken, zoveel rondgelopen,... dat een mens eigenlijk vandaag al niet meer weet waarover het allemaal ging. :)

Dank aan iedereen die hard aan het duimen geweest is zondag! Het is allemaal vrij goed gelukt. Zaterdagnacht nog zitten werken aan mijn presentatie...om die op zondagnamiddag - na een overleg met de organisatoren van dienst - nog helemaal om te draaien naar iets anders. Daarvoor zat ik overigens in een auditorium dat een paar uur niet gebruikt zou worden en zo leerde ik dat de Vlaamse geluids- en lichttechnici tijdens die lange pauzes filmpjes kijken (Wall-E in dit geval :)) en McDonalds eten. Maar terug naar de presentatie: uiteraard wat zenuwachtig om in de bomvolle zaal mijn 8 minuten durende speech te geven maar achteraf toch complimenten gekregen. Dus dat was wel fijn.
Het nachtwerk - ook op zondagavond om structuur te brengen in al die naamkaartjes die ik gekregen had (Wie was dat nu weer? Wat had die te vertellen? En wat moet ik die mens bezorgen?) - deed me terugdenken aan de studententijd. Als nachtmens vind ik het geen probleem om te stressen terwijl het buiten heel erg donker en stil is, het verschil is gewoon dat ik het nu op een hotelkamer doe en dat mijn cola'tje iets duurder is dan toen op mijn kot. :)

Maandagvoormiddag kregen we op de stand van VVSG ook nog bezoek van minister van Ontwikkelingssamenwerking Charles Michel. Heel erg tof gesprek mee gehad (kort natuurlijk maar toch), en in het Nederlands! Ik beklemtoon het maar even omdat ik gedurende het weekend meerdere keren gehoord heb - standaard gebruik ik Engels in een internationale context omdat mijn Frans nergens op trekt - dat ik als Vlaming blijkbaar weiger Frans te spreken. Dat is het dus NIET, ik voel me meer op mijn gemak in het Engels...maar dat is blijkbaar voldoende voor Franstaligen om in een kramp te schieten. :( De perceptie gaat wel heel erg de verkeerde kant uit als je daar over aangesproken wordt.

Foto's kunnen hier bekeken worden.

Live from EDD

Het kan misschien ongeloofwaardig klinken...maar deze morgen zat ik om 6u24 al op de trein richting Brussel. :) Om later dan de trein naar Straatsburg te kunnen nemen.

Treinreis verliep vlot en eenmaal in Straatsburg vonden we ook vrij snel ons hotel. Mijn collega Anne en ik gingen maar meteen door naar het centrum waar de European Development Days doorgaan dit weekend. 'Meteen door' mag je overigens lezen als 'met heel wat gesleur' want we hadden met twee personen al het materiaal voor onze stand mee (laptop, beamer, publicaties, hand-outs,...).

Het evenement is overigens geweldig schitterend: iedereen die van dichtbij en van veraf iets te maken heeft met ontwikkelingssamenwerking - en dan nog liefst in combinatie met lokale besturen - is hier aanwezig. Dat betekent dus interessante workshops maar vooral heel veel interessante gesprekken aan onze stand. Mijn stem begint er nu al onder te lijden - al kan het ook een beetje van de vemoeidheid zijn - en ik heb mijn stem morgen nog meer dan nodig.

Dan sta ik namelijk geprogrammeerd om een bijdrage te leveren in een workshop over Education Development. Hoop dat ik het er wat goed van af breng... Iedereen duimen dus vanaf 16u30 tot 18u00! En maandag komt minister Charles Michel langs op onze stand, ook al eens fijn. En ik moet nog heel wat stands bezoeken. Allez, drukke dagen... :)

Always better

Ja, ik geef het toe...ik ben een fan van de melige Boyzone-muziek...ik zal maar meteen toegeven dat ik hier een CD van hen liggen heb. :) En sinds deze week is hun nieuwe single uit: "Better".

Melig as ever...maar met een 'spécialleken'... Boyzone is bij deze namelijk de eerste boysband die een homokoppel opvoert in de clip. En terecht...Stephen Gately kwam in 1999 al uit de kast (was dat vóór of na die broekies van Get Ready?) en het zou in de setting van deze clip een beetje fout geweest zijn moest ie daar met een vrouw gestaan hebben. En toch...het is een hele straffe prestatie en ik vind het gewoon heel erg mooi. Ah ja, en het liedje is ook mooi. :)



Op deze tonen helemaal klaar om richting Straatsburg te vertrekken voor de European Development Days...hopelijk met een rechtstreekse verslaggeving van daar uit (al zou ik er niet op rekenen want voor het werk dus eigenlijk niet veel tijd)!

Obamania

Er valt veel te vertellen over het weekje New York dat ik achter de rug heb...heel veel zelfs. New York is dan ook een schitterende stad - maar dat schreef ik al - en we hebben ook heel veel plezier beleefd. Dat samen met heel veel pijnlijke voeten uiteraard want als we dan toch een minpuntje moeten geven aan deze wereldstad: het metrosysteem trekt op geen ballen. Dus hebben we vele kilometers gedaan om alle bezienswaardigheden gezien te krijgen. Voor een volledig fotoverslag van de reis: zie de foto's in het album van facebook (klik hier).
Als kers op de taart: Wouter vroeg Mare ten huwelijk in New York! Dit ging gepaard met de nodige 'bling bling' ;) dus we mogen beginnen uitkijken naar het volgende huwelijk.

Het hoogtepunt van de week voor mij was echter 'election night' op dinsdag...de Amerikaanse presidentsverkiezingen die ik zo goed en zo kwaad mogelijk had proberen volgen kwamen eindelijk tot een eindpunt. Mijn steun ging uiteraard naar Barack Obama en het resultaat is ondertussen gekend...maar het was de avond zelf bijzonder spannend op Times Square. En wat jullie hier in het nieuws zagen klopt ook volledig: zelden zoveel mensen in extase gezien, zelden zoveel kabaal gehoord, zelden compleet wildvreemden elkaar in de armen zien vallen van geluk. Dit is een president waar hoge verwachtingen aan vast hangen...nu alleen maar hopen dat hij werkelijk die 'change' kan brengen waar iedereen naar uitkijkt.

Het foto- en filmverslag van die spannende avond:

Times Square op de middag...alles nog rustig (relatief, want Times Square is natuurlijk nooit echt rustig) en CNN palmt een gedeelte in om de resultaten live naar de New Yorkers te brengen.

's Avonds is er al een heel pak meer volk te bespeuren...we zijn nog net op tijd om een perfecte zitplaats te bemachtigen en Isa en ikzelf zijn daar voor de rest van de avond niet meer weg te slaan.

De wereld kijkt mee naar de VS-presidentsverkiezingen: rechtstreekse beelden uit Los Angeles, New York, Kenya. Het hoeft niet te verbazen dat iedereen op Times Square uit de bol gaat bij het zien van deze beelden.

Een heel symbolisch en sterk moment: battleground state Ohio is zonet toegewezen aan Barack Obama en dit betekent een zware klap voor het McCain-kamp. In New York kan de vreugde niet op. Op deze foto zie je de staten die al toegewezen zijn aan Obama (blauw) of McCain (rood), CNN geeft aan welke staten nog door McCain moeten gewonnen worden om president te kunnen worden. Buiten de 'rode staten' die zo goed als zeker zijn moeten er ook een heel pak 'swingstates' binnengehaald worden...deze man ziet het alvast niet meer gebeuren. Times Square ontploft na het horen van deze boodschap.

Niet veel later volgt de boodschap dat na Ohio ook 'battleground state' Iowa binnen is voor Obama...de reactie is opnieuw uitbundig.

Na Ohio en Iowa...Virginia!

Met al die 'swingstates' of 'battleground states' in het voordeel van Obama kon het toch niet meer fout gaan? Volledig zeker ben je natuurlijk nooit, dus blijft het wachten tot ook de resultaten van de laatste vijf staten bekendgemaakt worden - voor zover CNN een 'projection' durft doen bij het sluiten van de polling stations. Om 23u00 sluiten vier staten af: California (traditioneel Democratisch), Idaho (traditioneel Republikeins), Washington (state, niet DC) en Oregon (in 2004 beiden Democratisch...maar ook nu weer?). Enkel de resultaten van Alaska (nu gegarandeerd voor McCain wegens Palin) zullen voor nog later zijn. Met Obama op 220 kiesmannen - en dus slechts 50 verwijderd van het doel - zijn dit de resultaten waar iedereen op zit te wachten. Het aftellen begint en dan...

De populariteit van Oprah valt niet te onderschatten...wanneer ze op beeld verschijnt - terwijl ze toekomt in Grant Park in Chicago voor de speech van Obama - kan het plezier op Times Square alweer niet op.

De nieuwe 'president-elect' verschijnt op het podium. De tienduizenden in Chicago weten niet wat doen met hun emoties, en dat is voor de Obama-supporters in New York helemaal niet anders.

Jammer genoeg voor de mensen die de speech wilden volgen op het scherm van CNN: op het moment dat hij zijn eerste - historische - woorden zal uitspreken valt het scherm uit. :) Even dacht ik dat de revolutie ging beginnen en dat multinational CNN het eerste slachtoffer zou zijn. :) No prob, de massa stroomt weg van dit scherm en gaat - ondertussen al het verkeer blokkerend voor zover dat nog door kon - 100m verder de speech volgen. De uitzinnige massa wordt stil...

Isa en ik tussen de menigte op Times Square

Jullie merken aan de foto's en de filmpjes dat het een unieke belevenis was...voor herhaling vatbaar. :) Binnen vier jaar sta ik daar dus weer. En mocht iemand zin hebben om richting Washington te trekken rond 20 januari - de datum van de eedaflegging - laat het mij dan zeker weten want het kriebelt om ook daar bij te zijn. :)

Still on NY-time

Net veertig uur geslapen in de afgelopen 48 uur...denk dat dat een persoonlijk record moet zijn. Maar meteen ook het teken dat ik dringend het zware najaar achter mij moet gaan laten.

Of het kan ook betekenen dat ik nog steeds op NY-time zit :)
Alleszins, door het vele slapen geen tijd voor grote aanvullingen op de blog, lezen van mails of al die andere interessante dingen die ik wou doen tijdens dit verlengd weekend...maar waar ik wel nog even tijd wil voor vrijmaken is het verslag brengen van 'election night in NY' :)

Op zoek naar de 'bull'

Na een nachtje 'clubben' in duistere plekken zoals "Pieces", "Cubbyhole" en vooral de "Splash" met Isabel - Mare, Wouter en Magteld hadden verplichtingen bij mensen die ze hier kennen - zijn we net op tijd wakker om de laatste dag aan te vangen. Sommigen gaan shoppen, anderen doen nog wat laatste bezoekjes...

Voor mij is het het tweede. Moet nog dringend de VN zien (ook al valt daar weinig te zien waarschijnlijk), Rockefeller staat nog op het programma en ook de wereldberoemde stier die ik gisteren zocht en niet vond. Ik dacht dus altijd dat die in Wall Street stond maar dat blijkt niet het geval te zijn. Och, vandaag nog wat tijd over om die laatste trekpleisters te gaan bewonderen. Morgen wordt het nog het American Museum of Natural History en dan is het terug huiswaarts!

Excuses ook aan iedereen die woensdagmorgen - Belgische tijd - naar VTM zat te kijken in de hoop mij te zien :) Times Square was veel leuker!!

V for Victory

Het is nu bijna 1PM en dit is het eerste moment dat we wat bekomen zijn van de election night deze nacht. Een ervaring om echt nooit meer te vergeten, gewoonweg fantastisch...

Gisterenavond - na een dagje over en weer lopen en het bezoek aan de Empire State Building - om 19u00 richting Times Square omdat het er naar uitzag dat daar heel wat te gebeuren stond. CNN had daar een groot scherm geïnstalleerd...nog een groot scherm erbij eigenlijk want die plek staat al vol. Toen we aankwamen waren net de eerste bureaus gesloten maar voor resultaten was het wat te vroeg - tenzij dat Kentucky reeds toegewezen werd aan McCain. Toch zat het al helemaal vol, wij nog een plaatsje ergens tussenin veroverd met een geweldig zicht op het scherm en het achterliggende Times Square. En toen kon het allemaal beginnen...

Ieder uur sloten in verschillende staten de stembureaus en CNN bracht dan telkens 'CNN Projections'. Bijzonder spannend en telkens het scherm getoond werd van welke staten voor welke kandidaat waren - telkens een meerderheid voor Obama - begon de massa bijzonder uitbundig te feesten, te roepen, te dansen,... Uiteraard was het niet mogelijk om meteen alle staten toe te wijzen dus tussendoor werden ook nog eens staten toegewezen: bij Virginia en Ohio - battleground states - betekende dit telkens een explosie van vreugde...met de bijhorende kreten "O-ba-ma" en "Yes we can!". Toen Obama al meer dan het dubbele van de kiesmannen had van McCain durfde men op CNN ook al in de richting van een overwinning voor Obama denken...een scenario waarbij McCain alle overblijvende (twijfel)staten nog moest binnenhalen werd uitgetekend en dat zou hem nog nipt de overwinning geven, de woorden van de commentator dat hij dit niet echt mogelijk achtte zijn nu al historisch en legendarisch...

Het was echter wachten tot 23u00, toen de staten California en Washington zouden toegewezen worden, om absoluut zeker te zijn. De massa stond ondertussen in vuur en vlam en Times Square stond helemaal vol... Het aftellen naar 23u00 - met aftelklok - was wat mij betreft nog beter dan het aftellen naar een nieuw jaar. En dan het scherm "CNN Breaking News" gevolgd door de mededeling 'Barack Obama President-Elect'. Het kot was te klein...en we stonden eigenlijk buiten.

Filmpjes en foto's volgen gauw!

NY

NY is cool! Dat is zeker. :) Sinds zaterdagnamiddag hier en nu reeds onder de indruk.

Het was mij reeds verteld dat NY een speciale ervaring is, maar je moet het toch zelf meemaken om het helemaal te geloven. Dit is de eerste plek ter wereld waar je de multiculti gewoon voelt, ruikt, smaakt, ziet,... Niet te geloven hoeveel nationaliteiten je hier door elkaar ziet lopen. Geen wonder dat de VN hier haar hoofdkwartier heeft bedenk ik nu.
NY is ook een geweldig drukke stad, maar het voelt helemaal niet chaotisch aan. I just fit in :) en dus wordt dit samen met Parijs mijn favoriete stad. Ja, ik zou me hier wel zien werken, wonen, leven,... Alleen het gebrek aan ruimte is een minpuntje. We zitten op appartement met vijf en dat is toch wel een beetje krapjes...gelukkig moeten we daar niet hele dagen zitten natuurlijk.

Vandaag is het election day! De presidentsverkiezingen komen tot een einde. Het is hier natuurlijk allemaal election wat de klok slaat...en in NY betekent dat voornamelijk Obama. Zelf heb ik mijn badge al gekocht waar ik trots mee rondloop en Amerikanen zijn niet te beroerd om daar commentaar op te geven (tot nu toe gelukkig allemaal positief :)). Vanavond gaan we feesten uiteraard en vanaf middernacht hopen we nog binnen te geraken op de live-show van VTM die uitgezonden wordt vanuit NY. Morgenochtend allemaal kijken met andere woorden! Dan is het voor jullie al 6u in de morgen, voor ons is het een stuk in de nacht...

Victory for Obama! Let's go for that change!

Afscheid Bart

Afgelopen woensdag was het zover: de laatste dag werken voor mijn fijne collega Bart. Hij verlaat het team Internationaal van VVSG voor de Belgische Technische Coöperatie ofte BTC. Het blijft wel allemaal rond dezelfde thematiek draaien: decentralisatie. Dus we zullen elkaar nog veel tegen het lijf lopen...

Maar toch...een fijne collega zien vertrekken is nooit leuk. Of je elkaar nu nog veel gaat zien of niet. We zullen hem dus zeker missen. Hem laten gaan zonder een spetterend feestje? Dat kon natuurlijk niet. Het begon al net na de middag met een laatste overleg binnen het team, in de late namiddag voor alle VVSG-collega's een drankje in de eetzaal beneden en de avond werd opgeluisterd door een bezoek met collega's en ex-collega's in Café Central.

Wegens het ontbreken van een fotowedstrijd en uit vrees dat jullie het anders zouden verleren: stemmen kan opnieuw nu ik er nog eens een week tussenuit ben op onderstaande foto's! Welke foto is de mooiste/leukste Bart/Christophe-foto?! :) (de rest van de foto's van de dag kunnen jullie hier terugvinden)

Proost

Flo mocht hier al eens staan maar deze week was ie toch wel echt subliem...dus nog maar een keertje :) (of: de reden waarom je altijd in elkaars ogen moet kijken!)