BIRR

Neen, geen 'Broek In Reet' zoals de kleine kindjes op school al eens plegen te doen, wel de nationale munteenheid van Ethiopia...al zijn we nog altijd niet zeker hoe het nu eigenlijk uitgesproken wordt. Voor 1 euro krijg je hier ongeveer 23 BIRR's.

Om maar te zeggen dat het moeilijk rekenen is...op dit moment nemen we om gemakkelijkheidsredenen 100 BIRR = 4 euro. En met dat in het achterhoofd: het is spotgoedkoop in Addis (dit in tegenstelling tot Kenia!). Deze middag twee drankjes op een zonnig terras: de volle 14 BIRR...reken zelf maar uit. ;) Zonnig by the way: ongelooflijk brandende zon ja! Precies helemaal iets anders dan in Nairobi...het gaat hier zweten en puffen worden. Hoe is het weer in Vlaanderen? :)

Het terras op de middag was overigens om te bekomen van het "Red Terror Martyrs Memorial Museum", een plaats waar de slachtoffers van het gruwelijk regime van Mengistu Haile Mariam herdacht worden en waar de bezoeker ook wat achtergrondinformatie meekrijgt. Lang verhaal kort: Ethiopia - dat nooit (toch niet helemaal - kortstondig gedeeltelijk door Italie) gekoloniseerd werd - werd jarenlang geregeerd door keizers. De laatste in de rij is de bekend klinkende naam van Haile Selassie...tot die in 1974 door een militaire coup van de macht verdreven werd (en ter info, ook meteen vermoord). Wat volgde was de 'Derg', een communistisch regime onder leiding van Mengistu dat stevig gesteund werd door de Sovjet-Unie (en als ik het mij juist herinner uit mijn thesis van jaren geleden: ook door Cuba) en dat net als een heel pak andere communistische regimes gepaard ging met keiharde repressie. Het museum getuigt van deze bloedige periode... Of hoe mijn "communistische idealen" en 'gedweep met revolutionairen' (gelukkig al een tijdje achter mij ;)) in de praktijk toch altijd verschrikkelijke gevolgen hadden (en nog hebben als we even naar Noord-Korea kijken)...
Met het einde van de Koude Oorlog kwam ook een einde aan het regime, in 1990 vluchtte Mengistu richting Zimbabwe waar hij vandaag nog altijd in alle rust leeft (beschermd door Mugabe)! Een grote onrechtvaardigheid, de leiders van een genocide van deze omvang moeten voor de rechter verschijnen. Voor de meesten was dit ook het geval in het begin van de jaren '90, maar Mengistu zelf dus niet...misschien is het gewoon wachten tot ook Mugabe van het toneel verdwijnt?

Yoda-Engels

Veilig en wel aangekomen in Addis Ababa...met meteen een magisch zicht: groene lichtjes die 'flikkerden' doordat ze soms achter bomen weggestoken waren. Het klinkt stom, maar was meteen verliefd op deze uitgestrekte en ongelooflijk grote stad, die ergens het midden houdt tussen 'Afrika' en 'Midden-Oosten' (sfeer, klanken, hoe mensen er uit zien (mooie mensen!),...).

Dit in tegenstelling tot Tineke die een vreemde relatie met deze wereldstad ontwikkelde :) Overal loert het gevaar en het is hier helemaal niet fijn. We vinden elkaar niet...maar goed dat we dus snel richting het Noorden vertrekken (ook al omdat ik waarschijnlijk heel snel bestolen zou geraken in deze hoofdstad met veel armoede - daar heeft mijn reisgezel waarschijnlijk wel groot gelijk in maar ik loop hier liever nog wat naief rond :)).

Het brabbeltaaltje dat ze hier overigens produceren is zo mogelijks nog meer onverstaanbaar dan het Swahili in Kenia, en al helemaal onleesbaar! Bovendien is het met het Engels hier ook niet altijd bijster goed gesteld...in die mate dat we gisterenavond op onze guesthouse-kamer al volop het Yoda-Engels (Star Wars: "Towel extra we need") aan het oefenen waren. :) Als voorbeeld een mededeling aan de receptie: "Same room change room up"...vertaling: we mochten nog een nacht blijven maar dat op dezelfde kamer een verdiep hoger dus moesten we verhuizen. Het ontcijferen duurde iets langer maar uiteindelijk geraken we er wel.

Vakantie in Kenia is...

* in een onbekende omgeving nieuwe dingen ontdekken
* verwonderd staan van zoveel schoonheid in de wereld
* veel tijd hebben om nagels te knippen
* veel tijd hebben om een goed boek te lezen, om het even waar
* veel tijd hebben om gewoon op een bank te zitten en naar een jacaranda te zitten kijken
* gewoon veel tijd hebben
* en vooral geen tijdsbesef hebben
* veel beesten zien!
* Amarula drinken en Amarula Cheese Cake eten
* 's nachts wakker worden en hippo's horen
* na de onvermijdelijke wekker blijven liggen tot de specht op de houten wand naast jouw bed komt kloppen
* being relax...

Dag 11: I want my money back!

Iedereen die reist weet dat dag 3 en dag 11 te vermijden zijn: het zijn de meest stresserende dagen die het reisgezelschap stevig onder druk kunnen plaatsen. Vandaag is onze dag elf... Ontbijten lukte nog net en toen begon het grote conflict binnen het reisgezelschap...

Gelukkig niet over de reisroute of andere praktische aangelegenheden maar wel over de film "Moulin Rouge"...terwijl ik fan ben vindt Tineke het 1 grote, muzikale miskleun. Jeetje mina! Gelukkig kon ze mij niet schoppen omdat we te druk bezig waren met onze rugzak omhoog te klimmen. :)
Speciaal voor Tineke dus bij deze:

Maar goed, voor de rest zijn we nog altijd dikke vrienden. :) En gelukkig kiest ze er voor om frustraties uit te werken op mutatu-chauffeurs (busjes openbaar vervoer)...alhoewel ze eigenlijk meer dan gelijk had. Efficientie in Afrika betekent: we steken het busje vol. Daar zijn we ondertussen gewoon aan geworden, maar van deze keer verkochten ze ons plekjes in een busje dat al vol zat. Wij konden er nog wel net bij...maar onze rugzak? No problem no problem, dan doen we gewoon even een menselijke tetris met de mensen die er al in zitten zodat de 'muzungu's' (de witte) er nog - in alle comfort - bij kunnen. No pasaran natuurlijk, niet alleen omdat het voor ons niet gemakkelijk zou zijn maar vooral voor onze mede-reizigers! Dus terug naar het loket waar het toch wel de volle tien minuten duurde vooraleer we ons geld terugkregen (ondertussen bleven ze in het busje maar schuiven met mensen om nog meer plaats voor de muzungu's te maken). Het resulteerde allemaal in een spektakel met een pak toeschouwers en de legendarische woorden van Tineke: "Do I speak English?! Do you understand me?! I want my money back!". Had Margaret Thatcher het zo uitgesproken destijds, het had nog veel meer indruk gemaakt...
Uiteraard, ondergetekende stond er bij en keek er naar...bevreesd dat ik alsnog een schop onder mijn kont zou krijgen moest ik iets zeggen. :) Tien minuten later zaten we op een ander, comfortabel busje richting Nairobi.

Final moments in Kenya! Hopelijk snel nieuws uit Ethiopia...

Rustdag

Als ze in de Tour een rustdag krijgen, dan wij ook! Na heel wat reizen en onze sportieve inspanning van woensdag kon het niet anders dan dat we op donderdag een dag van rust namen. Het zwembad bij de buren werd in beslag genomen om languit te liggen, even te zwemmen en een beetje te lezen.

"Het schoon leven" natuurlijk, met op tijd en stond een natje en een droogje (alhoewel de chocoladecake niet meteen dat was wat ik er van verwacht had :)). Ondertussen (her)ontdekten Tineke en ik het scrabble-spel...hoeft het hier gezegd te worden dat ik telkens met verpletterende scores de tegenstand naar huis speelde? :p (ok ok, tweede keer was het heel nipt)
En tussendoor? Beesten natuurlijk! Voor het eerst op onze reis konden we ook de white colobus (schattig aapje) bewonderen die gewoon in onze tuin zat. Donderdagavond zagen we de familie colobus nog eens en bleek er zelfs een mini-klein colobus-baby'tje (dit soort van woorden zijn goud waard in scrabble) bij te zijn!

Bon, jullie hebben ondertussen door dat we hier helemaal onder de indruk zijn van al die beesten...

To hell and back

Woensdag ging het de sportieve tour op! Ja, u leest dat goed: spor-tie-ve! Hell's Gate National Park is het enige park in Kenia dat je te voet of met de fiets kan betreden. Dus Tineke en ik op onze gehuurde mountainbike een goede twintig kilometer afgelegd...ons kont heeft het geweten de rest van de dag... :s

Maar het is natuurlijk wel eens wat anders dan de normale fietstocht die een mens onderneemt. Zebra's, wrattenzwijntjes, Impala's,...daar fiets je dus tussen. Ook wel in een verschrikkelijke hitte maar een mens moet er iets voor over hebben. Op het einde van het park kom je dan aan Hell's Gate Gorge, een vrij avontuurlijke wandeling door een kloof met uiteraard spectaculaire zichten. En na die wandeling van anderhalf uur...terug de fiets op om terug uit het park te geraken natuurlijk!

In meerdere opzichten dus in de hel geweest: het einde van de kloof zou de hel moeten zijn (werd zo genoemd omdat bij uitbarsting heel wat mensen om het leven gekomen zijn op die locatie), maar het einde van onze fietsrit was dat ook een beetje. Maar het was wel een geweldige uitstap!

Happy Hippo

Na drie dagen genieten van rust en stilte (relatief, want gisteren waren er een bende Nederlanders in onze buurt :)) in Naivasha terug in Nairobi...Tineke moet hier de laatste momenten op Keniaans grondgebied zien door te komen en vertrekt morgen dan richting Ethiopia, ik volg later op de avond.

Maar eerst even terug in de tijd: dinsdag richting Naivasha en dat ging vlotjes, en vrij snel ons plekje gevonden in Fisherman's Camp. Locatie aan Lake Naivasha, dus wij 's avonds natuurlijk op een bootje nog een beetje 'beesten spotten'. Een hele hoop happy hippo's gezien...en 1 niet zo happy hippo. Nooit geweten dat een nijlpaard kan springen in het water en bovendien ook nog eens aan relatief hoge snelheid een bootje kan achterna zitten! Volle snelheid hield ons nog net uit de greep van de stoute hippo...vrij indrukwekkend allemaal, vooral als je het achteraf kan vertellen. :) Voor de rest de ibis en pelikaan nog eens gezien, en een echte fish eagle. Schoon beesten allemaal.

Voor wie eens een beest wil zien: Kenia is de place to be. :)

4 out of 5

Eigenlijk ben ik al meer dan tevreden met 3 op 5, maar je hoort me zeker niet klagen als ik 4 op 5 kan halen. :) Nakuru National Park bracht ons vandaag de vierde van de big five die we zoeken: twee leeuwinnen met een welpje!

Schattig schattig schattig! Vooral als je dat vanuit een auto kan bewonderen en er niet naast staat want volgens onze gids 'hadden ze een beetje honger'. Dan blijft deze pantoffelheld liever zitten waar ie zit...
Nakuru National Park heeft overigens veel meer te bieden dan wat leeuwen: heel wat beesten die we in Meru mochten bewonderen kwamen ook hier aan bod, samen met een echt goede blik op de witte neushoorn, flamingo's en pelikanen. Een heel mooi park, dat is zeker!

Voor de rest laten we Nakuru een beetje aan ons voorbij gaan want toch niet zo geweldig interessant. Wel een leuke koffiebar, maar daarvoor alleen kan een mens niet blijven. :) Dus trekken we morgen richting Naivasha en is de planning om daar een paar dagen te blijven plakken. Om dan vrijdag terug in Nairobi te zijn om zaterdag richting Ethiopie te vertrekken.

Tijdje niet op het net waarschijnlijk...hopelijk krijgt Tineke nog wat foto's online gesmeten zodat jullie daar nog even naar kunnen kijken ;)

Herlancering fotowedstrijd Zonsondergang V

De fotowedstrijd 'Zonsondergang V' werd al voor het vertrek richting Zuid-Afrika gelanceerd...maar nog eens lanceren kan geen kwaad. Vooral omdat het nogal spannend is, en ook al omdat eigenlijk nog helemaal niets beslist is (iedereen kan nog winnen!).

Het geschenkenpakket moet zeker nog uitgebreid worden - beetje beperkte aanwinst in het Zuiden van Afrika - maar het wordt sowieso de moeite natuurlijk. Dus aan de deelnemers: tijd om opnieuw te mobiliseren (slechts 20 dagen). En aan al de rest: stem gewoon op jullie favoriete pic.

Nathalie - Israël

Kimja - Quito
Kim - Jordanië
Fiel - Jordanië

Edwin - Botswana

N-cities

Sinds deze morgen zijn we dan op weg voor de N-route: via Nanyuki en Nyahururu nu toegekomen in Nakuru (ooit nog een zusterstad van ons eigenste Leuven). Later deze week gaat het dan nog richting Naivasha om zo terug in Nairobi te geraken. Yep, alle steden beginnen hier met een N...of op z'n minst met een K, een L, een M of een N. Vermoedelijk heb je dan 90% van alle Keniaanse lokale besturen. Toch een elementje van wederkerigheid dat ik naar VVSG moet meebrengen...

Hier staan nog Nakuru National Park op het programma en gewoon wat rondlopen in Nakuru zelf natuurlijk. De oorspronkelijke doelstelling om richting het Noorden van het land te trekken halen we niet dus hebben we wel wat tijd om Centraal-Kenia onveilig te maken. Op het gemak...

Ondertussen moet ik ook melden van Tineke dat ze heel hard haar best doet om niet depressief te zijn...het is waar, eigenlijk loopt ze ook al heel de dag 'love you love you longtime' te zeggen tegen mij dus valt dat wel mee ;) Allez, als haar computer hier naast mij nog eens in gang wil schieten mag ik mij aan de nodige comments verwachten.

Djibouti?

Moeder, geen paniek...het gaat hier niet over een Afrikaanse ziekte. Al neem ik geen malariapillen en zal ik bij terugkeer eens een check moeten doen, maar dat is iets anders. :) Neen, Djibouti is een land.

We zitten weliswaar nog in Kenia maar volgende zaterdag vertrekken we richting Ehtiopie en af en toe begint een mens daar ook al eens aan te denken natuurlijk. Een geweldig plan vond ik een uitstap van Addis Abeba richting Djibouti, de kleinste (?) Afrikaanse staat. Buurlanden: Ethiopie, Eritrea (maar daar heeft het een beetje ruzie mee, niet de schuld van Djibouti! Eritrea maakt boel met iedereen :)) en Somaliland. Al is het niet duidelijk of Djibouti dat Somaliland (niet Somalie, dat ligt nog iets verder) nu eigenlijk wel al erkend heeft... Bref, lang verhaal kort: dat Djibouti wordt nu al het Dubai van Oost-Afrika genoemd en is een onvervalst duikparadijs...en sinds die trip naar Honduras ben ik ontvankelijk voor locaties waar men kan duiken. ;)
Helaas helaas zal het niet mogelijk zijn om daar te geraken wegens een beetje niet op onze route (en laat ons eerlijk zijn: eerst een visum betalen voor Ethiopie om dan nog eens een visum te betalen voor Djibouti, het is maar al te gek). Neen, we opteren dan liever voor de historische route. Al weten we nog niet zeker of de 2.500km ons wel lukt op veertien dagen. :)

Jullie merken, ook de voorbereidingen voor de volgende trip lopen al! :)

Meru National Park

Ik zweer het: er liggen nergens zoveel vluchtheuvels als in Kenia. Op onze rit van Meru naar Meru National Park (dat ligt daar dus niet naast, eerst via Maoa) hadden we tijd genoeg om dat te ondervinden aangezien we - geheel buiten onze wil om - voor de traagste bus van het land gekozen hadden.

Zonder overdrijven: bergop ging het 10km/u en bergafwaarts haalden we maximaal 60km/u. Tja, zo duurt het een tijdje vooraleer je bent waar je wil zijn natuurlijk. Zowat alles op wielen stak ons voorbij en zelfs de tractor slaagde er in om van ons weg te rijden...vrij hilarisch moest het niet zo tragisch zijn. :) Maar we zijn er uiteindelijk geraakt aan het park, al hadden we daarvoor eerst nog wel een motorrit nodig (met de rugzak!) en een paar vriendelijke gasten van de Kenya Wildlife Service om ons binnen te laten (want we waren daar niet met de auto natuurlijk, en te voet mag je niet binnen).

Een overnachting in het park zelf en een game drive op zaterdag: het was z'n geld meer dan waard! Werden gespot: Vervet Monkey, Olive Baboon, Waterbuck, Kudu, Dikdik, Gazelle, Giraf, Nijlpaard, Zebra, Wrattenzwijn, Secretary Bird, Struisvogel, Superb Starling, Lilac-breasted Roller, Guineafowl, Hamerkop en natuurlijk ook enkele van de 'big 5' zijnde olifanten, een witte neushoorn en een waterbuffel. Ontbreken nog in het lijstje van de big 5: leeuw en luipaard. Nog even tijd om die hier ergens te vinden.
Zoals steeds: foto's volgen nog :)

Africa personal

Na het vertrek in Nairobi ging het richting Noorden: Meru meer bepaald. Met uiteindelijk doel Meru National Park, maar daarover later meer. Eerst dus richting Meru, ongeveer 5u op een busje...niet zo heel lang naar Afrikaanse normen.

Meru zou overigens bekend moeten staan voor de jacaranda's maar ik kan de vrienden uit Tshwane/Pretoria geruststellen, hun jacaranda's in bloei zijn een stuk impressionanter. Toekomen in Meru is overigens toekomen in chaotisch Afrika zoals je het alleen maar kan inbeelden. Vol met vriendelijke mensen, dat wel :), maar stoffig en verwarrend (en tropisch en groen...voor mij weinig vergelijking mogelijk met vorige Afrika-trips in Zuidelijk Afrika of Benin dit voorjaar).
En toen viel mijn euro: dit is mijn eerste Afrika-reis (Noord-Afrika niet meegerekend) dat ik op 'personal basis' in Afrika ben! En dan maar meteen Oost-Afrika... Great!

Ondertussen ben ik volledig mijn besef van tijd kwijt (perfect, ik ben dan ook op vakantie)! En zit ik hier ook met een licht depressieve Tineke (die Kenia nog niet wil verlaten)...daar heb ik korte metten mee gemaakt: niet bleiten want ik kan daar niet tegen! Tot nu toe luistert ze nog... ;)

Mashujaa

Goed aangekomen in Nairobi na een relaxerende vlucht...voor zover zoiets relaxerend kan zijn. Tineke meteen teruggevonden en dus loopt alles hier perfect :)

Gisteren nationale feestdag in Kenia: Mashujaa, of de dag der helden. Voorheen ook wel de dag van Kenyatta maar sinds de nieuwe grondwet is het de dag van alle helden geworden. Goed, was rustig in de stad en hebben daar een dagje gespendeerd met oa bezoek aan treinmuseum, bezichtigen van stadhuis en parlement, bezoek aan de nationale archieven.

Vroeg bed in - nog een beetje heel moe :) - en vandaag klein beetje uitgeslapen...helemaal klaar om een paar uur op de bus te zitten en richting het Noorden te trekken.

Vakantiegevoel

Vijf dagen in het land was echt niet veel, het is als een wervelwind aan mij voorbijgegaan. Met enkele vergaderingen, een bezoek aan mijn geweldig petekind en een 'gehaktfestival' bij John en Fre (ondertussen poker gespeeld en schoon gewonnen :)). Foto's van deze twee laatste fijne activiteiten volgen binnen een maand of zo...ze staan namelijk nog op mijn fototoestel en ondertussen zit ik al gezellig in de nationale luchthaven voor mijn volgende - en waarschijnlijk laatste? - trip dit jaar: go and visit Tineke in Kenia!

Even leek het alsof hier zou gestaakt worden vandaag. Dat zou echt wel straf zijn en ik zou werkelijk geloven dat een vloek op mijn reisgedrag rust: Ecuador/Honduras/Benin werden geteisterd door een IJslandse vulkaan, Zuid-Afrika een paar weken geleden door een staking en nu zou ik het weer vlaggen hebben? Niets van aan gelukkig...buiten de treinstaking waar ik liever geen risico's wou nemen: de papa werd opgetrommeld en mocht mij deze morgen richting luchthaven voeren. Ja, ik ben verwend. ;)

Sinds deze nacht ben ik ook helemaal overvallen door een geweldig fijn vakantiegevoel. Dat klinkt misschien verbazingwekkend, maar tot gisterenavond was dat gevoel er nog niet echt. Natuurlijk keek ik er wel naar uit om op reis te gaan maar was nog met vanalles bezig waardoor ik niet veel tijd had om er over na te denken. Wat meteen betekent dat ik bijzonder slecht voorbereid vertrek...alsof dat iets nieuws zou zijn. :) Maar het is allemaal goed gekomen en ik zit bijzonder relax op dit moment. Alles wat ik nog wou doen kan ik nu toch niet meer doen. :)

Slechts 15kg mee in mijn rugzak, vermoedelijk ben ik wel wat dingen vergeten :) maar dat zien we dan wel als we in Kenia aankomen. Tineke, ik ben dus onderweg! Hier overigens een vedettenparade deze morgen: Johan Vandelanotte en Freddy De Kerpel tegengekomen, weliswaar niet samen op stap ;)

Bon, ik begin hier mijn trip van een maand (!) richting Kenia en Ethiopie, hoop - en weet - dat Tineke er helemaal klaar voor is en ik...ik laat me gewoon meeslepen door de pracht en praal van Afrika met Tineke als gids. Hakuna matata!

Done evaluating

Sinds gisteren terug in het land! Die laatste evaluatie in Tshwane was een evaluatie te veel :) Bijzonder vermoeiend om na twee evaluaties nog eens alle vragen uit de kast te halen en heel veel interviews af te nemen. Maar goed, het is gelukt (net...Bert begon lichtjes te crashen en ik viel wel bijna in slaap tijdens de gesprekken)!

Grappige anekdotes wel, daar in de hoofdstad van Zuid-Afrika. Een stad met maar liefst 2,5 miljoen inwoners die samenwerkt met Maasmechelen in Vlaanderen...goed voor 40.000 inwoners. Je kan je vragen stellen over de schaal van vergelijking die mogelijk is. Of zoals de Zuid-Afrikanen het zelf aanbrachten: "we could fit the whole of Maasmechelen in our World Cup soccer-stadium!" (en dan hebben ze nog 6.000 plaatsen over). Voor de rest ook hier weer interessante gesprekken...veel materiaal om te verwerken...

Ondertussen kregen we berichten uit Oman van onze evaluator-in-crime Marike dat ze goed aangekomen was. En zo heb ik er een kennis bij in het voor mij onbekende Oman (maar dat bekend zal worden als ik haar blog ga volgen). Gisteren stuurde ze ons tevens de link naar een berucht 'Kabouter Wesley'-filmpje...iedereen keer als wij cola dronken vond ze precies de vergelijking met onderstaande. Vreemd, hoop dat het niet aan mij gelegen heeft :)

Cable Mountain

Het dagje vakantie zit er op, vandaag ging het richting Pretoria (met tussenstop in Bloemfontein, beetje de hele dag onderweg met andere woorden).

Het verblijf in de Cape Town Lodge was meer dan in orde, vooral deze morgen toen ik de gordijnen opentrok en vanuit mijn bed nog een beetje kon liggen kijken naar de Tafelberg… Alhoewel we over onze decompressiedag gisteren ook niet kunnen klagen. Wim en Bert hadden een fijn bezoek aan Robben Island en ik had een geweldige dag met terrasje, zon en rust. ’s Avonds gingen we eindelijk voor de lang aangekondigde ‘wining and dining’ aan de fameuze ‘Waterfront’ van Kaapstad.

Maar de fun in Cape is dus voorbij. De combinatie Table, Cable en Cape zorgde overigens voor de nodige spraakverwarring met ‘Cable Mountain’ als gevolg. Een dag reizen, twee volle dagen evalueren in Pretoria – hopelijk lopen de interviews even vlot als in Witzenberg – en we kunnen terug richting Belgenland vertrekken. Waarschijnlijk zijn daar niet de temperaturen van tel zoals we die gisteren in Kaapstad hadden (maar vandaag ook alweer veel minder)…aan de andere kant kennen ze in Zuid-Afrika ook geen ‘koninklijke verduidelijkers’ dus heeft ieder land wel iets (you could wonder what I prefer)…

Decompressie

Na 11 – drukke! – dagen nood aan een decompressiedag. Ons verblijf voor een dag in Kaapstad, vooraleer door te vliegen richting Tshwane, komt dus als geroepen. Terwijl Wim en Bert historische grond gaan bezoeken (Robben Island) trek ik mij terug aan het zwembad van het hotel, met zicht op de Tafelberg, en tokkel ik een beetje op mijn pc.

Mijn internetverslaving wordt alweer eens aangetoond aangezien ik nu heel blij ben na drie dagen zonder. Maar het is ook een beetje decompressie na een conferentie, twee evaluaties, verschrikkelijk veel gesprekken en evenveel indrukken. Kaapstad is overigens overweldigend fantastisch, hier kom ik nog terug!

Ter info voor de WK-liefhebbers: dezer dagen is hier wel wat te doen rond de stadiums van het WK Voetbal deze zomer. Blijkt nu dat die door de respectievelijke steden moeten overgenomen worden, niet meteen een geweldig geschenk want ongelooflijk verlieslatend. Tot overmaat van ramp blijken sommige van de stadiums ook niet geschikt om rugby of cricket (sporten die nog een stuk populairder zijn dan ‘soccer’) te spelen en kunnen ze dus enkel voor voetbal dienen…wat moet een stad daar mee? In Cape Town kunnen ze er gelukkig wel nog iets meer mee doen dan voetbal (alhoewel ze eigenlijk ook al een rugby-stadium hebben). Zet tot nadenken: het wereldkampioenschap was geweldige PR voor Zuid-Afrika, maar het komt wel met een prijs…

“E+G=S” en “External introspection”

Vóór en na de conferentie in Mangaung zijn we ook bezig met de evaluatie van enkele stedenbanden. De band van Gent met Mangaung zelf, deze week ook de band tussen Essen en Witzenberg. Dus vloog het evaluatieteam Bert, Marike (experte stedenbanden, onderzoek rond gedaan), Wim (ervaringsdeskundige als Noord-Zuidambtenaar Genk) en ikzelf deze week van Mangaung richting Kaapstad. Vandaar ging het richting Witzenberg.

Hier zeker niet de intentie de volledige rapporten en bevindingen tentoon te spreiden – die zijn er overigens nog niet – maar na een week samen reizen begin je toch zo wat aan elkaar te kleven. Fijn! Maandag en dinsdag trekken we nog richting Tshwane/Pretoria voor een evaluatie van hun band met Maasmechelen, maar daar kan Marike jammer genoeg niet meer aan deelnemen. Die vloog vandaag terug richting Oman (waar ze werkt aan de universiteit). Dus bleven de heren van het team moederziel alleen achter in Kaapstad. We missen Marike nu al…

Leerrijk ook zo van die evaluaties. Zo leer je dat “E+G=S” is (Education and God equals Success) en spreken we in de toekomst niet over een evaluatie maar over een ‘external introspection’. Die Zuid-Afrikanen weten het wel uit te leggen. :)

Succesvolle conferentie - bericht aan ouders

Ondertussen is het al vrijdagavond en zitten we met een team in Witzenberg (meer bekend van Ceres-fruitsap), maar toch nog even terugblikken op maandag en dinsdag. Toen was het namelijk die befaamde conferentie…en het was een doorslaggevend succes! En dat zeggen we niet omdat VVSG het georganiseerd heeft, dat zeggen de deelnemers. :) (die deelnemers zie je overigens op de groepsfoto hierboven)

Buiten nog enkele probleempjes met sprekers die niet tijdig op de conferentie geraakten en een kleine aanpassing in het programma van maandag verliep het eigenlijk allemaal zoals gepland. Maar het was ook inhoudelijk bijzonder interessant, zelfs met speeches van burgemeester Morule van Mangaung en van onze VVSG-voorzitter Luc Martens die toch altijd een stuk algemener zijn. Maar ook dat bleek geen probleem…wat aantoont dat er al lang een noodzaak was bij verschillende lokale besturen – zowel in het Noorden als in het Zuiden – om meer te netwerken met elkaar. En de netwerking was er zeker. Met dank dus aan Bert voor de inhoudelijke organisatie en Tine voor de praktische! Het zijn stresserende tijden geweest maar het was het meer dan waard.

Zoals het hoort promoveerde ik mezelf tot ‘Grote Roerganger’ van het feest op dinsdagavond. Daarbij vergat ik even dat ik tijdens het diner mijn gsm en fototoestel op tafel had gelegd en ziedaar…die waren naar het einde van de avond toe allebei verdwenen. Hoera! Niet zo’n geweldige afsluiter persoonlijk – en dat na mijn aircostoot – maar we trekken het ons niet te veel aan. Wel bericht aan de ouders: jullie krijgen dus geen nieuws omdat ik in de onmogelijkheid verkeer tot communiceren (en tot overmaat van ramp ook nog geen internetverbinding in Witzenberg, hopelijk morgen wel in Kaapstad). Maar alles is hier dus wel ok!

Aircostoten

Het zou natuurlijk niet perfect zijn als ik geen stoot zou tegenkomen. Letterlijk in dit geval… Lang leve aircotoestellen! Of voornamelijk het buitengedeelte van zo’n toestel waar ik gisterenmiddag in volle vaart tegen aan ging. Resultaat: scheve bril, ongelooflijke buil en thuisblijven ’s avonds wegens te veel hoofdpijn.

Maar de nachtrust heeft me goed gedaan en vandaag heb ik enkel nog hoofdpijn doordat mijn bril wat scheef staat (mijn ogen willen precies niet meteen aanpassen). “Hebben ze daar dan geen opticiens?” hoor ik enkelen al vragen. Ja, tuurlijk wel, maar een mens moet er wel geraken. Want ondertussen loopt dus die evaluatie van Gent-Mangaung en zijn we toch wel wat uurtjes onderweg. Waaronder ook drie uur voor een braai deze middag, ik geef het toe…

Organisatorisch loopt het toch een beetje moeilijk met een printer die niet wou werken gisteren, de annulatie van burgemeester Daniël Termont vannacht (connectie gemist in Munchen en keerde terug naar Gent omdat hij hier ten vroegste maandagnamiddag zou kunnen zijn en dan is het ook niet echt de moeite meer) en wat problemen met ‘keynote speakers’ die hier niet meteen geraken. Komt allemaal wel goed… No stress.
Voor vandaag zit het werk er wat op…nog wel even verslagen maken van gesprekken straks. En morgen is het D-1: de laatste dag vóór de conferentie “Winning through twinning”…en meteen de dag dat (hopelijk) al onze deelnemers arriveren. Kijken er hier wel al naar uit om iedereen te verwelkomen, het is toch eens iets anders zo…normaal gezien zien we de Vlaamse besturen vooral op vorming in Brussel en de Zuiderse besturen enkel op werkbezoek, nu komen die allemaal hierheen!

Toch vertrokken

Dinsdagnamiddag zag het er even spannend uit voor het vertrek richting Zuid-Afrika. Een staking van de verkeersleiders in Zaventem…maar gelukkig werd al snel een alternatief gevonden: met de Eurostar richting London! Hoera!

Alhoewel hoera…dat betekende na ons treinritje (we waren met een delegatie van vier: collega’s Bert en Tine, Noord-Zuidambtenaar van Genk Wim en ikzelf) sleuren met de bagage doorheen London. Dat betekende oa ook een extra valies want hadden wat materiaal mee te doen. Klein beetje chaotisch dus in de metro en onder tijdsdruk maar dat is allemaal gelukt dus stonden we op woensdagmorgen in Johannesburg en waren we in de namiddag in Bloemfontein/Mangaung. Alwaar we kennismaakten met de schattigste luchthaven ter wereld en ’s avonds een hapje gingen eten aan ‘the waterfront’. Die avond werd onze delegatie ook compleet door de aankomst van Marike die samen met ons de evaluatie van enkele stedenbanden zal doen.

Ondertussen is de praktische organisatie van die conferentie die we hier houden maandag en dinsdag volop bezig (met alle praktische problemen er bij natuurlijk) en loopt de evaluatie van de stedenband Gent-Mangaung naar behoren. We’re good to go…