Li terug in het land

Neen, het is niet van oktober 2007 geleden dat Nathalie nog eens in het land was...maar blijkbaar vind ik geen recentere blogbijdrage waar zij in vermeld staat. Bref, ze is nu terug en dat is het belangrijkste! En nog beter: ze heeft Ma'ayan meegebracht! Dat is van voorjaar 2007 geleden - my famous visit to Jerusalem! - dat ik die gezien had.

Ondertussen zijn die hier al een week maar ik stelde het hier al dat het een beetje een stomme week was :s Dus had ik die nog niet gezien...en ondanks mijn vrij zwaar weekend raapte ik mijn laatste restje energie samen om die in mijn rommelkot te ontvangen (iemand kandidaat overigens om eens grote kuis te houden hier? :)). Geheel symbolisch hadden de lieverdjes een ananas mee...enkel voor de insiders. ;)

Was eigenlijk super om Li terug te zien natuurlijk...en nog 'superder' om Ma'ayan te knuffelen (die overigens nog meer sexy klinkt dan anders wegens een verkoudheid, lol). Meteen maak ik mijn afwezigheid van de afgelopen week goed de komende week (met afspraak op woensdag en vrijdag, maar die plannen doe ik later nog wel eens uit de doeken :p)!

Op een goed uur tijd ben ik overigens mee met de laatste YouTube-hits, aanklikken op eigen risico: "What what (in the butt)", "Kelly's Shoes" en "Let me borrow that top"...oh jeetje :d

Relax terras

Eind augustus wiste ik per ongeluk de foto's van het ijsje dat ik samen met Sofie, Sara en Gert oppeuzelde...dus moesten we wel weer snel samenkomen om toch het nodige beeldmateriaal van 'wij op een terras met ijsje' te hebben. :)

Echter geen ijsje op de foto...we waren iets te vol gegeten. Sofie en Sara van hun maxi-portie kaaskroketten, ikzelf van mijn ribbekes - shit, eet ik niet te veel ribbekes? - en Gert at nog wel ijs maar dat was blijkbaar al verslonden toen mijn Coolio bovengehaald werd. :)
Het was overigens zalig op het terras van de Hopduvel deze namiddag! Wat een prachtige dag zo op het einde van september!

Go Anke, go Anke!

Gisteren was het nog eens zo ver: verkiezingen bij animo! Om de twee jaar mogen we als lid van animo onze keuze maken voor het nationaal bestuur (voorzitter en 8 bestuursleden - mét gender balance!). Deze keer niet de vraag of het mijn laatste bijdrage aan het democratisch proces was, in tegenstelling tot vorige editie. :)

Net als de vorige keer was ik er niet een hele dag bij...de avond ervoor iets te lang op een terras in Brussel blijven hangen en dus vrij lang in bed gelegen (zalig), maar ook het prachtig weer weerhield er mij van om in een donkere zaal te gaan zitten. Liever op een terras...en daarvoor had ik partners-in-crime Evelien en Ilse opgetrommeld. Dat we daarbij een ware calorie-bom gingen binnenspelen bij Häagen-Dazs was niet afgesproken, maar wel een geweldig idee! :p

Uiteindelijk waren we nog mooi op tijd om een pak van de kandidaten hun intentieverklaring te horen verdedigen en vooral om het debat tussen de twee kandidaat-voorzitters te horen. Favoriet Anke Gittenaer haalde het uiteindelijk, en dat maakt mij/ons blij! Die gaat dat goed doen, daar zijn we zeker van!

Bovendien heeft ze een geweldig enthousiast bestuur klaar staan dus het kan niet mankeren dat dit echt een nieuwe start is voor animo...en het is nodig, dat was ook duidelijk doorheen de dag. Niet dat de opkomst zo laag lag maar velen lieten zich nogal kritisch uit over het verleden. Nu ja, het verleden is gepasseerd, de toekomst ligt voor het grijpen!

Op de foto: Ilse die mijn stemformulier met plezier in de bus doet :)

Nog leuker was dat Delphine en Magteld gewoon naar Brussel afzakten om samen met mij een pintje te drinken tijdens de hele animo-happening. Na de bekendmaking van de resultaten gingen we nog vlug een hapje eten en na nog wat pintjes terug huiswaarts...lovely evening!

We are golden!

Wat leest een mens in de Metro deze week? (waardoor ie geheel spontaan en vroeger dan normaal wakker is :))

Inglorious Basterds

Dan begint de week al met een licht slaaptekort :p vind ik het toch nodig om op maandagavond - met ons Tineke - naar de cinema te trekken. Enerzijds omdat het al veel te lang geleden was dat ik daar nog geraakt was, anderzijds omdat er wel wat materiaal in de zalen speelt dat ik zou willen gezien hebben.

En afgelopen maandag kozen we voor "Inglorious Basterds" (of is het nu 'Bastards' want daar blijkt wat onduidelijkheid over te bestaan :)), al is het maar omdat werkelijk iedereen zowat lyrisch terugkeert na het zien van deze film.

Aangezien iedereen het geweldig vindt kan ik het natuurlijk maar 'zo-zo' vinden. :p Laat mij duidelijk zeggen: love Tarantino! Een waar artiest, echt waar. Ook met deze film levert hij iets af dat ongelooflijk tot de verbeelding spreekt en controversieel genoeg is om zijn stempel te dragen. Filmtechnisch gezien is het zelfs een juweeltje, bepaalde scènes zijn echt magisch (en al zeker in combinatie met de gekozen muziek). Acteerprestaties meer dan ok - al moet ik toegeven Brad Pitt liever in andere rollen te zien, bv als Benjamin Button - en dus eigenlijk niet heel veel fout met deze film...

Maar... Het verhaallijntje is werkelijk flinterdun. En laat een stevig verhaal nu toch nog altijd één van de doorslaggevende factoren voor een film zijn. Nochtans ben ik genen moeilijken mens, ik wil vrij ver meegaan in een cinemazaal. Aliens, mysterieuze verdwijningen en onmogelijke plots...ik slik het met gemak. Maar dat Adolf Hitler in een cinemazaaltje in Parijs omvergekogeld wordt, dat gaat er bij mij ver over! Ik was zowaar in shock bij het verlaten van de cinemazaal. Nadat ik er een week over nagedacht heb weet ik eigenlijk nog altijd niet goed waarom want zoals Tineke het verwoordde "het is toch maar een film". Mijn probleem is dat door deze film er gegarandeerd een pak Amerikanen gaan geloven dat Adolf Hitler door een geweldig Westers complot om het leven gebracht werd... Een film die dus met andere woorden ook alleen maar door een Amerikaan kan gemaakt worden, ik vermoed zo'n beetje dat een Europeaan dit niet had kunnen bedenken...

Btw, ga die film toch zien (hij krijgt bij deze 3 sterren van mij :)) want de scènes waar Christoph Waltz in beeld komt zijn gewoon magistraal goed...allemaal...echt. Als die man geen Oscar krijgt, dan weet ik het ook niet meer.

Ribbekes!

Nog maar net terug uit Dinant op zondag...en al meteen vertrekken voor een nieuwe afspraak! Diezelfde avond had ik namelijk met Sofie afgesproken om eindelijk nog eens ribbekes te gaan eten...kan dat ergens anders dan in De Gekroonde Hoofden? :)

Ok, ik weet het, niet meteen de meest flatterende foto van ons Fie maar dat kan ook niet echt...en dan bedoel ik niet dat er geen mooie foto's van Fie mogelijk zijn maar gewoon omdat ribbekes eten nu eenmaal een vuile boel is. :p

Buiten de ribbekes heel veel geklets over vanalles en nog wat, vooral heel veel zaken die niet voor publicatie vatbaar zijn. Afsluiten deden we - ook bijna goede gewoonte - "Bij Betty" en toen was het eigenlijk al vrij laat. Maak mij de bedenking dat we nog geen nieuwe datum afgesproken hebben maar ik denk dat Sofie dat opzettelijk gedaan heeft zodat ik gewoon MOET langsgaan bij mijn petekind dat ik ongelooflijk aan het verwaarlozen ben *schuldgevoel schuldgevoel*...

Overigens onderweg ook het bewijs gevonden van hoe mooi Gent wel is (alsof dat nodig zou zijn, maar het is altijd belangrijk nieuw bewijsmateriaal te delen)..."The House of Eliott" zorgde voor het magisch moment...

Couque de Dinant

Een volledige week geen nieuws te lezen op deze blog, en zoals steeds had dat niet te maken met te weinig gebeurtenissen maar eerder met te veel gebeurtenissen. Samen met een helse week op het werk - met 7 vergaderingen, 2 werkbezoeken en een hele dag vorming had ik bijna geen tijd om door mijn mailverkeer te geraken - bleef er dus weinig tijd over om blogstukjes te schrijven...

Na een druk weekend nu toch de tijd...om te merken dat ik eigenlijk de draad moet oppikken in het vorig weekend. De vrijdagavondactiviteit konden jullie hier al lezen, op zaterdag verdween ik na het schrijven van het stukje richting de Ardennen. John en Fre zaten daar namelijk gelogeerd en hadden in de loop van de week gevraagd of Magteld en ik ook niet even kwamen... Met plezier!

Zo kwam het dat ik op zaterdagnamiddag met honden in een bos aan het wandelen was (meteen de enige foto die voor publicatie vatbaar is van het weekend) en op zondag in Dinant op een terras zat te hangen. Buiten dat terras was het voor sommigen ook absoluut noodzakelijk om een Couque de Dinant te kopen...niet te vreten die koeken maar als je daar geweest bent moet je het op z'n minst geproefd hebben. :)

To aid or not to aid

Zoals verwacht was de MO*-lezing gisterenavond in de Vooruit geweldig sterk. Het strafste is dat dit ook verwacht werd...en dat die verwachtingen dus ook ingelost werden! Dambisa Moyo maakte op mij een heel sterke indruk - dat wil dus zeggen dat ik heel gauw haar boek zal lezen - en ook Kumi Naidoo bracht een gepassioneerd verhaal.

Al moet ik eerlijk zijn: ik ben een groter fan van Moyo dan Naidoo. Omdat Dambisa Moyo meer 'Westers' was dan Zuid-Afrikaan Naidoo? Het was een bedenking die ik gisteren even had en die wel juist zou kunnen zijn: Moyo heeft meer tijd in de VS doorgebracht en weet hoe ze inhoudelijk een publiek moet overtuigen. Ze doet dat overigens op een heel Amerikaanse, losse manier, met ruimte voor een grapje maar duidelijk gestructureerd. Naidoo is in dit opzicht meer een 'Afrikaan' (zonder algemene vergelijkingen te maken): vol passie een sterk verhaal brengen, maar zeer duidelijk ook veel meer op emo spelend dan het inhoudelijk discours van Moyo.

Toch slaagden de twee sprekers er in een sterk pleidooi neer te zetten. Thema: "Is aid responsible for Africa's poverty?".

Moyo stelde dat de ontwikkelingshulp de laatste jaren geen beterschap gebracht heeft, integendeel. En het is ook logisch: door de miljardenhulp voelen de Afrikaanse leiders zich niet genoodzaakt verantwoording af te leggen. Door Moyo mooi gepresenteerd als het tegenovergestelde van de slogan van de Boston Tea Party ("no taxation without representation"): "no representation because there is no taxation". Samen met een pak andere argumenten (corruptie oa)...

Naidoo ging daar tegen in door het verhaal te brengen van de handel: voor iedere € die Afrika ontvangt verdwijnt 8€ onder de vorm van handelscontracten en diefstal van de Afrikaanse grondstoffen. Waarna het verhaal een beetje de mist inging door de globale verantwoordelijkheid inzake global warming aan te duiden en waarbij ook de vergelijking met China en India (voorbeelden die Moyo gebruikt om aan te duiden dat zij geen hulp ontvangen en dus duidelijk wel een stimulans tot handelen vinden) afgebroken werd.

Het weerwoord van Moyo was ongelooflijk sterk: ondanks de grote nood aan hulp in China en India voelt niemand zich genoodzaakt om daar tussen te komen en het blijven gebruiken van "de Europese mogendheden hebben de grenzen in Afrika getekend" is iets van het verleden waar weinig aan verholpen kan worden (wat dus volgens haar geen argument is).

De zaal zat het debat gewoon met open mond te volgen en het respect voor de onderbouwde mening van Moyo was immens. Niet evident als je bedenkt dat driekwart van de zaal zijn loon ontvangt in het kader van ontwikkelingssamenwerking...

Na de presentaties mochten Ruddy Doom (had precies ergens gemist dat hij er bij ging zijn dus dat was een aangename verrassing) en Bogdan Vandenberghe hun indrukken geven. En daarna nog vragen uit de zaal...

"To aid or not to aid" is niet opgelost, maar het is wel van kapitaal belang dat de vraag gesteld wordt. En dat de interesse leeft is duidelijk: zomerse terrasjesavond en toch zat de grote zaal van de Vooruit afgeladen vol. Maar maandag ga ik toch terug werken vol goede moed in de sector, we mogen er ons motivatie niet bij verliezen hé :)

Kleine Zita

Toen ik vorige week vrijdag op Zaventem landde en terug bereikbaar was op mijn 'mobieltje' (wat een lekker Hollands woord) kreeg ik meteen berichten binnen van een heuglijke gebeurtenis die dag. Op 09/11 (een datum die we niet snel zullen vergeten dus) was namelijk zus Nathalie bevallen van een flinke dochter, Zita. Onze voorspelling dat ze het niet ging houden tot de uitgerekende datum van 18 september was daarmee uitgekomen...

Op zaterdag huwelijksdag, op zondag bekomen en die eerste dagen van de week gewoonweg te laat thuis van het werk (of van iets anders) waardoor ik pas deze avond kon langsgaan om kleine Zita te bewonderen. En het is echt bewonderen want het is een wolk van een baby!

Op de facebookfoto leek het een grote baby, maar eigenlijk is het een hele mooie mini-baby. :) Om te bewijzen een foto...zonder flash weliswaar want terwijl iedereen dat kind als ware paparazi's bestookt met de betere flitslichten durfde ik het toch niet goed (zelfs niet vanop een veilige afstand). Dan ben je hier nog maar net op de wereld, moet je zulke dingen doorstaan. ;)

Bref, boodschap van de dag: Heel goed gedaan, Len en Nathalie!

Dancing into marriage...the sequel

Afgelopen weekend stond een huwelijk op het programma: niet minder dan Wouter en Mare gaven hun ja-woord aan elkaar. Oh, hoe schoon!

Moet het gezegd worden dat het een prachtige dag was? Zaterdagnamiddag reden we naar het centrum van de wereld - Merendree - om de huwelijksviering mee te maken. In mijn geval zelfs om een stukje tekst voor te lezen, ook al was het een tekst waar ze vier keer "Heer" hadden ingestoken wat dan weer niet echt strookt met mijn eigen geloofsovertuiging maar bon. :) Mooi weer, een heel pak stralende gezichten en veel rijst. Ter info: het is verboden om het laatste restje rijst in de doos over de bruid te kieperen, daar krijg je achteraf heel wat commentaar op. (voor alle duidelijkheid: vanop een afstand gooien mag, van dichtbij kieperen niet :))

En 's avonds was het natuurlijk groot feest, in de Eskimo-fabriek in Gent! Prachtige locatie om een feest te geven en alles was piekfijn...al hebben we daar aan tafel 15 niet zo heel veel aandacht aan besteed. We waren te druk bezig met het naar binnen kappen van de nodige alcohol...met reden deze keer! Na het zien van het filmpje dat hier op deze blog stond en dat zowaar een echte hype werd kwamen enkele snoodaards namelijk op het lumineuze idee om hetzelfde te doen op het feest. In dit geval echter zonder medeweten van de bruid... :)
Veel planning vooraf :p en de meest eenvoudige choreografie moesten de perfecte introductie zijn voor de obligate 'huwelijksquiz' die avond (waar dan weer de bruid én de bruidegom niet van op de hoogte waren). Je kan het resultaat hieronder bekijken. En ja, in de comments mag u mij gerust feliciteren met de 'leading part' en de perfecte dansuitvoering (mét glimlach!)...



Het feestje duurde natuurlijk veel te lang (de foto's zijn op facebook te bezichtigen), ondergetekende kon uiteraard niet als eerste naar huis en op zondag was crashen dan ook de enige mogelijkheid. Ondertussen zitten de tortelduifjes al in Aruba en kunnen wij weer gaan werken. :) Het leven is niet eerlijk. :)

In memoriam

Het zat er al een tijdje aan te komen maar vandaag bereikte ons dan het slechte nieuws: Patrick Swayze had de strijd tegen kanker verloren. Het was dan nog via mail dat ik het te horen kreeg, via 'mede-fan' Kathy die de Nquthu-crew - we have a "Dirty Dancing"-history together :p - bij het horen van het nieuws meteen wou inlichten.
Misschien niet de grootste acteur aller tijden maar had toch enkele sterke staaltjes. "North & South" was ik eigenlijk al een beetje vergeten maar die reeks heeft me een paar jaar geleden heel erg gefascineerd, "Point Break" en "Ghost" waren schitterend maar de film waar hij eeuwig mee verbonden zal blijven is natuurlijk "Dirty Dancing".
Ik voel een Nquthu-crew-bijeenkomst opkomen...al zullen we waarschijnlijk een beetje moeten wachten aangezien Daan in levende lijve in Zuid-Afrika zit...

Wat lezen ontwikkelingssamenwerkers?

Na een eerste dag terug werken na een deugddoende vakantie heeft een mens al eens nood aan een geweldig aperitief, een stoemp met ice-tea of een frisse pint. Of alles tegelijkertijd. Gelukkig had ik afspraak met Greet en Karlien die voor alles zorgden + gratis aangenaam gezelschap!

Koetjes en kalfjes, tipjes en tripjes, roddels en geruchten,... U weet hoe dat gaat als vrienden tewerkgesteld in dezelfde sector aan de toog gaan hangen. En zo kwam natuurlijk ook de MO*-lezing van komende vrijdag aan bod, aangezien we daar toch alle drie heen gaan. Baseline: moeten we niet stoppen met die ontwikkelingssamenwerking want het heeft de situatie de afgelopen jaren niet verbeterd... Belooft interessant te worden!

Nu moet ik wel zeggen dat ik niet zo freaky ben als mijn twee sisters-in-crime, ik laat dat gewoon op mij afkomen. Karlien (links) en Greet (rechts) daarentegen...die sleuren het boek van 1 van de sprekers met zich mee in de hoop dat nog helemaal uitgelezen te hebben tegen vrijdag. Nut? Weten wat er gezegd zal worden? :p Het was alleszins grappig om te zien dat ze het dus allebei ook bijhadden (en dan zwijgen we nog over hoe Greet het boek wist te bemachtigen). Zo weet u ook meteen wat u moet lezen als u hip wil zijn in de sector van ontwikkelingssamenwerking. ;) (ik hou het logischerwijs nog even bij Millennium)

Madeira

Zoals vorige week aangekondigd zat ik afgelopen week in Funchal, Madeira. Zalig relaxerend met geweldig veel zon, een niet-al-te-koud zwembad en vooral veel rust. We kunnen er met andere woorden helemaal tegen aan dit najaar!

Bloedheet was het gewoon...de normale 30 graden maar dat zuchtje wind kwam niet altijd opzetten waardoor het soms niet uit te houden warm was. Afkoeling in het zwembad was dan ook de enige oplossing. :)

En die enkele momenten dat het toch wat bewolkt was hadden mijn dames geweldige alternatieven voor handen: een shoppingcenter net om de hoek of een korte busrit naar Funchal om daar de winkelstraten onveilig te maken. Al durfden ze ook gaan shoppen als er geen wolken te bespeuren waren natuurlijk...

Uitstappen meedoen, daar deden we deze keer niet aan mee. Het verste dat we geraakt zijn is de hoofdstad van Madeira die op een boogscheut van het hotel lag. Daar wat rondgelopen en de bezienswaardigheden bezocht, en ook de kabelbaan op om het traditionele "smijt jezelf eens in een rieten bakje en laat je tegen een onverantwoorde snelheid naar beneden glijden" te doen. :) Hilariteit alom uiteraard...

De dames hebben zich allemaal goed gedragen :) en voor wie het fotomateriaal wil bekijken, dat kan allemaal op deze link.

Op vakantie betekent ook veel tijd om te lezen...en daar was ik helemaal op voorzien! Deel 2 en 3 van de Millenniumtrilogie van Stieg Larsson namen heel wat plaats in maar waren zeker de moeite om mee te sleuren. Of toch alleszins deel 2 "De vrouw die met vuur speelde" want die heb ik ondertussen helemaal uit...en eigenlijk ook goed dat ik deel 3 - "Gerechtigheid" - mee had. Ik was dan ook gewaarschuwd: als je het tweede deel beëindigd hebt, heb je de nood om meteen in deel 3 te beginnen...ik kan mijn voorgangers alleen maar gelijk geven. In "Gerechtigheid" ben ik ondertussen ook al een heel stuk gevorderd, maar nog lang niet op het einde.

"De vrouw die met vuur speelde" gaat op hetzelfde elan verder als het eerste deel van de trilogie, "Mannen die vrouwen haten". Ik blijf het dus gewoon fenomenaal vinden. Er komt natuurlijk wel een heel nieuw verhaal bij kijken maar de link met dat eerste deel zit er nog heel sterk in. Mikael & Lisbeth zijn ook hier weer de hoofdfiguren en ze komen in een verhaal terecht dat zo mogelijks nog complexer is dan de Vanger-story in deel 1. Het is opletten geblazen om alle actoren uit elkaar te blijven houden maar gelukkig is het allemaal opnieuw heel gedetailleerd en zeer beschrijvend met voldoende herhaling zodat je nooit echt de draad kwijtraakt. Al vraag je je soms af waar het allemaal goed voor is, die details en de herhaling...om dan later in het boek te weten te komen waarom zoveel detail gegeven werd of om te merken dat je blij bent dat sommige stukken herhaald worden (want niets is zo vervelend als stukken in een boek te moeten herlezen omdat je het niet juist meer weet!).

Ziedaar het succes van de Millenniumtrilogie: oog voor detail, veel herhaling, een zeer spannend verhaal, niet-alledaagse hoofdfiguren. Naar het einde van deel 2 balanceert het geheel een beetje op het ongeloofwaardige maar het gaat er nooit over...meer nog, je bent zo ingenomen door het verhaal dat je daar vlot door leest. Deel 3 is alvast even sterk begonnen, ik ben dus nog wel een tijdje verslaafd.

En dan zal de dag komen dat de boeken volledig uitgelezen zijn, dat vind ik nu al jammer...het moet voor het eerst zijn dat ik daar op voorhand al over nadenk (maar dat zal ook ingegeven zijn door het feit dat we door de dood van Stieg Larsson weten dat er nooit een vervolg op komt) en het werpt een schaduw op al mijn toekomstige literatuur. Stom! Want eigenlijk mag je dit soort van literatuur niet gaan vergelijken met andere boeken. Bedacht wel dat ik misschien de nieuwe van Dan Brown dan maar moet halen, die valt een beetje in dezelfde categorie. :) Maar eerst moet ik de verfilming zien van deze trilogie...moet ik echt dringend werk van maken...

Winnaar fotowedstrijd "Mooiste zonsondergang IV"

De strijd om de hoofdprijs uit Madeira was hevig, bijzonder hevig. :) Maar liefst 146 stemmen voor de fotowedstrijd "Mooiste zonsondergang IV" en de winnaar is... Els met haar foto uit Costa Rica!!!

Het zag er nochtans lange tijd naar uit dat het een tweestrijd Delphine - Frankrijk en Bart - Noorwegen ging worden. Na een sterke start van laatstgenoemde was het in het begin van de week duidelijk dat Delphine met ruime voorsprong de prijs ging binnenhalen. Maar dat was zonder Els gerekend die op donderdag een waar offensief inzette en alle concurrentie ver achter zich liet! Congrats! Els, we zullen eens een moment moeten afspreken (morgenochtend op de trein? :)) om die prijs te overhandigen. Voor alle andere deelnemers is een troostprijs voorzien ;)

Buiten een geweldig prijspakket uit Madeira (waarover later meer) wint Els natuurlijk ook de eeuwige eer van het binnenhalen van de titel "mooiste zonsondergang in de vierde editie" en dat verdient een extra publicatie.

In oktober vertrek ik opnieuw naar het buitenland (ook daarover later meer), meteen goed voor een nieuwe fotowedstrijd. Laat weten welk thema jullie deze keer willen zien, want we kunnen niet blijven zonsondergangen publiceren. ;) Hier rechts in de bevraging (al dan niet tweede edities van eerder georganiseerde fotowedstrijden)...indien de optie "andere" kan je die altijd meegeven in de comments als er suggesties zijn!

Fotowedstrijd "Mooiste zonsondergang IV"

De oproep om jullie mooiste zonsondergangen in te sturen viel niet in dovemansoren: maar liefst 11 (!) inzendingen vond ik in mijn mailbox terug. Gewoonweg een record. En al zeg ik het zelf: het wordt heel erg moeilijk om de mooiste foto er uit te halen.

In tegenstelling tot vorige edities verloopt het stemmen niet langer via de comments, maar wel via de 'poll' hier rechts. Geldig stemmen kan dus enkel en alleen door daar het bolletje van jouw voorkeur te kleuren!

De 'bevraging' wordt volgende week vrijdag afgesloten. Voor de deelnemers dus een volledige week om genoeg stemmen te mobiliseren. De hoofdprijs: een geweldig cadeau uit Madeira, bijeengesprokkeld tijdens die zeldzame momenten dat ik mijn zetel in de zon even zal verlaten hebben.

Vote! Vote now! C u all in a week!

Bart - Noorwegen

Delphine - Frankrijk
Els - Costa Rica

Evelien - Portugal

Filip - Italië

Jurgen - Laos

Kimja - somewhere between Ghent and Alost

Koen - Brazilië

Leen - Cambodja

Mario - Ibiza

Tim - Zuid-Korea

Brief aan Pascal

Dag Pascal,

Bespreken jullie dat, zo onder socialistische excellenties, wiens weekje het is om in de schijnwerpers te staan? Precies een week geleden voelde ik de noodzaak om Ingrid een briefje te schrijven, deze week kan ik het niet laten om jou een berichtje te sturen. Ik hou mijn pen al vast om volgende week met Freya te kunnen corresponderen.

Nu, het is jou gegund hoor dat leven in de spotlights. Helemaal geen probleem mee. Binnen de partij was het al iets langer bekend dat je een voorkeur hebt voor een 'partner van hetzelfde geslacht', voor de buitenwereld was het precies nog een beetje schrikken (vond je het niet ambetant dat Michiel daar in de Laatste Show precies bleef over doorgaan?). En eerlijk gezegd, ik ben blij dat je nu ook een echt boegbeeld bent voor de holebiwereld. Boegbeelden, we kunnen er niet genoeg hebben. Zeker als ze een hoog knuffelgehalte hebben, mijn bomma vindt jou alleszins toffer dan die "menerenmadammen van de stoet die op tv komen" (ik vermoed dat ze het heeft over de gaypride).

Maar alsof het allemaal nog niet genoeg was, blijkt dat je ook nog eens het "boegbeeld van de maand" bent voor de "Bloed geven doet leven"-campagne van het Rode Kruis. Hoera! Want bloed geven is belangrijk!

Kan je me wel eens het nummer geven van de man/vrouw achter deze campagne? Ik had namelijk al wat opmerkingen te maken over de vorige boegbeelden...laat staan dat ik nu geen bedenkingen zou hebben. Hoe jammer dat ze precies gezichten nemen die nogal populair zijn bij een doelgroep die niet in aanmerking komt! Om toch maar de vergelijkingen te maken: het is als een reclamefilmpje voor inlegkruisjes waar enkel en alleen mannen in voorkomen, een nieuw radioprogramma voor gehoorgestoorden of het presenteren van een progressief standpunt over abortus op een congres van de Republikeinen in de VS. Neen, de persoon die de boegbeelden uitkiest moet er even tussen uit, die heeft nood aan vakantie...

En ok Pascal, je bent zoveel meer dan 'de homo'...je bent eerst en vooral minister en een gedreven politicus in Brussel. Maar geef toe dat jouw imago deze week toch iets meer gekleurd werd door dat ander nieuws.

Of was het allemaal niet zo toevallig? Je nam de opdracht van Nicole en Hugo over nog vóór de grote outing deze week. Was het jouw doel om het debat opnieuw te openen? Zelf zeg je er niet veel over...maar zou het wel sterk vinden. In het geval van stom toeval is het heel jammer dat de minister van Gelijke Kansen zijn steun verleent aan een campagne die - niet moedwillig, daar ben ik van overtuigd - discrimineert. Gent heeft dan wel "De Slimste Mens" afgeleverd, voor deze simpele Gentenaar lukt het maar niet om te begrijpen dat alle homomannen per definitie afgekeurd zijn (maar dat komt misschien omdat ik eigenlijk in Eeklo geboren ben)...en dat is dus eigenlijk discrimineren.

Vraag me af wat jij er eigenlijk echt van denkt... Om dat te weten te komen wil ik je nog wel eens een pint trakteren. Ik doe er nog een pint bovenop als we hetzelfde denken: dat het elimineren van risicogroepen een absolute noodzaak is, maar dat er een verschil bestaat tussen sexuele geaardheid en sexueel gedrag. En hoe ze dat 'operationaliseren', daar moeten ze bij het Rode Kruis maar (nog) eens goed over nadenken...

Kameraadschappelijke groeten,

Christophe

PS: moet ik mij nu registreren als bloeddonor om je te helpen in de opdracht? Of moet ik daarvoor daadwerkelijk bloed afstaan (en bijgevolg liegen over mijn geaardheid)?

Madeira, here I come!

Binnen een paar uur staat het vertrek richting Madeira op het programma! Zorgeloos genieten van de zon, het zwembad, een cocktail, de betere literatuur,...en mijn seniorenbusje. :)

Weet niet of ik hier nog veel woorden moet vuilmaken aan mijn jaarlijkse traditie van op-stap-met-de-mama-en-haar-vriendinnen, want blijkbaar kent iedereen het verhaal al. Twee jaar geleden Spanje, vorig jaar Kreta en nu gaan we dus een eiland in de Atlantische Oceaan onveilig maken. Al is de geplande harem van 8 vrouwen ondertussen verminderd naar 7...Vera kan niet mee omdat Gilbert in het ziekenhuis opgenomen is. Heel erg jammer. :( Op dit moment hoop ik dat het toch nog allemaal gaat lukken, maar realistisch is het niet.

Vandaag dus ook nog vrij lang zitten werken om nog enkele dingen af te krijgen (zo gaat dat altijd net vóór ik op vakantie vertrek). Och, straks kan ik een hele week crashen. :)
Ondertussen veel plezier met de blogwedstrijd (hierboven)! Ik zal het hier ook maar eens zetten: stemmen kan enkel en alleen via de bevraging bovenaan rechts op het scherm. De vorige bevraging - uw herinnering aan 1 september - werd overigens afgesloten met 44% die de eerste schooldag afschuwelijk vond, 44% die ons werkelijk wil doen geloven dat de nieuwe start een zegen was en 12% die met gemengde gevoelens vertrok maar toch de stress onder controle kon houden.
De kans dat ik zeer actief op zoek ga naar internet is klein, maar mocht er zich nu ergens dicht in de buurt een pc bevinden dan zet ik hier misschien nog wel iets. C u all next week!

Toyboy

Ok, het is niet de plaat van het jaar maar om eventjes een goede 'shake' in de living te placeren kan ie wel tellen! En Madonna zou Madonna niet zijn moest ze ook niet de nodige controverse bekomen met het nieuwste clipje... In een tweede versie komt dochter Lourdes op de proppen. Maar dat interesseert ons niet.

Neen, geef mij dan maar de originele versie (hier te bewonderen)! Waarbij toyboy Jesus - you know, het 21-jarig vriendje van de ster - welgeteld 15 seconden in beeld mag komen en in die tijd er in slaagt zijn - mogen we het zeggen: toch niet misgevormd :p - lichaam te showen. Faut le faire! Dat ie er dan even de commentaar "I didn't recognize you with your clothes on" van ons aller Madge moet bijnemen, het zal hem weinig kunnen schelen...