To aid or not to aid

Zoals verwacht was de MO*-lezing gisterenavond in de Vooruit geweldig sterk. Het strafste is dat dit ook verwacht werd...en dat die verwachtingen dus ook ingelost werden! Dambisa Moyo maakte op mij een heel sterke indruk - dat wil dus zeggen dat ik heel gauw haar boek zal lezen - en ook Kumi Naidoo bracht een gepassioneerd verhaal.

Al moet ik eerlijk zijn: ik ben een groter fan van Moyo dan Naidoo. Omdat Dambisa Moyo meer 'Westers' was dan Zuid-Afrikaan Naidoo? Het was een bedenking die ik gisteren even had en die wel juist zou kunnen zijn: Moyo heeft meer tijd in de VS doorgebracht en weet hoe ze inhoudelijk een publiek moet overtuigen. Ze doet dat overigens op een heel Amerikaanse, losse manier, met ruimte voor een grapje maar duidelijk gestructureerd. Naidoo is in dit opzicht meer een 'Afrikaan' (zonder algemene vergelijkingen te maken): vol passie een sterk verhaal brengen, maar zeer duidelijk ook veel meer op emo spelend dan het inhoudelijk discours van Moyo.

Toch slaagden de twee sprekers er in een sterk pleidooi neer te zetten. Thema: "Is aid responsible for Africa's poverty?".

Moyo stelde dat de ontwikkelingshulp de laatste jaren geen beterschap gebracht heeft, integendeel. En het is ook logisch: door de miljardenhulp voelen de Afrikaanse leiders zich niet genoodzaakt verantwoording af te leggen. Door Moyo mooi gepresenteerd als het tegenovergestelde van de slogan van de Boston Tea Party ("no taxation without representation"): "no representation because there is no taxation". Samen met een pak andere argumenten (corruptie oa)...

Naidoo ging daar tegen in door het verhaal te brengen van de handel: voor iedere € die Afrika ontvangt verdwijnt 8€ onder de vorm van handelscontracten en diefstal van de Afrikaanse grondstoffen. Waarna het verhaal een beetje de mist inging door de globale verantwoordelijkheid inzake global warming aan te duiden en waarbij ook de vergelijking met China en India (voorbeelden die Moyo gebruikt om aan te duiden dat zij geen hulp ontvangen en dus duidelijk wel een stimulans tot handelen vinden) afgebroken werd.

Het weerwoord van Moyo was ongelooflijk sterk: ondanks de grote nood aan hulp in China en India voelt niemand zich genoodzaakt om daar tussen te komen en het blijven gebruiken van "de Europese mogendheden hebben de grenzen in Afrika getekend" is iets van het verleden waar weinig aan verholpen kan worden (wat dus volgens haar geen argument is).

De zaal zat het debat gewoon met open mond te volgen en het respect voor de onderbouwde mening van Moyo was immens. Niet evident als je bedenkt dat driekwart van de zaal zijn loon ontvangt in het kader van ontwikkelingssamenwerking...

Na de presentaties mochten Ruddy Doom (had precies ergens gemist dat hij er bij ging zijn dus dat was een aangename verrassing) en Bogdan Vandenberghe hun indrukken geven. En daarna nog vragen uit de zaal...

"To aid or not to aid" is niet opgelost, maar het is wel van kapitaal belang dat de vraag gesteld wordt. En dat de interesse leeft is duidelijk: zomerse terrasjesavond en toch zat de grote zaal van de Vooruit afgeladen vol. Maar maandag ga ik toch terug werken vol goede moed in de sector, we mogen er ons motivatie niet bij verliezen hé :)