Brief aan Pieter

Dag Pieter,

Het is ondertussen al een week geleden dat je nog eens jouw opwachting mocht maken in De Zevende Dag. Het ging daarbij over onze 'relatie met de Verenigde Staten'. Je had ons Hillary ontmoet en mocht daar een woordje over placeren in het politiek praatprogramma. Daarbij ging je volgens mij een beetje uit de bocht...

Laat me eerst en vooral stellen: ik ben niet jouw grootste fan. Dat zal je ook wel merken als je hier even op de blog kijkt. Maar er zijn er nog geweest die mij met argumenten wisten te overtuigen...laat dat net hetgene zijn waar jij niet over beschikt (argumenten bedoel ik dan).

Als ik jou hoor zeggen dat je het "aangenaam en verrassend" vond te horen dat we opnieuw goede relaties hebben met de VS, dan denk ik: "waar heeft die man gezeten het laatste jaar?". Want laat ons duidelijk zijn: het is geen verdienste van het non-bestuur van CD&V het laatste 1,5 jaar dat voor die verbeterde relaties verantwoordelijk zou zijn. Doen alsof je daar zelf een rol in gespeeld zou hebben is dus een beetje de waarheid verkrachten (en zoals je weet, er bestaat niet zoiets als 'een beetje verkrachten').
Het is je misschien nog niet opgevallen - alhoewel, als het zelfs Berlusconi al opgevallen is - maar sinds dit jaar is daar een nieuwe president actief. Die overigens een andere koers vaart dan die vorige. Misschien zijn de gewijzigde relaties met het 'oude continent' daar wel een gevolg van.

Als ik jou hoor zeggen dat je blij bent dat we "terug een vertrouwensvolle relatie" hebben, dat we als partners rond de tafel zitten en vooral dat dit een groot verschil is met het begin van deze eeuw...dan kan ik alleen maar zeggen dat ik heel blij ben dat onze regering geen 'vertrouwensvolle relatie' had met Dubya en dat we daar niet als een partner rond de tafel zaten om de inval in Irak te bespreken. Misschien vind jij dat jammer (waarschijnlijk wel) maar ik ben vandaag nog steeds trots op de rol die België speelde in de aanloop naar de Irak-oorlog en dat we daarbij niet het schoothondje van George gespeeld hebben.
En is zo'n relatie echt een noodzaak voor "een klein land als België"? Goh, liever klein en rebels dan klein en meeloper...ik beschouw het niet als een noodzaak om de grootmachten naar de mond te praten om belangrijke vrienden te hebben en mee op de foto te kunnen. Liever een regering met een mening die wel ziet met welke partners ze rond de tafel zit dan een regering met een mening die past in het verhaal van iedereen die groter is dan ons.
Al kan ik zo al raden in welke groep jij liever zit...

Bref, we zullen het nooit echt eens worden maar wou je toch alvast dit meegeven: steek geen pluimen op jouw hoed als het kieken eigenlijk door een ander gepluimd werd... Verder even goede vrienden (dat is eigenlijk zo goed als geen vrienden)...

Groeten,
Christophe