Euthanasie en Tibet

Kardinaal Danneels liet van zich horen: "Euthanasie is geen heldendaad" zei hij een paar dagen na het overlijden van Hugo Claus.

Kardinaal Danneels liet niet van zich horen: Belgische bisschoppen maken een 'pastorale reis' naar China maar zullen daar geen standpunt innemen wat betreft de kwestie in Tibet.

Conclusie: een einde aan je eigen leven maken is fout, een einde maken aan het leven van tientallen Tibetaanse opstandelingen is niet goed...maar ook niet fout.
*Tot zover het woord van Christus - Wij danken God*

Sorry, dames...

Vorige week was het Wijvenweek, dat had ik toch vernomen via andere bloggers... Bon, het was een poging om aan te tonen dat er veel blogmadammen zijn of zoiets, het is volledig aan mij voorbij gegaan.

Sorry 1

Neen, geef mij dan maar het berichtje dat vrouwen nog steeds in solden zijn. Maar liefst 25% er af! Woehoe! Nu ja, zo woehoe is dat natuurlijk niet...vrouwen verdienen gemiddeld 25% minder dan mannen. Que?! Ik val daar nog steeds van omver, wat een onrechtvaardigheid. Een jaar verder en nog geen vooruitgang...

Sorry 2

En deze avond zag ik voor het eerst "Ladies first" op één. Het is al de derde aflevering van Annemie Struyf over sterke vrouwen in de wereld, vandaag met Imelda Marcos. Indrukwekkend, al vond ik de stijl van de reportage beetje lullig. Maar de voormalige presidentsvrouw die bijna 78 werd, staat er wel nog steeds... En ze heeft veel schoenen. Wat mij de link doet leggen dat zelfs sterke vrouwen shopverslaafd zijn.

Sorry 3

Gent onafhankelijk!

Eindelijk is het zover, Gent is onafhankelijk! Gisteren werd de onafhankelijkheid uitgeroepen en mogen de West-Vlamingen in Gent bang beginnen worden. Vanaf nu wordt hier enkel nog plat Gents gesproken en zullen alle West-Vlamingen uitgemoord worden! Eigen volk eerst!

Het werk is natuurlijk nog niet af...wat zeg ik, het is nog maar begonnen. Zoals het kaartje duidelijk maakt moet men eerst nog vlug Zelzate en Terneuzen annexeren om de echte start van dit grote rijk te kennen. Iedereen die tips heeft om dit op een zo snel mogelijk - het hoeft van deze keer niet geweldloos te zijn - manier te doen, gelieve dit in de comments achter te laten. Met Jan Hoet als keizer kan dat alvast niet fout lopen...

Uiteraard was ondergetekende revolutionair aanwezig...als er revoluties te prediken zijn dan ben ik van de partij! Bon, eerlijk, we hadden met een bende afgesproken en ik heb eigenlijk de helft van het schoon weer gemist (schuld van Sofie die mij de avond ervoor compleet zat gevoerd heeft! ;)).

Maar er is toch iets van aan: hoe snel mensen zich door holle slogans kunnen laten meeslepen. Heel deze parodie van de Gentse onafhankelijkheid was/is uiteraard een flinke neus naar welbekende partijen die al even hol klinken (in mijn oren). En wat mij betreft een zeer geslaagde parodie! Allez, dat pleziertje hebben we alweer gehad... :)

It's a small world

Vorige week dinsdag zat ik lekker te smullen bij Lindsy thuis, samen met Sara. Heel erg fijn en het doet een mens toch denken over hoe klein de wereld eigenlijk wel niet is...

Sara ken ik ondertussen bijna twee jaar, van de fameuze Algemene Informatiecyclus BTC in juni 2006. Lindsy volgde iets later dat jaar...of was het op hetzelfde moment? Kan er precies niet echt een datum meer op kleven. Alleszins, twee straffe madammen waar het ongelooflijk mee klikte... En dan bleken die dus al jaren vriendinnen te zijn! Merkwaardig merkwaardig... Vorige week hebben we dus bijgebabbeld (en dat was nodig)...

Sinds ik op facebook zit, merk ik dat die wereld echt wel heel klein geworden is. Van bepaalde groepen mensen weet je dat die elkaar kennen, maar soms komen daar dus echt grote verrassingen naar boven. Gemeenschappelijke vrienden blijken elkaar ook al heel lang te kennen terwijl die dan niet van elkaar weten dat ze ook allebei mij kennen. Bon, je begrijpt het verhaal wel: it's a small world!

Iedereen weg

Terwijl heel wat mensen een ski-vakantie nemen en anderen de zon opzoeken, zijn Tineke en Lieve in de laatste voorbereidingen voor een trip naar het Zuiden. Beiden verlaten ons begin april, de een al wat langer dan de ander. Die laatste voorbereidingen gaan ook gepaard met het wereldkundig maken van hun communicatiemiddel als ze 'ginderachter' zitten...lang leve de blogs!

Tineke gaat vijf maanden lang het koude België achter zich laten, en gelijk heeft ze! Eerst drie maanden vrijwilligerswerk in het noorden van Peru, daarna heeft ze twee maanden de tijd om langzaam af te zakken naar Argentinië. Zeker te volgen waard dus! Al haar avonturen kunnen gevolgd worden via deze blog... Als ik mezelf nog een beetje georganiseerd krijg en ergens een goedkoop ticket vind richting La Paz moet je mij ook op die blog kunnen zien (in augustus ergens).
Lieve gaat iets minder lang weg, alhoewel een paar weken Ghana ook niet mis is natuurlijk. Vorig jaar zat ons Lieve daar al en nu gaat ze gezellig eens terug. Haar avonturen zijn hier dan weer te volgen.

Terwijl we toch blogs aan het verkopen zijn: ga zeker ook eens langs op de blogs van de delegatie die op dit moment Palestina bezoekt. Oa Jos Geysels, Nelly Maes, Rik Coolsaet en 11 anderen zijn op bezoek om 60 jaar Nakba en 40 jaar bezetting te situeren...interessant om te volgen met andere woorden!

Clash of civilizations?

Het was Samuel Huntington die ooit de term "clash of civilizations" bedacht...of dan niet bedacht maar er toch een hedendaagse invulling aan gaf. In de toekomst zullen het niet langer ideologieën zijn die botsen, maar culturen/beschavingen: Westers <-> Islam, Orthodox <-> Japans, Oost-Aziatisch <-> Hindoeïstisch,...

Er is iets voor te zeggen. Toen de tegenstelling kapitalisme - communisme wegviel, ging iedereen op zoek naar het nieuw wereldbeeld. Francis Fukuyama beweerde het einde van de geschiedenis te zien, met het vallen van de Muur stopte de evolutie en iedereen zou zich neerleggen bij de universialisering van de Westerse liberale democratie. Meer dan tien jaar later kan dit zeker weerlegd worden en lijkt de theorie van Huntington aan het langste eind te trekken: internationale politiek is nog steeds gebaseerd op 'economics' maar ook op cultuur...niet langer op een ideologische tegenstelling.

Hoe komen we hier nu op? Gisteren won het filmpje "stop the clash of civilizations" in de categorie 'politiek' van de YouTube awards. En laat mij dat nu eens een geweldig feit vinden. Want hoe sterk de theorie van Huntington ook mag klinken, ik vind niet dat het een politieke doctrine mag zijn ter verantwoording van economische belangen. Kortweg...we zijn allemaal gelijk en dit filmpje vind ik daarvoor zeer geschikt. Melig hé...
Teken de petitie om die clash te stoppen, te beginnen in het Midden-Oosten...



Terwijl we toch bezig zijn over die 'clash': net vandaag krijgen we daar een zeer sterk voorbeeld van te zien. Terwijl in Griekenland de Olympische vlam aangestoken wordt - het symbool van sportieve vriendschap en vrede - worden in Nepal Tibetaanse demonstranten hardhandig aangepakt. De Tibet-kwestie ontploft...en ik kan het helemaal begrijpen want Olympische Spelen staan voor meer dan alleen maar sportieve prestaties en die context is ver te zoeken in China. Een boycot lijkt me niet meteen aangewezen...maar een harder standpunt vanuit het IOC - zeker in het geval van Tibet - zou toch op z'n plaats zijn.

Rustig zo'n Stille Zaterdag

Gisteren de halve dag in mijn bed doorgebracht en voor de rest van de dag niet veel meer gedaan dan van zetel naar bureau slenteren... Wat zijn zo'n dagen heerlijk!

Zalig Pasen iedereen!! En vooral bedankt voor die bloemen op het St-Pietersplein... :)

Leuk zo'n Goede Vrijdag

Het is al een drukke periode geweest op het werk en het verlangen naar vakantie is groot. Bovendien was het die laatste twee weken niet meer bij te houden en dus viel na donderdag en na de vorming die goed verlopen was een heel pak van onze schouders... In de namiddag ging het er iets gemoedelijker aan toe en vraag ons nu niet meer hoe we op kinderliedjes kwamen maar collega's Anne en Ilse vonden het toch een noodzaak mij volgend liedje bij te leren:

Zoals steeds was ik gewapend met mijn soixanteneufke waardoor ik dit - gelukkig! - kon bewaren voor het nageslacht. :)

's Avonds was het tijd voor de maandelijkse uitstap met de zusjes, deze keer ging het richting Aperto Chiuso in de Sleepstraat. Lekker lekker lekker, en ook heel gezellig om te zitten! Maar ik was daar toch al geweest met de zusjes? Hele discussie want beiden beweerden van niets te weten...tot mijn euro viel dat ik daar met Fie en Karel ooit heengetrokken ben. Of hoe ik soms vergeet waar ik allemaal ga eten (Niels en Fre kunnen dit getuigen want die contacteerden me onlangs om te vragen waar 'dat restaurant was waar ik gaan eten was en dat ik op de blog gezet had'...kon er met de beste wil van de wereld niet opkomen, sorry gasten! Hopelijk vonden jullie nog iets leuk) :) Het bracht wel de vraag boven of we binnenkort niet aan "herhaling" moeten beginnen...dus een tweede keer naar een plek waar we al gaan eten zijn. Zelf ben ik er van overtuigd dat er nog een heel pak restaurants in Gent (centrum liefst natuurlijk) zijn die we nog moeten ontdekken, maar het is natuurlijk wel zo dat het er niet gemakkelijker op wordt. Vandaar alvast de beslissing dat we zullen blijven zoeken naar nieuwe eetgelegenheden en zeker tot eind 2009 niet aan "herhaling" beginnen. Lange-termijnplanning noemen ze zoiets :)

(Foto's: Veronique beweert de zee te horen in het aperitiefhapje en Nathalie is niet aan het zwaaien naar de mensen, ze probeert gewoon niet gefotografeerd te worden)

Druk zo'n Witte Donderdag

Vermoeiende werkweek achter de rug waarbij buiten de normale werkuren twee avondvergaderingen op het programma stonden: maandag in Geel en woensdag in Bornem. Dat betekende twee maal dus vrij laat thuis... Bovendien stond een tweede vorming op het programma: donderdag ging het over sensibiliserende activiteiten voor Noord-Zuiddiensten in Vlaamse lokale besturen.

Maar het is dus allemaal goed verlopen...oef, zucht. Donderdag zag ik overigens Karolien op de vorming wat mij een schitterend moment leek om de officiële prijsuitreiking te doen van de blogwedstrijd 'mooiste portretfoto'. Na Tineke - die de deelnameprijs al mocht ontvangen - dus eindelijk ook de winnares kunnen belonen. Nu alleen Evelien nog eens zien (want die mag ook de deelnameprijs ontvangen)...

Karolien heeft beloofd van hier zeker nog een comment te plaatsen - belofte maakt schuld ;) - dus laat ik het aan haar over om nog even mee te geven wat er van deze keer allemaal in het pakket zat. Wegens geen foto's van en ik die het eigenlijk ook niet goed meer weet, moet ik het wel aan Karolien overlaten. Wat er zeker wel in zat: een fles Amarula, een heel leuk iets om sieraden in kwijt te kunnen en biltong (een delicatesse ook al vonden mijn ouders het helemaal niets). Karolien, voor de rest?

Belofte maakt schuld...ook voor mij. Eerlijkheid - en dus die belofte - verplicht mij te zeggen dat de originele inzending van Karolien niet de foto was die je in de wedstrijd kon terugvinden. De eerste inzending kan je hier rechts zien, iedereen begrijpt dat de jury - zijnde ikzelve - deze foto niet kon aanvaarden. Maar heb nu wel beloofd van die toch te publiceren...stommerik dat ik ben... :)

De dag werd nog afgesloten met een wandeling in Drongen. Vooraleer ik hier weer verbaasde reacties krijg als "je doet toch niet aan sport?!": het was zeker niet mijn bedoeling om in de gietende regen nog een flinke wandeling te gaan doen. Het verhaal in het kort: trein Brussel-Gent, bij aankomst in Gent (en na dutje op de trein, ik geef het toe!) te snel willen uitstappen en gsm vergeten op de trein, terug op de trein springen om mijn sociaal leven terug te gaan opvissen, deuren die sluiten en ik die vast zit op de trein. Keuzemogelijkheid: afstappen in het eerste station (en een bijkomend ticket vermijden) of doorrijden naar Aalter of Brugge. Voor de eerste mogelijkheid gekozen... Gevolg: in Drongen uitgestapt alwaar het blijkbaar 50 minuten wachten is vooraleer een trein uit de andere richting mij terug naar Gent kon brengen. Dan maar in de regen op zoek naar een bus, Drongen ligt toch helemaal niet zo ver van Gent dus er zal wel een bus rijden toch?! Jazeker...je moet alleen de juiste halte weten te vinden (20 minuten op zoek...had ik al vermeld dat het aan het gieten was?) en dan moet er ook nog een bus komen natuurlijk. Geen bus te zien...dus terug naar het station (in de, jaja nog steeds, gietende regen) om die ene trein niet te missen. *Ding dong* "Mededeling mededeling, de trein naar Gent-St-Pieters wordt aangekondigd met 5 minuten vertraging" *Zucht* *Ding dong* "Mededeling mededeling, de trein naar Gent-St-Pieters wordt aangekondigd met 10 minuten vertraging" Grmblhlgrrrrr *Ding dong* "Mededeling mededeling, de trein naar Gent-St-Pieters wordt aangekondigd met 15 minuten vertraging"...

Vertrokken in Brussel om 18u30...in mijn zetel thuis (verkleumd en doornat) om 21u00...mijn voorraad chips en chocolade moest er logischerwijs aan geloven...

Comical War?

Het enige komische aan de oorlog in Irak was "Comical Ali", de minister van Informatie die bleef beweren dat Irak de oorlog aan het winnen was. En dan nog...zo komisch is het eigenlijk ook allemaal niet...
"Comical Ali" zat er overigens niet altijd naast...onlangs gelezen dat op het moment dat de Westerse publieke opinie te horen kreeg dat Basra in Britse handen was, dit helemaal het geval nog niet was (het zou nog twee weken duren). En Muhammad Saheed al-Sahlaf - Ali zit niet eens in zijn naam! - had al helemaal gelijk toen ie stelde dat de invasie geen 'pick-nick' zou worden...

Deze nacht is het vijf jaar geleden dat de invasie van start ging. Geen goed woord voor de dictatuur van Saddam, maar de achterliggende redenen om het land binnen te vallen waren toch ook niet al te fris. Ondertussen heeft de oorlog al pakken geld gekost en vooral veel mensenlevens geëist. Een einde is nog niet meteen in zicht...we mogen al van geluk spreken dat George W Bush er niet nog een termijntje kan aanbreien of we zagen nog wel ergens een frontje openen (Iran?)... Misschien komen er oplossingen met een nieuwe president?

Opnieuw vieren

Na de begrafenis gisteren en een droevige dag huiswaarts voor iets leukers: de verjaardag van mijn ma. Er worden nogal wat verjaardagen gevierd bij ons de laatste tijd. :) Mijn hoofd was er niet altijd bij maar het was wel fun...

Dat bewijst natuurlijk ook de foto: mijn ma die wel heel erg blij lijkt met het vuurwerk op haar dessertbord. :) Weeral eens ongelooflijk lekker gegeten, die broeksriem mag er nu wel helemaal op...

De verdeelde staten

Het boek "De verdeelde staten" van Evita Neefs kocht ik vorig jaar op de boekenbeurs, je zou het kopen voor de titel alleen al. Helaas kan ik niet hetzelfde zeggen van de inhoud.

Zeker niet slecht, dit stukje literatuur. Maar op dit moment eigenlijk al een beetje achterhaald. Het is dus een vrij actueel boek, wat betekent dat Evita Neefs in de aanloop van de VS-presidentsverkiezingen op het moment van schrijven nog veel kansen geeft aan Hillary Clinton en Rudolph Giuliani...laat dat nu net de twee zijn die minder kans maken vandaag (Rudolph ligt al helemaal uit de strijd, Hillary houdt nog vast). Buiten het actuele element gerekend komt het boek ook wat houterig over. Het is geschreven door iemand die voor een krant werkt, en dat merk je aan de schrijfstijl. Maar in boekvorm komt dit slecht over, je leest dan ook vaak herhalingen en soms was het moeilijk om de rode draad in het verhaal te vinden. Wat die rode draad betreft, denk zelfs niet dat die er is.

Het boek heeft natuurlijk een meerwaarde om een nog duidelijker beeld te krijgen op hoe de presidentsverkiezingen in de VS werken. Ook het uitgangspunt is interessant: nog nooit was het Amerikaans publiek zo verdeeld in 'rode' en 'blauwe' staten, nog nooit was de afkeer van de tegenkandidaat zo groot en komt het eigenlijk neer op mobilisatiekracht van de eigen troepen. Ook al moet ik zeggen dat ik toch niet volledig overtuigd ben van dit punt...

Alleszins, voor wie eens wil lezen waarom Bush eigenlijk een slechte president was en hoe hij de verkiezingen van 2000 gestolen heeft, is het natuurlijk wel eens fijn om lezen. Of om te weten te komen hoe de 'united states of Canada' er zouden uitzien... (na de verkiezingen van 2004 was de verdeling in de VS heel duidelijk...wat sommigen tot deze nieuwe kaart aanzette)

Voor wie de VS-verkiezingen wil blijven volgen: Evita Neefs houdt een blog bij. Wat mij betreft zat die er ook al een paar keer naast...maar wel een goede bron van informatie.

Smosse mé Sosse

Neen, bovenstaande titel verwijst niet naar het betere wereldfeest met Afrikaanse workshops...je moet het eigenlijk gewoon plat Gents uitspreken en in het deftig Nederlands ;) zou het moeten klinken als 'morsen met socialisten' :)

Afgelopen dinsdag organiseerde animo-Gent hun jaarlijkse spaghetti-avond. Deze keer was ik er bij omdat Tineke en Lieve zo lief waren mij mee te sleuren. En we hebben een geweldige avond gehad. Heeeeeeel veel gelachen, heel veel gezongen ook (Lieve heeft me verboden de filmpjes op de blog te plaatsen ;)) en dat allemaal terwijl we een lekkere spaghetti aan het eten waren (en voornamelijk terwijl we de wijn aan het drinken waren...of de befaamde Mojito-dessert).

Enkele sfeerbeelden: voornamelijk van Lieve en mij omdat Tineke de fotograaf van de avond was. :)

Opnieuw richting kerk

Mijn bezoekjes richting kerk volgen elkaar vrij snel op...al zou ik liever hebben van niet want ook vandaag was het voor een begrafenis.

Piet is de zoon van Guido, een collega, en zelf een voormalige collega - al heb ik zelf nooit de tijd meegemaakt dat hij werkte bij VVSG. Piet overleed vorige week zaterdag. Op 28 maart zou hij 28 geworden zijn...nog een volledig leven voor zich met andere woorden...

Deze week was het op het werk dus emotioneel al een geladen boel, heel veel mensen kenden Piet persoonlijk maar ook met onze collega Guido voelden we heel sterk mee. Vandaag was VVSG dan ook heel sterk aanwezig op de begrafenis.

Nog een beetje van mijn melk want het was een aangrijpende dienst. Ook de verbondenheid tussen collega's - en een pak ex-collega's - was heel groot wat het des te emotioneler maakte.

Maar nu mezelf vlug wel even oppeppen want vandaag is het ook de verjaardag van mijn ma, en we gaan vanavond eten. Met een lichte hoofdpijn en beetje bedrukt, maar de wereld staat nu eenmaal niet stil...

Ex-Pol&Soc

Het is ondertussen een eeuwigheid geleden, maar ooit reageerde ik op een evaluatie van mijn studierichting Politieke en Sociale Wetenschappen. Volgend uit die evaluatie werd ik gecontacteerd om een bijdrage te leveren aan de website van de faculteit. Ze hadden namelijk gemerkt dat daar niet duidelijk was wat je nu eigenlijk met de richting kon aanvangen. Idee: laat enkele oud-pol&soccers aan het woord om te vertellen over hun werk...

Dat interview vond ooit plaats - ik zou al niet meer weten wanneer - en dat was ik eigenlijk al een beetje vergeten...tot ik vandaag de link in mijn mailbox vond. De foto trekt op niet veel en de inhoud doet me heel erg lachen, maar denk wel dat het duidelijk is dat mijn diploma bijgedragen heeft tot een schitterende job? :)
Overigens vond ik tussen de andere oud-studenten nog een oude bekende...of hoe Bram en ik elkaar blijven tegenkomen. :)

Social update

Ondertussen ook al een week voorbij waarin ik geen mededelingen van sociaal karakter bracht...dus na de politicial update nu ook een social update. :)

Vorige week dinsdag was gevuld met hard werken en zwaar plezier. "All work and no play, makes Jack a dull boy" en "de boog kan niet altijd gespannen staan" zijn dus van toepassing. Alhoewel de boog eigenlijk de laatste tijd - werkgerelateerd dan - vrij veel strak gespannen staan, maar goed...dit terzijde. Vorige week werd het startschot gegeven voor de vormingen die we vanuit VVSG aanbieden aan de Noord-Zuidambtenaren. De eerste in de rij was een infomoment rond de vierde pijler, een logisch vervolg op het interview dat ik eerder deed. Enfin, het was goed en we kunnen maar hopen dat de rest ook allemaal zo vlot verloopt!

Het zwaar plezier dan maar: die avond met Griet en Max afgesproken om te gaan eten. Toen we de afspraak maakten was de belofte gemaakt dat ik zou blijven slapen want ik had de nieuwe puppie van Griet nog niet mogen aanschouwen...allez, ondertussen is het ook al geen puppie meer, het was dus met andere woorden veel te lang geleden. Eerst nog wat twijfel of ik toch niet terug zou keren naar Gent diezelfde avond, op het moment dat we aan tafel zaten werd al snel duidelijk dat we beter bleven slapen. :) De flessen wijn gingen gewillig over tafel en toen het restaurant de boel voor bekeken hield zijn we nog op café getrokken. Café 't Schandaal in Herent is mij bij deze ook bekend, net als uitbater Wino die blijkbaar ooit meegedaan heeft aan Big Brother...

De volgende dag dus geen mens en toch de energie gevonden om 's avonds naar de film te gaan. Eindelijk "Aanrijding in Moscou" gezien en zeer zeker aangenaam verrast door deze Vlaamse film! Normaal gezien geen fan van die 'Vlaamsche dinges' maar deze was dankzij het plat Gents accent bijzonder amusant, en tegelijkertijd ontroerend. Barbara Sarafian zet hier overigens een ongelooflijke prestatie neer...sterke madam! Wel vreemd dat je deze film niet kan beoordelen op facebook...is de Vlaamse film niet goed genoeg misschien? Bij deze: 3,5 sterren op 5! :)

Het weekend was weer eens overvol met op vrijdagavond het 'verjaardagsfeest' van de papa: fondue gaan eten en daarna een spelletje bowling spelen. Allemaal zeer grappig en ook een beetje frustrerend dat ik als jonge gast slechts derde werd in een groep waar de gemiddelde leeftijd toch ver van mijn leeftijd verwijderd was. :) Bowlen is blijkbaar nog steeds mijn ding niet...

Op zaterdag was het dan tijd voor het afscheidsfeest van de Germinal, het lokaal waar de Gemeenschappelijke Actie van de socialistische partij jaaaaaren koffietafels en andere organiseerde. Binnenkort wordt de zaal afgebroken en dus was een afscheidsfeest geweldig op zijn plaats. Het kot zat bomvol. 's Avonds nog gourmet gaan fretten bij Magteld, een kleine nasleep van haar verjaardag...

Op zondag over de middag gaan eten in Huyze De Baere in Maldegem...met de regen buiten was het ongelooflijk leuk om zo een namiddag gewoon aan tafel te zitten en overheerlijk te eten. Hm, had ik hier op de blog al vermeld dat ik veel te veel eet tegenwoordig?

Political update

Politiek gezien zijn het spannende/verrassende/bevreemdende tijden...gelukkig eens voornamelijk in het buitenland.


Alhoewel, ook in Vlaanderen blijft die mallemolen draaien. Caroline Gennez die voor het eerst sterk als socialistisch voorzitter uit de hoek komt. Zo stelde ze voor om maar met een Olijfboomcoalitie (tsjeven, sossen en groenen) te starten en dus eigenlijk de liberalen buiten te smijten. Zoals Knack stelde schoot die boom natuurlijk geen wortel en werd het idee meteen afgeschoten...tot grote hilariteit overigens van sommigen. En toch scoorde ze wat mij betreft een 10/10 met haar discours: ze maakte heel sterk duidelijk dat in het verleden niet alle opties bekeken waren, dat deze regering er een zal zijn die geen aandacht heeft voor het sociale (haar eis om te komen tot de Olijfboom) en dat de mensen een degelijk bestuur willen ipv deze zever hele dagen.


Maar bon, we gingen het over het buitenland hebben. Hillary Clinton sloeg terug in Texas en Ohio en blijft zo in de race voor het ticketje Witte Huis...de strijd was dus helemaal nog niet gestreden. Het wordt wel bijzonder moeilijk om die verrekte Obama nog in te halen...het aantal nog te verdelen stemmen is niet van die omvang om nog het verschil te maken. Consequentie: het is aan de Democratische conventie eind augustus (!) om de definitieve beslissing te maken. In de praktijk: de top van de Democratische partij zal een doorslaggevende stem hebben. En dat wordt een pijnlijk verhaal...in november zijn het verkiezingen en bij de Republikeinen is de kandidaat al bekend (McCain), die kan dus al volop campagne voeren. Als de Democraten moeten wachten tot augustus verliezen ze dit gevecht. De voorzitter van de Democraten, Howard Dean, gaat dit proberen voorkomen door de partijen rond de tafel te brengen en vóór het aanvangen van de Conventie (traditioneel een strak geregisseerd promofestival voor de presidentskandidaat met ballonnen en slingers) een beslissing te forceren. Ben benieuwd hoe hij dit gaat oplossen...


Gelukkig zijn er nog landen waar beslissingen wel gemakkelijk zijn: Spanje koos resoluut voor nog een legislatuur onder premier Zapatero, Frankrijk koos voor socialistische burgemeesters in de eerste ronde van de gemeenteraadsverkiezingen. Tweemaal ging mijn socialistisch hart vol vreugde op en neer, de sossen zijn terug in Europa! :)
Even opvallend als de linkse overwinningen waren de gemeend zware replieken van de rechtse, verliezende partijen. In Frankrijk werd de overwinning gemarginaliseerd door te stellen dat links een opsplitsing van het land wil, in Spanje liet de Partido Popular zowaar populistische/nationalistische/dictatoriale klanken horen. Beeld ik mij dit nu gewoon in of is er een polarisatie aan de gang in de landen waar men met hoofdzakelijk twee partijen werkt (VS, Frankrijk, Spanje,...)?


Over polarisatie gesproken: waar is Yves Leterme in godsnaam mee bezig? (zou ik een politiek stukje kunnen eindigen zonder mijn goede vriend de Geitenhoeder te vermelden?)
Die wil zeker geen premier worden? Is alles eindelijk eens peis en vree, komt het land langzaam weer op z'n positieven en kan men beginnen denken aan het herstellen van het imago van België in het buitenland...vindt ie toch wel een dossier zeker waarmee hij de boel weer eens kan doen ontploffen! Komt die nu af met een plan voor Zaventem: geen nachtvluchten meer! (inhoudelijk is het zo dat hier inderdaad een oplossing moet voor gevonden worden, maar die timing weer!)
Beter nog: geen overleg met coalitiepartners die dan maar iets moeten verzinnen op een kernkabinet (en eigenlijk beetje verrast zijn door het snelle nieuws) en in de kamer de schuld steken op paars!

Mededeling aan Yves: Paars is al een tijdje gedaan en de helft (zelfs driekwart) van paars zit nu in de regering! Jongens toch, is het de West-Vlaamse logica die ik gewoon niet kan begrijpen?

Stokje - de oplossing

De meerderheid heeft dus juist gegokt, of in uitzonderlijke gevallen juist herinnerd ;). Ik ben inderdaad lieve kapoen nummer 16! "Tussen de meisjes en dichtbij de juf"? Laat ons zeggen dat ik vooral dicht bij de juf stond. :)

Uit pure nostalgie ook nog enkele klasfoto's aan het scannen geweest...het gokken is hier misschien minder moeilijk ;) ook al moet ik wel zeggen dat ik op 1 van de 4 blijkbaar niet sta. Hoe dat in godsnaam mogelijk is voor iemand die bijna nooit ziek was, ik heb er geen flauw idee van... Deze werden overigens gescand om toe te voegen aan de groep op facebook, daar ben ik sinds kort lid van de groep "St-Vincentiuscollege"... :)

Klas 3A

Klas 4A

Klas 5A
Klas 6A

Work means work - Part II

Het is de periode van de sequels...tweemaal Part II in mijn blog na elkaar. :) Maar dit stukje wou ik toch al een tijd geleden schrijven, nu komt het er eindelijk van.

Ja, naar het buitenland mogen gaan is een schitterende ervaring. Na mijn vorige bijdrage over het feit dat het wel werken is als ik naar Zuid-Afrika vertrek, kreeg ik heel wat reacties. En niet alleen op deze blog. Iemand zei het al in de comments: "we zullen er op letten...of net niet". Dat was natuurlijk ook het gevolg: degenen die nog geen mening hadden kwamen nu in de verleiding om het over mijn 'reis' te hebben. :) Terecht, Monica zei het zeer treffend: je bent er toch maar om alles te zien, te voelen en te ruiken. Ja, het is een hele mooie ervaring als je naar het buitenland mag voor je werk.

Toch ben ik blij dat ik het even vermeld heb! Misschien kwam mijn reactie een beetje overdreven over en was het iets te sterk geformuleerd ;) maar zo net voor mijn vertrek wou ik het nog even kwijt aan de wereld. Niemand die mij gaat geloven maar de eerstkomende maanden laat ik 'dienstreizen' naar het buitenland even voor wat ze zijn...om ze daarna met heel veel plezier weer op te nemen. ;) Op dit moment zit mijn collega Bart in het kokend hete Senegal...veelzeggend dat hij vorige week vrijdag net voor vertrek wist te melden dat hij er eigenlijk geen zin in had. :) Precies wat ik op dit moment denk van het buitenland... ;)

Vergeef mij dus het vorige stukje "Work means work"...en laat vooral die grijns niet achterwege als ik binnen een maand zeg dat ik weer naar het buitenland moet voor mijn werk. :)

Stokje - Part II

Om het gokken te vergemakkelijken... :)

Stokje

Kim stuurde mij een stokje! Een wat? Een "stokje" wil zeggen dat iemand een thema aanhaalt op zijn/haar blog en die het vervolgens doorstuurt naar drie andere mede-bloggers. Kim heeft haar stokje nog altijd niet goed ingevuld lijkt me, maar dat houdt mij alvast niet tegen om mijn stokje de wereld in te sturen!

Geen oude 'familiefoto' van mij - wat eigenlijk wel een beetje de opdracht was als ik het goed lees - maar gewoon een 'oude foto'. Opgelet! Het is heel gevaarlijk om in de oude foto's te beginnen zoeken, je bent er al gauw wat tijd mee kwijt. :) (laat dit een waarschuwing zijn voor de mensen die mijn stokje krijgen)

Zelf heb ik dus voor volgende oude foto gekozen...nog niet eens zes jaar en al volledig fotogeniek op de foto met Juffrouw De Pauw. :) Juffrouw De Pauw was de meest fantastische juffrouw ooit: ze kon ongelooflijke verhalen vertellen, deed magische ringen verdwijnen en liet ons op van die mini-fietsjes rondcrossen in de gang. Het verhaal gaat dat ik eigenlijk bij een andere juf in de klas moest, maar door gewikste manipulatie - gewoon zelf van klas veranderen - toch bij deze juf terechtkwam. :) Juffrouw De Pauw was ook heel erg streng, mooi de handjes wassen na spelen in de zandbak want anders kreeg je een strenge blik. Toen ik eenmaal leerde schrijven, was zij één van de eerste die een brief mocht ontvangen. En toen ik twee jaar geleden een verjaardagsfeest gaf voor mijn 25e was ze ook uitgenodigd. Of hoe bepaalde personen voor eeuwig en altijd in de gedachten blijven kleven...

Aaah, herinneringen...zelf geef ik niet weg wie ik precies ben, wie durft een gokje wagen?

Zelf geef ik het stokje door aan Tom (die heeft er toch al ervaring mee ;)), Evelien (kwestie van eens leven op die blog te krijgen ;)) en Nathalie (ook een kwestie van leven in te steken)

Op stap

Druk weekend achter de rug. Na het bezoek aan de Expo vrijdag ging het richting Wondelgem om nog eens te gaan eten met Sofie, Sara en Gert. Het was zoals gaan eten deze week met de 'zusjes': eigenlijk nog niet zo heeeeeel lang geleden maar het leek wel een eeuwigheid. Waardoor er dus bijzonder veel moest bijgekletst worden.

Sofie die overigens een volledige fotosessie van de tafelgenoten wou doen, als wraak haar foto natuurlijk op de blog. :)

Zaterdag in de namiddag eindelijk tot bij de kapper geraakt (als je weet dat het al mijn bedoeling was om vóór het vertrek naar Zuid-Afrika naar de kapper te gaan weet je hoe desastreus mijn haar er de laatste tijd bij lag) en de rest van de dag ingevuld met shoppen...met Nathalie! Dat kan aangenaam lijken maar vergis u niet, het is een kleine hel. :)

"Ik heb meer kleur nodig in mijn kleerkast" wordt steevast gevolgd door de aankoop van nog een zwart T-shirtje, "Dit truitje dat ik vorige week gekocht heb, is eigenlijk veel te klein dus ik ga het omruilen" wordt gevolgd door behoud van het truitje in de oorspronkelijke maat, en als je iemand zoekt om de meest wansmakelijke kleuren en combinaties te zoeken, dan ben je bij Nathalie ook aan het juiste adres. :) Maar zoals steeds: het was dikke fun. :)) Na de zware shopping nog een spaghetti gaan fretten in de Kastart, dat was lang geleden.

's Avonds richting Antwerpen voor de housewarming van Lieve...wel, eerder een blitzbezoek aangezien ik daar maar een goede twee uur gebleven ben.

En vandaag op bezoek bij Christof en Sabine voor de voorbereidingen van de trouw deze zomer. Daar loopt alles gesmeerd, het ziet er dus heel goed uit. En met een beetje geluk - en wat inspanning van mijn kant uit :) - kan alles mooi op één dag (2 augustus! Twee dagen voor mijn verjaardag!) doorgaan...in Eeklo! En niet zoals eerder aangekondigd in Aalter want het koppel heeft een huisje gekocht in Eeklo waardoor ze net op tijd weer hier zullen gedomicilieerd staan. Oef...hoef ik toch niet naar het Cremlin...

En overal maar eten...niet moeilijk dat ik niet meer in mijn broeken geraak... Dinsdag met de 'zusjes', woensdag nog eens (met zusjes ook al) Turks met de MIMO, donderdag thuis bij Wouter en Mare overheerlijke stoverij met frietjes, vrijdag dus in Wondelgem en zaterdag met Nathalie... Het stond hier al eerder, maar van dat sporten ga ik toch eens werk moeten maken. :)

"Dit is onze geschiedenis"

Het stond al langer op mijn 'to do'-lijst: de Expo "Dit is onze geschiedenis" bezoeken. Een tentoonstelling over Europa, van 1945 tot vandaag. Eventjes de geschiedenis induiken met andere woorden, altijd leuk.

En waarom anderen niet meesleuren? Aangezien ik in een 'internationaal' team werk - dat ook nog eens bezig is met Europese Zaken - de directe collega's opgetrommeld en via de interne communicatie ook nog eens collega's van andere teams proberen warm maken. Vrijdagnamiddag ging dan ook een - eerder beperkte (neen, het telde niet mee als werkuren ;)) - delegatie van 11 man/vrouw de tentoonstelling bezoeken.

Het moet gezegd worden: de tentoonstelling was bijzonder indrukwekkend. Op de website staat dat je er op twee uurtjes door moet geraken maar als je alles zou lezen en bekijken ben je minstens een halve dag kwijt. Het einde hebben we lichtjes op een drafje gedaan...het niveau van verzadiging was bereikt en we waren toch al meerdere uren die Europese informatie aan het opslorpen.

Maar zeker een aanrader - en de tentoonstelling is zonet verlengd tot 12 mei! Voor iedereen die meer wil weten over de totstandkoming van het Europa dat we vandaag kennen, maar ook voor iedereen die een stuk geschiedenis van de afgelopen zestig jaar wil meepikken. En voor mensen zoals ik, die danig onder de indruk zijn van officiële documenten met originele handtekeningen of die een tentoonstelling ook graag interactief beleven.

Tandengeknars

Met de tanden knarsen, het is mijn favoriete bezigheid als ik in bed lig...alhoewel, niet mijn favoriete bezigheid eigenlijk maar wel hetgeen waar ik heel veel tijd aan spendeer. :) Sinds donderdag behoort dit tot de verleden tijd!

Magteld had in Sluis de "Night Guard" gevonden en bracht die spontaan voor mij mee. Het spellement is zoiets als een nachtbeugel en moet voorkomen dat men aan het knarsen slaat. Weet nu alleen nog niet of het werkt maar ik merk alvast een verschil, zo ben ik ondertussen nog niet wakker geworden van mijn eigen geknars. Niet dat dit zo vaak voorkwam, maar toch... Alleszins, het is wachten tot ik eens met een logée zit of tot ik ergens blijf maffen (en mijn 'guard' niet vergeet) om te weten of het écht werkt.

Wel even wennen. Na mijn jaren van vaste beugel - om mijn Draculatandjes op hun plaats te krijgen - heb ik wel twee jaar een nachtbeugel gedragen - om alles ook effectief op z'n plaats te houden - maar het is toch vreemd om met zoiets te gaan slapen. Hoop dat het werkt, want gezond voor tanden en kaken was het alleszins niet...