Zinnekeparade

De werkweek werd afgesloten met een drink met collega's en ex-collega's, heel gezellig. De oorspronkelijke bedoeling om een terrasje te doen leek even in het water te vallen maar een paar fijne zonnestraaltjes zorgden er toch voor dat we ons mochten installeren op het St-Goriksplein in hartje Brussel.

Na het aperitief een hapje gaan eten om dan natuurlijk terug te keren naar St-Goriks...maar dan niet langer op een terras maar in Café Central (om aan de toog te hangen :)). Zijn we daar gezellig aan het kletsen...worden we plots gestoord door een blauw zwaailicht. Sensatie! Vlug naar buiten... Bleek de 'Blijde Intrede' van de Zinnekeparade daar te passeren!!

Zinneke is eigenlijk een stadsproject dat het samenleven van de verschillende culturen in Brussel in de kijker wil plaatsen. Om de twee jaar wordt die werking in de kijker gezet met de Zinnekeparade, een immens evenement. En dat gaat nu zaterdag 31 mei door, de vrijdagavond kregen we dus eigenlijk een avant-première van de parade op zaterdag. Heel fijn! Veel enthousiasme en ambiance, veel kleur en echt fijn om mee te maken. Wie dus nog geen plannen had voor de zaterdagnamiddag: naar Brussel afzakken belooft een feest te worden!

Fifi zkt baasje

Normaal gezien plaats ik dit soort berichten niet op de blog en stuur ik die ook niet door...maar het is zo'n schatje! Fifi de Deense dog - naam past niet echt maar goed - is na het overlijden van zijn baasje op zoek naar een nieuw baasje. De lieverd wordt nu maandag twee jaar oud en maakt heel gemakkelijk vriendjes (kindjes en katten zijn dus geen probleem/excuus ;)).

Geïnteresseerd? Plaats een comment en ik bezorg jou de gegevens van de persoon die je hierover mag aanspreken (die plaats ik begrijpelijk liever niet op het net)...

Boleyn

De naam 'Boleyn' is mij altijd bijgebleven uit de geschiedenisles...de derde vrouw van Hendrik VIII. Fuck, blijkt dat - sinds ik gisteren de film "The other Boleyn Girl" zag - de tweede vrouw te zijn. Tja, tot zover mijn geheugen... Wat ik wel onthouden heb is dat mijn ma lang geleden het verhaal gewoon aan mij vertelde nog vóór ik aan haar kon vertellen wat ik vandaag in de geschiedenisles had geleerd. Ik was toen met verstomming geblazen...

Alleszins, de film stond hoog op mijn verlanglijstje vanwege de combinatie kostuumdrama, Scarlett Johansson, Eric Bana, Natalie Portman. Kan niet mislopen!
Hoge verwachten scheppen desillusies? Het was een trage film, saai zou ik hem niet omschrijven zoals mijn mede-bezoekers deden maar het plaatje klopte niet. Foute muziekkeuze, slecht (chaotisch) in beeld gebracht en op het einde zou je moeten meeleven met de executie van Anna Boleyn - aan Natalie Portman zal het alvast niet gelegen hebben! - maar dat doe je niet. Mijn verklaring: het is een complex geschiedenisverhaal en daar moet dus al veel aandacht aan gegeven worden, terwijl de focus ligt op de relatie tussen de twee zussen. Er zit maw niet genoeg diepgang in...

Toch nog 2,5 sterren op 5. :) Vanwege de sterke acteerprestaties en omdat het zonde is om een kostuumfilm te buizen. :) Maar je moet er dus niet voor naar de cinema lopen...

Boekenstokje

Het is ondertussen meer dan een maand geleden dat ik van Kim een stokje kreeg, een boekenstokje... Dus geen oude foto's deze keer, wel een opdracht ivm mijn leescapaciteiten. :) Toen ik merkte dat zij het stokje kreeg, heb ik meteen spontaan gesolliciteerd...én gekregen! Reden was op dat moment voor de hand liggend: had net een boek uit...

Maar laat ons beginnen bij het begin: het is de bedoeling dat ik het boek dat ik lees neem op pagina 123 en daar na vijf zinnen de volgende vijf zinnen hier neerpen. Maar hier stelt zich dus een probleem: het boek "De herfst van de patriarch" geschreven door Gabriel García Márquez kent alleen maar zinnen die pagina's lang verdergaan... Concreet betekent dit dat de vijfde zin van pagina 123 eigenlijk maar begint op pagina 133 (!). Dus uitzonderlijk neem ik de eerste zin die begint op pagina 123...

"De talloze strenge officiële pogingen om het openlijke gerucht dat de matriarch van het vaderland levend lag te verrotten de kop in te drukken waren tevergeefs geweest, ze verspreidden zelfverzonnen medische bulletins, maar de mensen die ze overbrachten erkenden zelf dat het waar was wat ze zelf ontkenden, namelijk dat de rookwolken van het bederf in de slaapkamer van de stervende zo dik waren dat ze zelfs de leprozen de schrik op het lijf gejaad hadden, ze zeiden dat er koeien geslacht werden om haar in hun warme bloed te baden, dat er lakens naar buiten gebracht werden die doordrenkt waren van een changeant-kleurige materie die uit haar wonden stroomde en hoe vaak ze ze ook wasten, het lukte niet om ze hun oorspronkelijke kleur terug te geven, dat niemand hem meer in de stallen gezien had bij het melken of in de kamers van de concubines waar ze hem zelfs in de slechtste tijden altijd gezien hadden bij het aanbreken van de dag, de aartsbisschop primaat in eigen persoon had zich aangeboden om de stervende de laatste sacramenten toe te dienen maar híj had hem de deur uitgezet, niemand ligt op sterven, pater, u moet die geruchten niet geloven, zei hij tegen hem, hij deelde zijn eten met zijn moeder, ze aten van hetzelfde bord met dezelfde lepel ondanks de stank als in een pestlijders ziekenhuis die je in de kamer inademde, voordat hij haar instopte waste hij haar met de zeep met het dankbare hondje erop terwijl zijn hart bijna stilstond van medelijden met de instructies die zij hem met haar laatste restje stem gaf voor de verzorging van de dieren na haar dood, ze mochten de pauwen hun veren niet uittrekken om er hoeden van te maken, nee moeder, zei hij, en hij wreef haar hele lichaam met creoline in, ze mogen de vogels niet dwingen om op feestjes te zingen, nee moeder, en hij wikkelde haar in haar slaap-laken, ze moeten de kippen van hun nest halen als het onweert anders broeden ze basilisken uit, ja moeder, ga maar rustig slapen, hij kuste haar op haar voorhoofd, hij sliep de laatste paar uren op zijn buik op de grond naast het bed, overgeleverd aan de dwaalwegen van zijn droom, overgeleverd aan de eindeloze deliriums die steeds helderder werden naarmate ze dichter bij de dood kwamen, terwijl hij van de woede die hij avond aan avond opgekropt had de ontzaglijke woede leerde verdragen van de maandag van de smart waarop hij wakker werd door de verschrikkelijke stilte in de wereld bij het aanbreken van de dag en dat kwam omdat zijn moeder van mijn leven Bendición Alvarado zojuist de laatste adem uitgeblazen had, ..."

En dan gaat de zin nog een pagina verder... Subliem!!! Enkel en alleen om de dood van de moeder van de patriarch aan te kondigen, wat een stijl! Inhoudelijk gaat het over de laatste jaren van 'de patriarch' - in dit geval een stijlicoon voor de Latijns-Amerikaanse dictator - en laat dat nu net een topic zijn die ik interessant vind (non-fictie maar nu dus ook in de fictie).

Heb bijzonder genoten van dit boek en ik kijk al uit naar het volgende dat ik van Márquez mag lezen (ik heb hier nog "Ontvoeringsbericht" liggen). Je moet er echt wel je hoofd bij houden want zinnen van drie pagina's zijn geen uitzondering, en dan is het niet altijd even gemakkelijk volgen. Maar het gevolg is wel dat je volledig meegesleept wordt door het verhaal...lezend op de trein heb ik mij meermaals moeten spoeden om nog op tijd uit de trein te springen terwijl ik dit aan het lezen was. Zalig met andere woorden...

Ondertussen al in een volgend boek bezig: "Hoe word ik wereldreiziger". Kwestie van een beetje voorbereid naar Bolivia te vertrekken. (I know, naar Bolivia gaan is niet écht een 'wereldreis' maar voor mij toch wel een beetje en het kan geen kwaad) :)

Ik geef mijn boekenstokje door aan Tineke (benieuwd wat zij aan het lezen is aan de andere kant van de wereld), Evelien (in de hoop dat ze haar blog nieuw leven inblaast) en Sofie!

Eurosonghype

Het hoogfeest van de kitsch, de holebiparty van het jaar, het festival van de (wan)smaak,... het is weer eens voorbij. Ondanks een late start dit jaar ben ik er toch weer volledig voor gevallen, en het was nu eens niet mijn bedoeling! :) Maar ja, iedereen bleef mij maar vragen wie welk land was dus moest ik mij wel inwerken. ;)

Na het succes van dinsdag speelde ik graag opnieuw gastheer, enkel de die-hards (Koen, C en Kim) konden het opbrengen om nog een hele avond Eurovision - onder mijn begeleiding - te doorstaan. De avond werd ingezet met een opdracht: kies een land en indien dit land wint het nummer uiteraard zo waarheidsgetrouw brengen. Koen ging resoluut voor Israël, Cédric wou eerst Portugal maar kreeg Rusland in de schoenen geschoven (of wou hij het zelf toch ook? ;)), Kim en ikzelf gingen na onze zeer geslaagde imitatie op dinsdagavond opnieuw voluit voor IJsland. Als extra nam ik er nog eens Zweden bij...

Onder een berg van hapjes en voldoende alcohol ging alles van start...immens gelachen met sommige gruwels (Duitsland! Spanje!) maar ook vol bewondering gestaan voor sommigen hun zangkwaliteiten. Ja Koen, we hadden het over zangkwaliteiten! Want als je ziet wie voor Israël mocht optreden zou je toch 'alternative motives' mogen vermoeden bij Koen...al moet ik toegeven dat ik zelf ook supporterde voor Boaz... :)

Voor mij één van de mooiste liedjes van de avond, bovendien zeer goed gebracht. Maar dat mocht zeker ook van Oekraïne gezegd worden. Terecht tweede!! Heel leuke act maar vooral heel sterk gezongen en als je ziet wat dat kind allemaal uitsteekt op het podium en dan toch nog zo kunnen zingen...chapeau!!

Maar jammer genoeg Oost-Europees dus kon ik vanwege mijn eerder afgeroepen Oost-Europa-boycot niet stemmen op Oekraïne. :) Hetzelfde geldt voor Armenia...aanstekelijk deuntje - alhoewel het niet altijd zuiver gebracht werd - en ook wel allemaal leuk dus wel ok. Na Eurosong ontdekten Koen en ik overigens via het betere speurwerk de 'Armeense fraude'! Sinds die dus meedoen (2006) hebben die van België telkens een 10 of 12 gekregen. Wie kan dat nu geloven? Dit was wel een aanstekelijk nummertje...maar vorig jaar was het echt niet om aan te horen! En blijkbaar doen ze in Nederland hetzelfde? Dit ruikt naar fraude! Want ik kan me ook niet echt inbeelden dat de Armeense bevolkingsgroep nu zo groot is in België...

"Al die mooie meisjes" moeten die Zweden gedacht hebben, wij zullen ne keer iets sturen! :) Al vind ik dat er wel heel veel aandacht ging naar het uiterlijk van Charlotte...ja, ze heeft misschien wat dingetjes laten bijwerken. So what? Ze kon tenminste zingen! Dus Zweden blijft - ondanks heel slecht gescoord - wel één van mijn favorieten. Sandra Kim mag bij deze gerust zijn: Eurosong winnen en opnieuw uitgestuurd worden is blijkbaar geen succesnummer (Carola probeerde het al en ging af...nu Charlotte die na "Take me to your heaven" het nog eens mocht doen) dus zullen we Sandra Kim nog maar even op stal laten. :)



En als het over zingen ging, die van Portugal kon er ook wat van! Klasse!



En tot slot de favoriet van Kim en mezelve: IJsland. Blijf het een supernummer vinden! Vooral als Kim en ik het playbacken!! Want we wachtten niet tot de punten uitgedeeld werden om nog eens het beste van onszelf te geven (en ja er is beeldmateriaal van maar neen, dat wordt hier niet gepost :) al blijf ik onze simultane danspasjes subliem vinden!).



Uiteraard is er ook beeldmateriaal van C die winnaar Rusland (thank God dat Griekenland niet won!! Opmerkelijk: wel meer punten in de eerste halve finale dan Rusland...maar het dan uiteindelijk toch niet halen. Verrassend!) moest playbacken op het einde van de avond...helaas is dit filmpje - ondanks de ondersteuning van violist Koen, schaatser Christophe en achtergrondzangeres Kim - echt niet om aan te zien. Nog beetje werken aan dat ritmegevoel, C! :)

Och och, wat hebben we weer een fun gehad...volgend jaar in Moskou. Denk er nu toch serieus aan om echt het festival eens bij te wonen...en het lijkt me meteen een uitgelezen mogelijkheid om Russia te bezoeken... Moet nog op reis vertrekken dit jaar en ben al aan het plannen voor volgend jaar...niet te schatten...

Energy low...

Na de op zich al vermoeiende Eurosongkwestie van dinsdag werd het er de rest van de week niet beter op.

Woensdagavond werd traditiegewijs een hap gegeten met de 'zusjes', we blijven in het centrum van Gent nieuwe adresjes ontdekken. Deze keer: "Bennesteegske". Volledig volgens de hype van 'Mijn restaurant' vinden we het tegenwoordig allemaal noodzakelijk om blijkbaar alles te becommentariëren. :) Of deden we dat vroeger ook al maar valt het nu gewoon beter op? Alleszins, weinig aan te merken dus zeker een aanrader. Lekker eten, vriendelijke bediening en uiteraard bijzonder aangenaam gezelschap - al is dat laatste niet vast bij het restaurant te verkrijgen en moet je daar zelf voor zorgen. :)

Niet te laat het bed in maar de volgende dag toch vrij lastig om wakker te blijven. :) En 's avonds afspraak in Halle om te gaan eten met Sofie en Sara...want dat was door een paar foutgelopen afspraken toch wel weer heel lang geleden! In tegenstelling tot de avond ervoor viel het restaurant hier geheel tegen...het eten kon er nog net door maar de bediening! Schaamtelijk als we zijn werd de fooi dan ook beperkt tot 1 eurocent - en ik moet toegeven dat dat mijn idee was. Waarom eigenlijk, ik weet het ook niet meer en het is eigenlijk een beetje beledigend maar de manier waarop we daar behandeld werden...sjonge sjonge... Allez, niet gaan eten in 't Groot Café zou ik zo zeggen...

Na thuiskomst - wat al niet heel vroeg was - natuurlijk nog moeten checken wie allemaal door de tweede halve finale van Eurovision geraakt was. Hier wel een sterke vertegenwoordiging van West-Europese landen dus helemaal content. :) De vrijdag dus maar op halve kracht...

Gelukkig was er de zaterdag om uit te slapen! Tegen 12u00 maar afgesproken met Els en haar vent Dave om richting Antwerpen te trekken waar we dan weer afgesproken hadden met Cathy. Mannekes, dat was lang geleden dat we elkaar allemaal gezien hadden! Grote reisplannen blijkbaar: Cathy trekt met Milan naar Aziatische oorden, Els met haar vent naar Canada. Leuk leuk! Na het uitgebreid lunchen op een zonovergoten terrasje nog wat gaan shoppen in Antwerpen. Helemaal onder de indruk van de stadsfeestzaal...voor iedereen die binnenkort de tijd heeft om in Antwerpen rond te lopen: zeker eens gaan zien. Dit soort van bouwwerken kan de vergelijking met wereldsteden als Parijs doorstaan. Dat bedacht ik iets later nog eens toen ik in Antwerpen-Centraal stond...het is en blijft toch een immens mooi station (en het wordt er steeds beter op). Maar goed, vooraleer de Antwerpenaars hier weer helemaal een dikke nek krijgen... ;)

Net op tijd terug in Gent om het grote Eurosongfestival te zien... :)

Lang leve Europa!

Neen, geen uitvoerig pleidooi over de Europese Unie of hoe belangrijk Europa wel is voor ons. Neen, ook geen nieuws over reisplannen langs de schitterende Europese landen. Wel de oproep om terug te keren naar een kern-Europa, zonder Oost-Europa! (allez, voor Eurovision dan toch ;))

Wat was me dat nu gisteren? Iedereen Eurovision gezien? Een regelrechte schande is het! En begrijp me niet verkeerd, ik heb niet bij voorbaat een afgrijzen van Oost-Europese landen en hun cultuur - multiculti als ik mezelf graag bekijk :). Maar als die klojo's constant op zichzelf gaan blijven stemmen en ons nooit meer naar de finale sturen, dan mogen ze hun eigen Eurosong organiseren! :)

Alle gekheid op een stokje: de uitschakeling van Ishtar was volledig onterecht. Niet omdat ik Belg ben, maar omdat het gewoon één van de betere nummers was (of toch één van de tien beste in een groep van 19). Maar neen, wat sturen ze dan door naar de finale? Landen als Polen (afgrijselijk!), Griekenland (Britney, maar dan nog slechter!) en Finland (Lordy-ke doen is blijkbaar de gouden tip voor Finland)! Een mens wordt er zowaar moedeloos van. Vandaag wel overal te lezen dat de twee verrassingen de uitschakelingen van België en Ierland waren...we zijn er vet mee...

Desalniettemin heb ik ongelooflijk genoten van de avond! Kim, C, Koen, Magteld, John en Fré kwamen kijken - ik ging bijna zeggen supporteren maar voor sommigen onder hen was dat toch te veel gevraagd ;) - en we hebben heel veel plezier gehad.

Met nogmaals dank aan Kim om met mij samen boodschappen te gaan doen!!

Pasta met champagne...het kan slechter op een dinsdagavond. :)

Tijdens de break een schitterende performance van ondergetekende en Kim: we supporterden alvast voor IJsland komende donderdag!

En Lieve is terug uit Ghana! Al een tijdje eigenlijk...maar wegens te druk (van mijn kant uit! Sorry Lieve!) was het nog niet gelukt om elkaar terug te zien. Maandag werd dit euvel gelukkig opgelost door een hapje te gaan eten in het Brusselse... Wel vlug terug naar het station, want we wilden natuurlijk niet in Brussel stranden, met die aangekondigde treinstaking...
Tijdens ons dinner te weten gekomen dat ons Maité (ook van de beruchte BTC-bende) dit najaar voor drie (!) jaar naar Honduras vertrekt! Ik weet dus al waar ik volgend jaar heen ga. :) En er zijn al drukke plannen gesmeed om opnieuw Matongé onveilig te maken tijdens de Matongé-feesten in het laatste weekend van juni. Ex-BTC'ers, als jullie dit lezen: hou 28 juni vrij (en anderen mogen ook mee natuurlijk ;))!

Gaypride

Na het feest op vrijdagavond had ik eigenlijk een dag recuperatie nodig, maar dat zat er niet in: zaterdag 17 mei was niet alleen internationale dag tegen de homofobie maar tevens ook de dag van de jaarlijkse gaypride in Brussel.

Animo zorgde zoals altijd voor deelname aan de pride en drank :), C en Kim brachten mij veilig en wel tot in Brussel (bedankt voor de lift en vooral bedankt om mij uit mijn bed te halen op zaterdagmiddag! :)).
Deze keer geen truck, maar een 'American schoolbus'...ook leuk! Tijdens de pride zelf was het zonnig dus was op de bus kruipen beetje te warm, liepen er dan maar naast. Na afloop bleven alle wagens nog een tijdlang (langer dan normaal had ik de indruk!) op de Anspachlaan staan om daar een geweldig feest te geven. En toen begon het te regenen dus kropen we wel allemaal op de bus :).

Ook aanwezig: Stijn Bex, Jan Roegiers, Pascal Smet en de "first gay". En verder heeeeeel veel volk dus het was bijzonder fijn.
En voor het tweede jaar haalden we het nieuws!! Deze keer de VRT...zie het filmpje (maar een fractie van een seconde in beeld, van seconde 10 tot 14 zie je de animo-bende - ikzelf ben de volle twee seconden in beeld als je helemaal links kijkt :) - toch lang genoeg om opgemerkt te worden door mij ma :)):

Vermoeiend, vermoeiend, vermoeiend,... Na afloop met Bram, Andries, Jonathan, Sam, Joeri, Nick en Freek nog een hap gaan eten in de Rugantino wat bijzonder gezellig was! 's Avonds was er ook nog fuif in de AB waar ik eigenlijk naartoe moest...maar het enige dat ik nog kon was mij verslepen naar Brussel-Zuid, verslepen naar de tram en verslepen naar mijn zetel. Vandaag, op zondag, betaal ik de prijs van twee dagen feesten met zere voeten, pijn in de benen, een rug die aanvoelt alsof ik 83 ben en een hoofd dat niet altijd wil marcheren. :)

All-time-favorite-shake-and-party-vriendin Ilse en mijn-favoriet-nationaal-bestuurslid-van-dit-bestuur Anke

Vanwege de communautaire spanningen Vlaanderen-Wallonië vond ik het bijzonder noodzakelijk vriendschap te sluiten met deze mensen uit Bergen... Euhm, hoeft het te verbazen dat ik enkel nog weet dat de gast Anthony noemde en dat ik die van de dames vergeten ben? :)

Ook hetero's zijn steeds welgekomen op de pride, al moeten ze er dan wel tegen kunnen af en toe een kus te ontvangen ;). Hier Xavier in shock door een kus van Nick.

Voor de mensen die hem niet herkend hebben: dit is Sam die compleet freaky achter het stuur kroop (gelukkig stonden we al stil :)).

Party op de bus! Sam bij deze al minder freaky...

Eten in de Rugantino...met prachtig uitzicht op het feestgewoel! Op de achtergrond de animo-bus die zich een weg baant door de menigte...

Eerste MIMO-trouw

Deze zomer is het drie jaar geleden dat ik afstudeerde...het laatste jaar volgde ik een extra jaar 'master in management voor overheidsorganisaties', kortweg de MIMO. Daar is een hechte groep uit gegroeid die heel af en toe nog eens afspreekt. Te weinig natuurlijk, maar goed...

Karoline kende ik al van in mijn opleiding Pol&Soc en kwam ik dus opnieuw tegen in de MIMO, en toen was ze ook al samen met Michael die ik bijgevolg ook kende. Niet moeilijk, hij was een jaar lang praeses van Politeia (de roemruchtige studentenclub van de Pol&Soc).
Vorig jaar volgde tijdens de stadsloop van Gent dan de aangename mededeling dat ze op trouwen stonden...en afgelopen vrijdag was het zover! Vanaf heden moeten we ze dus aanspreken met Meneer en Mevrouw Aendenhof-Schollaert. ;)

Samen met Karen, Frédéric, Griet en An was ik uitgenodigd voor het dessert en dansfeest in zaal Den Hof in Zelzate. Prachtige zaal en prachtig feest! Waar ik dan ook nog eens enkele bekenden tegen het lijf liep (pol&soc maar ook anderen)... En lang geleden dat ik mij zo fel geamuseerd heb en zo staan shaken heb! Alle oude klassiekers passeerden de revue en de 90's-revival was ook hier duidelijk merkbaar. :)

Het was heeeeeel erg fijn om er bij te mogen zijn...en bijgevolg ook heeeeeel erg laat tegen dat ik in mijn bed lag (An, bedankt voor de lift!). Pijnlijk... (bedenk ik op zondag)

Griet, Fré, An en ikzelve having fun (Karen was toen al weg :()

An, Tom (ook ex-MIMO) en Griet

Anke en haar vent Tomé waren er ook! Anke is collega van de bruidegom en zodoende op het dansfeest aanwezig, maar ik ken Anke natuurlijk van het (alweer het woord) roemruchtig animo-bestuur 2003-2005 waar we samen in zaten. :)

Een stuk van het kleed van de bruid... Wil wel even duidelijk maken dat ik met toestemming van de bruid zelf (meer nog, de verplichting!) een stuk van het kleed scheurde! Meer nog, ik werd verplicht om er zelf mee rond te lopen :)

De bende: An, Ruben (ook ex-MIMO maar ook ex-Pol&Soc), Michael, Karen, Edouard, Karoline, ik, Griet, Frédéric. Hele mooie foto...

Vierde pijler

Met het werk zijn we nu toch al een tijdje bezig over de vierde pijler: interview, vorming geven,... Maar gisteren werd het ook live uitgevoerd door collega's op het werk! Schitterend! :)

Vierde pijler in het kort: mensen die niet dagdagelijks bezig zijn met ontwikkelingssamenwerking organiseren wel een benefiet die ten goede komt aan het Zuiden. Dat zijn dan meestal projecten waar een kennis bij betrokken is, of van die mensen zelf die naar een Afrikaans land geweest zijn en willen helpen... Het beste voorbeeld vind ik nog steeds de voetbalploeg die een BBQ organiseert om een voetbalploeg van Senegal te steunen (en één van de voetballers is daar dan geweest bv).

Tijd voor VVSG om het voorbeeld te volgen: donderdagmiddag waren er heerlijke wafels te verkrijgen. Herman, Marian en Marlies hadden zin om wafels te bakken blijkbaar en hadden dat een paar weken geleden aangekondigd... Iedereen die een fijn project wist mocht het voorstellen en uiteindelijk waren er drie (allemaal in het Zuiden) die zich kenbaar maakten. Die mochten dus met de 'winst' gaan lopen, tussen aanhalingstekens want die zal beperkt geweest zijn. Maar het was wel heel fijn! Teambuilding met de volledige VVSG... :) Op de foto: collega's Anne en Erika...

Laat het die voormiddag voor mij ook al over die vierde pijler gegaan zijn. Had een overleg met 11.11.11, onder andere met nationaal secretaris Bogdan Vandenberghe (foto), en daar kwam de thematiek ook bovendrijven natuurlijk...samen met 100 andere onderwerpen. Was een zeer fijn gesprek...en Bogdan is "nen toffen", gelijk ze bij ons zeggen. :) Another day at work, exciting as ever. :)

Gratis knuffels

Kon niet wachten tot 1 december (internationale dag in de strijd tegen aids) om dit te posten...
En ter compensatie omdat ik zelf te weinig knuffels geef de laatste tijd (ik beloof - alweer - beterschap)...

80 jaar

Vandaag zou Ernesto 'Che' Guevara 80 (!) jaar geworden zijn...geboren op 14 mei 1928 in Rosario, Argentinië. Beroemd revolutionair en held van de marxistische beweging, tijdlang idool van de andersglobalistische beweging.

Ernesto 'Che' Guevara - 1963 (Foto René Burri en één van mijn favoriete Che-foto's...ja, zelfs beter dan de klassieker)

80 jaar...kan en mag een revolutionair zo oud worden? Zijn 'compadre' Fidel denkt alleszins van wel, ook al huppelt ie ook niet meer gezellig rond. Alleszins, 'Che' zou de wereld van vandaag niet meer herkennen. Geen (echte) communisten meer om mee te strijden, geen brandhaarden meer aan te steken, geen Koude Oorlog om zich in te wentelen.

80 jaar...maar al meer dan 40 jaar niet meer onder de levenden. Zou zijn opinie gewijzigd zijn na verloop van tijd? Wat zou hij gedacht hebben van glasnost en perestrojka? Van het nieuwe Rusland? Van het huidige Cuba? Zou hij nog een thuishaven gehad hebben? Zou hij religie omarmd hebben? Wat zou ie denken van Bush? Van veel dode mensen zou ik vandaag niet geïnteresseerd zijn in hun gedachtegoed...van 'Che' zou ik het doodgraag weten...

80 jaar...dat moet ik vieren! Door deze zomer naar de plek te reizen waar het allemaal eindigde: La Higuera in Bolivia. Misschien moet ik wel de omgekeerde reis maken en de landen van 'Che' in omgekeerde volgorde bezoeken? Problematischer: dan zou het volgende land Congo - en meer bepaald Oost-Congo - moeten zijn? Mijn ma krijgt nu een klein attackske... :)

Laat ons eerst genieten van Bolivia! En van La Higuera, want dat heeft Tineke toch wel in het reisplan gestoken zeker! Tineke, dank u wel voor het schitterend reisplan! Dat ik bij deze graag deel met iedereen:
05/08: aankomst in La Paz (en vooral bekomen van de hoogte)
06/08: bezoek La Paz
07/08 en 08/08: Cochabamba
09/08: Inkallajta
10/08: naar Vallegrande via Santa Cruz
11/08: La Higuera
12/08 en 13/08: Sucre
14/08 - 16/08: Potosí
17/08 - 21/08: Uyuni
Het ziet er alvast geweldig uit...ook al moeten we Santa Cruz door en is het daar een beetje onrustig op dit moment. Hopelijk zijn de referenda van juni in Bolivia meer 'regeringsgezind' of het land staat op ontploffen tegen dat ik vertrek. :)

Het was heet in de Ardennen...

Afgelopen weekend was het prachtig weer...in de Ardennen alleszins. Daar hadden we met de vrienden een huisje afgehuurd om volledig afgesloten van de buitenwereld - en dat mag letterlijk genomen worden want hoe zou je het anders noemen als je geen GSM-verbinding hebt, paniek! :) - allerlei bestialiteiten uit te halen. Dat laatste is dan wel weer overdreven... :)

We vertrokken een dag later dan gepland...vorige week kwamen Jos en Bert om het leven in een tragisch ongeval, dus gingen we op zaterdagvoormiddag eerst nog afscheid nemen in de kerk van Nevele waar de begrafenisplechtigheid doorging. Heel veel volk en een emotioneel gebeuren waar we allemaal ondersteboven van waren. Het deed dan ook goed om dit alles wat af te schudden en met de vrienden op retraite te gaan...

Wel kunnen genieten van het prachtige weer: BBQ op zaterdagavond, kayakken op zondagnamiddag, ontbijten op het terras,... Dit alles aangevuld met fijne avondactiviteiten als spelen op de Wii, Wouter verslaan in Risk en gewoon uitgebreid kletsen en je hebt een schitterend weekend achter de rug.

Enkele foto's kan je hieronder terugvinden...er zijn ook hilarische filmpjes opgenomen maar daar staat helaas een verbod van verspreiding op :) en het ene filmpje dat wel op de blog mocht blijkt niet goed genoeg van kwaliteit...jammer, maar de foto's zeggen ook al veel. :)

BBQ op zaterdagavond (Isabel en Lot)

Mojito's op zondag, bereid door Mojito-girls Lot en Magteld

Met Mare op de foto (constructie achter ons is gedeelte van BBQ :))

Chili con carne op zondagavond (linksbeneden beginnend: Wouter, Mare, Fre, John, Isabel, Lot, Magteld, Sabine en Christof)

Haha, nog eens tijd om Wouter aan te vallen!

Ontbijten op het terras...zaaaalig... (mag ik iedereen er overigens op wijzen dat er melk op tafel staat! :))

Isabel, Magteld, Lot en Christof in volle concentratie tijdens Mario Kart op de Wii...

Sterre-actie

Wat gebeurt er als een groep fietsers vijf minuten lang het rond punt "de Sterre" bezetten door rondjes te rijden? Veel toeterende auto's, politie-agenten die niet weten wat er eigenlijk aan de hand is en op zeer korte tijd immense files (die er langer dan 5 minuten over doen om weer opgelost te geraken)...

Het doet nadenken over het mobiliteitsvraagstuk... (daders ken ik op dit moment niet...de fietsersbond?! Groen!?!)

Graslei - Van Hulthem

Het mooie weer zal het aantal blogbijdrages drastisch doen afnemen, dat is een zekerheid. Want wie wil nu binnen zitten met zo'n prachtig weer. :)

Ik vorige week alleszins niet. Na onze vorige date was het vorige week weer zo ver: met Lindsy en Sara een terras gaan doen in het centrum van Gent! In Toetswiet op de Korenmarkt een lekkere spaghetti naar binnen gewerkt en daarna nog - al kuierend over de Graslei - nog een ijsje erbij.

Graslei én Korenlei zaten overigens overdonderend vol! Dat deed ons alvast terugdenken aan de studententijd toen we daar ook allemaal tijd voor hadden om een namiddag op de Graslei in de zon te gaan zitten. ;) En meteen bedacht ik mij dat dit NIET de periode is om de Karel Van Hulthemstraat door te fietsen...als daar nog tradities in ere gehouden worden, worden de emmers met water daar rond deze periode lustig over de voorbijgangers gekieperd. Och...we had fun! :)

Moi, délégué

Vandaag vonden de sociale verkiezingen plaats bij VVSG. Het hoeft waarschijnlijk niemand te verbazen dat ik 1/ kandidaat was en 2/ op de lijst van ABVV terug te vinden was. :) We hebben het goed gedaan: zowel met de lijst als met de syndicale vertegenwoordiging algemeen...

Eerst het groter plaatje: het is heel belangrijk dat er zoiets als een syndicale vertegenwoordiging bestaat. Omdat we bij VVSG niet met meer dan 100 fulltime werknemers zitten is er enkel sprake van een Comité voor Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW), mochten we wel meer dan 100 gehad hebben dan moest er ook nog gestemd worden voor een Ondernemingsraad (OR). Maar goed, ook met het Comité kunnen de rechten van de werknemers verdedigd worden...
Daarom dat het ook heel belangrijk was dat deze namiddag veel van die werknemers gingen stemmen, dat verhoogt de legitimiteit van zo'n Comité. En dat was ook het geval, de overgrote meerderheid ging een bolletje kleuren.

Mijn persoonlijk resultaat ken ik op dit moment nog niet, maar ik kan wel al zeggen dat Lijst nr 1 een grote overwinning behaalde. Alle 3 onze kandidaten - waaronder ik dus - zijn verkozen! De lijst van ACV heeft 2 verkozenen, ACLVB heeft 1 verkozene.
Bon, dat betekent dus nog meer werk. :) En ik denk niet dat ik daar extra ga voor betaald worden. :) Maar wel helemaal klaar om ons ambitieus programma in daden om te zetten!

Update 06/05: ik haalde 16 voorkeurstemmen! En dat is goed want het hoogste aantal voorkeurstemmen is 21, en ik ben de tweede in rij. :)

Gevangenis Gaza

Ik had het hier al eerder over "Ladies First", het programma van Annemie Struyf over sterke vrouwen in de wereld. Annemie als journaliste blijf ik lullig vinden...al gebruik ik nu liever het woord 'naïef' maar menselijk is ze wel altijd. Ook deze avond met haar bezoek aan Gaza...

De gouden koepel van Jeruzalem zien deed me terugdenken aan mijn bezoek vorig jaar (ja Nathalie, ik weet dat ik nog eens tot daar moet komen :)), maar ook de minder leuke aspecten van mijn reis kwam ik in deze reportage tegen: de haat tussen twee volkeren en het probleem dat langzaam maar zeker uitzichtloos lijkt...

Volgende passages zullen zeker lange tijd blijven plakken:

* Israëlische jongeren die bij het zien van een oudere Palestijnse vrouw volledig flippen en zelfs weigeren een gesprek aan te knopen

* Om de Gaza-strook te bereiken moet men langs de grenspost Erez...vijf uur wachten? De Palestijnen zijn dat al gewoon...

* Het Joodse volk heeft zelf de verschrikking meegemaakt, maar doet nu hetzelfde met een ander volk (uitspraak in de uitzending waar ik het niet volledig mee eens ben omdat er nu ook eenmaal aanslagen gepleegd worden)

In de reacties op de uitzending veel lof, maar ook veel kritiek. Het zou te éénzijdig aangepakt zijn, geen wederwoord mogelijk van de Israëli's... Terecht? Misschien is een tweede reeks van deze geweldige format wel een goed idee? Kunnen we sterke, Israëlische vrouwen aan het woord horen...

Zoals steeds plaatst een blik op de wereld wel een perspectief op ons eigen landje...of hoe BHV een nutteloos gedrocht blijkt in vergelijking met de situatie in de rest van de wereld...

La France - 2ième fois

Op twee dagen tijd twee keer richting Frankrijk? Overdrijven is eigenlijk nergens goed voor ;) maar op zaterdag had ik alweer een lift richting de Zuiderburen. Gelegenheid deze keer was de verjaardag van Christine, de ma van Wouter en Magteld, en we hadden er niets beter op gevonden dan een hapje te gaan eten in Cap Gris Nez.

Een prachtig uitzicht...

Als je heel goed kijkt zie je Groot-Brittannië liggen...

Het uitzicht na de 'bergbeklimming' :)

Magteld, John, Christine, Mare, Wouter (vlnr)

Een zeer gezellige dag! Met aperitief op de rotsen, een zeer lekkere maaltijd op de middag, een stevige bergbeklimming, het zien van Cap Gris Nez en Cap Blanc Nez en het vooral zoeken naar een geschikt terras om iets te drinken. Het was wachten tot we terug in Vlaanderen waren vooraleer we onze volledige goesting gevonden hadden op de markt van Veurne.

Met die lentezon is een mens toch moeilijk binnen te houden blijkbaar... :)

Jan Fabre in het Louvre

Veel tijd om te bekomen van mijn sp.a-koffietafel op donderdag had ik niet, vrijdagmorgen stond ik om 7u00 (ja, 's morgens!) paraat om samen met Kim en C richting Parijs te vertrekken!

Doel van ons bezoek van 1 dag: de tentoonstelling "l'Ange de la Métamorphose" van Jan Fabre in het Louvre. Geopend in het bijzijn van Koningin Paola op 9 april en nog te bewonderen tot 7 juli...en laat die einddatum net te laat zijn voor ons gepland bezoek aan Parijs van vier dagen in het weekend van 11 juli. Dus moesten ;) we wel snel over en weer naar de Franse hoofdstad.

Na een vlotte rit, een kleine wandeling in de zon, een bezoek aan het herdenkingsmonument voor de Franse gedeporteerden in de Tweede Wereldoorlog (vreemd dat we dit alle drie nog niet gezien hadden) en een terrasje in de zon ging het richting Louvre. Dat een Vlaams kunstenaar daar 40 zalen mag inpalmen met zijn moderne kunst is ongezien...ook al kwam dit aspect van "ik heb iets historisch meegemaakt" pas na ons bezoek aan de tentoonstelling.

Moderne kunst is niet altijd mijn ding...zo is het tonen van een blik tomatensoep volgens mij niet echt kunst omdat ik het daar niet warm of koud van krijg. Kunst dient voor mij een talent te tonen, als ik het zelf kan/zou kunnen (of als ik het zelf zou kunnen bedenken) is het moeilijk om daar emoties voor los te weken. Gelukkig gaat Jan Fabre verder dan dat... In 2000 bekleedde hij de zuilen van de Aula in Gent in het kader van "Over the Edges". Indrukwekkend - het effect vond ik zelf fenomenaal - en meteen voer voor controverse en protestacties. Maar ook zijn "Searching for Utopia" in het kader van Beaufort 2003 en de inkleding van de Spiegelzaal in het koninklijk paleis ("Heaven of Delight") in 2002 zijn allemaal dingen die ik impressionant vond...

Maar laat het vooral de confrontatie/dialoog tussen nieuwe en oude kunstwerken van Jan Fabre enerzijds, en de kunstwerken van de Grote Meesters van de Lage Landen anderzijds zijn die een sterke indruk maakte. Meermaals met de mond open gestaan van de combinaties die uit de hoed getoverd werden. Al gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen dat ik bij sommige stukken niet echt onder de indruk was...omdat ik de link niet zag met de Grote Meesters en dus de dialoog niet begreep?

Ik was bijzonder onder de indruk van volgende twee combinaties:
1/ De bol van mestkevers - het portret van Maria De Medici
2/ Opnieuw de scarabeeën en uitvarende schepen
Maar ook "de langste worm ter wereld" in een zaal vol schilderijen van Rubens bezorgde me kippenvel, net als de 'schijtende duiven' in Murano-glas (een duur grapje, liet ik mij vertellen :)), het gouden Lam Gods dat wegneemt de zonden der wereld in combinatie met beeltenissen van de lijdende Christus, nogmaals het lijden van Christus en de kruisafname in combinatie met bloedtekeningen, 'kledingstukken' in combinatie met naaktportretten, oude geldbriefjes in combinatie met portretten van de belastingsontvangers,...

Na het bezoek...hebben we echt alles gezien? :)

Je zou er dus uren kunnen in rondlopen...zeker als je veel weet over de geschiedenis van de Grote Meesters - wat, laat ik duidelijk zijn, niet het geval is bij mij...

We bleven echter geen uren rondlopen...het was al een stuk in de namiddag en we hadden nog geen lunch gegeten dus maar de stad ingetrokken. Na een slaatje marcheerden we richting Canal St-Martin waar in de vroege meizon de voetjes in het water gelaten werden en ondergetekende in slaap viel. :) Na nog een terrasje en wat eten ging het opnieuw richting Gent.