Campagnewebstek van de week

Nog een goede maand en het zijn nog eens verkiezingen - dat wisten jullie al zeker? :) - en dus gaat het hier ook steeds politieker en politieker worden. Sinds deze week vraag ik jullie aandacht voor de geweldige sp.a-kandidaten die ik al dan niet ken. En het rondje "campagnewebstek van de week" gaat van start met de website van...Griet Lissens!

Niet alleen neemt ze als profielfoto een 'Obama-foto' zoals ik er zelf een heb, vandaag lanceerde ze ook een facebookfanpagina (waar ik meteen lid van werd) en een filmpje dat haar inhoudelijke thema's naar voren schuift. Sterk!

Met terug over die profielfoto's en Obama bezig te zijn, meteen inspiratie voor de nieuwe bevraging. De eerste honderd dagen zitten er op voor president Obama en dat levert hem meteen de eerste "trimester-rapporten" (zie de beoordeling van De Standaard en Het Laatste Nieuws, laatste houdt overigens ook met de 'Obamateller' bij hoeveel beloftes Obama al nagekomen is). Dus herhaal ik graag de vraag "Brengt Obama Change?"... De vorige bevraging - hoe ziet uw favoriete vakantie er uit? - werd afgesloten met 14% actief, 14% relax, 42% cultureel en 28% avontuurlijk.

Het zijn schatjes!

Net vóór het vertrek naar regenachtig Ierland had ik nog een dagje vrij om vanalles te doen...dat resulteerde in een dagje met Warre en Marie. Veeeeeel leuker dan vanalles doen natuurlijk. Eerst samen - met de mama en de papa erbij natuurlijk - gaan brunchen en daarna gewoon bij hen thuis in de zetel gezeten. Waar W&M in de armen van N/P Stof een groot stuk van de namiddag een dutje deden...

Nog twee foto's: hier en hier te bewonderen in het nog steeds evoluerend foto-album...

Deze week overigens nog baby-nieuws: Kim en Cedric zijn mama en papa geworden van flinke Louanne! Hele dikke proficiat!!

Blogstokje privé

Het is ondertussen van vorig jaar geleden dat ik een 'stokje' mocht ontvangen, maar deze week viel er toch weer eentje in de mailbox. Het komt van de Gentse Zwijger en het is meteen een moeilijke: "noem zeven dingen die men nog niet over je weet".

Alvorens mijn privé-leven helemaal bloot te geven, sluit ik me aan bij de bedenking van Peter in zijn 'stokjesbijdrage': hoeveel meer kan ik mij nog blootgeven? Op deze blog - en op mijn facebookprofiel - staat al een heel pak informatie (al te veel volgens sommigen) en daar moet ik nog een schepje bovenop doen? Had de discussie al naar aanleiding van werkgevers die via facebook hun personeel controleren: wil je wel dat alles geweten is door iedereen?
Toch ga ik in op het stokje dat mij toegeworpen wordt. Zie het als de ziekte van mijn generatie: via het net is alles terug te vinden dus ook mijn leven. Bovendien is dit wie ik ben en dat is - in veel gevallen toch :) - te nemen of te laten. Naar aanleiding van de discussie over werkgevers en facebook: zou ik wel willen werken voor een werkgever die een essentieel probleem heeft met het feit dat ik politiek actief ben, op mannen val en graag een pint drink?

In een poging nieuwe elementen vrij te geven:
1/ Ooit vertoefde ik - zonder medeweten van vrienden of familie - in communistische middens. Marx was mijn held en Guevara mijn stijlicoon (dat weet wel iedereen). De strijd van de arbeidersklasse mijn ding en de revolutie het instrument. We waren zo jong, meneer... Vooral verrassend omdat ik meer liberaal dan socialistisch gepercipieerd word. :) (met het ouder worden, wordt men ook conservatiever :)).
2/ Ja, ik heb een jaar in Brussel gewoond en buiten het feit dat dat met het vriendje was, vond ik het daar absoluut niet fijn. Te ver van alles en iedereen, te groot om mijn weg echt in terug te vinden, te weinig ambiance om er een feestje van te maken.
3/ Wordt mij morgen een job in Parijs of New York aangeboden, ik ben er mee weg. Niet omdat ik mijn huidige job niet leuk zou vinden, de uitdaging om daar te werken en te leven is te groot (ok, en staat volledig in tegenspraak met punt 2 hierboven...I know!).
4/ Om de zoveel tijd moet ik gewoon een poging doen om in het buitenland te kunnen zitten voor een langere periode. Tot op heden is dat er niet van gekomen - vaak door verschillende omstandigheden - maar volgend jaar naar Zuid-Afrika trekken zit in de planning. Daar wil ik dit jaar echt werk van maken...maar dan moet ik er ook wel de tijd voor vrijmaken.
5/ Ik val op mannen - duh - en daar heb ik werkelijk waar zelf nooit een groot probleem mee gehad. Het enige probleem dat zich stelt is de angst voor reacties van de buitenwereld, al blijkt dat achteraf ook altijd wel mee te vallen. Soms verzwijg ik mijn geaardheid, ook als daar opmerkingen over gemaakt worden...maar dat is dan eerder ingegeven door "geen zin in vragen" dan schaamte.
6/ Uitstellen is mijn grootste kunst en een karaktertrek waar ik het wel heel moeilijk mee heb. Vol van ideeën en de planning volgt snel, naar uitvoering toe loopt dat altijd wat moeilijker. Zowel privé als op het werk. (meteen het probleem van punt 4 ook een beetje)
7/ Ik ben bijzonder gevoelig voor vragen die aantonen dat ik een sterke band met iemand heb. Vorig jaar getuige zijn, gevraagd worden als peter,... Het toont misschien niet altijd zo maar ik ben daar dan helemaal van onder de indruk. Om er vervolgens veel te weinig mee te doen...maar dat verandert niets aan de intentie waarom je gevraagd wordt (voornamelijk ook omdat het vaak geen evidente keuzes zijn). Zulke dingen vind ik fijn.

Ziezo, dat liep sneller dan verwacht! Ik hoor het wel in de comments als hier grote verrassingen tussen zitten :) Ik geef het stokje door aan volgende zeven personen (hoort bij de opdracht): Evelien, Tom, Bart, Sofie, Koen, Nathalie en Kim. Al dan niet om nieuw leven in die blogs te krijgen... ;)

Europrofiler

De verkiezingen zijn in aantocht...en dus kan je weer overal allerhande tests gaan invullen om te zien welke partij het best bij jou past. Mijn keuze is al lang gemaakt - oh surprise :) - maar ik doe de testjes graag altijd eens mee om te zien waar ik eigenlijk uitkom. Verrassend toch altijd... :)

Met de campagne van 2007 had ik al een vreemd kiescompas, al kwam ik dan gelukkig wel bij de kartelpartner uit. Twee jaar later, een eeuwigheid in politieke termen, is sp.a-spirit niet langer een kartel. Meer nog, spirit bestaat niet meer en is nu SLP. En mijn profiel staat opnieuw dichter bij SLP dan bij sp.a...

Dat kwam ik allemaal te weten dankzij de Europrofiler, het eerste kieskompas dat ik nu tegenkom en dat ook uitgebreid aandacht heeft voor Europese kwesties. Bij de analyse van mijn antwoorden merk ik overigens dat ik niet zo heel ver sta van de officiële sp.a-standpunten (ja, ook voor mij zaten daar nog verrassingen in!) en dat het verschil zit in "helemaal mee eens" of "mee eens"...niets om over te panikeren dus. ;)

Leuk in dit kieskompas is dat je ook de vergelijking kan maken met andere partijen in Europa! Zo leer ik dat ik ongelooflijk dicht sta bij GroenLinks in Nederland, Parti Ouvrier Socialiste in Luxemburg, Socialistisk Folkeparti in Denemarken, Labour in Ierland, Demokratik Toplum Partisi in Turkije en Partido Socialista Obrero in Spanje. Interessant! En stel je voor dat je voor de Europese verkiezingen op alle partijen in Europa zou kunnen stemmen...pf, zou nogal partijprogramma's mogen lezen om daar de beste keuze in te kunnen maken!

Megastickers Rode Kruis

Wie de komende veertien dagen boodschappen gaat doen, op een parking staat of een kruispunt passeert (goh, iedereen wel zeker? :)) komt -hopelijk - de vrijwilligers van het Rode Kruis tegen. Eergisteren ging namelijk de veertiendaagse stickeractie van start.

Kopen dus die sticker! 5€ voor het goede doel, het is nog niet te veel. En zeker doen dit jaar want...MegaMindy staat er op! :) Als grote fan ;) kon ik natuurlijk niet anders dan meteen tot de aankoop overgaan. Vraag me alleen af waarom Toby niet op de sticker mag staan :(
Met mijn vroege aankoop zal ik de komende veertien dagen dus ook geregeld mogen zeggen "ik heb al een sticker gekocht"...wat altijd beetje ambetant is natuurlijk, maar ik kan moeilijk bij ieder bezoek aan Delhaize een sticker kopen (dat zou echt wel te veel MegaMindy in huis zijn).

Mijn steun aan het Rode Kruis staat overigens los van de discussie die ik jaren geleden (eind 2005!) had met de hoofdgeneesheer van Oost-Vlaanderen. Een discussie via mail naar aanleiding van de campagne "zet de bloedstap" om meer bloeddonoren te mobiliseren. Ik wil wel, maar ik mag niet...want ik ben "een man die seks heeft met andere mannen". Dat vond ik bijzonder discriminerend... In het antwoord werd verwezen naar het overleg tussen het Rode Kruis en het Centrum voor gelijkheid van kansen en racismebestrijding dat hierrond gebeurde, en de infobrochure die daarrond zou opgesteld worden. Heb er later niet meer over nagedacht, maar met de stickercampagne toch even op zoek gegaan en de infobrochure teruggevonden. De regel is duidelijk: zonder de sexuele geaardheid te willen veroordelen worden alle homosexuele mannen gebannen als bloeddonor. Dit om de maximale veiligheid van het bloed te verzekeren en gebaseerd op cijfers dat homosexuele mannen procentueel gezien meer kans op een HIV-besmetting hebben (cijfers die ik overigens niet zou ontkennen).

Het is een dunne lijn en ondanks mijn respect voor het Rode Kruis blijf ik het bevreemdend vinden. Monogame homo's (ja, ze bestaan :)) maken minder kans als bloeddonor dan rondpoepende hetero's (en die bestaan zeker ook). Het mailtje staat nog altijd in mijn mailbox en zal er nog een tijd blijven instaan...gewoon als reminder dat ik toch altijd een beetje 'anders' zal zijn (en daar ben ik dan eigenlijk ook weer een beetje blij mee :))...

Het is ook nooit goed...

In 2007 verloor het kartel sp.a-spirit de verkiezingen...dat weten we nog wel. De sterkte van de socialistische campagne toen was een inhoudelijk programma dat helemaal berekend was - tot op de laatste eurocent. De andere partijen deden dat niet en maakten wilde beloftes...en werden daar ook voor beloond (dat daar nu niets van in huis komt, tja...).

Mijn conclusie: kiezers worden graag bedrogen en hoe meer je belooft, hoe sterker jouw partij gepercipieerd wordt. Dat is geen verwijt, ik laat mij ook liever dingen beloven die mooi zijn dan de realiteit te moeten horen. :)

Campagne 2009: sp.a komt naar buiten met het Durfplan. Een plan om de economie uit het slop te halen! Hoera! En wat is het eerste dat Tim Pauwels vraagt aan Caroline Gennez? Hoeveel zal dit allemaal kosten? En er zelfs nog een beetje kinderachtig op door gaat...

Mijn conclusie: het is nooit goed...maak je de rekening, dan ben je niet ambitieus genoeg of wil je niet vooruit. Maak je geen rekening, dan is het plots of de volgende begroting van 1 partij zal afhangen en het land onbestuurbaar zal worden met sp.a aan de macht. Tja...

Zuid-Afrika kiest

Gisteren koos Zuid-Afrika nieuwe parlementen op nationaal en regionaal vlak. Dat het ANC de meerderheid zou behouden was zeker, maar ook die tweederde meerderheid? Blijkbaar wel volgens eerste resultaten...

Dat betekent dat Jacob Zuma - ja, de man die ooit zei dat het HIV-virus kan weggewassen worden met een douche, een uitspraak die hem nog lang zal achtervolgen - de nieuwe president wordt. Na de strijd met Mbeki ben ik niet meteen geneigd dit een sympathieke man te vinden, maar het voordeel van de twijfel...

Dinsdag op Terzake ook een stuk over 'de omgekeerde apartheid'. Over "rijke zwarte" en "arme blanke", over het systeem dat na jaren van discriminatie van de zwarte bevolking nu omgedraaid zou zijn en dus de blanke bevolking zou discrimineren.
Twee opmerkingen:
1/ het aantal 'arme zwarte' is - ook procentueel - nog steeds veel groter dan het aantal 'arme blanke'
2/ verhalen over grote wendingen spreken altijd meer aan in de media, maar zijn daarom nog niet altijd de regel
Tijdens mijn twee bezoeken aan Zuid-Afrika vorig jaar was die wrevel ook merkbaar. Blanken die veel meer concurrentie hebben dan vroeger, die meer moeten vechten voor een functie. Neen, dat is niet gemakkelijk...maar het mag ook geen excuus zijn om het systeem van de apartheid te bejubelen. En ja, heel wat blanken vertrekken uit het land uit onvrede met de gang van zaken (vaak richting Australië). Maar of daarmee gezegd is dat de apartheid nu omgekeerd toegepast wordt?

Zuid-Afrika: een land stevig in beweging en dat zal nog wel een tijd zo zijn...

Gerecycleerde donder

Recycleren is belangrijk...ook in de muziekwereld. :) Nu al een hele tijd dat ik spontaan ga glimlachen bij het horen van "Thunder in my heart", vind dat een geweldig liedje. En als ik het juist heb hoor ik het nu al een hele tijd op de radio (voor zover ik radio beluister). Dus ff opzoeken...en blijkt het om een gerecycleerde donder te gaan! Hit van Leo Sayer uit 1977 (!) die nu in een flashy kleedje zit. Schitterend!

Dublin and the Wicklow Mountains

Het was hier eerder al aangekondigd, afgelopen week zat ik dus in Ierland. Niet voor de betere Guinness-braspartijen maar voor een echte, onvervalste wandelvakantie.

De aankondiging op facebook zorgde alvast voor wat hilariteit bij iedereen die ik ken...ik sta namelijk niet gekend als een groot wandelaar (zacht uitgedrukt). :) En we gaan ook heel eerlijk zijn: als niet-geoefende wandelaar was het ook verdomd lastig. Het totaal aantal kilometers wandelen moet op ongeveer 60 staan, maar de extra moeilijkheid zat natuurlijk in het bergop en bergaf... Sinds vandaag opnieuw een beetje gerecupereerd.

Op Pasen vertrokken we - zijnde mijn pa en ik - dus in alle vroegte en alle stilte richting Dublin. Daar onder een bewolkte maar droge hemel de eerste verkenning van de Ierse hoofdstad gedaan en vroeg de bedstee in want de volgende morgen begon de grote trektocht (op de foto: de start van de Wicklow Way). Maandag, dinsdag en woensdag werden dus ingenomen door wandelen, wandelen en nog eens wandelen. Met prachtige vergezichten...toch de maandagvoormiddag en de dinsdag want de rest van de tour werd belemmerd door mist, regen en laaghangende wolken. Ierland deed ongelooflijk hard z'n best om te bewijzen dat het een nat land is. Niet zo aangenaam om te wandelen, maar we beten door.

Wel..."we"...op dinsdag moest de papa al verstek geven. De tocht op maandag was toch iets te zwaar gebleken. Hij reed met de taxi naar de eindbestemming (Roundwood) terwijl ik de 'tocht der tochten' - van Enniskerry naar Roundwood - geheel alleen inzette. Was jammer genoeg voor de papa de mooiste dag: prachtig weer, een prachtige tocht en een paar keer moeten stoppen vanwege het prachtig uitzicht. Immens van genoten!

Op woensdag was de papa weer op krachten en door de regen ging het naar onze eindbestemming Laragh. Waar we na aankomst hopeloos verloren liepen - in de regen :( - en dus iets te lang moesten zoeken naar onze B&B. Ieren zijn gelukkig ongelooflijk vriendelijke mensen en het duurde niet lang of we kregen een lift aangeboden die we met plezier aannamen. Of we kunnen er ook ongelooflijk zielig en uitgeregend uitgezien hebben waardoor we die lift kregen... :)

Donderdagavond waren we al terug in Belgenland, maar de dag zelf hadden we nog voldoende tijd om Dublin te leren kennen. Een heel gezellige stad! Met ongelooflijk veel standbeelden en de overal zichtbare 'Spike' (foto). Die laatste is gewoon een hele grote metalen staaf die ter vervanging kwam van het in 1966 gebombardeerde standbeeld van Lord Nelson. Volgens Dubliners (?) een walgelijk duur prestigeproject... Oh ja, de vraag wie het standbeeld van Nelson opblies wordt niet door de Ieren zelf beantwoord. Dat moet je opzoeken in de gids. Vreemd hoe het drieletterwoord 'IRA' nog steeds een impact heeft...

Voor de wandelaars onder ons: zeker een aanrader! Geboekt via SNP (klik hier om het volledige programma te zien) en zeer tevreden over...al is het maar omdat Nederlanders heel veel aandacht hebben voor evaluatie en feedback. Hou er alleen rekening mee te gaan in een seizoen dat het iets droger is :) Voor wie nog meer foto's wil zien: de diavoorstelling hier rechts of het facebookfoto-album bevat genoeg materiaal!

Mannelijke prostitutie

Beetje een vreemd verzoek, maar het is niet omdat het vreemd is dat het daarom fout moet zijn. Meer nog, het zijn de 'vreemde' verzoeken die vaak geen aandacht krijgen en daarom des te meer onze aandacht verdienen.

In Brussel zijn mannelijke prostituees sinds 1 januari 2009 aan hun lot overgelaten. Concreet: sinds die dag is er geen enkele vzw die medische en sociale begeleiding voorziet. Nu kan je doen alsof mannelijke prostitutie niet bestaat of dat daar helemaal geen begeleiding voor nodig is, maar wie in de hedendaagse wereld leeft begrijpt dat dit niet zo verder kan. Vandaar de oproep om deze petitie te ondertekenen! Doen!

Holiday @ Wicklow

Sinds vrijdag helemaal officieel in vakantie en het doet deugd...de afgelopen twee dagen niet heel veel gedaan buiten in de zetel gehangen met Warre en Marie (foto's volgen) en geslapen. Binnen een goed uur vertrek ik echt op vakantie: Ireland, here I come!

Samen met mijn pa ga ik op wandelvakantie. Ja, het zal velen onder jullie verbazen dat ik een actieve vakantie uitzoek maar het was een beetje het plan van de papa...allez, dat dacht ik toch. Die wou namelijk graag eens op reis - en mee met de bende van de mama mag hij niet (wil hij niet? :)) - dus ga ik graag mee op stap. Omdat hij het nogal heeft voor de regio's Groot-Brittannië en Ierland een uitstapje geregeld richting Dublin, met een driedaagse wandelvakantie door de Wicklow Mountains. In het gedacht dat hij dat dus wel leuk zou vinden...
Niet dus, de papa wou eigenlijk liever op terrasjes gaan hangen in Dublin. :) En ik zie zo vijf à zeven uur per dag wandelen ook niet echt helemaal zitten. :) Maar we maken er het beste van, ook al zijn de weersvoorspellingen (lichte regen!) niet zo denderend. Nu, de voorspellingen voor Taba in februari waren ook niet schitterend en dat is ook allemaal goedgekomen dus...

Nieuwe bevraging ondertussen over jullie vakantievoorkeuren...de vorige bevraging - over het organiseren van het WK voetbal in België - werd afgesloten met 60% die vindt dat we ons daar echt niet moeten mee bezig houden omdat we nu eenmaal geen voetbaltraditie hebben, telkens 20% vond het wel kunnen (gelijkmatig verdeelt over de argumentatie "dan zijn we zeker eens bij" en "iedereen wint er bij").

Volgende week donderdag terug! Greets!

Busy days

Het is een tijdje geleden dat hier nog iets verscheen en iedereen kent het excuus ondertussen al. Maar de afgelopen week bracht ook heel wat plezier met zich mee, dus dan heeft een mens wel wat anders te doen dan de blog aanvullen. Maar bij deze toch een inhaalpoging met het overzicht van de voorbije week.

De drukke week begon vorige week donderdag met een afspraak bij Griet thuis. Daar moesten namelijk belangrijke beslissingen genomen worden in het kader van de campagne. Griet staat op de 12e plaats van de Vlaams-Brabantse lijst voor het Vlaams Parlement. En aangezien ik niet op haar kan stemmen :( heb ik dan maar besloten haar campagne te ondersteunen. Precies of ik dat anders niet zou doen als ik wel op haar zou kunnen stemmen. :)

Met een volledig campagneteam werd er gebrainstormd en voorbereid aan de campagne...inclusief een fotoshoot de avond zelf om zeker over genoeg fotomateriaal te beschikken. De foto hier is van de officiële fotoshoot en is meteen de foto die heel Vlaams-Brabant hopelijk te zien zal krijgen.

Vrijdag was het zalig mooi weer en dat was dan weer een geweldig excuus om op een terras te gaan hangen. Met Greet - die mee was in Lyon - afgesproken in het hartje van Brussel om aldaar de betere mojito te nuttigen...en daarna toch zeker iets te gaan eten om die mojito verwerkt te krijgen.

Op het St-Goriksplein gezeten waren we overigens getuige van een heel speciaal optreden: dansen op een muur. Heel mooi om te zien...zeker als je daarvoor absoluut geen inspanning moet leveren of het is het hoofd draaien. Zie het (te korte) filmpje!

Zaterdag eindelijk nog eens afgesproken met de bende, in dit geval Magteld, Wouter, Mare, Christof en Sabine. Thema van de avond: bowling voorafgegaan door fondue. Lekker! En absoluut verrassend langs alle kanten: twee spelletjes op rij die door mij - ik mag het zeggen - met ruime voorsprong gewonnen werden! Omdat ik weet dat niemand dit zou geloven, de foto's als bewijsmateriaal. :) Nooit gedacht dat ik een bowlingtalent was...de laatste keer dat ik het deed was dat absoluut het geval niet maar zie, er is altijd ruimte voor verbetering.

Op zondag hadden we dan even tijd om te bekomen, maar niet voor lang. Na een korte tussenstop op het thuisfront nog naar Bornem getrokken. Daar had ik afspraak met de Nquthu-crew...het begint zowaar een traditie te worden dat we geregeld afspreken. En al zeggen we het zelf, we zijn dan ook een toffe bende. ;) Kathy had een heerlijke maaltijd klaargemaakt - foto nemen was niet mogelijk omdat het allemaal in een rotvaart op was :) - en het werd naar goede gewoonte een beetje hollen om de laatste trein te halen.

Resultaat: op maandag nauwelijks bekomen...maar toch nog energie gevonden om een filmpje te gaan zien met Tineke. Gisteren werd in beslag genomen door het etentje met de zusjes, van deze keer in 't Vosken. Dat het gezellig was hoef ik natuurlijk niet te vermelden...heel fijn restaurant overigens, wat er van buiten beetje uitziet als een ordinaire brasserie is binnenin een trendy en gezellig restaurant. En lekker! Bref, we hebben weer te veel gegeten de afgelopen week...tijd om werk te maken van mijn sportvoornemen...

Dus zijn we gelukkig dat we op een woensdagavond eens thuis kunnen zitten...want er komt ook nog een drukke week aan, al is dat niet in België. :)

Lezen

Lezen is een hobby...al zou je dat niet zeggen aan het aantal posts onder het label 'books' :) maar daar gaat dit stukje niet over. Wel over de film met Kate Winslet en Ralph Fiennes.

Sterke film over de erfenis van de Holocaust in Duitsland, over een oordeel vellen, over vooroordelen,... Geen opbeurende film of film met 'een grote boodschap', wel een film die je echt meeneemt en die de moeite waard is om voor naar de cinema af te zakken.
Verdiende Oscar voor Kate Winslet overigens, al is het maar omdat ze altijd al en zeker de laatste tijd geweldig sterke rollen neerzet.

Na het zien van de film vond ik het wel jammer dat op de Oscaruitreiking - bij de intro van Hugh Jackman - er nogal wat meewarig over gedaan werd. Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik deze film in twintig seconden moet samenvatten...

N-VA zonder Vlaams

Als N-VA'ers een standpunt innemen waar het woord 'Vlaams' niet in voorkomt...dan begint het potvolkoffie nog ergens op te lijken ook!

Vandaag vol verbazing het standpunt van Geert Bourgeois en Frieda Brepoels gelezen...dat het over kernwapens gaat is even minder van belang. Was voortdurend op zoek naar de zin "maar mocht Vlaanderen nu zelf eens voor zijn kernwapens kunnen zorgen, en moest dat dus geen federale materie zijn, dan...". Die zin kwam niet... Vreemd, heel vreemd.

Zonder gsm

Mijn handen zijn af! Ik loop verloren! Geen tijdsbesef! Geen sociaal contact! Help, ben mijn gsm vergeten!!!! :)

Gisteren in alle haast mijn gsm thuis vergeten. En aangezien ik vannacht in Herent bleef slapen - geen wilde speculaties nodig, was bij vriendin - zit ik ook vandaag zonder mobiel bereik. Hoe kan een mens zo leven? Ik weet het niet...maar vanavond kan ik mijn mobieltje alweer knuffelen.

(verslaafd zijn, het is toch ook iets)