Dublin and the Wicklow Mountains

Het was hier eerder al aangekondigd, afgelopen week zat ik dus in Ierland. Niet voor de betere Guinness-braspartijen maar voor een echte, onvervalste wandelvakantie.

De aankondiging op facebook zorgde alvast voor wat hilariteit bij iedereen die ik ken...ik sta namelijk niet gekend als een groot wandelaar (zacht uitgedrukt). :) En we gaan ook heel eerlijk zijn: als niet-geoefende wandelaar was het ook verdomd lastig. Het totaal aantal kilometers wandelen moet op ongeveer 60 staan, maar de extra moeilijkheid zat natuurlijk in het bergop en bergaf... Sinds vandaag opnieuw een beetje gerecupereerd.

Op Pasen vertrokken we - zijnde mijn pa en ik - dus in alle vroegte en alle stilte richting Dublin. Daar onder een bewolkte maar droge hemel de eerste verkenning van de Ierse hoofdstad gedaan en vroeg de bedstee in want de volgende morgen begon de grote trektocht (op de foto: de start van de Wicklow Way). Maandag, dinsdag en woensdag werden dus ingenomen door wandelen, wandelen en nog eens wandelen. Met prachtige vergezichten...toch de maandagvoormiddag en de dinsdag want de rest van de tour werd belemmerd door mist, regen en laaghangende wolken. Ierland deed ongelooflijk hard z'n best om te bewijzen dat het een nat land is. Niet zo aangenaam om te wandelen, maar we beten door.

Wel..."we"...op dinsdag moest de papa al verstek geven. De tocht op maandag was toch iets te zwaar gebleken. Hij reed met de taxi naar de eindbestemming (Roundwood) terwijl ik de 'tocht der tochten' - van Enniskerry naar Roundwood - geheel alleen inzette. Was jammer genoeg voor de papa de mooiste dag: prachtig weer, een prachtige tocht en een paar keer moeten stoppen vanwege het prachtig uitzicht. Immens van genoten!

Op woensdag was de papa weer op krachten en door de regen ging het naar onze eindbestemming Laragh. Waar we na aankomst hopeloos verloren liepen - in de regen :( - en dus iets te lang moesten zoeken naar onze B&B. Ieren zijn gelukkig ongelooflijk vriendelijke mensen en het duurde niet lang of we kregen een lift aangeboden die we met plezier aannamen. Of we kunnen er ook ongelooflijk zielig en uitgeregend uitgezien hebben waardoor we die lift kregen... :)

Donderdagavond waren we al terug in Belgenland, maar de dag zelf hadden we nog voldoende tijd om Dublin te leren kennen. Een heel gezellige stad! Met ongelooflijk veel standbeelden en de overal zichtbare 'Spike' (foto). Die laatste is gewoon een hele grote metalen staaf die ter vervanging kwam van het in 1966 gebombardeerde standbeeld van Lord Nelson. Volgens Dubliners (?) een walgelijk duur prestigeproject... Oh ja, de vraag wie het standbeeld van Nelson opblies wordt niet door de Ieren zelf beantwoord. Dat moet je opzoeken in de gids. Vreemd hoe het drieletterwoord 'IRA' nog steeds een impact heeft...

Voor de wandelaars onder ons: zeker een aanrader! Geboekt via SNP (klik hier om het volledige programma te zien) en zeer tevreden over...al is het maar omdat Nederlanders heel veel aandacht hebben voor evaluatie en feedback. Hou er alleen rekening mee te gaan in een seizoen dat het iets droger is :) Voor wie nog meer foto's wil zien: de diavoorstelling hier rechts of het facebookfoto-album bevat genoeg materiaal!