Vanwaar deze plotse bejubeling van deze 'communities'? Omdat ik vandaag plots het besef kreeg dat je zo opnieuw in contact komt met mensen die je al een hele tijd niet gehoord hebt. Leuke mensen, interessante mensen waar je om de een of de andere reden niet meer van hoorde of die je zelf door het drukke leven niet meer belde of mailde. Met instrumenten als facebook is het plots veel gemakkelijker om te zien waar die mee bezig zijn en leg je ook sneller opnieuw contact... Nele die trouwt, Bart die zijn eerste klacht indient bij de politie, Lies die blijkbaar in Thailand zit, Kimja die aan haar thesis werkt en Ilse die uitkijkt naar een relaxweekend. Als je die dingen leest dan wil je daar toch meer over weten! Of zou dat mijn nieuwsgierige aard zijn? Alleszins, je krijgt toch enigszins het gevoel elkaar (weer) beter te leren kennen...
En zo kwam ik deze week Vicky tegen in deze virtuele wereld. Ooit de strijdlustige 'rooie' in buurgemeente Maldegem, nu gelukkig samenwonend in Wijgmaal. En werkzaam voor TBWA. Op zich wist ik dat al, maar het zo 'opnieuw' ontdekken deed me naar de website surfen en leerde mij dat dit het bureau is dat - wat mij betreft - de beste reclame ooit in huis had: London Memories, een campagne voor Eurostar waarbij woordspelletjes centraal stonden. De beste vind je hier op foto: Hide Pork. Hilarisch!! Het is ondertussen al een kleine drie jaar geleden - van de tijd dat ik in Brussel woonde - maar deze campagne is me altijd bijgebleven. Iedere keer opnieuw als ik de affiche zag moest ik op z'n minst glimlachen...en het werkt nog steeds tot op de dag van vandaag. Hide Pork... (John Lemon, Duckingham en beertje Puddington waren ook wel grappig natuurlijk :))Dit alles om dus te zeggen dat ik waarschijnlijk verslaafd ben aan mijn computer. En na het linken van mijn blog, link ik nu terug: het blogbericht van Henri heeft ergens wel een punt. Ik kan niet op café wil ik mijn virtueel netwerk onderhouden. :) Dus is maar de vraag of iemand kan overleven op basis van dit soort 'communities'...mijn inziens is het nog steeds veel beter een pint te gaan pakken. Maar daarvoor moet je uit de zetel komen natuurlijk... :)
De komende vier dagen niet in Londen - ondanks het varken achter de boom - maar wel in mijn droomstad Parijs! Ik weet het, niet gezond met alle toestanden van de afgelopen week maar ik beloof het rustig aan te doen (met Kim in de buurt zullen de voetjes genoeg de hoogte in gaan ;))...
Btw, voor wie mij nog niet gevonden had op facebook of LinkedIn: hier rechts vind je tussen de links naar andere interessante blogs (al moet ik daar ook eens opkuis houden ;)) en het blogarchief de links naar mijn profielen...kwestie dat jullie mij ook daar terugvinden (voor zover dat nog niet het geval was). :)
1 comment:
Ter conclusie: Gaan we dan eens een pint pakken?
Post a Comment