In dezelfde week van Eurovision vond ook de Gay Pride plaats. Ook in Moskou deden ze overigens een poging tot Pride maar die werd hardhandig uit elkaar geslaan... En dat terwijl op dezelfde dag het holebifestijn van het jaar - Eurovision dus - in de Russische hoofdstad plaatsvond. Ja, meteen weer reden genoeg om aan te tonen dat een Gay Pride nog nodig is.
Want het kan misschien verbazen maar achteraf hoorde ik heel wat argumenten waarom die Pride niet langer zou moeten bestaan. "We hebben hier niets meer om voor te vechten, de rechten zijn binnen", "de pers haalt er toch alleen maar de extreme gevallen uit en dat maakt het allemaal weer zo abnormaal" en "het maakt toch geen verschil". Argumenten die ik allemaal flauw vind: zo is dit het moment om te werken aan die 1/5 en staat het internationale luik ook steeds centraal in de Pride. Het is nog lang niet voor iedereen even gemakkelijk om "uit de kast te komen"...
Buiten het inhoudelijke: het is natuurlijk wel ook een geweldig feestje en ook dit jaar waren Ilse en Anke aan mijn zijde om met de kont te shaken als nooit voorheen. Net als vorig jaar zorgde animo voor de 'american schoolbus' en was het weer volop dansen. Niet te heftig natuurlijk...'s avonds moesten we nog de finale van Eurovision kunnen volgen :) en ook niet te heftig want Ilse bleek met een gebroken teen te zitten. :) Hoe ze het zo lang heeft kunnen volhouden...
Bref, volgend jaar zijn we er zeker weer bij!
De foto's zijn hier rechts maar ook in dit facebookfoto-album te bewonderen.
4 years ago
No comments:
Post a Comment