Dus dan komen die op bezoek en dan hebben die iets te vragen. Je moet niet denken dat een mens zijn euro dan valt... Tot de mededeling komt dat ik geen ceremoniemeester kan zijn (wat?!) omdat ze mij eigenlijk willen vragen om GETUIGE te zijn voor hun huwelijk.
Mocht u het zelf nog niet meegemaakt hebben: hierbij de garantie dat je er kippevel van krijgt. En begint te trillen. En eventjes helemaal onwel wordt. En ook lichtjes in het hoofd. Het kan ook zijn dat dit alles ingegeven was door mijn verkoudheid...maar ik vermoed van niet. :) Ben eventjes moeten gaan zitten, heb dan half een uitleg gehoord over de symboliek ('via' mij leerde ze elkaar kennen of het was toch iets in die aard dat ik hen beiden kende vooraleer zij elkaar kenden :)) en moest toen een antwoord geven op hun vraag natuurlijk. Hoe zou ik dit kunnen weigeren?
De grote schok: ook de respectievelijke ouders konden zich in deze keuze vinden. Een immens pak van verantwoordelijkheid valt plots op de schouders... Ben ik medeverantwoordelijk voor dit huwelijk? Om nog maar van alle taken te zwijgen die een getuige op zich dient te nemen. Bon, de jobomschrijving is nog niet helemaal bekend - het koppel heeft eerst besloten een datum te kiezen :) - maar ook hier hoef ik niet te melden dat het 'to do'-lijstje in mijn hoofd al omvangrijk is.
Geheel passend had ik voor het bruidskoppel een boekje mee uit Gibralter (Marks&Spencer :)): "The perfect wedding guide".
Oproep: mocht u namen weten van leuke ontwerpers die iets speciaals van een kostuum kunnen maken, laat het dan maar weten. :) Ah ja, als getuige moet ik toch het voorbeeld van stijl geven... :))
En mocht het niet duidelijk zijn: ik ben bijzonder vereerd met de vraag. :)
2 comments:
We hebben idd nog geen datum. We willen dan ook de spanning hoog houden. Ik kan je wel al een eerste taak toewijzen: het organiseren van mijn vrijgezellenavond!
inderdaad een hele eer en iets om ff van je melk te zijn
Post a Comment