Senne en konijnen

Senne is heel braaf. Senne Torck is de kleine van Ilse en Mike die ik ken via animo en deze namiddag was het babyborrel. En daarbij kon de conclusie dus gemaakt worden dat Senne braaf is: slapen en eten is de voornaamste bezigheid. Zelfs wenen komt er niet bij kijken, ook niet toen Bram vrij onhandig te werk ging ("hoofdje ondersteunen, Bram, hoofdje ondersteunen!!!" - de jonge moeder kreeg bijna een hartaanval)...

Ondertussen probeer ik mijn taak als babysitter nog goed te volbrengen. Sofie en Karel zijn voor een familieweekend naar Center Parcs, ik ben degene die ondertussen op de konijnen probeert te letten. Evident is dat allemaal niet... Bij een vorige editie mocht ik op de goudvissen passen en toen viel er plots één dood. Konijnen leven nog, dat vind ik al een hele prestatie. Op de foto links zie je Freaky: heel bang konijn dat de angst ondertussen overgezet heeft op agressie, eten geven wordt op die manier eerder een avontuur dan een alledaagse taak. Pluisje, foto rechts, is minder mensenvreemd en heeft het hier helemaal naar haar zin. Volhouden konijntjes! Baasjes zijn bijna weer thuis!

Weer (om te) kletsen

Ligt het aan de temperaturen of is het eerder toevallig? Maar de fijne ontmoetingen zijn dezer dagen moeilijk bij te houden. Samen gezellig op terrasjes zitten (of ergens anders) en kletsen, kletsen, kletsen...

Dinsdagavond was het weer eens tijd om met de 'zusjes' te gaan eten. Tof Italiaans restaurant, megagrote pizza gedeeld met Nathalie. Veel te vertellen want we hadden elkaar een tijdje niet gezien, veel raadgevingen en advies. Gelukkig dat er zusjes zijn...

Gisterenavond een soort van reünie met de BTC'ers. Vorig jaar in juni de Algemene Informatiecyclus van BTC gevolgd en daar is een heel hechte groep uit gegroeid. Sommige zie je al wat meer dan de andere, maar het is altijd fijn om elkaar terug te zien.
Op aangeven van Tineke werd gisteren nog eens afgesproken. My place was the place to be voor kletsen, sangria drinken, toastjes eten en foto's kijken. Vooral dat laatste was heel erg leuk...met zo'n internationaal ingesteld gezelschap passeerden heel wat landen de revue: Lieve was net terug van Ghana, Sam heeft een paar maand in Nepal en Nieuw-Zeeland gezeten, Tim en Kimja hadden foto's bij van Kenia, ikzelf kon showen met Botswana. De foto's waren in sommige gevallen zo mooi dat we er al aan denken om een expositie te houden. ;) En daarbij zou een wedstrijd "mooiste zonsondergang" zeker niet misstaan. :)

Uiteindelijk dus weer laat het bed in maar met zo'n mooi weer is dat zo erg niet. Bovendien mocht ik met een echt knappe stoot het bed in kruipen. :)) Lieve bleef slapen want die had niet veel zin om nog terug te keren naar Sint-Niklaas. En dat mocht ze zeker want het feestje was een succes dankzij haar (of zie je mij al professioneel sangria maken?)!

Sego vs Sarko

Eerste ronde van de Franse presidentsverkiezingen achter de rug, gelukkig weet Wii van Nintendo al wie de tweede ronde gaat winnen. ;)
Go Ségo Go!

Weekend Amsterdam

Impulsieve beslissingen zijn soms gewoon de beste. Vrijdagmorgen heb ik beslist dat ik dit weekend ging afzakken naar Amsterdam. Ruud gecontacteerd en zaterdagmiddag vertrokken...zalig!

Ruud werkte voorheen op het Europees Parlement en via animo leerde ik die kennen. Hele toffe gast, maar sinds kort dus weer werkzaam in Nederland (Den Haag, maar woont in Amsterdam). De geknipte persoon om terug te zien met andere woorden en om mee af te spreken. Natuurlijk doorkruiste ik zijn plannen voor het weekend. Maar die hartelijke Nederlanders maken van de noodzaak een deugd: ik mocht gewoon mee op diner 's avonds bij vrienden van hem (dank je wel Tom en Joop dat ik er bij mocht zijn!). Heel gezellig want een internationaal samengestelde tafel (verloren gelopen Amerikaan, een Belg die al twaalf jaar in Nederland woont,...). Een hele avond eten, kletsen en vooral veel wijn drinken. Later op de avond dan uiteraard ook nog een stapje in de Amsterdamse uitgaanswereld gezet. Het was laat...en met veel drank... :)

Oh ja, mijn oorspronkelijke reden om naar A'dam te gaan: een Che-tentoonstelling in het Tropenmuseum. Daar ben ik deze namiddag nog geraakt en het was ongelooflijk interessant. Het museum op zich was bijzonder boeiend...tentoonstelling iets minder maar toch nog wel best ok.

Geweldig weekend achter de rug met andere woorden! Maar nu wel doodop...

Kutunka

Een stapje in de wereld zetten is altijd fijn. :) Vandaag ging op het Sint-Pietersplein in Gent Kutunka door, een duurzaam intercultureel festival.

Het was dikke fun met heel veel volk, alleen een beetje te koud. Gelukkig dat het niet regende. Leuke muziek maar natuurlijk nog veel leuker om mensen tegen te komen en een klapke mee te doen. Lindsy (op foto met haar vent) en Sara waren de slachtoffers van de avond. ;)

Ja, die alternatieve feestjes zijn leuk... :)

Tapas

Dankzij Tom ben ik te weten gekomen dat ik opgenomen ben in het selecte lijstje van Tapas dat wou meegeven welk jong sp.a-volk een blog heeft. Fijn, maar toch een beetje helemaal onverdiend vrees ik, ben nog maar drie maand aan het bloggen en zo politiek is mijn blog (hoop ik toch) ook weer niet... Helaas, als ik naar de anderen kijk merk ik dat het niet veel beter is.

De blog van Tom, die vind ik dan wel weer geweldig. :) Waarom die zijn blog eigenlijk nooit www.tomblogman.be genoemd heeft...vreemd...

Discriminatie

Ondertussen al bekomen van mijn trip naar Jeruzalem...en straf beginnen nadenken over de gesprekken die ik daar voerde, de mensen die ik daar leerde kennen en de analyses die gemaakt werden.

In onze maatschappij wordt discriminatie vlug in de mond genomen. Soms terecht, soms onterecht. Voor mij heeft het concept alvast een volledig nieuwe invulling gekregen. Hier in België kennen we eigenlijk geen discriminatie. Wat in het Midden-Oosten aan de hand is, dat is echt pure discriminatie en is niet te vergelijken met wat wij daar aan koppelen.
Het verschil? In Israël is het systeem op zich discriminerend en worden Arabieren (en andere bevolkingsgroepen) zwaar gediscrimineerd. Met 'zwaar' bedoel ik dat ze ook gewoon het systeem tegen zich hebben. Iets wat bij ons niet het geval is. Hier kan je klacht indienen. Ok, ik geef toe dat je het niet altijd zal halen omdat bewijslast vereist is, maar het systeem is op zich gelijk voor iedereen.

In Israël is het alledaags om uitgescholden te worden op straat omdat je tot een andere groep behoort. Het is alledaags om al je bezittingen op een uur tijd te zien verdwijnen onder een bulldozer. Het is normaal dat wetten gestemd worden waarin specifiek vermeld wordt welke bevolkingsgroepen meer rechten hebben dan andere.

Zo ver gaat het bij ons (nog) niet...laten we dat vooral zo houden...

Jeruzalem: kort fotoverslag

Anas, my Arabic lover ;)

Christelle, the French connection Part I, en Nathalie
Nathalie, Romain (the French connection Part II) en Anas

Nathalie, Ma'ayan and me...

Nathalie en ik op één van onze vele wandelingen :)

Kon niet ontbreken: de Klaagmuur!

Uitzicht over de Oude Stad

Fuif

Zoals aangekondigd gisteren naar fuif geweest in Tel Aviv. Redelijk vroeg in de avond vertrokken zodat we nog wat tijd hadden om een hapje te eten. Tel Aviv is gezellig en vooral een heel stuk warmer dan Jeruzalem...

Restaurant gevonden met hilarische ober...een absolute fan van Eurovision. Fan...eigenlijk is het woord freak beter van toepassing. Hoe kan je het anders noemen als ie een tattoo van het Eurovision-logo op zijn lijf staan heeft. Maar ok, het was wel grappig om een Israëli "Ik heb nog nooit iemand zo liefgehad" van Barbara Dex te horen zingen (en juist!). :) Mededeling voor dit jaar: we zullen niet winnen volgens deze expert ter zake. Dat is geen verrassing. Het wordt gokken op Israël (en dit zei ie niet omdat ie een Israëli is), Ijsland, Malta (zullen ze dan toch eens winnen?) of Zwitserland.

Daarna naar de betere holebifuif in Tel Aviv en was fun. Voor zover het in België al een freakshow is, hier in Israël is het nog stukken erger! Het thema was "wedding" en de trouwjurken waren niet te tellen. Ter info: de Belgische delegatie was niet volgens het thema gekleed. :) Vrij laat het bed in, dus vrij laat ook het bed uit...
Vandaag wat aan het genieten van de laatste zonnestralen en op een terras gehangen. Vanavond nog een laatste keer met iedereen afgesproken die ik leren kennen heb...

Tel Aviv

De plannen van vandaag: Tel Aviv bezoeken. Maar op het laatste moment toch besloten om nog wat in Jeruzalem rond te hangen want het is hier verdomd gezellig en leuk. Dat buiten de koude wind gerekend maar daar ben ik ondertussen al aan gewend.

Bovendien gaan we vanavond uit in Tel Aviv, er moet daar één of andere grote fuif zijn dus die kunnen we niet laten liggen.
Het plan om de Dode Zee te bezoeken is nog steeds niet tot waarheid gekomen, misschien morgen nog? Maar als ik fuif hoor en dan de dag erachter busrit van een uur, dan lijkt me dat toch geen goed idee...dat zien we morgen wel dan weer.

En dan zit het er alweer op! De week is dan wel helemaal voorbij gevlogen maar ik heb toch heel veel plezier beleefd. Bedenking wel: eigenlijk kwam ik meer op bezoek bij Nathalie dan dat ik Jeruzalem bezocht heb. Mensen, verwacht dus niet al te veel prachtige foto's van alle bezienswaardigheden hier...

Zaterdag terug in het land, zondag hopelijk een soort van fotoverslag van mijn tripje naar Jeruzalem! :)

West-Jeruzalem

Dinsdagavond gezellig iets gaan drinken en woensdag alweer zwaar uitgeslapen. Het is vakantie voor iets...

Gisterennamiddag nam Nathalie mij dan mee naar het Holocaustmuseum Yad Vashem. Tegen dat we daar waren was het natuurlijk al gesloten dus zijn we dan maar gaan wandelen... Met alle gevolgen vandien. Verloren gelopen en zowaar avontuurlijke stoten moeten uithalen om ooit weer in de bewoonde wereld te geraken. Bon, we zijn weer thuis geraakt hoor.

's Avonds niet meer buitengekomen, de lange wandeling was te lastig geweest...

LICP Ramallah

In de maand mei komen enkele Palestijnse burgemeesters naar Vlaanderen. Daar werden we op het werk over gecontacteerd in de afgelopen weken. En aangezien ik dan toch in het land ben vond ik het niet meer dan normaal om de organisatoren van deze reis, Local Infrastructure en Capacity Building Programme of LICP, een bezoekje te brengen. Dit alles gebeurt overigens in samenwerking met de Belgische Technische Coöperatie of BTC...

Dinsdagmorgen belden ze mij al uit mijn bed. Of we vandaag geen afspraak konden hebben. Bon, aangezien ik hier toch geen echt programma af te werken heb was dat geen probleem. Ik zou wel even vlug de bus nemen naar Ramallah. Grote paniek aan de andere kant van de telefoon, niet de bus nemen! Ze vertrouwden mijn kennis in het openbaar vervoer van Israël/Palestina blijkbaar niet zo goed en stuurden dan maar de privé-chauffeur, met de 'diplomatic car'. Ik zou de auto wel herkennen: de Belgische vlag stond in het groot op. ;) Een mens kan zich maar belangrijk voelen hé... :)

Het bezoek aan Palestina was echt indrukwekkend. De Muur passeren die Israël aan het opstellen is, om "veiligheidsredenen", en je komt in een volledig ander land terecht. Ramallah was chaotisch, druk en gaf mij veel meer de indruk in het buitenland te zijn dan Jeruzalem (wat een Westers aanvoelende stad is). Maar het was ook veel leuker om daar te zijn, zeer aangename mensen gesproken en een hele goede vergadering gehad. We kunnen weer verder met de organisatie van dat bezoek in mei.

Na de vergadering kreeg ik nog een kleine tour door Ramallah: het hoofdkwartier van de regering (een versterkte burcht), het parlement en allerhande ministeries. Het mag niet gezegd worden maar Ramallah is de voorlopige hoofdstad van Palestina. "Het mag niet gezegd worden" en "voorlopig" want er is maar één hoofdstad voor de Palestijnen en dat is Jeruzalem...

Olijfberg

Man man, vandaag weer een halve dag in mijn bed gelegen...zalig!!! Na de middag van het appartement van Nathalie vertrokken richting Olijfberg en een geweldig leuke wandeling gemaakt. Maar wel ver...dus nu alweer moe. :)

Opgeven doen we echter nog niet want vanavond gaan we uit, naar stamcafé/stamdisco van Nathalie, wordt dus weer leuk. Ondertussen is de planning ook wat in zijn plooien aan het vallen. Morgen bezoek ik voor het werk waarschijnlijk Ramallah, woensdag richting Dode Zee om het ons lui gat te liggen, donderdag Tel Aviv voor net dezelfde reden, en vrijdag nog wat rondhangen in Jeruzalem...en zaterdag moet ik alweer terug. Gelukkig is dat op dit moment nog heel ver af!

That's all folks! Nu vlug nog wat rusten zodat we op café kunnen!

Uw zonden zijn vergeven...

Discussie van de dag: wil ik naar Bethlehem en Hebron gaan of niet? Wel, eigenlijk niet...liever op mijn lui gat op het strand van Tel Aviv/Dode Zee ergens. :) We zien nog wel dus.

Mededeling van de dag: uw zonden zijn vergeven. De klaagmuur bezocht en jullie zonden allemaal vermeld, en ook één of andere heilige kerk waar Nathalie telkens de naam van vergeet (en ik dus ook niet kan onthouden): jullie kunnen weer rustig slapen!

En nu een feestje...

Love Lufthansa

De vlucht is geweldig goed verlopen...love Lufthansa! En ik heb zelfs de weg gevonden in de luchthaven van Frankfurt, als dat geen klein mirakel is.

Waarom de vlucht zo geweldig was, daar ben ik eigenlijk nog altijd niet goed uit. Maar ik denk dat de zetels standaard iets meer naar achter staan dan bij andere vliegtuigmaatschappijen. :) Het maakt een groot verschil. :)
Bon, ben dus goed aangekomen. Nathalie is mij komen afhalen aan de luchthaven, als dat niet lief is! En toen zijn we met het busje door heel Jeruzalem gereden...twee keer (omdat stomme toeristen voor ons verkeerde informatie gegeven hadden - tot grote frustratie van onze chauffeur). Dat hebben we dus ook allemaal al gezien.

Tot slot: het is hier zalig goed weer. Alleen wat veel wind dus de kans bestaat dat ik met een verkoudheid naar huis kom. Een planning voor de komende week is er nog niet echt opgemaakt (Nathalie is echt een hele slechte gids) maar daar maken we binnenkort werk van. En heb ook al veel geslapen (dat is om de mama gerust te stellen)... Perfecte start van een weekje vakantie dus in een heel gezellige (Westers aandoende) stad! En nu gaan we nog naar de Oude Stad gaan zien...

Nog een klein detail: de enige lelijke mannen die hier rondlopen zijn de toeristen.

Jeruzalem

Lang geleden aangekondigd, maar morgen is het zo ver. Ik ga er een weekje tussenuit en ga Nathalie in Jeruzalem bezoeken. Een weekje vakantie...zalig!

Kijk er best wel naar uit om Li terug te zien, maar vooral om Jeruzalem te leren kennen. En om hele dagen op een terras te zitten, iets fris te drinken en te genieten van het mooi weer en naar de mensen kijken. En een museumpje doen. En wat rondlopen. En de oude stad bezoeken. En uitgaan. Allez bon, veel plannen en eigenlijk geen plannen (ben helemaal niet voorbereid). Het is maar te hopen dat ze mijn reservatie in het guesthouse goed genoteerd hebben! :)

Nathalie had overigens 'enkele spulletjes' laten leveren door haar ouders, die ik dan moest meebrengen. Bijna een valies apart en heb dus zelf maar een selectie gemaakt. En neen Nathalie, die sandalen gaan niet mee (je gaat naar sandalenland en zou nog sandalen moeten meesleuren, hallo!!)!

Hopelijk berichten op de blog (zie "Live from Jerusalem")...maar ook hier weer geen harde belofte. In tegenstelling tot Botswana zal ik wel internet vinden maar of de goesting er gaat zijn... :)

Fijne paasdagen en geniet hier ook maar van het terrasjesweer!

Voorzitter

Oh ja, afgelopen dinsdag had ik mijn eerste vergadering als voorzitter van sp.a-eeklo! De algemene vergadering had mij iets meer dan een week daarvoor verkozen en dus mocht ik de vergadering leiden...of was het lijden?

Enfin, ik moet er nog een beetje inkomen maar vond dat het al goed ging. Het is en blijft moeilijk om een evenwicht te vinden waar iedereen tevreden kan mee zijn. Maar we blijven er aan werken.

Op de foto (slechte kwaliteit...vrees dat die de kranten niet zal halen :)) zie je ook nog Marianne De Baets naast mij (ondervoorzitster), Christiaan De Wulf links achteraan (secretaris) en Freddy De Puydt (penningmeester en tevens schepen van Financiën...heeft een financiële aanleg blijkbaar ;)). Ziedaar, het dagelijks bestuur voor de partij in Eeklo de komende twee jaar!

Fort Europa

Bij het terugkeren uit Botswana hebben we er in de delegatie nog goed mee gelachen: Afrika uit geraken was geen probleem, Europa binnen geraken is al veel moeilijker. Helaas is het voor duizenden mensen dagelijkse realiteit. Op de vlucht voor honger, geweld,... Op zoek naar een onderkomen in het rijke Europa.

Maar zo gemakkelijk gaat dat natuurlijk niet. Europa kan niet de lasten van de wereld dragen en de deuren helemaal opensmijten. Dus hebben we er maar een fort van gemaakt. En wie toch binnen is moet niet te veel hoop koesteren. Het voorbeeld werd deze week nog gegeven: een Kazachs gezin dat hier al 7 jaar illegaal verblijft mag tenminste blijven tot na de examens van de kinderen. Protest van Dienst Vreemdelingenzaken en Minister De Wael: ze gaan in beroep tegen deze beslissing van de rechtbank. Motivatie: jaren in de illegaliteit verblijven betekent niet dat je hier plots wel mag blijven. De fout zit natuurlijk in het feit dat de procedure 7 jaar kon duren...maar daar komt binnenkort verandering in. Te laat natuurlijk voor iedereen die hiernaartoe gevlucht is, ondertussen zo goed als ingeburgerd is en straks misschien op het vliegtuig richting 'vaderland' gezet wordt. Vaderland betekent in deze zoveel als 'vreemd land'... Algemene regularisatie dan maar, zoals spirit bepleit? Dat is er misschien ook wat over... De oplossing voor het verleden dat men meesleurt zal niet zo gemakkelijk zijn.

Wat we wel kunnen is werken aan de toekomst: dringend aanpakken dus dat asielbeleid. Maak het duidelijker, korter, objectiever en menselijker. Een nieuwe wetgeving zou er aan komen die enkele van die factoren in zich heeft... We kijken er naar uit.

En ondertussen doe we mee met de actie van het Forum voor Asiel en Migratie. Die hebben vijf vluchtelingen in een glazen huis geplaatst op het Muntplein in Brussel. De voorbijganger mag kiezen wie mag blijven. Volgens FAM is dit ongeveer dezelfde werkwijze die vandaag gehanteerd wordt vanwege onduidelijke regels en slechte wetgeving. Stemmen kan ook via de website! Doen!

Britney

Een tijdje geleden had ons Britney het niet zo gemakkelijk... Postnatale depressie? Wie weet... Desalniettemin waren Nathalie en ik er van overtuigd dat we onze steun moesten uitspreken voor ons gevallen idool (ahum ahum). Op verzoek van Nathalie publiceer ik dan ook graag volgende tekst (eigenlijk zijn het de gevoelens die Li in Jeruzalem heeft, ze mist mij zo erg! Britney is alleen maar een dekmantel om mij deze tekst door te sturen :) - geen nood, volgende week ben ik daar, Li!):
(update: ondertussen gaat het beter met ons Britney!)

Notice me, take my hand

Why are we strangers when

Our love is strong

Why carry on without me

Everytime I try to fly, I fall

Without my wings, I feel so small

I guess I need you, baby

And everytime I see you in my dreams

I see your face, it's haunting me

I guess I need you, baby

I make believe that you are here

It's the only way I see clear

What have I done

You seem to move uneasy

And everytime I try to fly, I fall

Without my wings, I feel so small

I guess I need you, baby

And everytime I see you in my dreams

I see your face, you're haunting me

I guess I need you, baby

I may have made it rain

Please forgive me

My weakness caused you pain

And this song's my sorry

At night I pray

That soon your face will fade away

And everytime I try to fly, I fall

Without my wings, I feel so small

I guess I need you, baby

And everytime I see you in my dreams

I see your face, you're haunting me

I guess I need you, baby