Charmant regeerakkoord

De leden van sp.a hebben het regeerakkoord unaniem goedgekeurd, met 5 onthoudingen. Ik was er bij deze avond - en was zelfs gemandateerd om de stem van de afdeling Eeklo uit te brengen, ondanks mijn afscheid - en het was meeslepend. Ondanks te veel interventies (zonder inhoud) voelde je een drive, een gedrevenheid door de zaal gaan.

Want wie had een paar maanden geleden durven denken dat de socialistische partij over een regeerakkoord zou stemmen. Zelfs na 7 juni was het geen vanzelfsprekendheid: we waren dan wel de 'morele overlever' zoals deze avond gezegd werd, meer dan overleven was het ook niet. En dan kunnen de onderhandelaars - met Caroline op kop - met dit sterk akkoord naar buiten komen. Goed, op het congres werden natuurlijk 'onze' punten in de verf gezet...maar velen - zelfs Jean-Marie De Decker! - zijn het erover eens dat dit een "rood" akkoord is.

Achteraf beschouwd misschien niet zo vreemd... Met een Vlaams sociaal beleid bedien je namelijk de twee tegenstellingen in deze regering: N-VA en sp.a. De één kan claimen dat het Vlaams is, de ander dat het sociaal is. Iedereen content. Of toch niet...binnen de partij blijft heel wat wrevel bestaan rond N-VA, de verrottingsstrategie, het splitsen van de sociale zekerheid. Dat moest toch wel even weg gemasseerd worden in het begin, wat de voorzitter op voortreffelijke wijze deed.

Enter de interventies *zucht*. Boegbeelden, schepenen en de hele oude garde kwamen één voor één de onderhandelaars feliciteren met het mooie werk om daarna even te beklemtonen wat zij toch belangrijk vonden. Of in het geval van Fred Patrie, oudstrijder en een vaste waarde op sp.a-congressen, om het gevaar aan te duiden van samen in een regering te kruipen met N-VA die voortkomt uit de VU die bij de oprichting bestond uit collaborateurs. Geen verrassing, dit is de man die op het stichtingscongres van sp.a-spirit de leden opriep het kartel niet goed te keuren want "we gaan toch niet met die zwartzakken samenwerken zeker!". Tenminste iemand die leven in de brouwerij (letterlijk, want het congres vond plaats in de Brussels Event Brewery) bracht.

Of het zou nog van Peter Vanvelthoven moeten gekomen zijn. Die begon met een grapje over een woordspeling die Caroline gemaakt had in haar presentatie ("de provincies afslanken zat er niet in met een CD&V dat van Bachten-de-kupe tot Noord-Limburg met mandatarissen zit die de lobbymachine in gang staken" - de vermelding van Noord-Limburg als boeregat moest toch even rechtgezet worden) maar op het einde uithaalde naar sp.a Rood. Wat mij betreft terecht... Net vóór het congres stroomde via Belga het bericht binnen dat sp.a Rood het congres een week wou uitstellen "omdat men nog niet de tijd had gehad om het regeerakkoord grondig door te nemen" maar wel al wist te melden dat het "niet rood genoeg was". Goed, niet iedereen leeft van de politiek en kon zijn vrijdag dus niet vullen met het doornemen van het document van 100 pagina's, maar de militant die wou oordelen had het akkoord op donderdagavond grondig kunnen lezen. Wat velen ook gedaan hadden blijkbaar. Flauw van sp.a Rood dus, vooral omdat het opnieuw via de pers moest gebeuren... Waarna een oproep volgde om het 'over de straat rollen' te stoppen en eensgezind het 'nieuw sociaal beleid' van Vlaanderen vorm te geven.

Kleine lichtpuntjes in een voor de rest niet echt begeesterend 'debat'...vanwaar dan toch een sterk congres? De oudste militant heeft het prachtig verwoord: Caroline was op haar best en "voor het eerst hoorden we haar zelf spreken". En eigenlijk bracht ze het op een fijne manier, met af en toe een grapje maar ook duidelijk. Het is duidelijk dat deze onderhandelingen haar goed gedaan hebben, de onzekerheid na de moeilijke voorzittersverkiezing is weggevallen. Meerdere keren werd er op gewezen dat zij de numero uno is van de partij en 1 tussenkomst verwees zelfs expliciet naar haar voorrecht om de ministers aan te duiden zoals ze dat wenst (impliciet: we staan achter de voorzitter). Of dat straks nog zo zal zijn als Frank Vandebroucke geen minister mag worden valt nog af te wachten...
Neen, ze krijgt de handen nog niet echt spontaan op elkaar (al scheelde het niet veel). Iets wat Steve Stevaert - voor het eerst sinds lang weer op een sp.a-congres - zo geflikt heeft natuurlijk. Hij haalde meer applaus binnen in zijn tussenkomst van 5 min dan Caroline op een uur, maar dan ook wel gemakkelijk door te scoren met quotes als "de federale regering kan niet vallen. En waarom kan ze niet vallen? Omdat ze het beste evenwicht zoekt. En wat is het beste evenwicht? Plat op de grond gaan liggen". Maar het doet er niet echt toe want inhoudelijk heeft ze bewezen dat ze er staat, en dat de ploeg er staat. Hmmm, een mens wordt zowaar lyrisch van een sp.a-congres bij te wonen...

Bref, afsluiten: het geheel had uiteindelijk een charmant karakter. Net vóór de stemming een geweldig applaus, nogmaals de oudste militant die voor heel de zaal roept "Caroline, ik ben verliefd op u!" en een unanieme goedkeuring (of zo goed als). Vandaar de titel 'charmant regeerakkoord'...nu alleen alles nog in uitvoering brengen. Benieuwd wie dat zal mogen doen (Pascal, Freya en Peter?)...