Terwijl we in Vlaanderen wakker liggen van de nieuwe regeringsvorming en wie de nieuwe ministers zullen worden, worden in Iran koudweg mensen doodgeschoten. Goed, het is een vergelijking die niet echt past...maar ze volgt uit een reactie die ik mocht lezen op facebook.
Onderstaande filmpjes circuleren daar ondertussen...het zijn er twee van de zovele die ons van het verder volledig afgesloten Iran bereiken en die een beeld moeten schetsen van de situatie. Ze zijn allebei verschrikkelijk om zien (dit is een waarschuwing). Bij het tweede filmpje kwam er - bij iemand anders weliswaar - commentaar dat dit te gruwelijk was om zien en dat het bijgevolg niet zou mogen verspreid worden.
Sorry, maar daar gaat mijn haar dus van rechtstaan. Terwijl mensen vermoord worden zijn er in het kleinzielig Vlaanderen blijkbaar mensen die vinden dat ze dit echt niet moeten zien. Dat hun afschuw van de terreur dus primeert op de strijd die de Iraanse bevolking voert...
Bref, verder kunnen we hier in 'het Westen' alleen maar toekijken vrees ik. Waarbij ik meteen de randopmerking maak dat de mogelijkheid bestaat dat Ahmadinejad wel degelijk de verkiezingen gewonnen heeft...al zal het dan misschien niet met zo'n overtuigende voorsprong geweest zijn. Het is niet ondenkbaar dat het discours van de 'sterke leider' veel Iraniërs voor Ahmadinejad doen stemmen heeft. Het protest dat we zien is geconcentreerd in de steden en vooral (?) een revolutie van jongeren die zich opgesloten voelen in hun land terwijl de wereld verder gaat. Wat volkomen begrijpelijk is... De reactie - het hardhandig optreden - is natuurlijk nooit goed te praten.
Meteen wordt duidelijk dat een bevolking lang kan zwijgen, maar dat er altijd (?) een breekpunt komt. Dertig jaar lang waren protesten zoals vandaag in Teheran (en andere steden) ondenkbaar... Zorgt bij mij meteen voor de bedenking: hoe lang nog tot dit scenario zich in Cuba voordoet? Of is die vergelijking niet mogelijk?
Voor een overzicht in YouTube-filmpjes van wat er zich in Iran afspeelt: Mashable brengt een selectie - waarbij filmpje nummer zeven met de "rooftop shoutings" bijzonder veel indruk maakt. Die andere twee filmpjes kan je hieronder terugvinden...
7 months ago
2 comments:
we onderschatten in het westen vaak hoe de politiek in Iran werkt.
Iran is geen democratie naar ons eigen westers voorbeeld, maar een theocratie, waar religie en staat hand in hand gaan.
Het is immers de opperste religieuze leider die de echte macht heeft en een presidentskandidaat uiteindelijk zelf kan overrulen en herroepen.
Verandering van president is dus niet noodzakelijk verandering van leiderschap in Iran.
Late reactie...maar toch dit: ok dat het niet heel veel wijziging brengt, maar een Khatami liet toch iets meer toe of had toch een iets ander (internationaal) discours dan een Ahmadinejad. Ik verwacht ook geen revolutie met Mousavi, maar dan toch een andere evolutie...
Post a Comment