Selectieve verontwaardiging: wat is er fout aan de blog van Bert Anciaux en waarom is de toespraak van Herman Van Rompuy niet fout?
De afgelopen week hebben sommige politici uit oppositie en meerderheid zich van hun smalste zijde getoond. Collega’s als Annick De Ridder (OpenVLD) en Eric Van Rompuy en Carl Decaluwe (CD&V) roken bloed en jaagden op Bert Anciaux met de bedoeling hem niet enkel politiek maar ook persoonlijk af te maken. Het is een stijl in de Wetstraat geworden waar ik het best moeilijk mee heb, maar daarover gaat het hier niet helemaal.
Wel gaat het voor mij over een vorm van hypocrisie en vooral over selectieve verontwaardiging. Selectiviteit omdat sommige politici nu eenmaal Joodse of andere lobbies ter ere van het stemmenpotentieel dienen. Dat is hun goed recht maar het is wel doorprikbaar. Het is evenwel vooral de selectiviteit bij het lezen van teksten die mij mateloos hebben geërgerd.
Ter illustratie hieronder twee teksten. Enerzijds een uittreksel uit de gewraakte blog van Bert Anciaux, anderzijds een uittreksel uit de toespraak van premier Herman Van Rompuy voor de gestelde lichamen.
Wie te kwader trouw is kan tweemaal dezelfde foute analyse maken. Wie te goeder trouw is kan ook tweemaal dezelfde correcte analyse maken, namelijk dat twee politici – onafhankelijk van elkaar en met een totaal verschillende ideologie – bezorgd zijn om het geweld ten aanzien van kinderen in de hele wereld.
Weblog Bert Anciaux 23 januari ‘09
[…]Een minister van Jeugd moet kinderen en jongeren geborgenheid kunnen waarborgen. Zeker in beschermde ruimten, in ruimten die van hen zijn. Waar ze kunnen spelen en ravotten, zorgeloos kunnen opgroeien. In de buitenwereld zijn ze al zo vaak onschuldige slachtoffers van verkeersagressie. Vandaag blijkt echter dat hun leven zelfs niet in de meest warme leef-plaatsen kan worden beschermd. Dat idee maakt me zot. Het is een collectief mislukken. Het is een persoonlijk falen. Ook al weet je dat waanzin nooit te stoppen zal zijn.Hier gaat het over 15 slachtoffers waarvan 14 kindjes. Het shockeert ons allemaal. Ik moest ook denken aan de honderden dode kinderen in de Gazastrook, ook bewust door een agressor omgebracht en zonder dat die agressor opgepakt werd. Ook hier heeft dood en geweld toegeslagen. Dat alleen al is de hel. Een donderslag bij heldere hemel. Een noodkreet voor alle kinderen.
Toespraak van Eerste Minister Herman Van Rompuy ter gelegenheid van de Nieuwjaars-ontvangst van de Overheden van het land 27 januari ’09
[…]Het leven bestaat echter niet alleen uit economie en politiek. Daar werden we weer brutaal en meedogenloos aan herinnerd door het drama in Dendermonde. Het mooiste moment in het leven van een mens is de geboorte van zijn of haar kind. Wie zijn kind ontnomen wordt, is nooit meer dezelfde man of vrouw. Zoveel te meer is dat het geval bij een moord. Allen willen wij gewoon gelukkig zijn en in harmonie met anderen leven. Geweld is van alle tijden maar altijd moeten wij strijd leveren tegen geweld – hier en elders. Te midden van de ellen-de, waren de inzet van de hulpverleners en de reacties van de bevolking van Dendermonde en elders hartverwarmend.Het leven houdt ook niet op aan onze grenzen, al schijnen we dat soms te vergeten: hoe mondialer de wereld, hoe lokaler blijkbaar de berichtgeving. De slachtoffers van terrorisme, de doden van Gaza en in Oost-Congo moeten ons blijven bezighouden. België is geen grote mogendheid maar waar het kan moeten wij politieke en humanitaire hulp bieden. Daarom waren wij de eerste in de Europese Unie om kinderen uit Gaza op te vangen. Omdat het lot van de Congolezen ons aangaat, willen we niet afwezig zijn in dat land.
4 years ago
No comments:
Post a Comment