Er is iets van natuurlijk. De mens is nog geen jaar verkozen en hij krijgt deze eer al toebedeeld. Iedereen verrast. De argumentatie is simpel: een hart onder de riem voor het beleid dat hij wil voeren...niet voor het beleid dat hij al gevoerd heeft (want dat nu al evalueren zou te vroeg zijn).
Maar de argumentatie is ook gevaarlijk: laat binnen een jaar Iran een kernwapen hebben en Obama zal zich verplicht zien het land binnen te vallen. In hoeverre valt dit dan nog te rijmen met een Nobelprijs?
Het doet me terug denken aan die tentoonstelling in het Anne Frank-huis waar fundamentele principes met elkaar in botsing komen. Als je als pacifist tegen de verdere verspreiding van kernwapens bent, mag je dan een land binnenvallen dat toch zo'n wapen ontwikkelt (en ontwikkelt om het waarschijnlijk ook te gebruiken)? Of moet je als pacifist ten allen tijde een militair ingrijpen vermijden (met het scenario van Chamberlain in 1938 als gevolg?)?
Bref, veel als als (en als mijn tante kloten had dan was het mijn nonkel)...ben eigenlijk gewoon blij dat hij die prijs krijgt. Het betekent inderdaad veel voor de visie die hij probeert verkocht te krijgen. En je kan het ook altijd zien als een afstraffing van het beleid van Bush jr... Argumenten genoeg om het Obama te gunnen, we zullen op het einde van zijn termijn het boeltje dan nog eens bekijken.
No comments:
Post a Comment