Wereldverbeteraar

Op vakantie heeft men eindelijk wat tijd om die stapel van niet-gelezen boeken te verminderen...allez, om dan toch tenminste 1 boek te lezen. :) Uiteraard had ik weer te veel boeken mee, maar ik ben er toch in geslaagd om onderstaand pareltje te lezen.

In "Cas redt de wereld" vertelt Cas van Kleef over het jaar vrijwilligerswerk dat ie doet na het afstuderen van de middelbare school. Het doel dat ie zichzelf stelt? Met het beperkt budget van 50€ per dag gewoonweg, niet meer en niet minder de wereld verbeteren. Vol enthousiasme begint hij aan de trip die hem langs Tanzania, Egypte, Thailand, India, VS, Mexico en Suriname brengt. De mensen helpen, hoe moeilijk kan dat zijn?

Vanuit een wat naïef wereldbeeld en geschreven met de betere Oer-Hollandse combinatie humor/zakelijkheid leer je al snel dat de wereld verbeteren niet zo gemakkelijk is als het lijkt. Wat doe je bovendien met 50€? Grote projecten kunnen niet, kleintjes zijn dan weer niet 'helpend' genoeg. Hoe waak je over de duurzaamheid van de hulp? Alle problemen van ontwikkelingssamenwerking worden vertaald op een micro-niveau en het nut van ontwikkelingssamenwerking wordt onder de loepe genomen. Als je zoals ik in de sector zit, kan je er heel hard mee lachen omdat het zo herkenbaar is maar besef je tegelijkertijd dat dit een spiegel is voor het eigen werk.

Als voorbeeld geef ik volgend stukje mee. In Thailand wordt hij geconfronteerd met het prostitutieprobleem en daar wil Cas iets aan doen. Het eerste plan is hen als een echte ridder uit de bordelen redden, maar als ie bedenkt dat de dikke Westerlingen daar misschien niet zo gelukkig mee gaan zijn (laat staan de pooiers) gaat ie toch in op het aanbod om les Engels te geven...

Ik neem voor een dag de klas van Agnete over. Ze vertelt me dat zinnen als: "I am a human being" en "Please don't hurt me" het eerste is wat de meisjes leren. Tsja, dan is het nut van Engelse les gelijk duidelijk. Ze begint net een nieuw hoofdstuk: 'house', dus ik zal het vooral gaan hebben over meubilair en ramen. Misschien niet zo spannend, maar gecombineerd met hun eerdere kennis kunnen ze aan het eind van mijn les misschien dingen zeggen als: "Please don't hurt me in the living room", of "I don't want to have sex in the kitchen, I want to have sex in the bedroom". Dat is ook wat waard.

Helpen hoeft niet altijd geld te kosten...door de les maakte hij bv duidelijk dat niet alle Westerse mannen hoerenlopers zijn, en bracht hij toch wat kennis over.

In mijn huidige job zie ik het vaak voorkomen dat de 'helpreflex' primeert...mensen willen nu eenmaal helpen en als een lokaal bestuur een bezoek aan de partner in het Zuiden gebracht heeft zijn de noden zo duidelijk dat het helpen de bovenhand neemt (ipv een structurele samenwerking). Dit wordt dus mijn boekentip voor de toekomst...