Namibia, land of the brave

Waar begin ik met de beschrijving van mijn twaalfdaags bezoek aan Namibië? Het was gewoon fantastisch en eigenlijk niet te beschrijven... Bijzonder vermoeiend, dat wel.

In gigantische landen als Namibië is afstand een vrij relatief begrip. Als voorbeeld: ze beschikken daar over nationale parken - dus enkel voor 'wildlife' - die bijna zo groot zijn als België. Dat zijn dus gebieden waar geen kat woont...allez, katachtigen natuurlijk wel maar jullie begrijpen wel wat ik bedoel... En het is die ongelooflijke ruimte die ook het meest blijft plakken, die uitgestrektheid. Als je uit een landje komt met 327 inwoners/km² en je gaat naar het land dat na Mongolië het minst aantal inwoners/km² heeft...tja...

Maar laten we bij de les blijven: de dagen werden voornamelijk gevuld met vergaderingen, bezoeken van gemeentelijke diensten van Eenhana en het bekijken van projecten. Een occasionele visvangst bracht daar niet veel verandering in... Voor wat we daar hele dagen gedaan hebben kan je nog steeds terecht op de blog van Harelbeke, het lokaal bestuur waarmee ik op stap was.

Eén ding staat wel vast: dit is een land dat ik ooit nog eens terug wil zien. Zeker ook de Noordelijke regio's waar wij de meeste tijd doorgebracht hebben, daar zal binnen x aantal jaar een heel pak veranderd zijn...ben gewoon benieuwd om te zien of ik het dan nog zal herkennen. Maar ook omdat er nog zoveel te zien valt als toeristische plek: Walvisbaai, Swakopmund, de nationale parken en de befaamde Namibische duinen. Niet om allemaal direct te bezoeken, maar zeker iets om in het achterhoofd te houden.