Buitenaards

A hostal in Samaipata: 65 bolivianos. Taxi from Samaipata to Vallegrande: 100 bolivianos. The look on the guy's face of the hostal in Sucre when we tell him we come from Serrano: priceless...

Maar goed, laat ons beginnen bij het begin...mannekes, mannekes, hebben wij hier er een klein weekje van memorabele momenten op zitten, voornamelijk in transport maar evenzeer daarbuiten. :)

Na ons afscheid van de familie Carvallo in Cochabamba ging het met de 'bus cama' - dat is een nachtbus waar het zalig op slapen is want brede zetels en je kan de zetel ook helemaal plat leggen - richting Santa Cruz. Daar is het tropisch heet...en dat gaat blijkbaar samen met tropische regenbuien. Na een korte poging om het centrum te bereiken besloten we maar meteen door te reizen naar Samaipata. Verschillende manieren om dat te doen: met de bus, met de microbus of met de taxistop. Taxistop is eigenlijk heel simpel: er gaat een taxi naar de plaats die je wil en dan is het wachten tot er vier man gevonden is, dan pas vertrekt ie. Hadden wij geluk, ze zochten nog twee man om te vertrekken...

Met een Boliviaanse schone vooraan, een niet-zo-fris-gewassen-al-zag-ie-er-volgens-Tineke-wel-zo-uit-maar-zij-zat-er-dan-ook-niet-naast-Boliviaan en 'dos gringos' vertrok de chauffeur/wegpiraat met de latinomuziek vollen bak richting Samaipata. Volgende verkeersregels waren daarbij van toepassing voor de chauffeur:
* de borsten van de Boliviaanse schone zijn veel interessanter dan de route die hij al kent.
* de diepte van de ravijn net naast de auto kan en mag geen invloed hebben op de snelheid van het voertuig.
* toeteren doe je in volgende gevallen: als je denkt iemand te herkennen, als die persoon ook werkelijk de persoon is die je kent, als de auto voor jou niet snel genoeg aan het rijden is, als er mensen op de baan lopen waardoor je misschien wel eens snelheid zou moeten minderen, als je als eerste de baan op wil die duidelijk niet geschikt is voor twee auto's en de tegenligger toch nog een poging zou doen om er als eerste op te rijden.
* bij wegenwerken is het geen verplichting te luisteren naar de mannen die het verkeer proberen regelen...rode vlaggen betekenen gewoon dat je niet de gewone baan neemt maar OP de werken gaat rijden.
* vluchtheuvels - ja, die kennen ze hier ook - liggen OP de weg, je ontwijkt die het best door even NAAST de baan te gaan rijden. Op die manier steek je overigens die slakken net voor jou voorbij.
Genoeg redenen eigenlijk om de ogen even te sluiten maar het uitzicht zorgde voor schitterende compensatie...gewoonweg niet te beschrijven hoe mooi het hart van Bolivia is!

Wel veilig aangekomen in Samaipata en daar een geweldige hostal gevonden. Twee nachten gebleven en op woensdag deden we een uitstap naar El Fuerte, een schitterend overblijfsel uit de periode van de Inca's (foto's ooit wel eens op deze blog of die van Tineke).
Dit was echter ook de regio van Vallegrande, La Higuera en...la ruta del Che!Dat moest ik dus gezien hebben... Navraag leerde ons dat de prijs bij operators nogal hoog lag en dat we daar bovendien te veel tijd mee zouden verliezen (ah ja, nog Sucre, Potosi en Uyuni op het programma!). Dus gingen we dit zelf wel even oplossen. :) Hup die taxi in richting Vallegrande! Vandaar hoopten we een bus te kunnen regelen naar Sucre (opnieuw een nachtbus zoals we ondertussen al twee keer gedaan hadden - je kan toch geweldig slapen en het spaart je veel tijd).

Geen wegpiraat van deze keer...en het ging vlot naar Vallegrande. Maar toen begon het moeilijk te worden. Een bus naar Sucre? Die passeert hier niet vandaag, en morgen eigenlijk ook niet... :( Vooraleer we dit allemaal kunnen laten bezinken worden de twee toeristen natuurlijk aangesproken of ze naar La Higuera willen, de plek waar 'el Che' vermoord werd. Natuurlijk! Prijsje afspreken en hup die auto in...hoe het later verder moet dat zien we nog wel.
Met zes vertrokken maar na een kwartiertje bleven we alleen over met onze chauffeur die een kettingroker bleek te zijn en ondertussen de zak coca-bladeren bovenhaalde...samen met een verdacht zakje wit poeder. Toch maar even checken..."es cocaine?" Neen hoor, gewoon krijt (!) om het effect van coca te versterken. Onze gammele bak ging niet sneller dan 35km/uur en dat op een route die eigenlijk gemaakt is voor jeeps...maar ach, we zijn er toch geraakt!

La Higuera bezoeken was echt memorabel...er staan niet meer dan 20 woningen en voor de rest is het een god-vergeten-gat, maar het is wel de plek waar meer dan veertig jaar geleden (1967) Che Guevara door de Boliviaanse troepen geexecuteerd werd. Het schooltje waar dit gebeurde staat er nog steeds...ongelooflijk immens om deze plek te bezoeken...

Met onze chauffeur keerden we toen terug maar terugkeren naar Vallegrande zagen we niet echt meer zitten...niet alleen vanwege de route maar ook maar een bus op zaterdag. :( Dus even checken bij onze chauffeur. Overnachten in Pucara - nog zo'n plek waar geen kat komt - was een mogelijkheid en vandaar hadden we morgen misschien een bus richting Sucre? Of we konden nog altijd met het LOKAAL transport naar Serrano...dat was al een heel stuk dichter bij Sucre en daar hadden we zeker meer kans op een bus. "Maar rijden die dan zo 's nachts (rit van 5 uur en om 18u00 is het hier donker)?" Ja hoor, geen probleem! We hadden wel even tijd om te pauzeren in Pucara - de bus kwam maar om 8 uur - dus gingen we vlug iets eten (lang leve sla, tomaten en een ei!). Onze maaltijd is nog niet goed binnen of de bewuste bus passeert ons al, dus vlug het restaurant uitlopen en die bus op! Detail: onze bus droeg de naam "Space" en was van de generatie 2006...eens je op de bus zat zou je dat laatste durven betwijfelen hebben. :) Met veel gerammel gingen we de prachtige ondergaande zon tegemoet (alweer een prachtig zicht waar je zelfs geen foto's kan van beginnen nemen!)...gelukkig was het snel donker, zo zie je niet hoe diep je kan vallen. :)

Midden de rit was het tijd voor pauze en stapte ik even uit: schitterend! Een vallei met ongelooflijke bergen en een brede rivier...dit alles enkel en alleen in het maanlicht, voor de rest niets. Bref (want mijn verhaal is al veel te lang), we geraakten ook veilig en wel in Serrano waar we bij "Misky Live" nog onderdak vonden. Do I need to say more? :) De kamertjes zagen er met de rode dekentjes een beetje vreemd uit maar we hadden geen ruit die uitgaf op straat dus hoefden we ons nergens zorgen over te maken. :)

De volgende morgen vroeg het bed uit voor onze volgende rit, nu naar Sucre! Geen "Space" van deze keer, maar wel een "Cosmo Vision" van de generatie 2007. Waar het verschil met de bus van vorige avond zat... :) Een al even hectische rit met lokaal transport bracht ons tegen de middag in Sucre, eindelijk! Na 1,5 dag reizen - en dat alleen om La Higuera te bezoeken - zaten we terug op schema. Maar het moet wel gezegd worden dat we met deze 'alternatieve route' dwars door het hart van Bolivia gereden zijn en plekken gezien hebben die we anders nooit zouden ontdekt hebben...schitterend! Het moet ook gezegd worden dat de gast van de hostal hier in Sucre heel raar opkeek toen we vertelden dat we van Serrano kwamen...zijn gezicht was gewoon hilarisch en het is duidelijk dat toeristen niet van die richting komen...nu ja, we weten zelf ook nog altijd niet goed hoe we daar terechtgekomen zijn. :)

Nu in Sucre: prachtige stad, maar meteen ook de meest Westerse die we hier al in Bolivia zagen. Meteen van de mogelijkheid gebruik gemaakt om naar de cinema te gaan, "Step Up" met Spaanse ondertitels en een witte poes met zwarte vlekken naast jou op de stoel...het is eens iets anders. :)

Excuses voor het veel te lang bericht en ik ben dan nog de helft vergeten, maar dat zullen jullie mij niet kwalijk nemen... :) Zoals jullie merken: hier alles dik in orde en vooral heel veel lachen!! En nu weer op meer veilige wegen, vanaf morgen Potosi en vanaf dinsdag Uyuni!
Vergeet niet te stemmen op de fotowedstrijd!