Animostrijd gestreden

Zaterdag was ik dan ingeschreven voor de happening van animo, er werd een hele dag samengezeten om te werken rond bepaalde thema's en - misschien wel het belangrijkste - er werd een nieuw nationaal bestuur verkozen.

Het is ondertussen vier jaar geleden dat ik tussen de geïnteresseerden zat om een engagement op te nemen in dat nationaal bestuur. Samen met Bram (nu voorzitter), Evelien, Anke, Cathy, Valerie, Kim, Laurent (toen voorzitter) en Ella maakten we er een hele leuke tijd van. Als schoonmoeders hebben we nu natuurlijk commentaar op alles ;) maar zo hoort het ook. :)

En toch was ik persoonlijk een beetje teleurgesteld afgelopen zaterdag. Twee kandidaten voor het voorzitterschap: Bram en Sam. Naar mijn aanvoelen, en dit puur objectief want daarnaast konden mij zeker subjectieve argumenten aangesmeerd worden, verdiende Sam een kans. Qua profiel vond ik de twee vrij gelijklopend, met dit nadeel voor Bram dat ie reeds twee jaar voorzitter was geweest. En laat me daar, als oude krokodil ;), nu net niet eensluidend positief over zijn. In de uiteindelijke strijd haalde Bram het...als ware democraat zie ik mij verplicht om mij bij die meerderheid aan te sluiten. :)

Maar het belangrijkste dat ik van de happening onthoud zijn toch de vriendschappen die ik daar uitgebouwd heb, het plezier dat we nog steeds beleven als we elkaar terug zien en...de gedachte dat ik oud aan het worden ben. Ik behoor nu niet meer tot het oud-bestuur, maar tot het oud-oud-bestuur (als zoiets bestaat). En omringd door jonge twintigers lijkt 26 plots oud...zeker als iedereen komt zeggen dat het "zeker de laatste keer is dat je mag komen stemmen?" (stemmen mag tot en met 30 - ik moet er heel erg fris uitgezien hebben zaterdag).

Alleszins veel succes gewenst aan het nieuwe bestuur, er wacht hen een grote uitdaging!